Alle inzendingen over spreeuw OR zie-'t OR eeuwig

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

schieten allengs feller vonken Dan verdaagt dat vroeg getover Groepjes spreeuwen vliegen over…

Bij avondschemering warm ik mij aan een vuur de ganse namiddag was het al aan het sneeuwen vlokken vielen dansend, spelend, uur na uur bij avondschemering warm ik mij aan een vuur nooit lag de natuur zo wit en maagdelijk puur en ‘ k hoorde enkel ‘t krassen van de spreeuwen bij avondschemering warm ik mij aan een vuur de ganse namiddag was het…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Ik ben een huismus Of hoogstens een spreeuw.…

zo dichtbij en toch, zo ver van hier zie ik je schuilen in 't sprookjesbos achter de zon met ineengekrompen lijf staar ik in open heldere ogen die vertellen over eeuwige jeugd och, regenboog vogeltje met gekwetste vleugels het was niet jouw schuld…

Sluit ik mijn ogen Dan hoor ik de vogels Dan ruik ik de bloesem En zie ik het licht Sluit ik mijn ogen Dan voel ik jouw warmte En lees ik jouw woorden In dit gedicht Sluit ik mijn ogen Dan hoor ik de stilte Dan voel ik de kracht Die ons samen verbond Sluit ik mijn ogen Dan zie ik de jouwe Voor eeuwig gesloten In 't licht dat je…

Of is 't een dauwdrop, die zich zwevend houdt? Zie ik voor 't eerst dit, nu? Of heb 'k misschien Alles net zo sinds eeuwigheid gezien? - Ik weet niet, of 'k heel jong ben of oeroud.…

deze volle kring vliegenzwammen waar zo wordt gezegd een sjamaan met rendieren voor zou betalen -zie je het voor je?…

't Zijn is verworden tot ik ben of ik was 't Verdriet is verworden tot slikken en 'n traan 't Accepteren is verworden tot 'n leegte niet te vullen Toekomst is verworden tot verwachting en hopen ...…

woorden mij zullen vermalen Ik kan nog altijd vrijuit ademhalen Voorlopig schaak je simultaan Maar ooit zal ik de prijs betalen En hieraan ten onder gaan Ik proef je lach nog op mijn lippen Je hoofd tegen mijn schouder aan Het noodlot heeft zich reeds voltrokken Deze liefde dreigt me op te slokken En in het flauwe schijnsel van de maan Zie…

verdrietig zie ik hoe de deur zich sluit en niemand vraagt waarom ik wou je zoveel tonen nog van mijn gevoel, gedachten en neen, ontgoocheld ben ik niet - hoe zou ik ’t mogen zijn zelfs nu er niet meer is dan slechts een kleine spleet waardoor een streep verlangen valt naar eeuwigheid jouw mond die zwijgt en zachtjes valt een deur in…

winter wonderland heerst,laat volop genieten, deze pure schoonheid van landschap in wintervorm wordt voor eeuwig op mijn netvlies gebrand!…

Je moet het kunnen leren van een leermeester te houden voor een héél leven, een heel leven, ja God als ik iets mag en wilde in mijn leven is het waarlijk mededogen te voelen bij iedere verschijning van je, zonder ooit, enige verdwijning!…

Zie, eeuwig rustloos, als het golfgeklots, de zee der mensheid om de wereld varen, soms schijnbaar kalm, met gladde spiegelbaren, maar dra vervoerd in woedend stormgebots.…

Gehuld in een zwartig laken het nest van kaviaar brandhout brakend maakt van het wad een eeuwig levend altaar de som van eeuwigheid loost het water van en naar de dijk en in ’t smal getij waar het leven bruist is de dood de ader die de kwelder doorkruist soms stokt mijn adem wanneer ik de meeuwen zie nestelen in de kelk van een…

‘k Ben eeuwig vast aan uwe wil gebonden; Gij ziet mij, die ik niet en zie, maar kenne en weet: waar zal ik, honderd jaar na deze, zijn gevonden, o eeuwig wezen, dat mij, sterfling, leven deed?…

zelfs jonger dan je denken zou Haar gelaat is nog altijd mooi en fris en allicht blijf ik dit bloempje trouw Mijn knuffel voor haar, die jarig is doch wier leeftijd ik je niet verraad Ik laat dus eenieder in het ongewis of je nou nijdig of vriendelijk praat ‘t Bloempje dat ik ooit heb geplukt blijf ik tot in het eeuwige adoreren Zie ik…

spreeuwen ratelbekken in hoge populieren die zomer sneeuwen op kriskras gelegde stenen er groeien braamstruiken langs de vervallen muur, gestapeld op de schei van gezegende en ongewijde aarde hoe schril het contrast tussen klokken die afscheid luiden en 't stille graven in de nacht het dodenhuis waar men voor altijd heten zal of dat kleine…

Pluk een bloem voel bewust lees een boek serene rust Dans in d'regen en geniet koos je lief en zing een lied Zie de zon en lach Grijp de wind Pluk de dag Op mijn rug in 't gazon 'k wou dat dit voor eeuwig kon…

we zouden als spreeuwen bij elkaar zijn en zonder botsen dezelfde kant opgaan in een samenhangende zwerm dat waren onze drie diep gekoesterde drie verlangens als bonobo’s zouden we over elkaars haren strijken en elkaars handen beroeren onze ogen zouden elkaar zoeken om te weten of we samen nog oké zijn de spreeuwen…

Wat is het toch een vreemd verschijnsel. Zojuist heb ik het weer eens uitgevonden. We waren opgewonden toen het werkte ondanks de onbetrouwbare beschrijving. Het nieuwe gaat er inderdaad niet af zolang het eigenlijk nog steeds niet kan. ------------------------------------------------ uit: Te voorschijn stommelt het heelal, 1988.…

Waar de een het heeft over Een verhoogd bewustzijn Zodra de grenzen van het Leven zijn gepasseerd En hartstilstand door coma De mens nagenoeg ongemerkt Het tijdelijke dodenrijk Doet binnengaan, kijk ik Naar het kruis waaraan jij In je lijden verhoogd werd Jij die jezelf verlaagd hebt om Ons boven de dood uit te tillen…

Het moment dié seconde dát ogenblik op dié dag dát gevoel voelt als 'oer' iéts van eeuwigheid verbonden met alles waar je was dát moment toen je wíst het is wáár zó is het écht waar ! Dát moment bedoel ik.…

Eeuwig leven Vrienden, ik zie ze geboren worden en sterven. Zij leven ik niet. In mij staat de tijd stil. Zij gaan dood ik niet. Ik moet verder leven, alsmaar verder leven. accepteren dat ik ze nooit meer zie. Doorleven, dat is mijn lot. Eeuwig leven…

Komt die plotselinge vrees die ik in mijn buik voel beven van hoe klein die spreeuwen waren toen ze dansten door een leven vol van honger en gevaren en hoe streng die toren wees?…

. met wel duizend tegelijk bezongen ze de boom zo leek het en zo torende hij luidkeels hoger in de blauwe herfst de kilte brak in honderd stukken een wagenwiel vol goud verdraaide allengs alle hoeken in het oude gras langs hun glanzende stipjesjas gleed de dag ineens omlaag de hond pakte de stok en ik hielp zoeken tot de…

Groep spreeuwen vliegt op fladdert van de grond en wervelt naar omhoog net als mijn oog om dan snavelsnel te duiken in het net ontstane rijk van scherp scherende schedeltjes graaiende pootjes, dwarrelende veren ze zijn al zo hoog en met zo velen samenzijn is een som der delen om daarmee een dans te creëren die het leven gaat eren…