8501 resultaten.
Voor de passpiegel
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 295 Zijn spel onderbrekend
komt het kind voor me staan,
bewondering vult zijn blik,
ik prijs me gelukkig
dat ik Fries kan verstaan,
wat hij zegt brengt me
zo in mijn schik,
terug in het pashok
na mijn zacht dankjewel
hoor ‘k hem weer opgaan
in ‘t vrolijke spel,
ik denk vol vermaak
aan die ene minuut,
zijn spontane kreet:
wat sjochstó…
Die onsterfelijk is
hartenkreet
2.7 met 3 stemmen 200 Alles dat ooit op deze
Aarde is ontstaan
Is tijdelijk, waar het eeuwige
Vaak zo wenselijk zou zijn;
Elk leven, hoe zeer ook geliefd,
Zal zijn einde krijgen,
Mens, plant en dier
En zelfs de kleinste organismen
Zullen sterven, opgaan in
Een onbestemde eeuwigheid -
Slechts een die de dans
Ontspringen kan, 't is onverwacht
De dood…
Ik lees je
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 109 ik zoek je in de spiegeling
van 't meer, toch ben je daar niet
de bevrijding die ik vond
in jou met jou
beelden van fietsen door velden vol graan
die wind deed ruisen, noch
jouw handen over mijn spiernaakte lijf
zal ik ooit vergeten
evenals jouw opgaan in het niets
toch ontmoetten wij elkaar weer, ongezien
en één week voordat je vrij…
In rook opgaan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 101 Stop mij niet in de grond
doe me dat niet aan
laat mij bij voorkeur
in rook opgaan
Geef mij de kans om de wereld
dan toch nog luchtig rond te zweven
bespaar mijn lichaam het akelig ontbinden
daar is niets aan wat beschouwd kan worden als verheven
Ik laat me daar naar toe waaien
waar ik in leven nooit ben geweest
laat de wormen maar een…
Juliana thuisgedragen
hartenkreet
3.1 met 11 stemmen 1.084 Zo de eeuwigheid
in worden gewandeld
met gratie van een
moederlijke majesteit
door de dood terug
naar koningin gekanteld
een slot op de kelder
van alles toch bevrijd
Elke trede naar beneden
is een opgaan
weg van het voltooid verleden
sober zijn de laatste schreden
geflankeerd door
dochters traan
Een volk draagt een passie thuis…
Lieve Lychnis Chalcedonica
netgedicht
4.2 met 17 stemmen 1.857 Brandende liefde of een
koekoeksbloem
Jou zien heeft mij behekst
in al mijn laffe, losse delen
die op hun beurt heel relaxed
opgaan in de talloos velen
die ik had kunnen zijn
en nooit geworden schijn
maar die ik wel kan spelen
Jij zult je nooit hoeven te vervelen
zolang mijn ik jou gerieft
Neem mij altijd asjeblieft
zoals…
Oud Papier
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 563 Soms heb je woorden aangestoken,
om zo je gedachten in rook te zien opgaan.
Soms heb je foto's verscheurd,
om zo de pijn in stukjes te verdelen.
Ik wou dat ik dat nu kon doen,
om zo mijn lasten te verlichten.
Maar de inkt is nog nat,
en de teksten ongelezen.
Maar jij bent er wel,
om mijn woorden aan te steken.…
Ons oude huis...
