282 resultaten.
Alle begin is moeilijk
gedicht
4.0 met 1 stemmen 1.177 maar een paar nieuwe aanstalten zou wel helpen.
Oude opboenen, skeletboom tot pijlen schaven,
het is niet meer van deze tijd.Liever zelfbouwpakket bestellen,
inclusief talige handleiding en klantaardig beeldmateriaal.
Voorfase overslaan is, naar men zegt, optie twee. Deur openen,
dikbevolkte stad in gaan, vaste route winkelcentrum. Na een uur…
Februarinacht
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 443 Onverstoorbaar
consumeert het huis
vers infrarood.
Een fluisterstem
bezweert ellende
voegt samen zijn.
'Ik heb je lief'
denk ik te horen,
of is het schijn?…
Trammetje I
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 120 de taal die zij bezigt
is sneller dan de
snelste trein ooit
al valt er geen
touw aan vast te knopen
rode lippen kakelen
onverstoorbaar verder
terwijl polsgemofte handen
een te grote tas met franjes vasthoudt
op haar neus een duidelijke zwarte bril
die haar blozende wangen complimenteren…
gloeiend stralen (4)
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 59 boven ons verscheen
een heldere vuurbol
hij doorstond de ontmoeting
met de aardatmosfeer
we keken naar een
lumineuze hemelse show
een verzengend
kosmisch spektakel
na een gewelddadige
neerwaartse tocht vond
de meteoriet zijn graf
ergens in een veld
onverstoorbaar ligt hij daar
lankmoedig wachtend
op iemand die hem
uitgeblust…
obsessie op afstand
hartenkreet
2.0 met 32 stemmen 4.010 Ik zie dichtbij je op de plaatjes
de foto's genomen van jou
Je vult de lege stilte's
met je leuke praatjes
Ik zou je willen zeggen
dat ik echt van je hou
Maar niet op een manier
die ze in de liefde bedoelen
Ik zou het uren volhouden
alleen maar praten met jou
En dat jij mij uit zou leggen
hoe je het zo mooi maakt op papier…
De grote zeeën
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 240 Maar zij blijft volhoudend staan.
Koude en wind tergen haar lijf.
Maar zij trotseert beiden stijf.
Meeuwen bekladden haar dak.
Zij blijft sterk en op haar gemak.
De grote zeeën spreken tot haar.
Ze zeggen: “Je loopt gevaar”.
Vol hooghartigheid en moed spreekt zij:
“O grote zeeën, niets van U schaadt mij.”…
De tijd
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 451 Als een minuut een uur kon worden
En een uur een dag
Dan zou ik de tijd stopzetten
Zodat ik voor even bij je blijven mag
Even je vasthouden, je kussen
Kroelen door je mooie haar
Jouw naakte lichaam tegen het mijne
Even helemaal genieten van elkaar
De klok blijft tikken
Onze tijd komt eraan
Nog even volhouden
Totdat we samen de tijd stil laten…
De molen
hartenkreet
1.0 met 5 stemmen 570 ginds
voorbij die flauwe bocht
waar het riet naar het
oosten buigt
en de oever rijkelijk ligt
in glanzend gras,
daar,
waar het water schittert
met schaduweffecten in
haar golfslag,
dáár voorbij vind je de
molen,
die onverstoorbaar al
honderden jaren
het graan vermaalt tot
meel
tot welzijn van de mens…
De berg
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 34 Onverstoorbaar in de zon
staat de berg te zijn, te zijn
Wolken ontvangen, en hagel, sneeuw
hun bruisende en kolkende vertrek
aan zijn voeten, de kinderdrukte
en de puberherrie van water
dat zich warm speelt
in een ingebed avontuur
En op de berg sta ik
te zijn, te zijn
De zon ontvangen, ervaringen
en nachtgedachten, oud worden…
Even
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.076 Onverstoorbaar
stroomt
de rivier
tot het ruisen
ophoudt
zij verliest
zichzelf
in de zee
opgeschrikt
door de
vlammenzee
want de dunne zon
vergeet je
de koele wind
vergeet je
maar de pijn
de pijn
vergeet je
niet
de schemering
heeft haast
kleurt de hemel
blauw
als de nacht
de hemel
is lichtjaren
ver
weg
altijd…
standvastig (2)
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 135 In deze uitgestorven kustplaats
vastgenageld in het zand
zie ik hoe je ongenaakbare
met roest bedekte lijf
de beukende golfslagen
onverstoorbaar incasseert.
