Alle inzendingen over meegaand OR enigszins

u lacht eng hard betreffende uw collega's maar vertrouwen doe ik u zeker niet u beschuldigd hen voor alles u haalt voordeel uit andermans zorgen en verdriet gaandeweg even terug naar de jaren 1930 mensen zonder werk nog perspectief toen zagen ook de opstokers hun kans waren zeer vals zij leken zo meegaand innemend…

van de man die zijn simple things in een etude zingt voor Jellie maanvlinder de kunststofkoningin Vallende engel uit het noorden die dichter bij ons wist te komen in de stilte ongehoord was wat ontstond een scheppingswonder Dank, Titaantje voor je kussen en de vrijage zonder woorden Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or…

onvoorspelbaar raar maar waar ik ben onvoorspelbaar tegenstrijdig als de pest vandaag eigenzinnig morgen meelopen met de rest stuurs dwars overal tegenin niemand snapt 't uitleggen heeft geen zin dan zo meegaand compassie lief en open dwars door de barière heen geslopen lief meelevend spiritueel dan mij voor de rest wees toch eens reëel tegenstrijdig…

Riet zwijgzaam, neerbuigend, meegaand langs het water. In stilte verzonken zit hij daar met de zon op zijn kruin. Hij is geen prater, hij staart voor zich uit met de wind langs zijn bruin gelaat. Eenden zwemmen voorbij met luid gekwaak. Dan valt zijn blik op een reiger die stokstijf naast hem staat.…

Mentaal leek hij me enigszins gebroken, Van euforie gaf hij totaal niet blijk. “Ik ben een loser”, zei hij mij bedrukt, “Mijn zelfmoordpoging is compleet mislukt.”…

Wee hem, die mij van racisme verdenkt, zó zwart laat ik mij niet maken, Maar ik was wel enigszins gekrenkt, nu jij met hem deelt, het witte laken. Met recht, mag ik best even vitten, dat jij met een neger ligt te pitten, en ik, sinds jij hem neukt, op zwart zaad ben komen zitten……

De natuur Helpt me De ingewikkelde tijden Enigszins te ontwikkelen De natuur laat me de liefde en schoonheid zien van het leven De natuur helpt mijn levensweg begaanbaar te maken De natuur helpt me Brengt me naar De stilte en vrede Van mijn hart Geeft me vrijheid Om te zijn Brengt mij naar Mijn natuurlijke staat De…

Zweer de verbeelding af Op “vipspotting.nl” Op “graaggenomen gastjes” Op “tv-babes punt orgieland” Op “is-she-hot-or-is-she-not” Op “liever naakt dan niet gezien” Een belspel-del Mummie met de Mummelmond Een studienicht Beau de Boulevard Een Prima Film Sex en haat en kop eraf Een goed gesprek J.P. de bal-bla-balkenbrij Bestel een…

letters kromden zich om te kunnen raken geen wit, geen fractie werd onberoerd gelaten zinnen werden verzacht om geloof hard te maken compassie ontfutseld uit goedgelovigheid versluierde regels waaierden vol aantrekkingskracht richting naïef opengesperde ogen die alles wilden geloven wat de harde waarheid ook maar enigszins zou kunnen…

het leven dwarrelt om ons heen het ontbreekt aan regelmaat schoonheid is niet zeer aanwezig ook liefde jegens derden komt onvoldoende voor haast is nu geboden want binnen enkele dagen gaat de stal te Bethlehem weer open dan moet de boel toch enigszins op orde zijn om de boreling opnieuw een kans te geven hendrik…

ik droomde door toen de dag allang geopend was in windbolle gordijnen zong de morgen zachte vogelschrijfsels warm verweven met het zonlicht, in mijn poëtische momenten van ontwakend plichtsbesef wolkenveren scholen nog langs de randen van de nacht, hun zwachtels klaarden goud ik had er niet op gewacht om wakkere beleving enigszins…

gerafelde pezen die had ik vroeger ook al zij zijn gewoon zichzelf gebleven nu wat meer in de actualiteit ach ik was toen mijn tijd vooruit ook ben ik weer op sport gegaan met korting voor de leeftijd de zware ijzers raak ik nog maar amper aan wij gaan meer voor het evenwicht oefenen de balans om niet te vallen boksen tegen een meegaande…

Een kleine knuist, een rode plastic molen Tot hoge snelheid door de wind gemaand Lang heb ik me in verlorenheid gewaand In Niemandsland, in duizendjarig dolen De losse vlinders, onderweg gestolen Maakten dat ik getemd leek en meegaand Me in het maaiveld bukte, bang, betraand Woede en trots en macht en moed verholen Slaand met een vangnet…

, schuiven in je aan, zitten met hun holtes in je knieën, hun kootjes in je vingers een brief te schrijven, even sloom als jezelf, even beperkt op de hoogte van weerbericht en genade, twijfel en kostprijs en als het etenstijd, bedtijd, tijd is om de honden uit te laten, tijd om een kind te krijgen, een man te begraven, altijd lopen zij, meegaand…

