Alle inzendingen over bergen OR landschap OR alpen

Het maakt niet uit: Alp, Pyrenee, Vogees; zij rijdt perfect, maar ik heb hoogtevrees.…

Integer laten we aan ieder weten: De Stichting Alpe d’HuZes is kerngezond.” (“Maar als er dan een manager moet komen, Vind ik drie ton toch lekker meegenomen”).…

zie het als antwoord op macabere zinnen, de daad van een wankele berg die zich hult in de leegte van het verlaten landschap of neem het zoals het sterven zich verrijkt aan tranen, de geur van gestold bloed waarvan het blad nooit liefde heeft gekend geen profeet schrijft nog nostalgie op zijdeglans met vileine teksten zonder oorsprong…

in het schrale landschap van vergeten keer ik terug naar waar ik je zoek raakte hoe klonk je stem? ik duw de rots keer op keer de berg op om jou te ontsluiten hoe beminde je? verloren in verlies wek ik je tot leven zoek ik naar sporen resten van je bestaan hoe lachte je?…

jij vroeg iets in dit heelal in het niets komen wij nog in het vrij zijn op de fiets in holland dat lage land waar de heilige alpen het water heen sturen turen naar de diepte wij riepen om waarheid in dit leven gaven bestaat niet zegt de menigte de onwetenden de genen die niet kunnen wenen vergeven het is een verhaal in de nacht…

Op jouw rug teken ik een hart dat ik vul met xxx'en Jouw naaktheid als Eva die van mij als dat van Adam Ons bloot zijn en dat van een prinses Haar mis ik en jou wil ik dus geenszins kwijt Jij en ik, wij samen Wij bouwen ons leven om anderen heen het plezier van van elkaars liefde en gebaren wij beleven el- kaar voor eeuwig hartgrondig…

de stilte is pijnlijk maar vergeleken met de pijn van hen die hier hebben geleden mag het geen naam hebben minstens 70.000 onschuldigen van vlees en bloed lieten hier het leven en vonden een plek in één van de massagraven sprakeloos en vol verwijt denk ik waarvoor en kijk terloops naar dit schuldige landschap waar de heide thans nog…

Nee, ìk bedoel: de actie Alpe d’HuZes!…

zag het landschap in vaste lijnen bergen in hun vaag verschijnen beliep de paden diep in dalen beklom hun steile eindigheid verloor de horizon verdwaalde snel in onherbergzaamheid was mijn oriëntatie kwijt in een wereld die niet aan mijn voeten lag probeerde op mijn schreden terug te keren accepteerde de vertrouwensbreuk…

Gedragen door de wind In een bed van veren Waar overzicht bezint Navigeren Contouren geven aan Uitzichten geven Lijnen die door een landschap gaan De wind laat je zweven Neem waar en overzie Het kleine daar beneden Rivieren, zeeën en bergen die je ziet Drukte heb je vermeden Je passeert grenzen De zomer is gedaan Er zijn andere wensen…

Jouw hart is zoals de Alpen mij tonen het sneeuwwitte is jouw onbevangenheid die mij laat landen in de schoot van mijn verlangen Maar ik wil geen vlag planten op je top je niet beklimmen met scherpe ijzers onder mijn schoenen je niet bezitten in mijn trots maar ‘k wil je slechts beminnen in de holte van je rots…

beschaduwd door eiken soms hoor ik haar stem uit oude kelen mensen die het moeilijk hebben versleten in het lijf, niet in de geest bezinning wordt steeds aangenamer met huid en haar en hart en ziel wolken komen uit de hoge bergen midden in het verlaten landschap waar wind waait achter schaduwen dwaalt moeders geest nu in het bos.…

de hoogste berg van het jaar heet december er is geen weg langs je moet erover het donker zet het verschil nog schriller in het licht wie rijk is verspilt met stijl wie arm is blijft buiten staan maar warmte komt uit onverwachte hoek een vuurkorf en wat muziek brengt mensen samen op het plein doet ze vergeten hoe lang de nachten…

Op de berg, werd zij herdacht die hoge berg, zorgde voor een diep dal op die berg gebeurde iets wat geen mens verwoorden zal Op de hoogte waar een jaar terug haar as verstrooid werd, wat ging het vlug werd zij herdacht men legde een roos ’t was die plek, die ze bij leven uitkoos om als laatste te mogen vertoeven Op die berg, die hoge berg…

In het bergrijk, waar de seizoenen overheersen en de horizon minuut na minuut zo majestueus verkleurt daar vervagen grenzen van tijd van ruimte Daar leidt het licht een gebroken bestaan Daar ontkiemen vergezichten mysterieus in nevelen verhuld een adellijke gloed van zon en van maan In dit biotoop van onvergankelijkheid is de mens…

Iedere nacht Naast je in bed, afzijdig Omringd door slaap Zie ik de besneeuwde berg Van het grote verdwijnen.…

En bij de zevende verliest de weg zijn vaart om rustig uit te lopen in de vlakte waarboven de berg zich torenend verheft met op de kam een auto die in het niets verdwijnt.…

landschap van sterrenfonkeling sluimerende bomen bergtoppen in mist gehuld landschap van gekleurde wolken moedeloze hemels drager van mythen en sagen landschap van haver en rogge eindeloos ontvouwen van nabije dingen en verder weg landschap was jij hier ademde jij hier niet was jij niet onbegrensd?…

Met wankele benen van de dronken boot nog zonder een plek om te verblijven In kou en regen van haven naar stad vluchten naar het museum de warmte van de kunst Zalen met schilderijen van Munch Wij kenden niet eens zijn naam wisten wij veel… van hem, dè Noorse schilder van het licht en het duister van die eeuwige schreeuw…

Zelfs God heeft er een handje van alles op één hoop te gooien zei de priester tegen de kapelaan het is een keiharde werkelijkheid mijn zoon in al zijn wijsheid heeft de Eeuwige de engelen bevolen het restant van alle stenen en rotsen in Ierland te strooien geloof me maar kapelaan zo is het echt gegaan…

De vroege zon zendt, als de dag gaat krieken, haar stralen naar het dal als ochtendgroet. En ’s middags stuurt ze met een roze gloed een teer adé aan de besneeuwde pieken. Ik kijk om 8 uur naar het nieuws, verbaasd naar hoe het in de mensenwereld raast.…

verhalen van een verdwenen stad de bergen achtergelaten opnieuw als een spons mijn dorst gelest…

. _____________________________________ ...het tijdschrift 'De smaak van Italië' heeft Groningen uitgeroepen tot meest Italiaanse stad ten noorden van de Alpen...…

Woorden ruisen in de golfstroom van haar lippen, de draaiingen van haar handen beschrijven wat onzegbaar is. En elke uiting legt een andere waarheid bloot. Haar gebaren wankelen, keren zich tegen wat zij denkt. Spreken van oker, van jasmijn en fluisteren haar stil verlangen. Weifelend zoekend tussen denken en voelen tast zij naar haar…

Er klinkt plots in de tuin geluid, Luid, luider, en dan het luidst, Twee vogels gaan er wild tekeer, Ik ga naar buiten; "Is het nu uit?". Ze tjilpen, vechten alsmaar door, Een takje, daarom gaat de strijd, En dat tussen al die bomen, Maar mijn verzoek, krijgt geen gehoor. Na lang gefladder, en wild gefluit, Toont zich de winnaar fier,…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Voor de tiende maal op rij, lopen zij die " iets " hebben met het monster kanker, de Alp op. Voor de tiende maal op rij en al ben ik er zelf niet bij, mijn hoofd loopt mee!…