Alle inzendingen over ring OR liefde

langs woelige golven gekomen zijn de dromen van het bestaan dat zijn vruchten laat groeien in het hart van de verbeelding de geschiedenis wankelt terwijl jij en ik willen geloven in een beleving van beloften bij onze liefde en beider hoop gedragen aan zelfde ringen doen ze wat wij niet weten een rondedans om te bepalen de bron op afstand…

Ik zal niet langer om jouw vergeving smeken Al mijn hoop is vergaan Er zal geen jij en ik meer zijn Te veel tijd is voorbij gegaan Niets zal achterblijven als herinnering aan jou Zelfs niet de ring die jij me schonk Spoedig zal alles verdwenen zijn Voor mij zal jij niet langer bestaan Stop die ring in de doos, doe de doos weg Doe het!…

Kijk- deze ring zit nu zo strak dat hij niet kan afglijden. Dat geeft niet. De jaren hebben mijn handen veranderd, maar niet mijn hart.…

Langzaam aan, Breken met gewoontes, De grenzen net iets breder, Je liefde langer voelen, Een gevoel zo zacht en teder. De verandering van ons leven, Het geluk dat we samen vingen, Het symbool van eeuwige liefde, Zoals twee gouden ringen.…

De hoop en liefde wat jij me had gegeven. Gaf mij kracht..... ik vergat mijn verleden. Kan jij het begrijpen, een gevoel.....dat je niet kan vermijden? Onbereikbare dromen die uiteindelijk zijn uitgekomen? Het is ook zo raar in al die jaren. We dachten aan elkaar met heel veel vragen. Daarom vanuit mijn hart deze ring.…

twijfelend hart, slechts kloppend op liefde die zij van het leven ontving…

je deelde slechts in mijn verblijven vulde waar je recht op dacht verkrachtte mij met anonieme liefde onbeantwoord in de sprakeloze nacht…

Er rest mij soms maar deze éne behoefte, te rusten, en met een bloem tussen mijn tenen en een ring van zonlicht op een knie niets te zijn.…

De ring blijf ik voor jou dragen, daarmee houd ik mezelf bezet, wetend wat ik voor je voel, rest alleen jij, jij bent als laatste aan zet.…

Met ringen van wier om de enkels, zij voert de zee aan in mijn hemd, in haar hand een wepele meeuw. Zacht sluit haar mond mijn woorden af. Ik proef het zout op haar lippen, voel de storm groeien in mijn buik. Heerlijk de liefde bedrijvend als de zee aan haar lichaam kleeft.…

en het nog doet, keer op keer Vanaf dat moment wist ik het zeker dat echte liefde toch bestaat ik had alleen wat kansen nodig met hem die altijd naast me staat De kalverliefdes gaan voorbij maar echte liefdes houden stand ik word er steeds aan herinnerd door de ring aan mijn rechterhand.…

Met familie, kinderen en kleinkinderen, in kleine kring, geven wij elkaar een ring. 'n Ring zonder begin en eind, hopelijk tot de dood ons scheidt. Dankbaar dat wij elkaar vonden en weer samen een gedicht inzonden! Thea en Anne Jan.…

In water een prachtige weerspiegeling… de kern..omarmd.. door.. ring om ring Zonnestralen.. in warmte verdwalen zacht strelend helend.. kilte voorbij geluk…weer aan haar zij. Een regenboog omsluit haar geluk Sombere wolken verdampen..gaan eindelijk stuk.…

Een boom geveld gedachteloos de takken zijn geknakt liggend, langer dan rechtop terneergeslagen in dat besef gebroken bukkend, tel ik ring na ring jaar na jaar staren mij nu aan geboorte, oorlog, dood te lezen in zijn ziel gegrift zijn lief en leed gekerfd, een hart, een pijl een schok gaat door mij heen daar staat mijn wieg…

potverdriegroemetjes hoe kan het bij de post alweer zo'n leuke vrouw voor verbintenis in trouw aan de ring en de bloemetjes echtelijk bezet…

Bandparkiet met ring nummer 27-GX-93 haar kinderen ophalen in het ballenparadijs ze piepen om het vrouwtje…

haar ring geeft haar net die extra klasse of juist extra ordinaire aantrekkingskracht, dat hangt ook af van de vrouw natuurlijk…

Ring, ring, he waar ben je? Oh wat leuk wat doe je daar? Nee je meent het hij knipt een stuk van je haar? En daarna wat doe je dan? Ik kom nog even langs als ik kan Ring, ring, hé wat doe je?…

aardse lijf, geen stof bezwaart De ziel die door uw ogen klaart, Als smalle ring, als gouden band Niet schendt de naaktheid van uw hand.…

De labium deur Van het huis van tingelingeling En belle bel Gaat voorlopig niet meer open Het trappetje is opgehaald De ziel van het huis stak de sleutel Aan een ring en die ring aan zijn riem Daarbij, de deur klemde toch al vreselijk Voor het raam hangen gordijnen Van het merk Retina Het huis heeft wat je noemt een schedeldak…

Hij kreeg het warm en koud En schepte in het zand, een ring van goud! Maar aan die ring daar hing een dode hand Na grote schrik heeft hij de hand die gaf Geschud en weer terug gelegd in ‘t graf…

Er was eens een bokser in Sloten Die had mooie dochters, drie grote Stond hij in de ring Dan dacht ie één ding: Wat heb ik geweldige stoten…

Er was eens een bokser in Sloten Die had mooie dochters, drie grote Stond hij in de ring Dan dacht ie één ding: Wat heb ik geweldige stoten…

wanneer het oude niet meer is en het nieuwe nog niet bestaat groeit de turbulente chaos zoals de wind zich het sterkst toont in de ring van het oog van de orkaan…

hij deelt met haar en te veel anderen zijn stem die haar verveelt en haar zo doet veranderen het is de onmacht die haar velt haar liefde doet ontbinden en zij teleurgesteld haar leven terug moet vinden…

Al wat ik aan liefde ontvang - het is niet gering -, ontglipt me snel, ik ben te bang, ik blijf zonder beding. Dat ik leef heeft geen belang. Het is alsof ik verdring, te bang ben om vast te houden. Ik ben geen mens maar ding, en toch te schuchter om op te bouwen, om mee te sluiten in een ring.…

Het zijn mijn vingers Die jouw ringen dragen en Voor altijd verbonden blijven.…

Ik laat los en voel mij glijden door de trechter van mijn oppervlak ik zal mij door de donkere ring bevrijden zoals mijn scherf mijn eigen vuur ontstak.…

En dan is niets meer; geen koude huid of roestpulver van je ring. Ik adem niet de steen of ergens anders het warm van iemand, kleurloos van wind gevangen vertrouw ik kloppend bloed aan je hals.…

wij trotseren nu met open vizier het nieuwe leven hebben het verleden bedwongen en met alles wat ik probeerde was jij mijn helpende hand in ogenschouw het eerste uur voorbij strelen handen in schittering magisch in zwijgzaamheid onze gedachten smelten samen ineen gelijk een ring liefde doet woorden fluisteren zo innig als maar…