Muziekles voor de stad, waar het geluid van af is de stille meegaande melodie die onbewuste slapers voorzichtig aanpast aan een nieuwe dag.…

ik hield mezelf voor mijn dromen na te moeten jagen maanden wachtte ik op jou durfde niets te zeggen of te vragen uiteindelijk, moed verzameld viel het enigszins tegen mijn woorden, gestameld daarop rustte geen zegen laat soms de droom een droom maar beter blijven want een mooie fantasie is beter dan een onbereikbare vriend…

Rode en witte vierkantjes glanzen vrolijk in rijen op de zwaaiende doek van het land aan de Maas dat trotse aanzien vol rechte lijnen en hoeken lijkt enigszins in strijd met de aard van dit gebied waar men ongaarne denkt aan straffe tucht ongedwongen uitkijkt naar wachtend avondrood of het volgende ochtendgloren.…

Het wordt mij droef te moede als ik lees Van violette heuvels in het zand En hopen puin van bergen steen op 't land Het tranendal van weduwen en wees 'k Zie liever Flora bloeien in 't decor Van Puy-de-Dôme, Dordogne en Lozère Ardèche, Haute-Loire, Vaucluse en Isère Van Franche-Comté, Savoie en de Côte-d'Or In koele meren onder…

============== Elvis kan ik heel goed nadoen vooral hoe hij in zijn bolle tijd - it's now or never - zingt op het toilet nog één middernachtelijke dubbele peanutbutter banana sandwich in het vet gebakken I'm so lonely I could die hij kon het niet meer aan om de koning van de rots te spelen geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd uppers…

Publish or perish Had men mij wel gelezen? Steeds werd ik afgewezen. Van Meulenhoffs redactie kreeg ik zelfs geen reactie en ook de Tweede Ronde had mijn brief nooit gevonden. maar Het Liegend Konijn loog: bij ons moet u zijn! Uitgeverij Perdu vond mijn werk déjà vu. Querido schreef correct: u heeft niets dat ons trekt.…

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

Soms ben ik te betrokken, bij dingen die gebeuren, soms over kapotte sokken, of over je bescheuren, soms ben ik te meegaand, te zacht zegt iedereen, wordt nu toch eens kwaad zegt me menigeen. Maar weet je 't zit niet in m'n aard, kwaad worden heeft geen zin, dus krop ik op, ook fout, want nou zit het binnenin.…

ik heb je aan mijn vork geregen Neptunus is de naam en jij mijn faam grijs-groen was je kabbelend verlegen maar nu verstik ik je bij volle maan je koos de vrijheid langs de vlakke kusten bruiste je woede op de harde rots op jouw gedein konden de schepen rusten orkanen zweepten je tot woeste trots we vochten tot de laatste sterren doken meegaand…

blauw schuurt voorzichtig de witte wereld open rafelt randen die vrij zicht nog enigszins belemmeren maar vlot oplossen onder een al warm zonnetje waar blauw universele kou spiegelt uit het absolute nulpunt beweging langzaam stopt en inertie de overhand krijgt doordat energie van atomen niet meer in trilling kan…

ze weten zelfs het gejammer van de wind te bedaren juist met vrijheid en volumevergroting dromen tonen een vriendelijker karakter dan sissen en fluiten jij weet ook hun uithalen en vlagen die moord als wapen kunnen dragen onder zachte controle te krijgen daar waar trotseren de zaken op scherp zet kunnen wiegen en buigen in meegaandheid…

Een Keuze Nee sprak hij onbewogen en wel overwogen Dood is dood, daar is geen ouwe moer aan te doen Geen kist , rot op, bloemen, ach schei toch uit Gaat hier alleen nog om de poen Stuk worst in mijn reet En moge de honden mij wegslepen Toen hij ging, toch enigszins benepen Hadden zij hem goed begrepen en lieten hem zo gaan En uit…

Ik sta wakker in mijn kamer en kijk flux de wereld rond Daar waar ooit mijn schaduw stond ligt een worp aan scherpe messen Het is enigszins na zessen als de liefde zich ontkurkt Trouwe dienaar der beminden die zich openhartig schurkt langs een huid van zilverschoon kriebelen vonken sensueler Zinnenstrelend in het donker waar de…

Hoe was je feestje? Zo werd haar gevraagd. Je hebt nogal wat vrienden naar het schijnt, maar ’t liep wat uit de hand zo op het eind. Dus ben je moe en was het feest geslaagd? Ze sprak (gordijnen dicht, de deur op slot): Ik ben, net als de buurt, totaal kapot.…

ik had je op mijn hand gelegd probeerde toch die warmte even maar jouw kleine leven– kwam er niet voor terug ik weet nog hoe je wandelde je vleugels strekte en heel zacht die ruisgeluidjes maakte langs de vezels van de mat in vierkant licht uit koude deuren liep je enigszins verdwaasd en bracht wat lente in mijn hart maar nu je zomaar…