Alle inzendingen over lichte schaduwen

De koning te rijk verse aardappelvoren van licht en schaduw…

oneindig het licht van mijn maan in jouw schaduw kan ik blijven staan kan ik schuilen zacht huilen alleen zonder uitzicht op iets oneindig mijn blik ik ben als jij een schaduw in ons maanlicht…

Haar lichte haar is stil, de ogen zijn niet te zien, haar borsten staan stil, niets te geschien. Onder haar kin is rood - warme schaduw, en in de lichte schoot donkerder schaduw.…

Verlegen blaadjes Reikhalzend naar licht en zon Bestaan in schaduw…

In optocht trekken schaduwen over de muur - op de gang brandt licht…

De schaduw van de gevallen engel Valt over mijn schaduw heen. Niets laat iets voelen tot wat het zal zijn Of mag worden in de schaduw van de zon. De nacht licht op in een maanloos landschap. De engel staat stil en wacht. Ik strek mijn handen uit in een machteloos gebaar. En voel de macht die zich verliest in wellust.…

Schaduw Gevangen door schim en schaduw, omfloerst met nachtelijk licht. Ze lopen en praten samen ineen geregen verstoren ze de nacht. Voel me als een spin gevangen in zijn web het heeft me in zijn macht. Als het ochtendlicht gloort zullen schim en schaduw verdwijnen in de dageraad.…

We steken over van de schaduw naar het licht: We bestaan! Maak plaats!…

Weinig licht: één kaars verwelkomt de Schaduwen – van onze Liefde.…

licht, zo licht dat zomerlicht een onbekommerd zweven alsof het morgen net zo licht zal zijn de zomerzon de glans bewaart terwijl de zwaarte achter elke schaduw loert licht, zo licht dat zomerlicht voorlopig vooralsnog…

Daar in de wereldse duisternis Kondigt de Heer de komst van Christus aan Daar in de wereldse duisternis zal het licht der wereld opgaan Daar in de wereldse duisternis Zal Jezus de schaduwen beschijnen Daar in de wereldse duisternis Zullen alle zonden verdwijnen Genade spreidt haar morgenrood Over de zwarte schaduw van de dood Daar…

Zonnebloem, schitterend licht Dat deze zomer alle kanten op Spat, het licht doet schijnen Op de donkerste plekken, Zelfs je schaduw is mooi - Als de zomertijd voorbij is Zullen je gele veertjes Roemloos in het vooronder Verdwijnen, maar je schaduw Blijft, en landt rechtstreeks In mijn hart, verlicht mijn Allerzwartste nacht…

Met uitgedroogde lippen probeer ik de zon te blussen, die sinds voortzetting overvloeide, naast mijn voeten getekend aan de boom, met takken als wimpers zaait. Als vierkant wiel, als realiteit (met masker van illusies) beveelt zeggenschap der onzekerheid: filter de galopperende wind, blad van duister, blad van gif, verwijder zijn afdrukken…

Al het gelovig licht wat toehapt wordt vol verlangen, gevangen en vervolgens in haar schaduw vertrapt. Met droevige, verlaten, zwart omrande, hunkerende ogen wacht zij tot een nieuwe prooi blijft staan. Zij kijkt hem diep, doordringend aan. Zie haar, opnieuw, met opgeheven handen wachtend, smachtend, tot nieuw licht zal landen.…

zal om zijn schaduw vragen…

altijd als ik jou zag pakte ik wat schaduw van je af een lieve groet of oogopslag jij lichtte op als een ander jou aandacht gaf waar jij ook kwam sprong het licht over naar een warmere vlam dus waar jij schaduw gaf wist ik dat te maskeren door eigen licht te projecteren wij zijn nooit gespot als stel maar ons samenzijn…

Als je het licht op jezelf laat schijnen zul je nooit in de schaduw van een ander staan…

In al je pracht lachte je om mijn schaduw en keek doorheen schreiende scherven - om mijn mond - die licht zuur de spiegel - op mijn grond - verrotten ik kraste in mezelf, vannacht, voelde slechts in schaduw de adem van mijn kracht…

Ik verstopte me voor de zon omdat ik bang was dat zij teveel van mijn gedachten in mijn schaduw zou vinden Want met mijn schaduw leef ik in harmonie ben ik één geheel licht en donker soms enorm groot en af en toe heel klein….…

de ondergang van ‘t licht verlengt de schaduwen van de sombere sparren projectie in zwart en grijs bevroren en verstijfd blad de avond in kille kleuren de nacht lijkt zonder einde in grauwdoodse nevelflarden berusting in ‘t onvermijdelijke er is elke dag een wonder als ’t opkomend licht ontwaakt de schaduwen korter worden…

schaduw en licht…

Een spel van licht en schaduw Waar duizenden, miljoenen lichtjes De avond troostend bewenen Ik spreek noch hoor de dromen In vermeden nachten Waar tranen worden opgeheven Ik kan mijn eenzaamheid verbergen In bovenwindse stromen Waar ik bewust de sterren heb opgesloten Een spel van stervend licht In een doodgezwegen schaduw … Daar ben…

ik schaduw zijden voel het lijden dat geen licht meer kan verdragen stop de pijnen die om meer verdoving vragen breng rust en stilte terug dan ontvlamt de geest zij weet het lichaam is al veel te lang geweest wil naar het warme licht vliegt in paradijselijk bereiken uit de tunnel zonder zicht schaduw heb ik meegenomen maar op…

mogen rust en lichtheid zich mengen in het bonte gezelschap een streep licht werpen tussen de donkere schaduwen…

De dagen zijn mild tegen de avond hoor ik in de hazelaar licht en schaduw pokeren om de allerblondste noot…

Wachten doe ik terwijl de tijd haar schaduwen achterlaat en jij nergens meer bent waar schaduw en licht elkaar raken. Wachten doe ik, tot ook de schaduw in de avond is verdwenen en het donker mij lachend in haar greep houdt.…

Wachten doe ik terwijl de tijd haar schaduwen achterlaat en jij nergens meer bent waar schaduw en licht elkaar raken. Wachten doe ik, tot ook de schaduw in de avond is verdwenen en het donker mij lachend in haar greep houdt.…

Een schaduw op de muur is een donkere kopie. Het leven van een persoon dat het licht niet ziet. Iedereen weet van het bestaan maar word niet gezien als bijzonder Maar denk dan eens na vindt je het geen wonder Hij is aanwezig onder alle mensen Heeft echter slechts één ding te wensen...…

als een schaduw van een glimlach in het gras alsof al dat licht teveel voor je was maar jij wacht tot de dag voorbij zal gaan dan steek jij voor mij het licht weer aan als een kaars in een langzame schemer daar vind ik jou terug altijd dichtbij, nooit verder dan een schaduw van een voetstap bij mij vandaan...…

het zijn de wolken die schaduwen werpen op de berg die ik beklommen heb die me de heelheid van licht en schaduw leven heeft leren omvatten een gevoel van geborgenheid waarbij liefde zich in mij openbaart zonder maar één innerlijke versluiering een droomwereld waar ik op verslingerd raak…