Alle inzendingen over aannemer OR bouwde

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

bedreiging, hij mocht wel een handje helpen Om te overleven moest hij zichzelf waard zijn en in dit land de mensen leren kennen Er was geen pad voor hem uitgestippeld Niemand verwachtte iets van hem Al gauw begon hij een eigen zaak Hij werd rijk van de domheid en het eigenbelang van de regenten Hij kocht overtollige oogsten op en bouwde…

Cirkels die ze tekenden verdwenen op het strand onder de zachte deken van het stuivende zand Kastelen die ze bouwden werden uiteindelijk prooi van de gulzige zee met zijn zilte golven De zin van de chroniteit symbool van hun liefde uitgesleten weggespoeld verwaaid tot zinloosheid Nu bouwt hij zijn cellen ondoordringbare cocons…

gespuwd zovele malen herhaalde ik ook het zitten of neergesmeten, vol gezag, verlangde ik naar die eenzame stoel wat verderop, buiten het licht als kind kwam ik vaak in de buurt van de dood, veelbelovend het opgaan in het oorspronkelijke dat vleugels gaf aan stilte en mij liet bidden om herkenning waar mijn lijf schaduwen bouwde…

wij speelden met licht dat langzaam doofde alleen nog weerkaatste in een schitterend vergezicht schaduwen kropen uit krochten vervlochten de woekerende schemering terend op jaren herinnering geluiden verflauwden in hun scherpe tonen stilte bouwde al dromen in halfduister stijl ik zag je gelaat tot in de kleinste maat vervlakken…

Bouwden forten. Dansten vluchtig in die luchtkastelen, waar de ijlheid ons, uiteindelijk, benauwd. We stichtten vuren. pookten woorden tot een brei, slechten muren, totdat wij, in minder meer, geworden zijn. - Ik zag je, naakt. Voelde je, als nooit tevoren. Ontbloot van alles keerden wij, de nacht in ons.…

Vroeger bouwden we muren. Nu bewaken we de Middellandse Zee.…

Hoe woorden mijn wereld bouwden, omzetten. Afstanden onverwachte waarheden schiepen, visueel en verbaal beelden tot stand kwamen. Ik kon voelen zonder een tastbare aanraking.…

voor ieder openbarend droeg het witte licht de zuiverheden mee van de neerslag van leven zoals wij dat onszelf en anderen geven de omslag was enorm geweest door de snel veranderende ionisatiegraad waarmee licht info gaf over de geestelijke gesteldheid met wie je sprak in samen bouwden we contact op dat alle kleuren van de…

hij gaf zijn leven zin tot ook dat geen zin meer had omdat zijn hersenen het begaven jaren bouwde hij zijn ego tot de tijd dat hij alles vergat nu wordt hij voorlopig begraven een rusthuis duldt geen vragen je hebt, opa, jaren tijd genoeg gehad om je stellingen te staven zit hij daar, belangrijk specimen hoog opgeklommen en…

Kaninefaten bouwden hier eens bedden voor hun doden. Konijnen mijden angstbestoven de plekken waar de stenen rusten. De zon gaat schreeuwend onder en mijn stem slaat op een venster stuk! ---------------------------------- uit: 'Op het nachtslot', 1985.…

Breng dit offer voor hem die ooit de mensen bouwde en nu boven in hoge bomen woont. Verscholen tussen het groene loof. Misschien. Misschien komt hij omlaag en likt de wond of scheurt haar open om met het doorgeslikte bloed opnieuw de schepping te verrichten.…

Een zomerliefde, die warmt met de koude; tintelend verlangen naar wat luchtkastelen bouwden. Van hart naar longen trekt het bloed nieuw zuurstof aan. Vanuit de boezems klept het leven ook kamerrijk een nieuwe richting aan. Een omloop van bloed zo hartgrondig gestuwd; houdt een gevoel in leven dat nimmer luwt.…

bouwde kastelen brugde in ophaal voor jou de diepste slotgrachten jij kleedde in prachten en praal verleidde de koning achter kantelen ik huurde een ros kwam met mijn trots en wat zwaard langs jouw laaiende vuren zijn rijk kwam ten val jij torende hoger op slot ik ladderde vlot in bevrijden jij bent nu de mijne gravin van veur…

