Alle inzendingen over verbijsterd

ik brak weer pluimen van hun veren af ze stonden plotsklaps in hun blote gat en voelden zich verbijsterd het is geen vogelpest maar slechts de rest die overblijft als schone schijn al jaren aangepleisterd de bolle wangen vallen in en groeven tekenen verval dat was er altijd al werd even niet geteisterd pluimen waren niet…

Verbijsterd zie ik over 't weiland gloren een spiegelende ruit, het koper van de toren, het hoge koor, de muren glansomspreid. Er zijn daar in vervlogen kindertijd verwachtingen zo veel en schoon geboren. In 't welkend loof lispelt een zucht: Verloren!…

goddelijke allure we schroeien door hitte van de vuren geen engelengezang wel godvergeten bang om te sterven door de chaos die we voelen in het diepst van onze ziel zonder laatste oordeel en zijn paukenslagen zien wij de vuurstorm jagen worden los geblazen en hemelwaarts gedragen er is geen angst of pijn alleen een existentieel verbijsterd…

Paniek in mijn eigen huid in stukken te vallen Uit alle macht proberen mezelf vast te houden Naar wapens zoeken en van listen dromen Wakker worden zonder Het probleem de deur uit lopen, ergens in het gras moeten rusten, bloed zien wellen uit een schaafwond Verbijsterd ernaar kijken Mijn waardeloze lichaam vol vers bloed, vol kracht…

Het blondje wordt gastvrij door hem gespijzigd: verbijsterd door een culinair onthaal geniet ze van een vegetarisch maal. Gastvrijheid wordt vervolgens voortgezet: ultiem genoegen hebben zij in bed. Er is geen barrière, want de taal der liefde blijkt weer internationaal.…

Ik dank u van harte voor de gelukwensen ik ben u zeer erkentelijk voor de lieve woorden ik was de wanhoop nabij, u gaf me weer moed ik ben overtuigd van uw goede bedoelingen ik ben blij u weer ontmoet te hebben ik was verbijsterd, maar u sprak opbeurende woorden ik ben u dankbaar voor alle hulp, die u mij bood ik zal nooit vergeten hoe u mij…

De dood vermenigvuldigd Groeit uit van hand tot hand Leven redders worden gehuldigd Een volk verbijsterd, niet verslagen 't Zwaard; de anderhalve meter afstand Om eensgezind met elkaar Corona te verjagen Och de prevelende lippen, och hoe gênant Eenzaam in 't heengaan geslagen Door de Covid negentien plagen De dode ogen 't grijze…

Vrede, hoop, verlangen en dromen… Aan de andere kant van de wereld; oorlog, wanhoop, en levens verloren we zien het aan, in stilte verbijsterd hoe kinderen en moeders geteisterd hoelang vallen nog bommen in de Gazastrook worden onschuldige burgers gedood sommigen hun huis en inboedel verloren en jongeren hun idealen en dromen laat onze…

Wie liefheeft en daar langzaam aan gewent, ontdekt verbijsterd achter maan en rozen, het kleine strijdperk van twee tomelozen, waar men elkaar om beurten tart en temt. Eerst zacht van zin, later snel uitgestoeid, elkander prikkelen, dan ronduit haten, en ouder wordend: zacht weer, en vermoeid.…

duizelig van je dansende lichaam draaiend als blonde liefdes spin gevangen in je onzichtbare web verdronken in je mooie ogen verliefd op je warme lach geketend aan je zwoele lippen genietend van je zonnige stem verbijsterd door je bergachtige passie bevrijd uit je omklemmende tederheid verenigd door uitputtende liefde opgewekt door…

Verbijsterd staan hun gezichten ingelijst en generfd als vermolmd hout tekenen de jaren oud zeer De heer draagt zijn masker, onkreukbaar naast zijn bloemende schoonheid Voelbaar ontbreekt de chemie Haar tere handen schrijven een geheime liefde Haar tranen branden als inkt in zijn ziel breekbaar is haar vuur gestolen door hem, haar…

lopen leunend op z'n stok de lasten van een stil verleden doen z'n schouders buigen ik zie m'n oude vader lopen langs verlaten straten het gewicht van eenzaamheid als ballast op z'n rug en dan zie ik mezelf als oude man voorbijgaan is dit een toekomstbeeld van een ver verleden vanaf z'n nieuwe kinderfiets kijkt m'n zoon verbijsterd…

lijkt me een boeiend spelletje Wanneer je in een trein gezeten Door het landschap glijdt Keer de rollen om Stuur de passagiers de wei in Zet de koeien in de 2de klasse Stel je de vraag Hoe reageren de reizigers Binnen het prikkeldraad Wanneer ze door de ruiten Van de voorbijflitsende trein De gezonde koeienkoppen opmerken Wedden dat ze verbijsterd…

Burgers waren verbijsterd door dit geheel, de politiek is nalatig. Nu maar kijken hoe het verder gaat. Vandaag weer een prachtige dag, geniet van de zonnige uurtjes. Mooie dag allen. Foto Dick Voogd…

Bloot met een crucifix! Schaamteloos kruisoffer! Dit vindt de clerus dus zéker geen stijl! Echter, Hij zelf zegt: “Die blasfeministische escortgebeurtenis maakt Me best geil!”…

