Alle inzendingen over heden OR verbleken

liep tegen mijn docente op met wie ik iets begon van haar - die ik bij naam hier noem - heb ik een hoop geleerd vol overgave mij bekeerd bij hoofddocente Bloem zij gaf me in haar eigen tijd zelf les in niet-verbleken zij sprak na elke hemelbreuk het hart te laten spreken…

Zo maar gelaten kamer, gordijnen dicht, strepen zon in een leegte waar jouw beeld en motieven in verbleken, een door- schenen put, wind uitgeput de laatste adem tegen ramen baart, aan de halsband rukt van bekentenissen die we vermeden in een monoloog van pijn.…

HEDEN In zijn heden verstrooit ieder individu zijn leven. VERLEDEN In zijn verleden vragen heden en toekomst om leven.…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

een sneeuwwitte deken doet al het groen verbleken wat een hemels gezicht alles lijkt wel vederlicht het is een pracht tafereel takken bedekt met poederzacht sneeuw ik geniet met volle teugen deze winter zit gegrift in mijn geheugen als een levende ansichtkaart iets wat nooit en te nimmer verjaart.…

geboorte kindertijd moedertaal jeugdjaren vaderland wezenlijk verblekend na zes decennia gevestigd in dit mooie land genaturaliseerd andere cultuur langzaam onmerkbaar geïntegreerd nu trekt bij ouderdom zo af en toe als een magneet de geboorteplek niet te laat nog voor het heengaan soms te denken in mijn moedertaal…

was blij met je ontwaken alleen gekeken voelde zo ontheemd je zacht gebaar het haar wat in de war je arm om me heen nog donker je de ogen maar in hun wit zie ik de dag ontloken het zwarte blauw de rood opgaande zon die sterren doet verbleken ons moment wordt nooit vergeten…

geraniums verbleken als hij er lang naar kijkt potten verdroogde aarde dat van de randen wijkt zij had ze nog gekocht en water willen geven maar was daarmee gestopt zoals zij deed met leven haar bril nog op het kastje haar breiwerk op haar stoel patroon zat enkel in haar hoofd het geeft een vreemd gevoel dat hij die trui nooit dragen zal…

Gezond het sexspel plegen in donkere wollen dekens opzoek naar rijpe tekens die het karma doen verbleken Verpuurt je warmte stralen twee lichamen zondigen het sexspel doorgronden bezweet en gloeiend pralen Wanneer de glimlach gelijktijdig verschijnt heeft dat de afsluiting eeuwig verfijnd.…

zullen dagen lengen wanneer de zomer een regenjas draagt worden nachten korter wanneer ogen niet omzien naar uren die tussen zon en maan verbleken luiden klokken de lauden in of worden korte metten gemaakt met lofzangen en psalmen wanneer in het raamkozijn schaduwvleugels worden gestreken…

voorzichtig heeft ze al de eerste winterthee geproefd en zorgzaam zacht wat eikels in haar mand gedaan het raam vertelt van regen, zeer slagvaardig zonder bron, maar niets nog laat de dag verbleken, waardig wrijft ze zeven tenen warm en als ze kon dan vroeg ze alle dennenappels aan haar arm zich te vormen, naar de zon…

In het levens-dal van uitsluitend herinneringen loopt een lange weg! Maar uiteindelijk een doodlopende!…

Er is immers het heden. Zij zijn het verleden. Maar delen ervan zijn nog in leven. Ken je ze nog, kun je aandacht aan ze geven? Herinneringen blijven. Je hoeft ze ook niet te vergeten, Maar leef met alles wat leeft. Zodat je eindelijk gaat beseffen… Ik leef!…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

En vaak denk ik met spijt, hoe ik onze liefde liet verbleken, door teveel te vaak te weinig tijd, tot haar liefde was geweken. Nu zit ik hier met teveel tijd, en denk aan haar in stilte en eenzaamheid.…

Het een na het ander verbleekt, De man, de vrouw, het kind, Hun dromen, wensen, Daden en verlangens Verbleken, net als De maan en de zon - Het enige dat blijft Is een restje hoop In het licht van De ondergaande zon - Zo leven man, vrouw en kind Alsof elke dag het leven Overnieuw begon…

