Alle inzendingen over overspoeld

Een droom vervliegt 't is voorbij Er is geen jou er is geen mij Zolang gewacht oogkleppen voor na al die tijd heb ik het door Lieve woorden 'n eigen taal zoveel smoezen ik ken ze allemaal 't Wakker worden valt niet mee door golven overspoeld vanuit 'n woeste zee Elke tekst door jou geschreven liet mij de letters intens…

Als het eerste zonlicht Mijn dromen verjaagt Haar zachte stralen dageraad maakt Weet ik mijn dagen Overspoeld door geluk te beleven als roes liefde in vervoering jouw glimlach breekt zonlicht als spiegelend kristal brengt dromen tot leven droefheid in verval vult kleurloze dagen droogt weemoedige tranen laat mijn hart zingen…

je haren in een permanent de krullers vertellen me de jaren ik moet er telkens weer naar staren liever dan naar het perkament dat kreukelig mijn ogen kwelt vertelt van eeuwen lang terug over “zullen we nog even vlug hier stiekem in het open veld” waar we verdronken in het spel van ‘t glijden op elkanders vel tot tijd ons golvend overspoelde…

wij speelden met woorden schreven ze in het zand omdat niemand ze hoorden zo schiepen wij onze band maar het strand was helaas al geschapen liet zich slechts raken door water in zijn eeuwig corvee golven wisten de tekens overspoelden ze een voor een in een dierbaar herinneren aan ons eindeloos dagje zee later zijn wij terug gegaan…

je voelt het komen intenser en dichtbij verfletst de kleur van dromen ooit waren we vrij zorgeloos en onbevangen met een warm welkom blij totdat het vlekje kwam het verkeerde plekje dat snel groter werd een tsunami van angst overspoelde de wereld onderdrukte het eigen gevoel met de hemel als troost leren mensen hun kroost te leven…

ik tekende vogels en werd blind vouwde het water open alsof ik er bij hoorde maar werd onzichtbaar in deze stilte golven overspoelden, dun en donker het voelen opnieuw onleefbaar tot aan de hals ik legde mijn hart naast voetstappen, op ribben van het kale zand hoorde regen praten, nog smaller dan anders ik sprak van beminnelijkheid…

merkwaardig, niets ontwaakt per dozijn, ongestreken, onbevlekt vormeloos tot zinnenbeeldend als bescheiden naakt blauwe regen, fontanellen, ondenken weggaan, zonder voorbijgaan door vrieskou in lopend vuur van, opnieuw, regenachtige aard nachtwilgen hangen, bedekken het hart van het ijskonijn tot weer een ochtend zal rekken overspoeld…

Ze stak hem in haar keel, de boot schokte zich door een storm die de wereld overspoelde. Haar vonnis onverstaanbaar, iets dat zich niet liet schrijven, een vinger in een bloedend oog, en naamloos door de jaren drijven. ------------------------------------------------ uit: 'Neem en lees', het poëziegeschenk 2016.…

Met een gezicht, overspoeld van emotie, kijkt hij op haar neer. Wil nog één keer zeggen, hoeveel hij om haar geeft. Z'n stem stokt, z'n keel zit dicht, hij kijkt neer op 't hem zo vertrouwde gezicht. 't Is goed. m'n lief, ga maar, je werk is hier af, je bent nu klaar, om te gaan, ik hou van je.…

als het eerste zonlicht mijn dromen verjaagt haar zachte stralen dageraad maakt weet ik mijn dagen overspoeld door geluk te beleven als roes liefde in vervoering jouw glimlach breekt zonlicht als spiegelend kristal brengt dromen tot leven droefheid in verval vult kleurloze dagen droogt weemoedige tranen laat harten zingen brengt…

een muur van water overspoelt de kust enorme ravage kost mensenlevens later herinneren nabestaanden de vloedgolf van Kerst 2004 toen een muur van water met duizend keer de kracht van een atoombom het land overspoelde huizen en bomen als lucifershoutjes afbrak nu is het nog realiteit een muur van water overspoelt de kust van Sri…

Jij bloeide als een roos in mijn hart Zacht als zijde beminnelijk van kleur Vol van liefde en intense tederheid Omgeven van een honingzoete geur Jij overspoelde mij met golven passie Benevelde de lucht vol van verlangen Mijn gedachten enkel en alleen bij jou Jouw beeld in mijn dromen gevangen Jij voerde me zachtjes naar het paradijs Liet…

Ze is zo vrees'lijk overstuur, loopt met d'r hoofd nog net niet- tegen de muur, maar de wanhoop overspoeld haar met grote golven, ze huilt.…

Het is allemaal heel snel gegaan nu besef ik het eigenlijk pas over mijn wang rolt een traan daar lig je dan...in een bedje van glas Mijn hart met geluk overspoeld maar toch voel ik ook pijn nooit eerder heb ik me zo gevoeld ik wil zo graag bij je zijn Voorzichtig streel ik je babyhuid hier heb ik zo op gewacht mag ze er heel eventjes…

De golven van het water zij kwamen dichterbij overspoelden onze voeten van jou en ook van mij. De wind wordt sterker wakkert langzaam aan, we kunnen niet meer verder en blijven even staan. De tranen in je ogen vallen langzaam langs je wang druppelen je kleren binnen want jij, jij bent zo bang.…

