472 resultaten.
Engelen in de dop
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 154 vertrouwd
in vele handen
rood op licht blank hout
het achteloze spel
van engelen in de dop
verandert echter snel
in strijk en zet
vlamt explosief geweld
de potentie is geveld
het blanke hout
brandt dansend fel
de zwarte engel naar de hel…
Bladwijzer
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 179 ja, ik weet het wel
zal sorry zeggen
voor alle ezelsoren
of geknakte boeken
die ik even weglegde
zodat ik wist waar ik was
altijd verdwijnen ze
wanneer het nodig is
dus pak ik kladjes,
tandenstokers, ansichtkaarten
of oude benzinebonnen
de aangebrachte vouwtjes
strijk ik altijd weer glad
zo wis ik sporen uit…
Voor Josse
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 155 nog één keer strijk ik door jouw haren
vol ongeloof en verdriet
wat eergister nog gewoon was
is dat vandaag helemaal niet
twee-en-een-half, je kwam net kijken
rende zo de wijde wereld in
nu jouw ogen voorgoed zijn gesloten
zorgt jouw einde voor een nieuw begin…
je veren geschikt
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 447 ik zag je
in de lucht was je wit
je veren geschikt
als een vogel in vlucht
pennen op rij
een snavel erbij
om te happen en poten
om wormen te trappen
maar je dook
uit de zwerm
vloog ze voorbij
wilden niet keren
je voelde je vrij
om het blauw met jou
te verrijken voor niemand
je vleugels te strijken…
voorbij
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 80 je bent gehavend
je ademt niet meer
onder het witte laken
een strakke zee die
je ondersneeuwde
je valt samen met
het zwarte landschap
dat je leven onder
lemen lagen smoort om
het later glad te strijken
onder het wolkenfront
stromen waterlanders
over gekneusde bloemen
binnen de stortregen van
woede en tranen op papier…
Ik heb de liefde liever andersom
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.551 Ik heb de liefde liever andersom
en speel het bij mij thuis
ik was je onderbroeken niet
maar ben gewillig met je kruis
Ik strijk geen zielenpoten
maar neem je als het kan
als een ei met dubbele dooier
slurp ik jou want jij bent man
Ik kijk wel uit voor schijnvertoning
ook voor onbezonnen glijden
al smaak je zo naar honing
bij de deur…
de tijd rekt dagen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 262 de tijd rekt dagen
laat seizoenen op elkaar
van mijn jeugd naar ouddom rijken
zo grijs haar
de wind doet strijken
tot een stil verloren herfst gebaar
aanschouw ik jaren voor de kachel
vonken starend naar veel meer
vlammen die niet willen doven
die mij
nog in groei beloven
naar een zomers roodvol wederkeer…
Vervlochten
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 405 sierlijk danst
de strijkstok
over de snaren
de anderen
strijken volgzaam
niet tegen de haren
klinkt er een stem
van uit de hemel
die je beroert
imposant hoe de
violist de zanger
langzaam vloert
zwieren ze innig
op de maat
van de muziek
samen één
genietend van
de akoestiek
geïnspireerd door *~ Josh Groban 'Mi Mancherai…
Riviervogel
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 379 Laat mij rusten
in het land naast de rivier
waar liefde leven schonk
niet ooit of overmorgen
nu lijkt me wel goed
hoe moe denk je
dat lamme vleugels
kunnen zijn
waar nog dalen als zelfs
de zon geen dag meer halen kan
enkel hier
strijk ik de veren
oeverloos
naast mijn rivier…
Wat ik zie
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 137 Het groene gras en de blauwe lucht
De gele zon, temidden van alles
Daar in de verte, een bruin paard
En ik strijk over mijn grijze shirt.
Een rode roos, een paars viooltje
En witte zwanen in het meer
Ik bekijk alles om me heen
En vraag me toch eens af:
waarom dóet iedereen zo moeilijk?
het leven ís simpel.…
Een paaskleur
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 367 Een molen die domineert
tussen wolken die drijven
een paarse kleur klimt
in stroken naar boven op 't land
hoe trouw is het groen van de berm
en het riet dat zal groeien
het water zo trouw aan haar blauw,
zo donkerblauw
als die ogen van jou
en ik denk aan het strijken van een hand
over de huid
die daarna landschappen toverde…
je hoofd in de strop
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 477 zoek maar
je eigen geluk
fladder maar
zonder problemen
eens zal je komen
totaal van je stuk
je vleugels kapot
je hoofd in de strop
van je dromen
strijk dan neer
op de hand
die je eens
heeft gestreeld
vertel je verhalen
hoe alles verveelt
en je nergens
je ziel kan vertalen
ik wacht met
wijsheid van jaren
om morgen met…
Sterven
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.588 Ik wacht ,
op een zachte wind,
die langs jouw
gezicht zal strijken.
Ik wacht,
terwijl ik je handen
in de mijne neem.
De wind komt eraan
en jij gaat mee.
De vlam is uit,
de wind is gaan liggen.…
De dood begraven
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.136 Het neer strijken van de raven
Een leven voorbij
Geleefd naar de maatstaven
Letters geslagen in klei
Verlost en vrij
Het tellen van de dagen
Over gebleven vragen
Zie de gedachten
waarin ik voorbij schrij
Achtergelaten
Achtervolgd
Stemmig als verlaten straten
Door gevogelte gevolgd,
samen met de dood begraven…
Jimena
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 495 Raven strijken
langs de wolken
in het ravijn
dreunt de bas van de nacht.