Het tandenknarsen van de tijd
het wassende water
de tartende zeewind
weten niet van wijken
ze maken je gestaalde hoofd
koppen kleiner.
Een albatros landt zwijgend
op je hoofd.…
nieuwe wereld
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 480 steek gelaten,waar
in bekoring het leven hermetisch dicht valt
er heerst diepe rust
de verfraaide kerkjes zijn
onbewogen in de late ochtend
op de terrassen gonst het goede leven
heildronk in strakke voetstappen
vreugdevol gelach
in het land waar de poëzie
aan zijn lot word overgelaten
zijn veel dichters
die zichzelf poëet noemen
en volhouden…
langs lijnen van geleidelijkheid
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 1.031 Langs lijnen van geleidelijkheid
schaduwen van een verleden
vond jij de mogelijkheid
mij te verleiden
tot het heden
zo vrolijk overdonderend
hartstochtelijk bewonderend
onverstoorbaar gaande je eigen gang
dat maakte mij
onverklaarbaar bang
langs lijnen van geleidelijkheid
rustig doordachte plannen
was jij mijn enige mogelijkheid…
Rode fez in flegma
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 133 'De Geschiedenis' van Edvard Munch)
*onverstoorbaarheid…
Ontwaken
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 282 zachtjes rekken violen zich uit
strekken narcissen hun lange nek
wiens kelken gekust worden
door 't morgendauw
doch houdt de vrijdagochtend
wolken steevast gesloten
waar vroege vogels onverstoorbaar
met luid gekrakeel onderdoor vliegen
ontvouwen madeliefjes hun
schoonheid treuzelend daar
kinderhanden in aantocht zijn
wachten lenteboeketten…
waarom de Boeddha altijd lacht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 345 kind van de kosmos
klamp je niet vast aan de kilte
kind op aarde kijk goed om je heen
keer steeds terug naar je kracht
je bent niet zo klein als je denkt
of als mensen je maken
je kunt zijn als de Boeddha
onverstoorbaar, zuiver en wijs
een kwestie van kiezen
dan kom je er achter waarom de
Boeddha vanuit zijn hart altijd lacht…
eens zul je het vinden
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 364 eens
wanneer je zult besluiten
je ogen te bedekken
en op reis te gaan
door binnenwerelden
onverstoorbaar dalen
in ravijnen en kerkers of
zwevend - duizelingwekkend hoog
door majesteitelijke luchten
dan
wanneer je ernaar uitkijkt
zul je het vinden
het allerkleinste
bijna onzichtbaar
pluk die dag
en draag hem uit
voed hem…
overjaren
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 99 het heden is aan mij verschenen,
in ‘t openbaar op een verloren moment
voor het raam in gespaarde ruimte,
het snelt zijn roest vooruit
zit onverstoorbaar
de toekomst op de huid
waar langs onvoltooide wegen
mijn foto in geheugen is vergleden
en alle huizen en straten
zijn verdwenen in boventallig land
dat ooit het heden
aan mij deed…
elke stap
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 122 ik versta geen muziek in boekhoudkundige taal
zelfs de langste reis is onverstaanbaar
harde woorden, stap voor stap
met zuurstof die men adem noemt verdwijnt de pijn
volg de pijlen, de paaltjes met vloekende kleuren
galm een echo in het bos als kathedraal
verdwaal met vreugde, onverstoorbaar
is er soms een stap die geen richting kent?…
De dubbelganger
netgedicht
4.0 met 32 stemmen 980 Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd
waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd
Gezocht in het Verre- en Midden Oosten
niets van jouw evenbeeld om mij te troosten
Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika
lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na
Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël
this must be heaven or this must be…
Wij samen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 224 Ik kan de strijd niet volhouden