De vraag die mijn benauwde hart zo tart: wanneer verdrijft de Zon het wolkenpak, waaruit zo plotseling de storm opstak die mij, door golven overspoeld, benard in het woelige wateroppervlak deed grijpen naar een halm, die ik, verstard op zoek naar redding, gretig voor mijn part, aanzag als vlot, een hand die Hij uitstak.…

Murw gebeukt door De golven van de Oceaan die leven Heet, overspoeld door Golven van een te Zware storm op zee Een mens - vleugellam Als wrakhout aangespoeld Op het verlaten Strand van mijn jeugd - Bij 't uitblazen Van welhaast de laatste aam Tot leven gewekt Door het luide krassen Van meeuw en stern - zij Zweven schitterend…

zag je hand voelde je slanke vingers reiken naar mijn woorden ik raakte je wel in een verkeerd bereiken we golfden maar niet op slag ik overspoelde met kracht en gevoel jouw woorden en weet dat ik dat niet zo maar bedoel mijn vloed bracht de hoogte van springtij toch ben ik blij dat jouw kust mij trotseerde in elkaars woorden…

zwijgend staan mijn handen op de bast van een berk zoekend naar het echte leven de gouden stralen van de zon beroeren haar ook al is het dan maar even als ik achter een rots, de zon zie verdwijnen blijf ik daar nog even in de schemer tot de verre hemel trots haar sterren laat verschijnen als je je verloren voelt eenzaam, verlaten, overspoeld…

zwijgend staan mijn handen op de bast van een berk zoekend naar het echte leven de gouden stralen van de zon beroeren haar ook al is het dan maar even als ik achter een rots, de zon zie verdwijnen blijf ik daar nog even in de schemer tot de verre hemel trots haar sterren laat verschijnen als je je verloren voelt eenzaam, verlaten, overspoeld…

je hebt mij alles laten zien soms teveel misschien leerde mij kijken in samen reikten wij naar verbondenheid die in horen het begrijpen haalde uit gebruikte woorden ieder eigen taal en kleuren die karakters lokaal geurden langs de weg gezeten overspoelde ons het uiterst gastvrije leven juist voor de hekken van de ommuurde…

Hij verstijfde en werd roerloos in een poging te ontzeggen wat hij net gezegd had Hij zette zijn bril weer op tegenwoordigheid van geest op het oog hebbend de blik vernauwend tot een speldenprik Zuilen van grammaticale regen overspoelden zijn woordafleidkundig relaas Daarop werd hij gedachteloos…

Met het water aan de lippen omhelst ze mijn voeten, ze kust me, ik ontspan het zilte schuim, het wassende water met een vloed die ebt in een zee van ruimte de tijd verbleekt, overspoeld door het moment, ik denk slechts gisteren was gisteren en later is later……

Met het water tot aan de lippen overspoeld door het moment, omhelst zij mijn voeten, ze kust me en ik ontspan bij dit zilte schuim van het wassende water. Mijn vloed ebt weg in de zee van ruimte verbleekt tijd. Gisteren was gisteren later is later, het voelt voor even als eeuwig bevrijd.…

Maïsveld badend in de brandende zon, Strooien hoed die mij beschermt tegen Dodelijke steken - Aardappelveld overspoeld door rijke modderstromen, Oogst onmogelijk gemaakt voor tractoren, Geen machine die er nog kan komen - Alleen mensenhand die uitkomst biedt, Overvloedig licht dat welhaast alles onzichtbaar maakt Ogen die maar niet…

denk ik aan jou in een paar vragen en naar 'k hoop en verwacht veel toekomst Hoewel ik hier lees, denk ik aan jou in veel woorden, waaronder lief liefhebben en -kozen Terwijl ik hier drink en lekker eet denk 'k aan alles dat jou mooi maakt én zo beminnelijk Hoewel ik hier schrijf, denk ik aan jou in een paar woorden heel erg veel overspoeld…

Losjes ligt de paarse schelp in haar hand de schoonheid verbaast hen beiden even zijn vingers niet meer gevlochten maar gedachten verweven in verleden zoveel mijlen overspoeld door vloed en verlaten door eb, terwijl monden alles deden om scherven te vermijden werden zachte lippen getekend door het brakke zout der aarde Gepekelde tranen…

Overspoeld worden we met nieuws. Nieuws dat zo oud is als de wereld. Natuurrampen laten ons mensen zien, hoe nietig we eigenlijk zijn. Vulkanen laten ons mensen ervaren, hoe de aarde zichzelf vernieuwt. Oorlogen laten ons mannen weten, hoe alles bij het oude blijft.…

Met wanhoop te worden overspoeld? Omdat je niets meer kan onthouden Hoe kun jij dit toch volhouden? Kun je mij vertellen hoe het is? Een leven zonder betekenis Dagen zonder enig doel Verdriet en leegte als gevoel Kun je mij vertellen wie je bent?…

Werd je wakker vannacht Overspoeld door gevoel Onbevredigd verlangen Luchtledige handen Konden we leven Ons lichaam bewegen Als in de droom Van l'Image du jour' Met Gratiën Nimfen Onbereikbare idylles Hunkerende belles In uitdagende posen Als cherubijnen Uit Gods paradijs Met Cupido's pijlen Bonzend hart Vuur en vlam Oh…