hartenkreet
4.2 met 4 stemmen 516 oude huis wordt gesloopt
De grondvesten van vervlogen tijd
In dit huis heeft mijn jeugd gewoond
Herinneringen raak ik niet meer kwijt
Eens was dit huis een bruisend hart
Dat een schuilplaats bood voor iedereen
Nu zullen de stenen voorgoed zwijgen
De geluiden verstommen in het sereen
Het oude huis wordt gesloopt
De muren zullen in stof opgaan…
O zoete zondagmorgen
netgedicht
3.8 met 8 stemmen 272 O zoete zondagmorgen
wanneer de dag nog even onderduikt
de vogels aarzelen met zingen
de zon nog even weer verdwijnt
Twee harten die in warme gloed
opnieuw het zachte lijf gevonden
de zo vertrouwde geur van slaap
verdrijven voor de zoete min
Zo opgaan in verrukt weer zien
en dan genietend zuchten
van kussen en elkaar beminnen
er is…
't Ideale paar
hartenkreet
3.0 met 33 stemmen 7.047 Als beiden het alleen met elkaar doen
En nooit meer met zichzelf
Leven in het nu, niet straks of toen
Overspel een uitgedroogd verlangen
Romantiek schittert aan hun gewelf
Als beiden zo totaal in elkaar opgaan
Dat liefde bloeit jaar na jaar
Onafhankelijk van gaan of staan
Dan zou je beiden moeten vangen
En tonen: je hebt ’t ideale paar…
Gewoon gras
netgedicht
1.8 met 4 stemmen 100 Een waas van dauw
met schaduw kou
bedekt het groene gras
de zon kan hier
niet omheen draaien
de aarde wil hier
niet stil blijven staan
met dit groen kan
het alle kanten opgaan
als de lucht is vervuld
met engelen geduld
kruipt de zon je voelt
aan alles dat zij
terrein heeft veroverd
dan wordt de natte
grasmat betoverd
in een veld…
Laat me
hartenkreet
4.1 met 16 stemmen 992 Laat me maar met rust
zoek me maar even niet
Laat me nu maar alleen
met mijn pijn en verdriet
Jullie willen slechts helpen
dat weet ik, goed bedoeld
Maar snappen kun je het pas
als je het zelf hebt gevoeld
Dus laat me maar met rust
het komt vast wel weer goed
Ik weet heus zelf ook wel
dat ik straks verder moet
Maar nu wil ik even opgaan…
KRANTEN BEZORGD
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 1.264 ---------------------------------------------------
...eind augustus starten de uitgevers PCM en Wegener hun nieuwe fusiekrant in tabloidformaat, waarin het Algemeen Dagblad en zeven regionale kranten zullen opgaan...…
Het niemendalletje
netgedicht
3.2 met 4 stemmen 137 fijntjes
erotiserend
de lijntjes
ophangen van
het niemendalletje
als voorspel
tot een ultieme
apotheose
we spiegelden
elkaar kwijt
in de subtiliteit
waarmee jij
me raakte
weerhaakte in
beteugelde lust
mij de sporen gaf
zonder rust
we schemerden
in de warme gloed
waar het leven
nog zinderde in
volmaakte eenheid
zagen de zon
opgaan…
Een ijzeren wet
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 95 ik heb in het
jeugdig verkennen
van de ruimte
met tijd gespeeld
hem vooral vergeten
in een gelukzalig
opgaan van beleven
door er gewoon te zijn
pas na jaren
kwamen maanden
werden dagen belangrijk
in hun regelmatigheid
nu tellen we uren
letten op seconden
bij gaan en vertrek
is tijd een ijzeren wet
hij heeft de regie
in ons…
Elke keer opnieuw
netgedicht
3.9 met 8 stemmen 218 peppels kwispelen
met hun toppen in buurtwegen
een muze van trots
oh, zo eerlijk, zo vrij
bladeren dempen gekruist
als druppels van één toon
met kleuren en schaduwen
dat vormen kent
wijd vertakt is in het licht
net als woorden, die opgaan in noten
door de winden van het hart
bloed en adem
tussen land en sterren
in de lucht van licht…
Vannacht
netgedicht
1.4 met 8 stemmen 582 Als in de herfst de laatste roos
de fletse blaadjes af voelt breken
die krullend opgaan in de wind,
weet zo het lichaam, smal en broos
zijn geest al grotendeels geweken
dat nu zijn laatste tocht begint?…
Hondswijs
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 460 Met verdriet en toch zonder te zeuren
kijk jij dan toe hoe wij mensen dwalen,
hoe vermoedens onze weg bepalen,
hoe dom wij doen, ons gevoel vergeten,
hoe wij praten, opgaan in verhalen.
