Alle inzendingen over glooiend

nog zijn de heuvels rond zacht en glooiend in het geel dat bloeit in koolzaads zon maar aan de flanken is de rots nog heel jouw trots en onverzettelijkheid in steen al generaties vastgelegd je hebt het mij gezegd en laten blijken nee onze liefde kent geen lijken wij zien de bergen hoog hun kammen scherp en scheidend in eerlijkheid kiest…

Zover het oog reikt sprankelt een mêlee Van oogverblindend schone orchideeën Lichtdoorschijnend violet scharlaken Vonkenspetterende lentefeeën Nachtvlinders als paasvuur torenbaken Vuurvliegjes bevrucht door zonnedauw Lucide colorieten bloedkoralen Fonkelend lapis lazuli blauw Flonkerend langs zacht glooiende dalen Blinkend rood in…

ik heb woestijnen doorgeploegd in hete vlaktes naar je spoor gekeken door zon en wind gegroefd, niemand heeft ooit van mijn zweet geweten ik struinde door het hoge gras van eeuwig glooiende savannen herkende je in takkenbreuk en pas en dacht je jagend zo te vangen in bergen vond ik je profiel maar je wilde niet verschijnen ik hoorde echo's…

Glooiende weiden verbergen aan hun voeten kleine ravijnen vol koele loverschaduw en begroeide rotswanden. Op blauwe meren, door zware keien omrand, blinkt de stille ziel van misschien lang vergeten én blijvende verhalen.…

ik ga over glanzende glooiende velden langs bloemen, bomen en blaren waar geurende rozen ruiken en strelende struiken stuiven adem de zachte zwoele zucht die mijn lijf laat leven en vrijelijk vult vol vreugde om mij met het waarachtige wezen te verweven ik zie een zuiverende zwevende zon waaronder vriendelijke vogels vliegen en leeuwen…

locomotief Mijn schoorsteen tevreden rokend Onderweg naar datgeen ik heb lief Mijn stoomfluit gloeit en blaast kokend Wagons die ratelen over rails IJspegels hangend aan het gezicht Mijn ogen schijnen op dichte vlokken speels Achter mij een slinger van licht Ik ploeg langzaam maar zeker voort Vastberaden door het besneeuwde land Zijn glooiende…

Op een zacht glooiende heuvelhelling aan de vriendelijk stromende rivier bezingt het vredige dorp, trots blij vertier, wrede, langverstilde krijgsbeleving. Het verleden van zijn knusse omgeving kent het sluwe, menselijke roofdier: bloeddorstig, soms eerlijk, zwaaide de banier, hopend op roemrijke overwinning.…

mijn hond vermist, briefje op een verwaterde boom kettingbreuk, wat nu toch niet weer smerige handen inpoldering, dijkbewaking beperkt weliswaar maar toch, stel je voor geheugen op sterk water een vertrouwd adres straatnaam in kleine letters gezichten die terugkeren als je je ogen sluit gras dat weer fris ruikt glooiend als…

De wind speelt met een lichtblauw lint streelt glooiende plooien in zijige glans dat lieflijk deint als ‘t getij in haar dans waarmee ze golvend de zeeën bemint Zo lijkt het de jonge moeder althans die amper bewust waar zij zich bevindt haar starende blik aan ‘t beeld verbindt als houvast voor haar wank’le balans Schijnbaar stoïcijns…

de kerk reed leek in de verwaaide geur van een oude smederij en bakkerij bij het zogeheten ‘klokhuus’ de tijd voorgoed verzonken daar waar geen mens of kraai zich horen liet of zien en zelfs de schapen en koeien de zondagsrust eerbiedig heiligden fietste ik door het zwijgzame achterland wat lomer naar mijn zomers stekje aan de glooiende…

van lieflijke klanken wegsterft Ik vind ogentroost klimmend tegen blinde muren in vale herinneringen aan een zacht bemoste bedding waar ik mij te ruste leg als de zon zich verduistert en de zee zich hoog optilt aan de horizon Dan drijf ik huiswaarts naar de kim van mijn dromen waarin de pijn zich geruisloos oplost in een glooiend…

Ik mis mezelf, de rust de ruimte en zilte dromen, in glooiende duinen, oude bossen en prachtige bomen. Ver non sem`per vi`ret niet steeds is de lente groen, langzaam werd gisteren vandaag.…

Er waren koeien in glooiende weiden, bloemenweelde en maretakken. Er was regen, wind en zon en zelfs een donderslag. Kortom, een heerlijke dag en nog een, nog een, waarin wij stapten, amper besef van tijd, wel van eeuwigheid. Geluk kon niet op. Maar stilte overheerste, vol van branieachtige energie en nabijheid zonder woorden.…

ik liefkoos vanaf vandaag echter wel gedurende een overzichtelijke termijn de karos uit het oosten het blik verliest zijn geboortelijnen strepen als notenbalken lijken van voor naar achter op blauw en grijs voort te deinen glooiende flanken ogen als het waren naar binnen gezogen mijn dadendrang heeft zich…

