Alle inzendingen over geloof OR onze OR kinderen

Een druppeltje water rein Op jouw hoofdje, kindje klein Gods zegen wordt je beloofd Met symbolisch, water op je hoofd God neemt je mee op levensreis De rust kun je vinden in zijn zegen Van baby'tje tot oud mannetje grijs Je begeleidend op al jouw wegen 's Avonds al ga je naar jouw bedje Nog even aan God een klein gebedje De herder waakt…

, niet wisten waar het mos groeide waar kinderen liederen zongen tot God die ze niet kenden waarin ze wel geloofden…

Maar ’t kan altijd nog gekker, 't is krommer nog dan krom Dan stuurt men zelfs z’n eigen kind de straten op: als bom... Wat ben je dan: een gek, verbitterd, fanatiek?…

uitverkoren zoon door vader bemind, zijn hoofd een schuin beetje naar beneden als de dood,en mamma zei dat hij ook voor háár stierf en..dat het uit mensenliefde was omdat werkelijk niemand anders dat voor hem had kunnen doen, en zijn vader heel veel van hem hield morgen zal ze in zondagsjurk dwarsliggen bij de juffrouw en alle kinderen…

Jezus kijkt er dwars doorheen gunt ze de openheid van een kind. Maar eerst moeten ze de armen los gooien de handen open doen. Zich vooral kleinmaken bukken en dan misschien! Kunnen ze dat kind bij Jezus zien.…

Gelukkig zorgde de god Jizo voor waterkinderen Deze niet geboren kinderen mochten spelen aan de oever van de rivier….hadden ze daar samen plezier vroeg ze zich af .Ze zou het nooit weten en dat was haar straf. Ze was gelukkig geworden en had kinderen en een niet slecht huwelijk.…

Kinderen hadden ze al vroeg. Jong verboden, jong gedaan. Mooi dat geen enkel wicht zo onbevlekt werd ontvangen als vader het wilde doen geloven. Vino, 2010…

ik zag de buggy's in een eindeloze rij het leven ingepakt in stukjes stof maakte geen warmte vrij lang drapeert het haar de vormen en ook de ongeschoren benen alleen de jeugd snoert taille showt in split dij en de schenen de ogen zijn niet ingetogen maar dagen uit zij weten dat hun toekomst ook als uitverkoren bruid heel anders…

stenen beelden wiegen niet in het bed van donkere tonen het orgel speelt een wiegelied laat kinderen tot mij komen een ijle stem klimt zacht omhoog langs bogen en pilaren om in de melodie iets van de hemel te ervaren het koor zwelt aan en juicht haar schoonheid toe trompetten schetteren feest, het paradijs is nooit zo mooi geweest…

het kind neemt de vader oud en onmachtig bij de hand niet verdwalen nu in het hoge gras het schuifelen in de schemer naar de tuin het geloof in de dingen die ze kenden bij de ommuring blijven ze staan de nacht verzegelt de bloemen het kind kan niet binnengaan het laat de vader gaan de wind wiegt de bladeren de reis is volbracht…

Als kind van de kas kwam al hevig bij me door ware liefde houdt steeds voor altijd vast aan het glas Omdat vooral geloof te pas kwam om 't al doende niet te breken liet ik de wereld van het kweken vroeg reeds voor wat het was…

het kind, zoals het daar lag, stilletjes en levenloos, zo klein werd het zo groots dat het de wereld raakte het tumult van, wel - of - niet, met stomheid sloeg voor onze voeten ontblootte de zee dit kind in haar spiegel legde zij het neer en even hielden wij onze pas -en onze adem in…

Onze Microsoft, Welke op onze harde schijf zijt, Geheiligd zijn uwe windows, uw update komen, Uw bugfix geschieden in uw windows.…

Jouw handen willen vangen verscheuren geleefde tijd zij vlechten stil verlangen vingers verstrengeld in strijd Mijn handen gebaren zacht raken jou heel even aan jij schrikt terug, onverwacht verkrampt door herleefde waan Onze handen vouwen verward ontsluiten nog te leven tijd vereelt geraakt tot in het hart verzachten gestreden strijd…

in onze wereld…

Ik droom jouw naam in gouden letters netjes in krullen geschreven met randjes van puur zilver en laat het komen tot leven. De letters dansen in mijn hart totdat het vorm heeft aangenomen dan heeft het jouw naam gespeld en bezit van van mijn wezen genomen. Jouw naam verbindt zich met de mijne en samen worden ze oud, maar als jouw naam weggevallen…

ongewijzigd kom ik steeds nà jou en wat zo was in kamers vol schreeuwen valt neer in schaduw. verte, op wind geschreven verandert nooit in minder of lichter, de lijnen van aanwezigheid. niets lijkt nog op stilte slechts het sterven lokt me aan voor ik alle woorden in jouw schrijven binnenga.…

