Alle inzendingen over medelijden

delen hoe moeilijk het is om erover te spreken of het soms een ander hart kan breken toch zal gedeelde smart vlugger helen een luisterend oor kan wonden strelen of de scherpste kanten zacht afbreken men moet zijn verdriet kunnen delen hoe moeilijk het is om erover te spreken toch is er angst dat je geklaag zal vervelen door steeds maar medelijden…

delen hoe moeilijk het is om erover te spreken of het soms een ander hart kan breken toch zal gedeelde smart vlugger helen een luisterend oor kan wonden strelen of de scherpste kanten zacht afbreken men moet zijn verdriet kunnen delen hoe moeilijk het is om erover te spreken toch is er angst dat je geklaag zal vervelen door steeds maar medelijden…

delen hoe moeilijk het is om erover te spreken of het soms een ander hart kan breken toch zal gedeelde smart vlugger helen een luisterend oor kan wonden strelen of de scherpste kanten zacht afbreken men moet zijn verdriet kunnen delen hoe moeilijk het is om erover te spreken toch is er angst dat je geklaag zal vervelen door steeds maar medelijden…

wat als je verliefd bent, maar hij heeft een vriendin, ik heb nooit wat voor haar gevoeld, het was allemaal met tegenzin, ik ga met haar uit medelijden, ik kom er alleen niet meer uit, het liefst wil ik bij jou zijn, maar ik ben te zwak voor dat besluit, je woont al acht jaar samen, zo erg kan het toch niet zijn, nu dat ik jou heb leren…

Vaker leugens Waarheden om niet ***** Tegelijkertijd is er medelijden en veel verdriet daar zij, zegt zij, veel verdriet van vroeger jaren nooit echt heel goed een plaats heeft kunnen geven **** Probleem echter is dat zij mensen tegen elkaar uitspeelt Zij doet althans erg haar best Wijze mensen prikken hier met een grote naald…

gif dat basis lijkt voor dubieus vertier ze raakt ons als ze wankelt de muur haar loslaat en een schaduw wegvlucht met haar grijns rotte tanden klagen vingers wijzen met hun zwarte nagelranden naar de wanhoop die verloren voor ons staat we lopen door gebroken schreeuwt ze ons geweten wakker doe wat voor die stakker fluistert medelijden…

Je hart blijkt dan even met medelijden te kloppen voor een grijs gezicht in zijn eigen strijd.…

ons bestaan er waren geen rustpunten in de hectiek van vluchten met vrees en schrik in weten wat ons en ik gaat overkomen in het slechtste samenraapsel van onze dromen die we ooit beleefden het waren de hoge uithalers in de muziek die opborrelden uit aarde waar modder drab en verrotting hun stervenspijnen krijsten om medelijden…

Zo groot was zijn medelijden. -------------------------- uit: 'Toeschouw', 2003.…

Uilen vallen zelden mensen aan, dus was de reactie van mijn moeder hoogst overdreven, wat mij in verwarring bracht en waardoor ik medelijden kreeg met die imposante vogel, die waarschijnlijk slechts zijn territorium wilde verdedigen en verder niets kwaads in de zin had.…

het overweldigende één zijn met de wereld in muziek de tomeloze kracht van vreugde de stilte van verdriet het lijden medelijden was er even niet verdoven dichtgooien van kloven gelijkmatigheid geeft geen gevoelens prijs het rustige gekabbel van maanden jaren waardeloos gebabbel geen geruzie geen partij ik was er niet…

dichten is een zwoegwoord het houdt me in een houdgreep niet wurgend maar lichtjes pijnlijk de vragen of het ooit gelezen wordt of het ooit geprezen wordt of het wel begrijpbaar is of het past in deze tijd of het raakt of net niet raakt of het voldoende literair is of het leidt naar vage afgunst of het leidt naar medelijden of het belandt…

En weer medelijden gevoeld met de logge, pluimloze, niet-vliegbare monsters daar beneden in de tuin. Hoe rechtvaardigen zij toch hun bestaan? Hoe wil de zon zelfs maar schijnen op hun tot vervelenstoe veranderende buitenkant? --------------------------------- Uit: 'Kritische massa', 2002.…

Mijn Lieve Heer heb medelijden met de mensen groot en klein, die door deze ongelooflijke tijden nooit meer onschuldig zullen zijn. Mijn Lieve God sta bij een ieder die geraakt is op elke manier.Want wij kunnen niet bevatten wat er allemaal gebeurde hier. Mijn lieve Vader heb óók mededogen met diegene die dit deed.…

vader wat was je stil welke wrok heb je verzwegen wat kon je niet kwijt waaruit bestond die narigheid waar lag of ligt de eventuele spijt jij behoort nog tot hen die leerden te zwijgen die sterk moesten zijn die niet hengelden naar medelijden die het leven aanvaarden met pijn vader was dat het wat je heeft belet om te praten om te…