Glooiende heuvels ontnemen het zicht aan de eindeloze einder Beneden in de laagte lopen koeien onder bomen ontsnapt aan de genadeloze zon Een smal riviertje langs de weg biedt een welkome variant in het monotone groene landschap De slingerweggetjes verrassen bieden steeds een nieuw perspectief in waarneming van de omgeving Op reis…

ik schreeuwde mijn eenzaamheid tot rode heuvels van zand die de band met bloed bezegelden om het bezit van dat speciale stukje van het heilig land zover ik keek glooiende lijnen die het voelen van stervenspijnen minder scherpten dan de fragmenten van drones en bommen met vergiftigend stof van de vernietigende inslagen van talloze…

proeven het sap, de schil versneden op de tong Waarom schenden we ons gebit aan de blanke pit We verzegelen het bericht noemen het een gedicht Opgerold perkament in een koker gepropt een Save Our Souls dobberend in een fles in een deinend meer of de witte reisduif die klapwiekt als een onheilsbode door een storm van twijfels langs de glooiende…

De heuvel glanst in teer gouden avondlicht; een wijde den op het zacht glooiende veld waakt over ruig struweel, dat fijntjes welt, kijkt naar het verijlende vergezicht. Voldaan bloost de zon, moe van haar gewicht, geeft de stad zoele streling, die rust vermeldt, terwijl alles met schemerpaars versmelt.…

Het water stil, de walkant groen en glooiend groept rondom hengels in een glinsterend mozaiek bij avondzon zich even nog verstrooiend een handvol kinderen als een ademloos publiek.…

erker kijk door mijn gedicht zie meer dan je denkt voel in je levensvonk de wereld open gaan denk meer dan je ziet dat het groene lover jouw open venster is laat dat niet betimmeren pak je kans, spring erdoor bouw je eigen beelden zing je eigen zinnen schilder je schilderij creëren maakt je blij zet dreigende luchten boven glooiende…

Zwerf met mij mee langs glooiende heuvels en door lieflijke dalen, geniet van prachtige vergezichten. Zie kronkelende beekjes sloom het landschap aaien, laat jouw hart door dit schouwspel verlichten. Proef met volle teugen, van de zachte G en vriendelijkheid. Een stukje vlaai is zonder leugen, ’n echte niet te missen heerlijkheid.…

ik heb gezien hoe het oorlogspuin ooit twee glooiende heuvels hebben doen groeien in kaal land boerderijen langzaam plaats maakten voor nieuwe wijken met groen hoge flats en scholen kerken uit religies van toen voor een kind was de wereld een paradijs de techniek gaf al zijn geheimen prijs over bouw en architectuur ademloos hebben…

Verstoord in de mist van een lichte lagune looft een jongere zelf zichzelf in leven zonder zenuwknopen hij schijnt zijn hoop met de kracht van de nacht doornen zijn vurig aangestoken onder een glooiend oppervlak klank verzonken in baden lood rood verloopt in groeiende macht dierbaar zijn nochtans de vogelvluchten met tranende wangen in…

- ‘O Gij, mijn zoon, die duldig leven mag van 't glooiënd denken aan een verre liefde-lach: ik zie hoe in uw oog dromen als zwanen zegen.’ - Ja, ik ben goéd. Maar 'k wilde vrédig zijn... - ‘Mijn leéuwrik!…

Terwijl de smid het ijzer lustig zwaait, kijkt hij blij naar zachtgroene hellingen: glooiende wouden en weiden omringen heel zijn leven, waarin de verte ronddraait. De rappe stem van hamer en aambeeld waait over de heuvels om mee te zingen met roepende bomen, danst in kringen onder jong avondrood, dat lokkend laait.…

snel verteld en jaagt op de overgebleven wolken van beschaving wat dood leek komt tot een wederkerend leven er gloeit begrip op de bakplaat van het zonnelicht, de fluisterende stem lijkt van de gene zijne te komen, en zit veilig opgeborgen in het brein, hier blijkt de droom van onszelf te zijn vastgelopen en verleerd die boven een glooiend…

Zwierend aan zee, zonder regen tijd nooit gezet stapelt zich plotseling, ineens een leven als muur die bestand, soms helemaal niet de aardbeving van 5,7 op de schaal van Richter huiverend heeft doorstaan Kefallinia boeit door een opeenvolging van liefde voor hare schoonheid die in 't azuur groeit Glooiend landschap met verkenning…

Soms kan op 't berglandschap de zon niet schijnen, Dat kleine ding, zoek onder wolk-ruïnen; Dan 's morgens staat, bij donder van lawinen, 'T kosmisch sonnet van kleuren en van lijnen: Grens tussen blauwe, onwereldse kwatrijnen, Hangt smal een wolkenstreep, geel als lupinen; Omhoog, omlaag wijzen, aardse terzinen, Sneeuwtoppen rood, en glooiend…

. - Blauwig waas Om verre dennen in laat middaguur; Naar 't glooiend stoppelveld, vol sprietjes vuur, Uit stofwolkjes van grindweg loopt een haas. En ouërwets bolronde dahlia's Gloeien, mooi evenwijdig met de muur Van 't boerenhuis; laag tjisp'ren om de schuur Zwaluwen, over 't pad langs 't ijzergaas.…

En aan de langzaam-glooiende oeverkant Steekt nederig een klokje ’t groen blad Naar boven, koest’rend zich in ’t zonnebad, Een dun, groen lintje op hermelijnen rand. De lucht is fijn en helder, diafaan, En trilt van ’t zuiver-schitt’rend zonnevuur, Der blauwe heem’len stralend-gouden vaan.…