Z'n leven pijnlijk blijft hij op 'n dag liggen haast bewegingloos; m'n zoon blijft hem aaien als de arts z'n leven beëindigd…

Hoe diepgeworteld onze liefde is is met geen pen te beschrijven vaak te zweven op een roze wolk waar ik uren kan verblijven Maar met beide benen op de grond is het nog net als op die wolk liefde die niet te beschrijven is maar die ik telkens weer vertolk Mijn lief, mijn man, mijn alles de vader van onze drie kinderen als ik over jou en…

Deze oude aarde kreunt onder veel te zware last, sleept steeds meer 'verleden' mee in haar wedloop met de tijden. Deze oude aarde zucht om haar haast verloren schatten waarvoor Mars en Jupiter en zelfs Venus haar benijden. Geef haar terug haar soorten dieren, nu met uitsterven bedreigd, geef haar terug haar regenwouden en haar ongerepte…

verzinkend in onze duisternis weten we de wereld wijken wat van de wereld rest het ruisen van de regen het suizen van nachtelijke treinen die door onze dromen glijden de warmte van ons eigen nest…

deel En ik, ik wist al heel snel dat jij de man was van mijn leven en nu we jaren verder zijn pas nu kan ik mijn liefde geven Ach had ik maar naar mijn hart geluisterd dan waren we nog steeds bij elkaar had ik nooit voor een ander gekozen maar waren jij en ik nu een gelukkig paar De tijd is niet meer terug te draaien toch blijven onze…

Onze ogen kijken over zee waar de golven overheersen. De witte wolken jagen voorbij water stroomt op het strand. Waar ik loop samen met jou in een stil en tijdloos vertrouwen. Geen geheimen voor elkaar na zoveel seizoenen bij elkaar. Het is bij ons net als bij de zee soms is er eb of vloed.…

Avond zwart, sterren helder. Plotsklaps vormt zich de muur, gegil van staal op staal, brekend glas dat naar binnen is gedrukt, in een flits staat de wereld stil, mijn blik opzij, zij (god zij dank) heeft niets, ze roept je bloedt, ik voel het lopen van het hoofd en wangen over mijn gezicht. Een wit gelaat meldt dat de hulpdiensten zijn…

10 jaar samen mijn strijd het blijft moeilijk van tijd tot tijd Nu samen een strijd onze strijd het is moeilijk in de tussentijd Beide positief voor en met elkaar blijven knokken ook de volgende 10 jaar Dankbaar mag ik zijn voor de ontstane vriendschap zo apart, zo fijn…

Het sluipt en stoft in de verste uithoeken van onze nationale kijkdoos, het matte populisme gloeit door het gekleurde ethisch dak, is het de band van vrijheid die zo kwelt?…

Daar gaan ze onze dagen Ze palmden allengs ons leven in Ze begonnen er aarzelend aan Tegenover een klein wezen met een immens speels ego kwamen ze nietig weifelend schoorvoetend aan de deur kloppen We herkenden ze eerst niet als dagen Zoals we achteloos onze tijd namen Daagse geldingsdrang doet ons groeien Kleine mensen worden gestaag groter…

Gezien de neergang van de AEX Hecht ik geloof aan onze economen Die allen een recessie aan zien komen, Maar Bos en Balkenende zien nog niks. Zij willen dat u zich geen zorgen maakt: “Gaat u maar slapen. De regering waakt.”…

Ik dacht als kind dat altijd wel zou gelden: Ze leven lang, gelukkig en rechtvaardig. Ik ben een stukje ouder ondertussen En geloof niet meer zo sterk in wakker kussen.…

God, onze schepper, U bestaat! U bestaat omdat wij u hebben geschapen. Omdat wij niet zonder schepper leven kunnen. Niet kunnen leven met verantwoordelijkheid. Niet kunnen samenleven in naastenliefde. Niet kunnen leven zonder onderlinge strijd. God, onze vader, ik blijf in U geloven. Ik geloof in U omdat ik U geschapen heb.…