Alle inzendingen over als OR kinderen

Haar schoentjes zijn in stof gesluierd het eens blauwe rokje vaal verkleurd d’r versleten witte bloesje smoezelig en haar vermoeid gezichtje groezelig als ze schaduwstil komt aan gekuierd haar kinderogen verdrinken in pijn maar dapper trekt ze ‘m aan z'n jas vraagt de stoere soldaat met klem en wanhopig gebroken fluisterstem: weet u waar…

Het kind in mij dat boven kwam heeft eventjes heel erg genoten toen ik weer met beide benen op de grond stond heb ik tranen om verloren kind zijn vergoten.…

Het kind, zij draagt geen strikjes meer of vlechtjes in haar mooie haar het kind zijn is haar afgepakt zo jong volwassen worden was te zwaar.…

Blijf je mijn kind…

Stilletjes lig je daar, je bent wel wakker doch, je staart maar De zon schijnt op je gezichtje zo mooi, mijn kind....…

Een kind, Tekend haar eigen beeld. Kleuren in een lichtflits, sober, Als de zolder waar ze op speelt.…

elke morgen een kerende angst om te ontwaken in een kamer met gegil elke avond een blijvende angst om de ogen te sluiten in een kamer met geril tranen druppelen in een schreiend gelach in een bodemloze matras wachtend op de volgende vuistslag wakkere dagen slapeloze nachten elk uur een gebedje in een paniekerig kinderbedje een kind…

ik herken jou in mijn blikken, ik versta jou in mjn praten, ik luister naar jou in mijn denken ik hou van jou in mijn hart, in mijn lichaam heb je gewoond, zo vol levenskracht jouw ziel schuilt in mijn ontroering, jouw verdriet zwerft in mijn ogen, jouw geluk weerklinkt in mijn horen, jouw stem groeit in mijn zingen een lied…

De eerste stapjes in de sneeuwwitte toekomst nog niet rood gekleurd…

Het is het kind in mij dat niet bevatten kan hoe het verdoold geraakt is in de tijd ik leef maar ben ik wie ik ben?…

Er is een droom, adiafaan: Ik ben nog klein, een kind en ik sta voor het raam - over de vensterbank geleund, hoor ik een smal geluid. Spreekt iemand in de diepte daar iets uit? Mijn vader, hij staat hele- maal beneden en hij wenkt zonder een woord. Ik weet: Ik ben bedrogen, hij is dood, er is geen stem.…

Vandaag huil ik mijn stille tranen uit verdriet over mijn "verloren" kind die mij niet meer als zijn moeder ziet en mij niet meer van waarde vindt. Verkeerde vrienden, foute dingen waar hij aan tenonder gaat zolang hij maar nooit vergeet dat mijn hart altijd voor hem open staat.…

oh mengelmoes van duizend volkeren als ik jullie daar zie staan ben ik blij dat ik kan zeggen het is toch wel goed gegaan met jullie regenbogen ogen geven jullie deze wereld kleur door jullie onbevangen denken opent zich zo menig deur vervagen zoveel enge grenzen zijn jullie mens onder de mensen.…

ze koestert haar kind met warme ogen haar aandacht schemert rood in het groen in armen vol rozen wiegt ze haar kind de geur van hen samen gedragen door de wind zij vlijt haar kind in een bed van gras het kind dat even in haar gedachten was…

Misschien is d`hemel wel een speeltuin, waar ik zonder pijn, weer fijn kan spelen, ijsjes eten, gewoon weer kind kan zijn...…

voorbij gevlogen alle vreugde, maar ook het verdriet De warmte van het ouderlijk huis het gevoel van geborgenheid de gedachte dit is mijn thuis het is er wel, maar ik raak het kwijt Altijd als heel normaal ervaren het was er en is er nog steeds gedachten niet te verklaren benauwen mij, maken mij bevreesd Jij was de moeder en ik het kind…