De regen, de regen,
stijl valt de regen,
dooft het sissende licht.
De regen, de regen,
stil valt de regen,
de maan een verwrongen gezicht.…
Oversteek
hartenkreet
4.0 met 34 stemmen 1.385 brul vanuit je slappe vel
nog één keer over tafel
maak een eind aan deze hel
en eet je laatste wafel
geef mij het geheime teken
voor het strijken van de mast
laat ons samen oversteken
onder lakens van damast.…
Ogen zijn al in gesprek
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 168 ik streel je rimpels
tot ontspanning
vlak scherpe plooien af
strijk het
karakteristieke zachter
geef ruimte aan je lach
de stilte is verbroken
je ogen
zijn al in gesprek
je stem bezingt
met warm geluid
de eigen plek
jouw geluk komt
onderhuids tot leven
groeit weer naar buiten uit…
Over Pasen 2013.
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 264 Verdreven door het slechte weer
Strijken wij er een korte wijle neer.
Door een annonce in een blad
Besloten we dat,
Dan weten jullie dat!
Let wel, Captain James Cook,
Was hier in 1774 ook op bezoek.…
mijn seizoen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 143 Onbekommerd
slenter ik door
zachte aarde
en ritselend blad
Laat voetsporen achter
en kijk niet om
De wind veegt
ze met
een nonchalant gebaar
weg
Verdwenen is mijn leven
Ik adem
witte wolkjes
Blaas plagend door
flonkerende nijverheid
En strijk met
een vinger voorzichtig
over de kwetsbaarheid
van de herfst
een geur…
over the edges
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 341 voor Jan Fabre
een vleesgeworden kunstwerk
de pilaren beplakt met gandaham
vliegen hebben massaal de weg
gevonden naar de Volderstraat
in de universiteitsstad Gent
bij bosjes strijken ze neer
op het gewillig vlees
bedrijven er de liefde
leggen er hun eitjes
en danken de god der vliegen
op hun blote knietjes voor
dit paradijslijke…
Verval
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 877 Maar tijd en ondervinding strijk
ik niet meer met mijn handen strak
als ik in de spiegel kijk -
rondschouderig, hangtepelig.…
kwetsbaar
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.593 Kwetsbaar
dun als een kristallen
glas
niet laten vallen
ik was
niet daar
om je te vangen
breekbaar
en broos
niet bestand
tegen een sfeer
vijandig en boos
inkeer
keer op keer
gevoel
versus verstand
je doel
heeft de overhand
je gevoel
heeft je overmand
mijn vingers strijken
over het glas
indien ik de juiste toon…
Met de muziek mee
netgedicht
3.0 met 33 stemmen 2.350 er valt een scherf op de grond
gesprongen van een bord dat ooit
met liefde werd gedeeld
gebarsten was het schild al langer
maar de immer parate kleefpasta
wist steeds weer breuken te lijmen
nu schoonmama is vertrokken
poets ik alle grijsgedraaide platen
en strijk de kukident in de groeven
gelukkig zat er geen muziek meer
in de liefde…
Ik poets de plaat
netgedicht
3.0 met 37 stemmen 1.524 er valt een scherf op de grond
gesprongen van een bord dat ooit
met liefde werd gedeeld
gebarsten was het schild al langer
maar de immer parate kleefpasta
wist breuken steeds weer te lijmen
nu ze eindelijk is uitgemoeid
poets ik al onze grijsgedraaide platen
en strijk haar kukident in de groeven
gelukkig zat er toch al geen
muziek…
multitasking
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 197 in rijm voel ik me thuis
in luie stoel voor de buis
wat er op is maakt niet uit
ik zap bij weeromstuit
spuit strofen bij de vleet
terwijl ik afhaalpizza eet
sms'en is geen probleem
terwijl ik de ramen zeem
ik drink lekker sterke koffie
strijk onderwijl mijn kloffie
zo ben ik veeltaaks op dreef
ik geloof zowaar dat ik leef…
Oktober
poëzie
3.0 met 37 stemmen 5.500 Het was oktober,
Wanneer de blaren,
Rood als rood koper,
Of geel van kleur,
In dichte scharen
Neer komen strijken -
Ik liep te kijken
En snoof de geur.…
wonderlijk hoe soms de woorden
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 186 wonderlijk
hoe soms
de woorden
de wonden
in ons hart bereiken,
langs de
rafelige randen
strijken
en die in ons
traanvocht wassen.
Hoe hun
dichterlijke zinsverbanden
naadloos om
de boezem passen.
Gelouterd trekt
de wonde dicht.
Hoe we zo
in hun begrip geborgen
weer slapend wachten
op de morgen.
Een nieuwe dag,
een ander licht.…
OKTOBER
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.133 Als in vogelvlucht fladdert daar ineens
een koppel bladeren op uit de platanen,
om heel ergens anders neer te strijken.
Deinend klimop met bijen en vlinders.
Alleen de mussen pikken zenuwachting door
in het korte gras, alsof het winter wordt.…
Perigeum
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 113 ik ontschuw mezelf, leg me neer
schil voor schil
strooisellaag voor heuvelschaam
ik strijk de plooien glad, knik de
wervels van ruggengraat
korenmaat en schaduw in het gelid
ik dompel in kalmte, aan de lijzijde
van luwte, met een streling
van tong over bovenlip
ik keer de kring van eb en vloed
ben het meest nabij,
bij de huid van mijn…
Onze gevoelige snaren
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 243 Naar het allereerste strijken.
Naar het raken van onze eigen snaar.…