Alle inzendingen over recensent OR schransen OR bouquet

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

streepjesboord zo zit hij daar in gedachten verzonken omvouwt de linkerhand 'n zilveren pen glimlachend drinkt hij kopjes thee niet dat ik hem ken op rechts twee Amerikanen zij spreken veel te hard, zij overstemt hem overduidelijk wit topje haar rokje pikzwart voor me zitten twee dames zo gezellig aan de wijn genietend van 'n fleurig bouquet…

De ligging heeft nooit een vaste plaats of bouquet. Jij bent mijn nachtelijke rust punt, mijn liefste bed.…

Jubelzang over de wijn Van de hals naar de schouderpartij ze weert zich voor de schijn glijdend langs het middel waar het bouquet al beter bloemt, ze naar lucht snakkend al klotsend naar de bodem danst, de godendrank in een zwijm de ware aard bezingt met een draai van de waarheid.…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Ik heb maar een verlangen - te vergeten maar op mijn ademtocht de nerf gewet groeit er aan ijsvarens een rauw bouquet en buiten ligt een toegevroren Lethe en ik blijf wachten - meet het leven uit - het is woestijn, herkomst en doelverloren de stem des roependen zonder geluid. Was er ooit een die mij had kunnen horen?…

Maar voordat het schransen kan beginnen eerst nog een klein gebed: moge het nergens zo licht verteerbaar zijn als tussen deze letters die het bloed zo heerlijk kolken doet en men voldaan de inwendige mens bedankt voor zijn voortreffelijke keuze.…

ploert hardnekkig brandt sleepboten trekken mastodonten huizenhoog boven ’t Zeeuwse land in polders tussen sas en sluis vierde het smokkelwerk hoogtij de botermeisjes, braaf en kuis, lachten zich gul door gaard en wei van Saeftinghe tot in het Zwin zag men weleer de molens dansen wijl in het land van Philippine de mosselpot de Belg liet schransen…

heten ze met bijna drie meter spanwijd al twee jaar in de oostvaardersplassen zie je ze 's zomers niet meer verkassen inpoldering in de flevo lijkt een feit boven moeras hoog in de boom stil afgemeerd moest ons gezag weer weten wat ze schransen vanwege de resten muskusratten jonge ganzen zijn ze door faunabeheer nu al geïntegreerd privacy…

er zijn van die momenten dan splijt een oud gevoel zich van mijn nieuwe lente als oude zuigende wortels schraal, zo gevoelloos koel een onbegrepen negatief verbeeld in grijs en zwartwit hoe de ziel werd verscheurd nimmer zal die herinnering alsnog in zorgende liefde worden ontwikkeld laat staan in een zomers bouquet worden gekleurd…

navelstaren) het witte doek gescheurd door averij de rolprent kleurde, maar de wilde haren wekten weldra lach en spotternij de eb werd nu het heersende getij het scherm zou nooit de diepgang openbaren je bent een vage figurant gebleven een dovend kaarsje aan het firmament de bijrol was je op het lijf geschreven en niemand zag je, zelfs geen recensent…

We delen met internet de wereld Ook rovers dealen graag per klavier Agenten turen door een cybervizier Ze kalibreren hun tools geregeld De misdaad grijpt nieuwe kansen Stelend floreren kan ook digitaal Maatschappelijk geen kleine kwaal Dieven die online gaan schransen De vele wijzen internetshoppen Undercover stelen vanop afstand Ze slaan…

De avond ademt zwoelte tot dampen krekels smeken een melodisch gebed dat gevat in ‘n aromatisch bouquet verglijdt om gittering te beklampen maanstof sprankelt mystiek in het meer dat – wiegend in loverbedding - gesust in de omarming van leliën rust en mijmering drijft in de atmosfeer de maagdelijke nacht hult zich verlegen in bloesems van…

een bouquet rode rozen is dan om te vozen niet komend dichterbij het eigen innerlijk' tij tekent afstand onze onmacht is dichterbij taal van kracht het ware lief te kozen bij afwezigheid van pose?…

bijna als geschoten onder mijn duiven geschoond van hun vrije schijt en ei wat voelden ze zich thuis bij mij poste restante hoe zuur zijn druiven ik floreer nu zelf op mijn balkon achter ruiten van het bruine net bloeit met geur van vers bouquet schrijn van vrede die ik hier won op tortel uit geschoolde kelen vol kleur en pracht hun opera…

de Hofstad heeft nu ook een eigen geur een fijn bouquet van hoge Haagse bomen wat walmen die uit dure tunnels komen en zilte Scheveningse vis-odeur de lucht van hier -parfum superieur!…

heb de kersttafel gedekt met mooie woorden die opluisterend bij het linnen horen versierd met snuisterij een tikkeltje ongewoon maar opgeleukt met lijntjes dromerij zij spannen de kroon als hoofdgerecht in het gaan en komen van de kleine gangen waarvan het bouquet als lach blijft hangen de verrassing is van deze tijd zie de pupillen…