Hij bouwde er zijn nest van takjes, die hij hier gevonden heeft. Zijn vrouwtje laat zich zelden zien. Ze is druk met broeden of ze is bang. Rusteloos vliegt hij af en aan. Ik weet niet hoe mijn vogel heet. Wel hoor ik zijn levendige vogelstem. Hij koert, of is het vogelzang? Zeker is dat hij een duif moet zijn.…

licht een sterk gezicht met fonkelende ogen waarin blauw en groen net dat tikkeltje bruin moesten gedogen je lach is innemend en parelt je tanden handen gebaren de taal van je lijf je donkert je stem als je vraagt of ik blijf mijn handen zijn open met liefde gevuld ik mocht met je lopen die droom werd geduld maar de waarheid bouwde…

jou vergat het was geen vluchtige flits of weg dwalende kijk het was of jij mij nu eindelijk volledig begreep en in een oogopslag bleken alle vooroordelen weer even herijkt voelde als een nieuw begin in de opruim van puin en het inslaan van links liggende wegen in het voelen en weten dat er ook anderen bestonden die bouwden…

de wegen van de wereld zijn soms wel ver niet zo ver is de weg naar ons een brug die men dan bouwde werd gevoed door met de plons de werelden vertrouwde een vlucht van zwanen zwierend de schemering omlijst hetgeen je zag die nacht mooier alles dan het lijkt maar wat wat wacht in het bos ruikt het kabouterig smeulende geuren dringen binnen…

Zal je op een dag vertellen hoe wij in de winter bouwden aan een hut. Hoe diep je tussen ons kon slapen in de buik waar je nog woonde. Hoe je in mijn hand ging liggen om te vertrekken naar de lente. Zo is overlevering altijd het maken van herinnering.…

liepen als kind al over sporen in het land die ons blij maakten er waren paden straatjes en weggetjes waar je meer sfeer voelde dan anders pas later wisten wij door verhalen de historie van het hoe en waarom in kaart te lezen krachtlijnen hebben mensen al eeuwig gebruikt en waar zij elkaar kruisen sluit ontmoeten niets uit daar bouwde…

edoch ook het volk morde opgejaagd door wetsgeleerden men riep luid van uit de horde wij bouwden deze Babilonische toren met eigenhandig gebakken lucht Julius, daar moogt gij toch niet vertoeven hij staat ten dienste van onze plaatselijke folklore zoek toch in uw eigen nog te graven groeve daar zullen de wormen slechts u toebehoren…

Vergane dagen bouwden toekomst Zag, voelde en verlangde ik Nu sta ik hier, jij daar Verder weg dan voor je in mijn leven kwam verstreken dagen vlochten idealen dacht, hoopte en verlangde ik Nu sta ik hier, jij daar Verder weg dan voor je in mijn leven kwam Voorbije dagen spiegelen toekomst Denk, hoop en verlang ik Kom jij hier, kom ik…

hemelpoort De architect koos voor moderne paden Zijn werk was buitenaards, nieuw in zijn soort De Spaanse burgeroorlog kon het schaden Maar hij pakte het op, zoals dat hoort Voor een streng katholiek en Catalaan Hij was al lang geen fat en dandy meer En bouwde…

Stel dat je opnieuw kon bij even na twintig, je bouwde een liefde een huis een kind, beminde beminde, vermeed het bekende en tuimelde over vreemde ellende. Stak dan in dat andere lijf en hoofd een vergelijkbare twijfel en aarzel? ----------------------------------- uit: 'Archaïsch de dieren', 2014.…

Ik bouwde aan een droom, het leek een vaste handeling, maar op die bewuste nacht niet uit de steigers kwam, blokkade door gêne en de schroom, beperkt de wil om de ogen weer te openen tot het licht wordt, het onbewuste spreekt zich uit wat eerder is geweest moed ontbrak dus ik hield de wakkere ogen stijf gesloten om de imperfectie…

ik bouwde luchtkastelen op het strand, versierde ze met griekse en romeinse beelden de slotgracht groef ik in zand ze liepen vol, het water kon mijn spiegelingen niet verwijderen ze bleken holler dan het vaten legen dat de vloed had te vergeven toen eb de golf vertraagde en wij de torens in het schuim weer zagen heb ik de wal gebouwd…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

gesjanst tot regen je verkoelde en gras nog groener voelde jij kleurde met lage mist het eerste ochtendrood verbaasd staarden de koeien naar de donkere sloot die geen spiegel had jij ontlokte aan de zich openende bloemknoppen een voorzichtig kleuren met liefkozing de eerste geuren voor de volheid van het herfst tafereel jij bouwde…

ik had vroeger al mijn eigen stek een plekje waar ik speelde het liefst bouwde ik mijn zandkastelen gevuld met fantasie pas jaren later ging me dat vervelen keek ik peinzend naar de lucht voelde me als vogel in een vrije vlucht wolkte weg in dromen bevolkte mijn luchtkastelen met kamers vol verhalen legendes in mystieke talen…

Kleine kindjes bouwden zandkastelen. Ik keek om me heen en zag er velen. Jongetjes die met hun vader aan het voetballen waren, En moeders met hun dochter in bootjes aan het varen. Zo stom vind ik het van mijn ouders, Dat ze gingen scheiden. Ik kan er niet meer tegen, Maar ik zal het moeten overwegen...…