Jij lijkt van ons het kleine te weten.…
Alleen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 466 raam,
door condens beslagen
lopen figuren
als vage schimmen
achter hun schaduwen aan
hersenspinsels
vervaagd en vertraagd
vanuit een troebel verleden
waar het niet was
wat het leek
waar de waarheid
geen werkelijkheid is
en de dagen
in twijfels aan je voorbij razen
en de nachten in nevelen
van een onwerkelijke droom
opgaan…
jou vergeten
hartenkreet
3.9 met 11 stemmen 1.196 dat niet kan
om te doen alsof
ik niet meer om je geef
het is zo moeilijk
een ander te vinden
wanneer ik weet dat jij de ware voor me bent
om toe te geven dat ik niet
meer van je hou al doe ik dat nog
het is zo moeilijk
omdat ik weet dat je me alles hebt geleerd
en dat ik nu dat eindeloze pad
naar liefde en geluk
alleen moet opgaan…
veelzeggend
netgedicht
4.5 met 10 stemmen 431 kind leerde ik het zwijgen
dat ontstond in het niet bewegen
van woorden
niemand sprak
tenzij er werd bedrogen
of gespuwd
zovele malen
herhaalde ik ook
het zitten
of neergesmeten, vol gezag,
verlangde ik naar die eenzame stoel
wat verderop, buiten het licht
als kind kwam ik vaak in de buurt
van de dood, veelbelovend het opgaan…
In een zwijgzaam mysterium
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 123 Het vermolmde hout
dat kraakt onder mijn voeten
bij het betreden van
jouw bebost domein
knispert en ritselt zacht
als een gekreukeld tekenvel
waarop symbolisch
het leven wordt uitgelegd
De kracht der verbeelding
brengt ons een veelvoud
aan betekenissen
Ja, ook bekentenissen
die in een zwijgzaam mysterium
ontstaan en weer opgaan…
je woont in stilte
netgedicht
4.2 met 4 stemmen 394 ik mis je in
het opgaan van de zon
je schaduwt alle uren die nu
langer lijken te gaan duren
de week verliest zijn dagen
omdat niemand naar hun naam
komt vragen, zonder jou is
doordeweeks maar grauw
je woont in stilte
neemt geen woord meer op
laat je warmte langzaam wurgen
door de winter van de strop
muren schuren onbegrip
liefde…
Onderweg Naar ...
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 84 daar gaan ze weer
hou ze tegen
laten ze mij vertellen
wat daar in de verte is
wat ligt daar achter
de horizon
waarom terug naar toen
waar de tocht naar ons begon
hou ze tegen
ontfutsel hun geheim
want het moet daar
wel fantastisch zijn
neem me desnoods mee
laat het me zien
daar aan de overkant
van die eindeloze zee
laat me opgaan…
afgestoten
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 165 zilveren bloem
gewond lag haar koude huid
op de te warme stenen, zelfs de zon
spaarde zijn stralen, schoonheid lag
te sterven, een sculptuur vormend
waar was haar bloeiakker gebleven
dat massief met de witte weiden, de
uitzichten over gebroken landerijen
schip met steven en grote diepgang
donkeren bergen omhelzen het einde
haar graf zal opgaan…
De rozentuin der ziel
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 144 Laat me ademen
Laat me leven
Laat me om de lieve Liefde geven
Laat me stijgen
Laat me gaan
en op roze rozen zweven
Om te worden wie ik ben
Om te maken mooi en heel
wil ik alle woorden spreken
teder helder en bedreven
Laat me lachen
Laat me zingen
Laat me opgaan in de goede dingen
Laat me zwerven in je zwoele geuren
Laat me binnen…
verwachtingsvol
netgedicht
2.7 met 7 stemmen 927 samen rond de dis
na tijden van gemis
eindelijk het
weerzien
en tussen hen in
het 'misschien'
glazen worden gevuld
en het geduld
al zo lang
op de proef gesteld
maakt plaats
voor ongedurig
en vurig
elkaar aanzien
en misschien nadien
opgaan in elkaar
de avond nog jong…
Drenkeling*
netgedicht
3.9 met 19 stemmen 2.863 Als de blik van haar ogen de weerslag
vormt van haar ziel, wat heerlijk is het dan
dat ik in deze draaikolk opgaan kan
en sprakeloos de woorden spreken mag
ondersteboven te zijn van haar lach.
Als drenkeling weet ik mij in haar ban,
waart zij als schip rond in mijn hersenpan:
redding gehuld in nevels van de dag.…
Romântico
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 144 krul je in mijn armen
dan laat ik je de vertes zien
bovendien het lieve leven
voorbij de horizon
laat mij je dragen
over jong groene akkers
bloemrijke velden
en glooiende heuvels
waarover ik je vertelde
laten wij oprijzen van de aarde
hangen boven turquoise zeeën
zwevend met de vogels mee
tot wijzelf vleugels krijgen
transparant opgaan…
WAANZIN
netgedicht
3.2 met 6 stemmen 245 De zon haalt de vorst van de daken
De mollen bezetten de dijken
De wind tracht een geest te bereiken
Die los is geraakt van zijn baken
Die duivels ziet, monsters en draken
Die alles opnieuw moet bekijken
Er zullen veel maanden verstrijken
Die opgaan aan smerigheid braken
Totdat hij volkomen genezen
Het leven weer weet te omarmen
Verheugd…