Persoon van het jaar Time Magazine,die heeft het goed bekeken zij noemde Merkel ,,persoon van het jaar,, Voor haar waren er ook al wel een paar, wiens namen u misschien laten verbleken. Met Adolf Hitler in de rij dat lijkt me woest. Pardon Mein Herr:,,Ich habe es nicht gewusst,,…

Ik draag het heden Onder mijn armen Met mij mee Continu Verandert het heden Naar verleden Dat mij ongewild steeds volgt Verandert toekomst In het heden Draag het even met me mee Probeer het dan weer te vergeten En te leven Zoals ik in het verleden had gewild…

Het behoort tot het verleden, het is voorbij, maar het komt terug in het heden, en is toch niet voorbij. Gevoelens van toen, angst en wanhoop, komen me weer pijn doen, en slaan in tegen m'n hoop. Ik blijf staan, want ik wil het niet weten, maar het verleden laat me niet gaan, mag ik het ooit vergeten?…

Ik weet bij God niet Nu en toen Of later is mijn heden…

geroken ook zijn vrienden kenden het probleem sommige verzetten zich fel maar niemand kon er omheen Het hoort er zo bij moet men maar denken je kan het niet aan een ander schenken en als het straks in een ieder is gevallen het moment dat men het weet en weer vergeet leeft eenieder verder alleen in het verschiet want wat ik vergeet weet ik op heden…

Alles wat ooit realiteit was zit verborgen achter het nu waar het onbewuste heerst met zijn eigen drijfveren Gerafelde herinneringen spoken door het hoofd verleden tot flarden vervaagd Ik ben een kind van al mijn weleer maar wat weet ik niet van mezelf wat ik eigenlijk zou moeten weten…

Al het groene verdwijnt in het grijs Mijn bewustzijn valt uiteen in een innerlijke krijs: Hoe bedacht men gedachten die wijzen op nut en streven Nu ik veracht al de rationelen en volgens wijsheid dien te leven Wat is het meer dan hoop verpakt in alles van het heden Vroeger staat nu voor dat wat we zo fout en slechter deden Ons nu is…

Als jij mijn gewonde hart laat bloeien vlinderlicht onder mijn huid ontluikt de nacht en avond naar morgen ruikt regendruppels met stralen stoeien dan blijf ik in dit hof van Eden stil genieten van een boeketje heden…

ja, het is vaak lopen op sprokkelhout eer ik het klinket nader, nabij de hoek diep achter in de verwilderde tuin het hangt al jaren scheef aangedaan door de tand des tijds juist daar ervaar ik de pracht van het komen en gaan van gaan en komen ik ben daar zacht soms in dromen ook als ik met het heden ben begaan zoals nu hier sta…

Niet te veel denken aan het verleden Maar een nieuw avontuur beleven Het avontuur dat de toekomst je zal geven Accepteer je verleden en ga verder met je leven Zie wat de toekomst je zal geven In de toekomst daar ligt je leven En niet in het verleden Het is het heden waar we leven En zeker niet het verleden Maar het heden…

Je kent een sterke hang naar het verleden omdat je denkt dat je het heden kan verbeteren met de herinneringen aan toen maar wat je vergeet is hoe dat verleden in het heden werkelijk heet.…

Ik schrijf nog altijd het woord vandaag met het gevoel dat ik in mijn hart draag Ik denk veel trager en ik zie alles vager dan in de tijd van toen En er is nog zoveel dat ik pas morgen wil doen Maar ik weet dat jij me nog altijd kent Van jou mag ik gaan terwijl iedereen rent Ik mag tot rust komen en je laat me dromen van de tijd van…

Onder klaterend applaus van bergen en rivieren en met instemmend gefluit van weer en wind zien maan en sterren stralend toe hoe ik, op 't toneel van het heden, mij elke dag weer druk maak over toekomst en verleden.…

Sta niet stil bij alles wat je spijt, Want dan raak je het heden kwijt. Verwerk alles uit je verre verleden, Want dan pas sta je open voor het heden.…