Alle inzendingen over bramen

het land verdeeld een tuin geschapen waar ieder zijn deel van de schepping kan maken met groene vingers zwarte aarde strelen knoppen en verwarde bloemen nog even stelen in hun openen naar de zon ik wilde stuifzand duinen en veel wind dacht mij een kind met grote zwarte hond en zee als vagebond alleen het helm is blijven staan bramen…

leuk is de mens achter de poëzie meteen te herkennen voor het waarmerk van het kunstwerk in geur aroma smaak gelijk bij mariakaak de echte Verkade nog appetijtelijker kan ook men dressere het gedicht op de tong voor de smelt tot er engeltjes zeiken en u zonder te kijken vers kunt benoemen als kers marjolein of savooiekool braam…

Nog leeft de dag dat de soldaten kwamen, ze noemden bars de joodse kindernamen, ook die van Sara, Bram en Raphaël. Hij had ‘geluk’, want hij mocht overleven en staart nu naar het nieuwe monument, ze hebben het een mooie naam gegeven: ‘de Trappen naar de Hemel’.…

landgenoten vrij gevestigd in gastvrij frankrijk klagen hun bramen groeien te heftig ze schrijven privé uit hun stulp om publieke steun tegen die plagen op hun landgoed en tegen fransen die communautair weer niet te hulp wel op trekvogeltjes raak schieten ze zeggen ga breken rukken en branden met glacé's tegen bloed aan je handen of…

Toch blijft uw hart een wilde plek, Waar veel is uit te roeien: Daar laat gij al het goed vergaan, Daar laat gij braam en distels staan, En al de netels groeien!…

Middernacht klikken mijn ogen open Camila hangt erboven en strooit een handjevol teken met de zwier van een Sint Een decemberspook dwarrelt trosjes bramen die mijn borsthaar binnenvallen en daar knetteren knapzakjes kanker of knagende knalerwten ze mijnen daar de griep en bloeien tot builen Dit is vergelding Spoot ik vanmorgen…

Wandelen langs de volle kraams Kaas met eieren, melk en bruit Blondbrood, koerk met krenten En een zak met losse braams Bij de groenteman, ruiterfruit, Oranjebollen voor dertig centen Een kilo kolagoot, zakje appelfrij Nog even langs de snoepjesmand Dribbeldrop, plakzand en smoer Oh ja, ook nog een potje pindabrij Stuifzuigerbeugels voor aan…

En zo uit die paring, dat innigst verzamen, Is toen de bouw gegroeid, Die nu, tussen duindorens, distels en bramen, Gelijk hun broeder bloeit. Vaak zit ik hier uren in stilte te turen, Ik, meester die het schiep, Naar 't blozende dak en de sneeuwwitte muren, Alsof mijn kind daar sliep.…

Ik kijk naar een foto van panorama Mesdag, screensaver op mijn monitor, naar de watertoren waarlangs ik naar de Kijfhoek fietste vroeger, bramen plukte met vriendin, haar moeder.…

tijger Tim is vaak alleen niemand om te spelen gelukkig heeft hij een step te leen zal hij zich niet vervelen Truus en Co, meestal samen rennen vrolijk door het bos plukken zomers blauwe bramen en zien weleens een rode vos aan het einde van het pad vlak bij de kastanjeboom zit tijger Tim stil op zijn gat hij voelt zich treurig, voelt…

reuzenvaren rietgras beukeboom fluitekruid distel kleverklas en bitterkruid de zuring koekoeksbloem en rode klaver adderkruid ranonkel braam en wilde haver meidoorn ahorn en eikenboom en els kweekgras en vele andere grassoorten besef plotseling hoe simpel en alleen ik ben terwijl om mij heen alles in harmonie met de grondsoort vredig in…

Bram haat die pesters in zijn klas Als die kwallen kunnen klieren, zijn ze in hun sas Zoeken een zwak punt van een ieder Schrijven gemene briefjes, stop met dat geklieder!…

. - Poel en half open pad vol hete bramen, fel en rond in geur. De vlakte, een fletse ruiker en de lippen droog; sterren vallen als dauw. Gestalten jagen woest: saters in horden; en hun grijze adem is zichtbaar.…

Zoet zijn de bramen in het wijndomein Maar groeien moeten nog de druiventrossen Straks komt de fluisterboot wat gasten lossen Een groen prieel tempert de zonneschijn De mens gedijt op warmte, vogelzang Gelijk de appels, kersen, pruimen, peren De populier en els zijn sterk en weren Te harde wind, hun haag is van belang Subtropisch zijn…

't Ruikt zo naar bramen hier, ze zijn al bijna rijp En jij bent in het Noorden Wou dat 't Noorden hier was, of anders andersom Zoals mijn chalcedoon verloor ik jou Op straat Nu is de herfst begonnen Mijn hart hardnekkig zwaar bewolkt Regenbuien schuilen niet meer voor zichzelf Laten onbeschaamd de zielen vallen De mijne klettert op de straat…