Ook al is het nu wat moeilijk de hoop gaat nooit voorbij dat ik hem weer in mijn armen sluit want hij blijft dat ene kind van mij. Het mooiste deel van mijn leven was de geboorte van dit kind dat nu even de weg kwijt is maar het ooit weer terug vindt.…

ik heb een kind een zoon zo lief, zo mooi hij is van mij, van mij alleen ik zie hem, voel hem hou van hem van hem alleen kijk dan, kijk dan toch hoe mooi hij is, mijn zoon ze zeggen dat ik gek ben, zoon beweren dat je niet bestaat maar ik zie je toch, ik draag je toch alle jaren in mijn hart?…

o,wonderbaar wezentje zo teder en klein, wat is je huidje zacht, je bent de liefste mijn waar ik op heb gewacht. Wat lig je rustig in je warme bed, je haartjes zijn net zijde. Niets is er wat mij belet, om me aan jou te wijden. De tederheid die stroomt in mij, maakt me een gelukkig mens. Je bent bijzonder,maakt me blij mijn allermooiste…

mijn kind, mijn baby…

mijn kind je hebt zo weinig nodig om gelukkig te zijn een takje een blaadje een veertje je huppelt je rent en boem daar val je je lacht en huilt je rent naar me toe met je armpjes net lang genoeg om me te omhelzen een kusje een lach en daar ga je weer een steentje een schelpje je huppelt en rent en... nee, net niet gevallen…

Als ik de kinderen zie spelen en hun klaterlach heb gehoord dan ben ik alle ellende vergeten en hoor ik weer elk lief'lijk woord. Als ik de kinderen zie spelen dan word ik warm en blij want een paar van die kinderen zijn de nazaten van mij.…

Marcheren, doorgaan, dat is het gebod. Het gebod is verlangen. Een andere taal, hoe goed vertaald. Orde, maar niet van de chaos, is dood. Het gaat over een sprookje. Een soldaatje, een vrouw, eigenlijk een stem. De klank van de abstracte orde. Het soldaatje met ransel en vuurslag moest vechten in brand en storm. Tweemaal slaan - driemaal…

Bij vader op de nek zit je hoog en droog de wereld lijkt gekrompen je hoofd raakt haast de regenboog "hou je vast, anders val je" roepen anderen je toe ..ze weten niet dat hij je hand al heeft gevat.…

Constantijntje, ’t zalig kijntje Cherubijntje, van om hoog, D’ijdelheden, hier beneden, Uitlacht met een lodderoog. Moeder, zeit hij, waarom schreit gij? Waarom greit gij, op mijn lijk? Boven leef ik, boven zweef ik, Engeltje van ’t hemelrijk: En ik blink’ er, en ik drink er ’t Geen de schenker alles goeds Schenkt de…

Zo’n stap zet je gewetensvol Je kiest voor liefde geven Ervaring heb je dan nog niet Maar samen weet je zeker Dat je een toekomst ziet Dat je een keuze hebt gemaakt Voor nieuw beginnend leven En als de ouders terugzien op de opgegroeide kinderen die zelf hun keuzes maken bedenken ze, hoop ik, laat ze hun gang maar gaan bemoei je er…

Zodat we weer op de goede weg zitten en je weer een kind van vier jaar mag zijn.…

Lief kind, jij kent nu nog geen zorgen maakt je niet druk over straks of morgen jij leeft jouw leventje van iedere dag, met jouw lief snoetje, guitig is jouw lach. En ik benijd je zo lief kind omdat ik steeds in jou terug vind zoals ik eenmaal was.…

ik houd van het kind dat als een vlinder in de wind door mijn leven gaat ik houd van haar donker bruine ogen en van haar vermogen blijheid te scheppen in mijn bestaan ik houd van haar zwart golvend haar dat een gelaat omzoomt waarvan nog geen enkel mens dan ik ooit droomt ik houd van haar warme huid die geurt als het verse kruid en eerste…

De kinderen zijn 't huis uit, we zijn dus alleen, met alleen de kleinkinderen af en toe om ons heen. 't Was even wennen in 't begin toen de eerste de deur uitging. En nu, nu weten we niet beter meer, we zien ze om beurten een enkele keer, ze hebben 't druk en leiden hun eigen leven Maar waar zijn die kleintjes toch gebleven?…