Ga ik nog wel door je gedachten
Kunnen wij nog wel van elkaar houden
Kunnen wij ons gevoel nog wel verzachten
Is er nog wel wat van ons over
Of worden wij voor elkaar steeds dover
Ik heb je nodig schat
Is de gedachte die je verwacht
Wat als ik ineens weer van je houd
Wanneer is het weer vertrouwd
Kom…
Voor mijn tante
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 2.208 Een klok die onverstoorbaar tikt
Soms hard, dan weer zacht
Plots staat de wijzer stil
De tijd even vergeten
Kijkend naar de klok
Niet opdraaibaar maar kapot
De klok was nog zo jong
Jong en niet ziek
Soms is het niet eerlijk
Wie doortikt en wie niet
------------------------------------------
Ter nagedachtenis aan mijn tante
3 mei…
Wilskracht ~ Duogedicht met robderonde
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 154 die stappen waren te groot
voor de maat schoen die
haar ten deel was gevallen
zevenmijlslaarzen benen
oneindig door over
dor en leeg en kaal
onverstoorbaar evenals
de zon brandt het
verlangen almaar dieper
de uitweg uit het doolhof
lijkt hopeloos verborgen
troostend de schaduw
totdat de zon zakt
en de te kleine maat
haar brengt…
In krochten
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 111 Tijd zegt mij in niet mis te
verstane woorden dat ik
terwijl de nacht mij aanmoedigt
mij zeer onverstoorbaar
Hoewel uren voortschrijden
niet echt zeker van de tijd
zeer gedachteloos.…
show-off
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 112 Tussen de glimmende wagens
in de drukke showroom
stelde de klusjesman
onverstoorbaar secuur
zijn ladder op
en klom soepel
naar het helle neonlicht
omhoog.
Hij kreeg geen aandacht
tot hij van de ladder stapte
en zich in
het helle neonlicht
verhing.
Toen had hij alle aandacht
die hij wou.…
Soms
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 143 Soms zie ik van die oude bomen
die daar al eeuwen staan
in onberoerde onverstoorbaarheid
en koester dan de menselijke gevoeligheid.
Soms zie ik van die bergen,
zo trots, onbuigbaar, groots
in sterke onverzettelijkheid
en prijs de menselijke kwetsbaarheid.…
Stiller dan ik wil
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.029 Ik zie je lopen,
Zo dichtbij
En denk dan honderd dingen
Ik zie je lachen
Soms om mij
Wil stil verwonderd zingen
Maar wat ik denk
en wat ik zing
een hard onhoorbaar lied
Dat merk je niet en weet je niet
Zo onverstoorbaar stil
Steeds stiller dan ik wil...
...toch zing ik ooit
Had ik bedacht
Als alles beter is
Als jij bij mij…
Authentiek
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 81 haar huid was
tanig zongebrand
de vingers lang
pezig gespannen
aan haar hand
zij lachte een
paar tanden bloot
kakelde wat woorden
leefde op in aandacht
waarvan zij genoot
toch werkte ze
onverstoorbaar door
met noten en olijven
vroeg ons nog te blijven
voor een volgend glas
zij was authentiek
paste precies in het
grieks orakelplaatje…
Stille getuigenissen
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 970 Nu de winter zich zonder
witte kleding voortbeweegt
het water in de sloten
onverstoorbaar stroomt
voel ik toch de kou die
ik als kind droeg in mijn
te grote jas
zelfs de zomer was niet warm
want altijd waren er weer
die kille ogen die me volgden
ach, de stille getuigenissen
sterven telkens in de bruinrode
dode herfst en enten in…
Hautain
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 533 kun je niet langer camoufleren
nu het plakkaat sneller loslaat
dan je het erop kan aanbrengen
arrogantie sijpelt uit jouw pen
wat geschreven waarheden
overschaduwt, zodat er een andere
dimensie ontstaat
waarin jij jezelf overschreeuwt
om hen te overtuigen van jouw gelijk
kijk je hooghartig neer op het plebs
buiten vallen de bladeren onverstoorbaar…