Ik volg de spoorbaan, de brandnetels bloeien, de bramen smaken naar niets en naar bloed. Het dorp ligt verscholen in dichte grijzen. Ik herken het, dit lopen: zo kwam ik thuis. Van het nog warme huis staan de ramen wijd open. Het bijna doorzichtige hoofd in de kamer is van mijn vader, hij kijkt niet naar buiten.…

‘k Heb al verse bramen gegeten. geen enkel uur ’t bestaan verweten. Ik draag een trui. 'K zou 't leven hier zomaar willen bezingen een echo uiten over de toch doodgewone dingen. Ik zou 't leven hier zomaar willen bezingen een echo uiten over doodgewone dingen.…

Ik zoek je tussen bramen en struiken, verloren kinderparadijs, gesloten Eeden. Enkel het krassen van kraaien, doen de wielewaal vergeten. Zal bij vroege maan, de jeugd nog ontluiken? Het nest is nu verlaten en talmend valt de nacht maar ik hoor je nimmer praten! Hoe lang ik ook zoek en wacht, ik vind nooit de plek waar we samen zaten.…

wie een wonderschone wereld aanschouwen wil kijkt nu mee naar de foto van mijn entree onder de lijsterbessenboom groeien saam een witte vlier een stokroos en een braam ernaast tegen het gaas een metershoge stokroos met talloze rode bloemen torent hij hoog boven de braam die met zijn doornen een rode bessenbos innig omhelst ervoor er achter…

Ik denk aan de indringende geuren uit de lucht na een dag voorjaarsregen gevolgd door de zon, aan de bramen straks in september in vogelvlucht die geuren als zoetigheid of landbouwproefstation.…

Mijn moeder die je verder met geen stok het ijs op kreeg kookte in het schaatsseizoen enorme pannen erwtensoep en deelde deze uit vanaf de steiger voor ons zomerhuisje de soep genoot een faam tot ver achter de dijken men reed er graag een plas voor om of kluunde zich de bramen een enkeling trotseerde een nat pak onder de brug slechts éénmaal…

Aan die bekende geuren van ook het natte mos het gras als de eerste stralen haar beschenen heeft, dan denk ik weer aan oudere bossen en dat ene bos waar bramen groeien en kamperfoelie en van alles leeft. Waar reeën en egels en nog ringslangen wonen bij het pad vele eksters leven, eekhoorntjes in de herfst nootjes rapen.…

Op verre hofstee stierf met zwak geluid Een haanklaroen in 't brandend middaggloren, De insecten gonsden rond der bramen blaân... De bleke roze zond haar geuren uit... Weet gij nog, Lièf, hoe lang we in droom verloren Aan dit klaar water hebben stilgestaan?…

gaan liggen en ermee opstaan Huiselijk gebabbel in de keuken de soep begint al te geuren en ik weet dat er kaarsen branden Kon ik maar slapen Ik ril bij het terugslaan van de deken Het bed moet weer naar de winterkant Mijn tijger blijft liggen en draait zich nog eens om De droge tranen trekken aan mijn huid, vooruit, eruit er zijn bramen…

In de tuin plukken de mensen pruimen en peren, ze bakken taarten van de bitterappels, ze spelen luit en fluit in de oude, oude rozentuin Op de steen brandt het licht de buik van de lamp, boordevol olie, is opgewreven, ik hark de paden tot aan de steigers in de oude, oude sterrenzee Er scharrelt een egel, eeuwen gaan voorbij kinderen op…

Ik ging door het dichte pad, Tussen vlammende bramen, Ik vroeg - naar wat - naar wat - ? Zij fluisterden samen! Ik heb gedoold door de hei, Een donker dier zat te krassen, Overal waar ik 't zei Waren rode plassen! Ik ben tot de avond gevlucht Om het daar te zoeken, Rood - rood was de ganse lucht Om mij te vloeken!…

Veel koude ochtendnevel; adem van de zee het zoute gras belooft weer goede boter heuvels glooien nu nog tarwegeel maar avond kleurt al afscheid van de zomer Hij heeft de eend zijn nek gebroken gevild versterft hij in de vliegenkast niemand komt nu nog cider kopen appels liggen in de schuur te drogen Rook komt van brandend kreupelhout bramen…

werwaarts ga ik als deze kromme allee, aldaar zich kruist met het pad waar links en rechts nog bramen rusten in de nevel en het vocht van sappig gras mijn blote voeten wassen omdat najaarswarmte zich laat gelden, werwaarts ga ik wat ligt ten grondslag aan een te verkiezen richting ga ik af op gevoel dan wel het redelijk denken u kent…

in de schaduw van het licht verscheen een vaag gezicht gevangen door bramen en doornen onduidelijk daar doorheen te komen er was geen ruimte, geen plaats enkel wat zwak maanlicht weerkaatste die enge beelden geheel onverwacht in het diepst van een zwarte nacht zo speelden weerwolven en demonen een kat-en- muisspel met mijn dromen ik was…

(1) bladerentapijt een late merel zoekt daar zijn kostje tussen (2) de iris bloeit weer mijn hart is de tuin die haar voor altijd koestert (3) roodkoperen haar ogen die lachen zeggen kijk pappa kijk dan (4) voel jij hoeveel troost oneindig veel pijn en troost jouw snuitwerk mij geeft…