Alle inzendingen over binnenkant

Je heetste binnenkant komt stomend op mij neer: Een pijnbank is die plank, je zet mij naar je hand. ------------------------------------------- uit: 'De beste honderd gedichten van 1997'.…

De rand, de binnenkant. Geheel ontdaan verzoekt hij, deze om genezing. Maar ik lig hem zwaar, ik ben op hem gebrand. Ik ben de bovenhand, tot de tanden verzoend, verklaar ik hem nader: oorlog, mijn liefde. Bestaan. --------------------------------- uit: 'Niets dat zegt', 2002.…

Jíj hebt een hoofd, met alles: wangen, kin, en oren, neus en ogen die jouw positie bepalen Dat hoofd van jou is vol: er zit een tong in, met tanden en heel wat hersenen, maar zelf heb ik dat niet Zelf ben ik dat niet Wanneer ik denk aan de binnenkant van mijn schedel, is daar niets: een leegte En als ik me erop concentreer heb…

aan de rand van de nacht tussen kogels en oorlogstaal wortelt een boom in het bergravijn achter de binnenkant van de buitendeur danst rouw zijn staccato dans in onbuigzaam verdriet boven de huizen sluiert de meedogenloze geur van verbrande schoonheid aan de rand van de nacht slapen de mannen in watten van duisternis begraven…

Het begint altijd met opruimen van de scherven van geluk het verlangen naar eenzaamheid maar zij kruipt nog steeds al je poriën in en uit Als je wakker door de regen van een onbekend geluid het bed veel te groot lijkt Gedachten aan haar dijen haar mond, lippen, haar buik de streelzachte binnenkant dwingen tot tijd voor buiten Een moeder…

Filosofie is niet wat je ziet geen theater geen buitenkant maar je binnenkant wat je voelt wat je wezenlijk bedoelt wat je boeit en in wordt gegeven in bad, in bed en op ’t toilet Waar zeker vorm aan is te geven in je eigen leven en dat van anderen door ‘t vooral te delen in spraak en schrift Dus open dat doek lees het boek van…

het is zeker dat zij zichzelf bemint wijl zij eerder door 't zijn lijkt bedrogen ik zie nu, hoe ruimte zich vult, sterker nog, ook mijn gedachten geraken verlicht omhuld met pure glans en gratie; hier verlaat zich toekomst op vrijelijk verwachten woorden, ongezegd bewegen haar hand ik kijk er na, natuurlijk vanuit mijn geborgen binnenkant…

nu je niets meer hebt, zeg je dobbel je elke nacht met de waanzin je trekt je jas aan en weer uit en weet niet waar je de binnenkant moet laten je rolt je op en de vrouw die je geworden bent beschermt de vrouw die je zou geweest zijn als die spreekwoordelijke vuisten zouden gezwegen hebben het is zo vreemd zeg je de leegte…

aan de rand van de nacht tussen kogels en oorlogstaal wortelt een boom in het bergravijn achter de binnenkant van de buitendeur danst rouw een solodans in onbuigzaam verdriet boven de huizen hangt de meedogenloze geur van verbrande schoonheid verknipte harmonie niets komt door letter en papier aan de rand van de nacht…

Vol kinderlijk enthousiasme geboren in het reeds volwassen huis met alleen grote broers en zussen met afstand de benjamin thuis Velen zagen haar als ‘het zonnetje’ alleen zíj zag die zonneschijn niet want aan de binnenkant van die stralen voelde ze best vaak veel verdriet Vooral door het grote verschil in jaren groeiden ze ongemerkt uit…

chaos rolt mijn ogen uit 't woont nu in deze kamer deze kleine kamer deze kamer die dun is aan de binnenkant, breekbaar nu het weer herfst wordt en waar ik op de avonduren wacht om het licht van de maan neer te halen lang duurt het niet want op de terugweg struikel ik alweer over enkele gedichten die mij komen vertellen dat het…

ik voelde in warmte de energie die jij met mij wilde delen ooit heb ik in kleur de krachten van je aura even mogen aanschouwen op de rand van jouw overgang naar een andere levensfrequentie er was altijd al iets om je heen dat buiten het normale viel met een hang naar vreemd in je lach scheen het derde oog dat zag hoe binnenkant…

het schuwe kind dun, ook aan de binnenkant breekt twijgjes tot littekens de stilte, al jaren ouder stuurt levensloze dromen onder houten huid wanneer armen vol bomen slechts willen wonen in het zachte geritsel van de wind ze zit veraf van de zon door de nacht te staren en ik wil haar geven het ochtendgloren, in ogen vol vlinders…

mag ik je hand gewoon om even vast te houden de warme binnenkant een stukje van je lach die jij mij liet zien toen ik je toch nog heel plotseling zag totaal onverwacht trad uit een samenloop van omstandigheden dit wondertje in het heden mijn hart sloeg over toen jij er was en alles weer jouw stralende liefde gaf volmaakt is…

wanneer je zegt dat het onzichtbare niet kan bestaan in dit leven, denk je dan aan de waanzin in het moe geleden licht of aan de dronken poppetjes die je krast in je verhalen, op de stoep en aan de tafel omdat zij je troosten je meeslepen aan de binnenkant omdat de diepte steeds dunner wordt, net zoals dat kind dat niets van liefde weet…

misschien was er nog een laatste gesprek ik weet niet welk of wanneer de woorden zijn ondergegaan winter kwam, vele keren ook vanuit de binnenkant en op lente met een zwart, zwermend geluid het sterven was nooit vogellicht, zei je, weerloos tussen blauw; dagen en nachten genoeg om het leven te vergeten dat als een bedelkind vruchteloos…

in zachte tint verwijld het in woorden langs de waterkant daar, in vele talen gehuld beelden, bloemen, gaven en stilte omhullend laat de wind me dragen naar mijn huis een grijze flard waait over lost op in een uitgestrekte hand van overgave en brengt het levenswater naar de mond waar woorden willen waaien in de vrijheid van je binnenkant…