Ik kijk hem verbijsterd aan, me afvragend, heb ik dit goed verstaan. “Dan kan ik hem ook zien” vervolgt hij blij “moet wel goed kijken hoor” dat zeggend kruipt hij dichterbij. “Kom eens hier met je oor, ik moet je een geheimpje vertellen hoor”. “Hij is een kabouter en leeft nu onder een boom”, ik houd mijn emoties amper in toom.…

ik kringel rond ik leef wat rond rond beelden, pleinen, ik zie hoe de koude stenen liggen en de paar bomen en alles verder, winkels, dagjesmensen, en 's avonds de onbetrouwbaren die leven en juichen en sprankelen van levenslust en de sterren en de maan magisch aan het plafond van deze wereld en ben verbijsterd door de schoon- heid van alles…

Een roze wolk probeert in mijn hoofd te komen een strijkstok zoekt in mijn hart naar snaren lichtvoetige woorden dansen zonder te bedaren Op een plankier van flamberend gekleurd fluwelen zwelt mijn borst haar eerste aarzelende strelen toont satijnen klanken die de stiltes stelen daar breekbaar trillend je tederzacht bespelen Verbijsterd…

enkelvoudige letters aan het edelachtbare Hof en de betere huizen geblakerd hun tradities en rijk verleden ogen en oren koloniseren gewetenloos de lamme hersenen beheren strategisch spraakkunst en bloedsomloop parallellen van prikkels golven door het lijf triomferen jubelend zwaar toegetakeld mijn ware wezen van weleer vertwijfeld en verbijsterd…

Mijn smachten is naar de lente van het sterven waarin ontbinding zorgt voor de mooiste kleuren tot de gevelde geuren overgaan in de frisheid van gierende rust tussen angstaanjagende vlagen verbijsterd krakende en vallende takken. Buiten de warmte die weer aan kan voelen als thuis.…

verdriet en immense pijn bid wanhopig tot een God voel me verloren, oh zo klein kan de letters niet meer vinden schrijf geen namen in het zand wil de cirkel weer verbinden doch mijn zinnen staan in brand wanhopig stormt hoop voorbij op vlagen van de draaiende wind verbrijzelt honderden vragen in mij waarop ik toch geen antwoord vind verbijsterd…

Als vader van een kind van acht Verbijsterde mij het bericht Bij iets wat je volstrekt niet verwacht wanneer geweld op een kind wordt gericht Het waarom bedekt de eerste woede want wat drijft iemand tot deze daad wie heeft het ooit kunnen vermoeden dat een gek, aan een kind, de hand slaat de schooldag zal vrolijk zijn begonnen het is namelijk…

verbijsterd zit ik met de telefoon in mijn handen krijsen wil ik, schoppen slaan maar het is alsof mijn keel dichtgesnoerd zit lamgeslagen wanhopig slikkend wil ik mijn zus troosten maar vindt de woorden niet haar meisje, haar dochter hoogzwanger heeft vannacht haar man verloren nog maar pas zesendertig jaar een hartstilstand er was zo…

Verbijsterd zit je daar, klaar voor het abattoir. (Nog meer light verse die het kwatrijn overstijgt: Zoetjes, Plannetje, Uitersten, Schoonmaak, De Grote Slag, Parijs 5 - 2 rue de Latran, Knotwilg, Gordon dicht, Knopeloos, Dirty dancing, Boe! Wow!, Methusalem, Krantengedicht, Mijn critica, Kakkerlak, Billen)…

Dan staan we op 't laatst in het heelal, verbijsterd Dat zoveel schoons als toch moet zijn, niet blijkt: Wij voelen ons gelijk een boom, geteisterd Door wind, weer, bliksem, schoon hij niet bezwijkt.…

En de engelen in de hemel vragen verbijsterd aan hun Heer: zijn er nog mensen in dat ras? God zwijgt.…

Verbijsterd, verdrietig en boos kijk ik de dokter aan Verlengen van jouw leven is waar wij nu voor gaan. Door corona nu geen fatsoenlijk afscheid Maar met een klein comité in deze eindstrijd. Niet meer doen wat ik graag wil Is voor mij toch wel een bittere pil.…

Daar hij dus de machtloosheid ont- waarde van zijn speurderszin, Sprong de Griek verbijsterd en uit wankelmoed de vierberg in. Doch hij liet - tot blijvend teken van zijn bluf en blinde waan - op de kimme van de krater, beide zijn sandalen staan.…

heel intens, alsof we twintig waren we gaven alles wat we deden nieuwe namen ons praten, lachen, strelen, kussen, paren jij bent als eerste uit ons samen opgestaan je hebt het aan jezelf gevoeld "dit is teveel" "ik kan of wil of durf dit nog niet aan" want al die liefde vloog je naar de keel het kwam zo plotseling en onverwacht ik was verbijsterd…

Zomaar, op een donderdag ik hoefde enkel toe te geven werd ik, half bewust, als hij toverslag het verleden ingedreven het was niet nodig dat ik zocht ik wist hoe er te komen toch liep de weg bij elke bocht heel anders in mijn dromen ik stapte uit, niet ver vanwaar ik heen wou gaan verbijsterd bleef ik daar minuten staan ik kende…