Geef wat licht, dat straalt naar armen En wat lucht in helderblauw Nooit een wolk..., maar heb erbarmen Altijd zon, aan man en vrouw Dat zal voorts jouw pad verwarmen En jouw gang ontzien van kou…

De rokers oogsten medelijden. Om rookgebieden uit te breiden is thans een regel uitgevonden. Zo zijn ze niet meer paalgebonden. Voor 't wereldwijde rookgenot geldt nergens meer een rookverbod. Zo hebben alle mensen pret en daarom geldt er deze wet: Als u zo nodig roken moet, wees voor uw medemens zo goed om deze niet te irriteren.…

Veel medelijden met 'r heb ik wél: zelfs koeien doen dat nimmer voor de stieren. Die zitten heel wat beter in hun vel.'…

met darmen Met rimpels en een onderkin Beharing als een vogelspin Een kruising tussen een apin En het zigeunermeisje Carmen Ook jij bent bloed, vlees, buik met darmen Vol dagen frisse tegenzin En dat ik jou nog steeds bemin Dank je uitsluitend aan je charme Ook jij bent bloed, vlees, buik met darmen Oh, muze, minnares, vriendin Heb medelijden…

je oplaten als jij beter zou worden want jij maakte jaren geleden een vlieger voor mij toen we nog jong waren helaas bleef hij aan de schoorsteen hangen en nou vraag ik eigenlijk waarom welkom in mijn huis ontvangen gewoon eigen volk gezellig eten een glaasje wijn achteraf heel veel venijn dat heb ik achter me gelaten weet je ik heb medelijden…

als jij normaal was zou je niet afwijken van de rest zou je je verheven voelen boven verknipte idioten die midden in het leven staan van die minderwaardige sociale en geliefde mensen terwijl je medelijden zou moeten hebben met hun geestelijke armoede dan deed je niet van die overdreven absurde dingen zoals de deur opendoen als de bel gaat…

ken ik niet waar iedereen zo quasi-vanzelfsprekend haar schoonheid roemt, extatisch, hartenbrekend daar twijfel ik en merk een licht verdriet jaar in jaar uit doorkruis ik haar gebied klaar wakker om met uitgestrekte armen naar haar juweel te reiken, haar erbarmen zwaar is de terugtocht, grijs is het verschiet spaar me uw troost, uw medelijdend…

Ik knikte, voelde geen medelijden, geen tranen, geen geween Ik voelde vooral geluk en sprak zo zoet als lief ter afsluiting “Veel genoegen!”…

Alles moet verdwijnen tot niets meer overblijft van dingen die hem levenloos verwijzen naar stukjes die nog stervend zijn in z’n geest wordt strijd gestreden nu de draad schijnt doorgesneden staat het falen op zijn gezicht geschreven in de grijns van medelijden waar hij zelfs geen troost lijkt uit te putten kan men aarde niet bewegen…

Ik heb met haar te doen ondeugend in een geile vorm van medelijden: Ik zou die Steinway-vleugel willen zijn: nat worden onder de handen van een vrouw die stroomt, wat kan er mooier zijn?…

Kijk, speciaal voor mij gemaakt zeg je en ‘n lachje huilt onzeker in je gezicht dat een tintje bleker mijn hart vol medelijden raakt Ik vind ‘m mooi, hij lijkt net echt vervolg je …op onvaste toon die druipend van gefaalde hoon zorgt dat ik tegen m’n tranen vecht Terwijl je hand zich radeloos strekt om te voelen aan het donkere haar prevel…

We krijgen met onszelf wat medelijden en willen dat de klok wordt teruggezet. We weten: er is niemand die ons redt, we zijn gedoemd omlaag te blijven glijden.…

De bodem is nog niet bereikt omdat ik de toekomst niet overzie, eindeloze put van medelijden, wat ik niet bedoel, gedempt, gestut en gevoed door lief en leed, de jaren liggen grijpbaar in een open schaal, de bron waarin ik de kwetsbare verlangens koel, waaruit ik ademhaal en samen met het licht en schaduw het leven deel.…

Mensen die zelf dieren zijn, die ook medelijden kunnen. Toon ons de aard van mensentaal, taal die om de tuin kan leiden. Om de tuin van Eden. Taal die mensen vervreemdt, van hun aardse paradijs. Vervreemden van elkaar. Waarom we kwaad willen spreken. Waarom een dichter dichten kan.…

filantroop, onmisbaar bij het paren weet na zijn offer al ‘het is te laat’ hem wacht de zondeval in het kwadraat de zeven plagen, weemoed en de blaren en na het kranig knippen van de streng (jawel mevrouw, hij is niet te benijden) ontpopt zijn schat zicht tot het ware kreng haar borsten zijn voor ‘rupsje nooit genoeg’ en hem –oh goede god heb medelijden…