Zware metersdikke Muren van deze Franse abdij Waarvan ik de Sleutel heb meegekregen In ruil voor mijn Horloge - ijzig Donkere gribus Die uit het Diepste donker Lijkt opgebouwd, Verraadt op maar Een enkel plekje De aanwezigheid van Het licht - aan de Binnenkant van wat De buitenmuur lijkt te zijn Valt een centimeterslange…

huis en geld een vlotte babbel skivakanties vrienden modisch in de kleren het is niet gelukt jij zocht het jochie dat nog veel moest leren geen zelfverzekerd kijken maar verbazing en verwondering in uitproberen geen stoerheid in het arrogante weten en eigen kwetsbaarheid vergeten ik showde jou een droom jij zocht mijn zachte binnenkant…

ooit heb gehad Niemand weet van mijn verdriet En alle verdriet die ik in het verleden had Niemand weet wat ik voel van binnen Niemand weet wat ik voel in mijn hart Bijna niemand weet hoe ik ben van binnen Ze zien alleen de buitenkant Niets is hoe het lijkt in het leven De buitenkant kan niet alles van een mens vrijgeven De buitenkant is de binnenkant…

lieve schat jouw seringenboompje kleurt al met de dagen mee, haar groene waas steeds uitgesprokener en paars licht op, binnen de tere knoppen het is een wachtster, een tere nimf, steeds zachter wijken kleine blaadjes voor hun zoete binnenkant nu deze maand in aanvang droef begonnen is, vertoont jouw blijdschap lieve tonen, in het donkerdere…

een zin wondermooi kruipt behoedzaam uit zijn schulp kijk de schrijver danst luid juicht zij het uit rent rondjes om de tafel betoverend mooi maar ook ongemak leven in vertwijfeling talent maakt angstig het pak in de kast harnas voor eigenwaarde voor zo lang het duurt geborduurde naam de verstopte mascotte schrijver’s binnenkant…

trek los uit de pols vier rechte lijnen vier er loodrecht op alles evenwijdig rechts en links van het raster bomen groene sprieten met links nog - ja daar achter - een blauwe kronkel bij het tweede snijpunt vanaf links beneden binnenkant zet je een kruis met S het Gelderlandplein voor de Shopping nu nog onderop een vette rode streep…

handen kneden mij naar jouw borsten het zuigt hechtende lijnen aan de binnenkant van mijn dijen Vasthouden aan een uittreden wachten op de dubbele maan het dolende scheppen Zij rondt haar poppenspel vlieg vingert een bal van klei samen kozen van een spiegeling vrije doorgang witte zee van potentie ingehouden wachten op een liever…

Het trappetje is opgehaald De ziel van het huis stak de sleutel Aan een ring en die ring aan zijn riem Daarbij, de deur klemde toch al vreselijk Voor het raam hangen gordijnen Van het merk Retina Het huis heeft wat je noemt een schedeldak En schotelantennes buiten werking De buitenkant, fris opgeverfd Verraadt niets over de binnenkant…

een zachte foto uit gedeelde tijd brengt lief vertier, een kleine lach en grote lege handen maar mijn hart is vol, het klopt waar het wil stranden en ik laat mijn liefde blijken door te kijken naar dat mooie dat er was liefste Sas, jouw broertje voelt je in een fijne ring twee namen aan de binnenkant verbonden door een cirkel wit en…

Partijleider Wilders noch zijn buitenkant noch zijn binnenkant matcht! Wilders zet die bokkenpruik af ga in plaats van roepen eens debatteren in het openbaar in respect visa versa met Marokkanen!…

Ik hou mijn armen stijf uiteen: een vogelschrik in de binnenkant van kleren. De naalden prikken door de voering heen. Ik word opgemeten als een partij land. Zijn vrouw stelt mij te boek.…

me, Alsof je geen idee hebt - Een onzinnige vraag Op het eerste gezicht, Want over hoe het er uitziet Kan alleen ik uitsluitsel geven, Want jij hebt het Niet zelf meegemaakt - Als je het dan toch Per se weten wil, Luister dan goed naar Wat ik je te zeggen heb: Rouw gaat hooguit aan De buitenkant wat roesten, Maar de binnenkant…

de weg naar berusting slenterend soms dralend af gaandeweg begon ik aan wat ik nog niet eens zo lang geleden later noemde het is het afscheid van hoge woorden en vervlogen jeugd van het ongrijpbare verwaaide leven van verloren dromen het is de onbekende weg die me in het duister tasten laat naar barsten en scheuren in de binnenkant…