Alle inzendingen over bliksemschicht

Het zat al in de lucht daarin vooral krampachtig en benauwend die drukkende drukke dagen de wind wakkert uiteindelijk aan tot stormachtige vlagen onder een vale maan niet meer te dragen wurgende benauwdheid de donder rommelt wat aan in de verte dan barst het onweer los een bliksemschicht doorboort de donkere lucht een laatste…

Door zijn alziend oog, fotografeert hij zelf een regenboog, of een bliksemschicht met zo’n fel licht. Bloemen tonen hem heel hun hart, wielrenners tonen hem hun start. Kinderen hun kattenkwaad, ook mijn gezin en mijn beste maat.…

De nachtwacht opent snel de deur en schiet z'n peuk in 'n bliksemschicht. De hond dankt baasje met een blaf en schudt het onweer van zich af.…

de zon zwart op het doek van de waarheid hij laat zijn naam achter als bewijs het maakt andere woorden overbodig wanneer hij het donkere stadspark binnenfietst op een zeepbel tussen gieren en kadavers in vlucht gekromd ik reis voorbij en zie een haai opduiken uit het gras naast Rome en moerassige stilte, hoog verlicht door een dief van bliksemschichten…

Het is te zwaar, Je gewicht dat op mijn schouders rust Je eigenwijsheid is niet altijd even wijs, Maar je impulsiviteit vleit mij soms, maar niet altijd Je donkere gedachtes over mij zijn vaak niet hoorbaar Zoals sterke tegenwind die je niet hoort waaien Het dondert dan gelijk in je hoofd en je laat Alleen je bliksemschichten zien Die ik niet…

draaien Volledig vol met benzine Nog even handje zwaaien Daar gaan we weer Voor een dagje toeren Gezwind in het verkeer De wind ’t gezicht beroeren Langs de akkers en de weiden In de schaduw van het bos De chauffeurs die ons benijden Op de wangen een koele blos Stoppen voor het rode licht Dan weer snelheid maken Sneller dan een bliksemschicht…

ellende te verdrinken bleef jij achter met de andere kinderen en kon jij alleen niet langer verhinderen dat de liefde overboord sloeg bij jouw moeder in de kroeg door haar gehaast en haar gezwoeg omdat jouw vader niet langer in zijn vorm besloten zat maar uitbrak in de dagen zoals in een dichtersdrang naar vrijheid een bliksemschicht…

De Oglala Lakota krijger Crazy Horse streed met losse haren als van een hippie en hij had een bliksemschicht op zijn voorhoofd geschilderd wat deed denken aan de Noorse God Thor Gek Paard was zo gek nog niet en hij won menige strijd met de blanke cowboys en cavaleriesoldaten totdat ze hem op zijn zevenentwintigste met laffe kogels de grond…

Als bliksemschichten zoeken ze een uitweg voor een scherpende snijdende pijn Dit... Neen... Ze spreekt niet Ze zwijgt Ze slikt elke letter, elk woord, elke zin in... En streelt zachtjes haar witte vredesduif.…

Een onheilspellend stil lag in ‘t land angstig kropen dieren in ‘t veilig hol ‘t Vagevuur bleek echter niet coulant alle aardbewoners betaalden hun tol Toen brak het grauwe gedonder los bliksemschichten leidden hun hel in Heel de wereld naderde ‘t total loss almaar meer bleek ‘t het eind begin Grauw gele lucht verlamde ‘t land sinistere…

Opeens schoot er een bliksemschicht naar benee. Mijn stabiele leventje was over. Mijn hart werd getroffen, het was zover, Ik wist het zeker, deze vrouw nam mijn hartje mee. Bang om op de roze wolken te vliegen. Nooit meer in mijn veilige haven kunnen aanleggen. Altijd stoere verhalen moeten zeggen.…

Een schutter die, al slapende, donderknal en bliksemschicht over hal en kamer heeft geworpen, danst nog na in de bloederige stappen van zij die ooit een dame was. Haar sjaaltje als een rups over het tapijt, ooit nog met de hand geknoopt en nu door rood en zwart besmeurd in de stank van dood gedrenkt.…

Als door een bliksemschicht voelde zij zich geraakt heel haar wezen sidderde het lichaam werd vrijgemaakt van trauma dat haar gevangen hield om een leven te leven met eigenliefde en vreugde voor de gewone kleine dingen van het dagelijks bestaan…

Het hele idee van afstand Kan mij helemaal niets schelen Ik hoef niet met de sterren De contouren van je gezicht te omlijnen Ik doe simpelweg mijn ogen dicht En zie jouw stralende gezicht verschijnen Duisternis heeft geen betekenis meer Achter mijn oogleden schijnt een licht Bang in het donker bestaat niet meer Jij verschijnt met elke bliksemschicht…

wind horen ruisen Door die hoge kruinen heen Je eigen gedachten doorkruisen Alleen en je voelt je niet alleen Honderd kleine dieren Vergezellen je op je tocht Je hoort geen lawaai geen tieren Ik ben aan die stilte verknocht Een zonnestraal door de bomen Speels wandelend over je gezicht Je eigen ik tegen komen Plots beseffen als in een bliksemschicht…