verbitterd keilde de dichter zijn veer en laatste sonnet in de puilende mand poëzie bekoorde niet langer het land verlaten door recensenten van eer wie durft zich nog wagen aan dicht en spraakleer aan eerlijke verzen waarin ‘t beeld zich brandt gekruid met wat humor, subtiel of saillant in lyrisch extraverte of ingetogen sfeer ?…

omhoog alsof ze opgetild werd gedragen naar verleden omkijkend naar haar lach en haar traan dan om even stil te worden hoopvol haar kijkers in de zijne vol vertrouwen jij ik wij samen doch ook elk apart onze toekomst even knipperend met haar ogen zag ze een vogel met zijn kopje scheef naar de muziek gericht het voelde of die recensent…

eerste kaf te scheiden van het koren Dat kregen we na afloop pas te horen Het heeft als zand in boxershorts geschuurd Wij, rijpe dichters, voelden ons gestuurd Met kluitjes in het riet door junioren Nog lang niet droog achter hun ezelsoren Heeft grut ons werk bepoteld en begluurd Wat weet een melkmuil nou van poëzie Minder dan de belezen recensenten…

de leeftijd geeft vorm aan haar mooie gezicht en trekt wat lijntjes naast haar smalle mond ze is nog monter en oogt redelijk gezond een aantal wonderen heeft ze al verricht in haar beide handen heeft ze nog kracht waarmee ze boetseert en verft iedere dag van recensenten kreeg ze een goed verslag haar kunst was te zien tot diep in de nacht…

O hoeders van het vrije vers & co O dichtvazallen en hun rijmkompanen O allerlaatsten der woordmohikanen O laatste woordenfreaks van het tableau O hofleveranciers van taalbanketten O laatste haagse hopjes parlevinkers O laatste doublespeak en woorduitblinkers O recensenten van de snelsonnetten Als ik zeg kapiteins, denkt u aan kaden Wie…

Beambten van Parkeerbeheer zagen aan de Churchilllaan te Leiden een tachtigplusser het ijs oprijden na een clash in het wegverkeer Het scootmobiel zakte naar benee waarna hoofd en oren boven water uitstaken mooi dat twee zielen één gedachte uitspraken It’s Daddy van Hyacinth Bouquet Men zag ze naar het telefoonboek grijpen pront daarop…

feesten of fuiven maar wel om een edel gebaar en dat aan de buurt toe te schuiven vrijwillig doch vooral met elkaar zo maken we dan met z'n allen de buurt tot een klein paradijs om 'ns als voorbeeld op te vallen en winnen we vast wel een prijs ja, dan gaan we feesten en dansen want zijn met elkander vertrouwd lekker drinken en vreselijk schransen…

bewerkte hout de wereld is kundig maar ik verblijf in mijn huis van hangend rag de tijd maast gebrekkige woordspelingen die ik zelf met moeite ontleed, eens waren het alpen die ik beklom als een rank gesmeden zwaard met inkepingen zonder opgelegde waarden ik inhaleer het jonge antiek als meer dan een halve eeuwling, vervlucht in het schransen…

Stil in een hoekje vlak naast de open haard die alleen in gedachten nog koperkleurig gloeit en geurt naar koude winternachten gezelligheid welk bouquet zich mengt met het jouwe van tijd tot tijd want de lente heeft zich ontluiken vroeg ontbloeit maar gaat zo af en toe met een koele vleug gepaard Geruisloos onder je dekentje, wurm je met het…

het doek gespreid over jong en donzig mos op een mantel van scharlaken rust zij in een lieflijk lentebos op een door mij geschapen aardse huid en laat mijn blik haar naaktheid raken haar strakke vel omringt de verlegen sierlijke pose terwijl mijn gevoel zingt van verlangen en mijn armen zich naar haar willen strekken; zij, een bouquet…

Recensenten zwammen in weelde tussen de letters van de kunst Gij, die het alfabet verdeelde verleende hen daarbij een gunst liefde voor taal laat letters dansen snoert soms critici de mond schrift en pen krijgen nieuwe kansen zij sluiten een uniek verbond vermaledijd maar soms ook geliefd worden commentaren ontvangen af en toe is een woord…

Vol winteravondschem'ring ligt de laan, Een buis, de wand hier, ginds grijswit als krijt; De tram, een blok van gelig schijnsel, rijdt Tussen twee lichtrechthoeken af en aan; Soms knapt, verwaaiend links, rechts van de baan, Een bouquet van meteoren los en smijt Blauwgroene sterren door de donkerheid, Waarin plots'ling zilv'rige sprookjes…

tot kokens waarna men de verschrokken tomaten ontvelt de kolen en ’t gelag raken nu aardig in de fik, en moppen en goesting komen rijker ter tale een reuzensteak ligt nu te sidderen van schrik en ’t bier wist de schroom rond hun stoere verhalen schouders en meningen met een flink randje vet zwellen en bakken bij het sluipend gesteuk nu schransen…