't Ging als bij een enorme bliksemschicht: het was liefde op allereerst gezicht. De zon scheen op de heide. De zon scheen op de heide, de hei-eide. Op de grote, stille heide werd de liefde ingeluid, toen de twee elkaar verblijdden met hun onbedekte huid en de zon bleef maar schijnen, hemelhoog.…

De bliksemschichten verlichten de hemel. Het weer is boos en uit zijn woede eindeloos op de aarde. Pas morgen zul je de schade zien van de storm. De beschadigde bomen en betreurde gezichten. Pas later zul de de kater zien, die de storm heeft achter gelaten. Voor vandaag blijft de bliksem mij als een schijnwerper verlichten.…

Alles wat bij ons is en wat je ziet en kent het leeft en juist zo is het in je ziel geprent maar hoe je het keren wil of hoe je het wendt ach, de dood wacht aan het einde van de rij wat mooi is, gaat als een bliksemschicht voorbij Heer, laat mij nog in dit leven zijn geborgen wanneer ik verlaten wordt vandaag of morgen als ik strijden moet…

Schieten weer weg als een bliksemschicht, Had dit niet van mezelf verwacht, Gevoelens die als wolken kaatsen. Heb ik geproefd van het ultieme geluk? Of kan ik eenvoudig niet met anderen overweg? Geen begrip voor mezelf, laat staan dat anderen mij begrijpen.…

Tart niet de woordeloze bliksemschicht. Bepaal je tot je e's en o's en ij's. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Dit leerzame gedicht van Gerrit Komrij hebben we geplaatst naar aanleiding van zijn column in de NRC van 17 oktober, waarin hij de vloer aanveegt met 'namaak-poëzie'.…

zomaar wat te staren met, tja, een bezwaard gemoed onbewust miste hij een maatje die een beetje op hem leek eentje met ook een zachte snoet zwart, bruin, gelig of vaalbleek totdat er door een ventje van acht een knuffel naar boven werd gebracht het jochie wierp haar achteloos weg en klom snel weer naar beneden toen Beer haar zag: bliksemschicht…

de verstikking voorbij mijn tred veert wanneer ik het levenspad beloop omdat ik weer mag voelen: je houdt van mij Het mooie wat ook was, baant zich gestaag naar het heden reikt de toekomst een liefdevolle hand onze beider harten hebben veel geleden de liefde kent -zo blijkt- geen afstand Ik voel de blijdschap voor wat weer kan komen bliksemschichten…

Niet zoals vroeger, de angst voor het vuur van de bliksemschichten, voor de aarde die zou stil kunnen staan en niet meer rond de zon zou draaien.…

weringen het tufstenen plateau hoger en hoger, tot voor de poorten van een later in de middag weer ontwaakte stad voor de kathedraal sluit je vol ongeloof je ogen even en over je oogleden strijkt zijn schittering het goud van een heel verleden uit getemperd, wijngeel licht valt door wat marmeren triten lijken, met een nervatuur van verkoolde bliksemschichten…

Een bliksemschicht volgt in zijn kielzog. Er kwaakt geen kikker meer. Onbarmhartig stort het ontij op de wereld neer. Het lijkt wel of het heelal zijn gal heeft uitgebraakt. Het heeft ook mij geraakt en ontwapende mijn verweer. Dan wordt het licht. Maar mijn wereld is ontwricht. Ik zie het wad. Ik zie de vaart.…

Zie vanuit de hemel, schiet een zilveren bliksemschicht, en deze activeert het kristal tot diamant, en zet hem in het Goddelijk licht. De eenhoorn roept vanaf zijn berg, voor eenieder die het wil horen. Shamballah, Shamballah……… HET KRISTALLEN TIJDPERK IS GEBOREN.…

schemerdroom halfwakker nu besef ik het onweer De hemel laat fel blauw verlichting toe Spookachtig maanlandschap rondom Hoezo geen leven op de maan Rondom zie ik duinlandschap Vluchtende mensen naar beschutting Elektrisch licht laat het afweten Maar de bliksem geeft zoveel lichten Dat we ons kaartspel voortzetten Bij flitsend felle blauwe bliksemschichten…

Bliksemschichten langs de wolkenloze azuurblauwe hemel van Djerba. Zijn innerlijk verdonkerd al dit heerlijk genieten. Welk genieten? Welke heerlijkheid? Dik en vet. Spiegels liegen niet. Sneeuwwitje. Daags tweemaal. Buffet à volonté. Demi pension. Realiteitsbesef laat zijn prachtig lijf genieten.…

niet waarom het woord 'rimpels' zo banaal klinkt ik weet niet hoe ouder worden moet klinken in taal de irissen van je beruchte blauwe ogen zijn intussen doordesemd geraakt met groen maar dan stamelender en inniger - twee blijvende koelten die mij een leven lang liefhebben mijn wijsvinger trekt je wenkbrauwen na waaruit haren groeien als bliksemschichten…

Sneller dan een bliksemschicht Snort mij alles voor 't gezicht; Wat zich opdoet aan mijn ogen, Is als rook voorbij gevlogen; Waar ik ginds de blik op sla, Laat ik aanstonds achterna.…