10726 resultaten.
Alles is vergankelijk
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 296 Alles is vergankelijk
zo ook een gedicht
schijnt het zonnelicht
lang op het papier
dan verdwijnen de letters
één voor één
niemand weet waarheen
jij bent de woorden kwijt
en het gedicht is verleden tijd.…
Het vergankelijke...
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 203 Stel geen vragen over duurzaamheid
daar het vergankelijke
zich nog maar eens
glorieus bewezen heeft.
Woorden worden dan als een
donker dreigend kleurpalet
dat een plagerig spel vormt van emoties
gegoten in een keurslijf van sterfelijkheid.
Uit het gebroken dood gaan
worden we weer heel geboren !…
vergankelijkheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 212 de vergankelijkheid van woorden
geschreven op het natte strand
liefdes fantasieën in mijn dromen
bij het ontwaken wreed verbrand
magische gedachten onbeschreven
plots uit mijn hoofd verdreven
ik verwacht ook de glorieuze dag
dat mijn weten ontwaken mag
in de liefdevolle lichtheid van het heelal
slechts een trilling in de ruimte bovenal…
Vergankelijkheid
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 96 Er staat een Conifeer in onze tuin
Uit zaad ontkiemd en groeiend zonder zorgen
Jaar in jaar uit, van d’ ochtend tot de morgen
Op fiere stam, geen centimeter schuin
Er staat een Conifeer in onze tuin
Ooit aangewaaid, een eigen plek verworven
In zwarte aarde, nooit door gif bedorven
Goed negen meter hoog van grond tot kruin
Er stond een Conifeer…
Vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 200 ’t Zal vijftig jaar geleden zijn toen ‘k aan het Groetse strand
een schoonheid van een meisje zag met een fles zonnebrand.
Maar ja het arme kind zat toch een beetje om het hand
Want hoe ze zich ook rekte, zij kwam niet aan d’ achterkant.
En ik zag haar geworstel van gepaste afstand aan
maar ben uiteindelijk toch naar het meisje toegegaan
en…
Vergankelijkheid
snelsonnet
3.0 met 14 stemmen 188 Wie zal over een eeuw er nog om malen
Het leven trekt gewoon zijn eigen plan
Corona? Wie weet daar dan nog iets van
Dat kon je toch bij de Chinees afhalen
Covidius waer bestu bleven
Du coors die doot du liets mi tleven…
De verganklijkheid
poëzie
4.0 met 2 stemmen 939 Het boompje laat zijn blaadjes vallen,
Aan 't Einde van de zoete tijd,
Gedurig enige van allen,
Zo raakt hij ook het laatste kwijt.
Dat doet verhevene gedachten,
(Terwijl haar naaste daalt in 't graf)
Ook deze zelve gang verwachten,
Want Adams blaad'ren vallen af.
De Wereld kan haar lievelingen,
Die met haar herts genegenheid,
Wel…
vergankelijkheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 161 O werelds leven
niets zo wraakroepend de dood
mee met de baring…
Vergankelijk.
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 100 Stof stuift door mijn kop
zinvolle gedachten vervlogen
in mijn denkruimte van zijn
waar is de verloren vraag
verdwenen in het niets alom
een ons onbekend terrein
sporen zweven er volop
vruchtvolle zaden bewogen
in een natuurlijk vertoon
waar blijven de vruchten
vergankelijk is het verdorde
oer onmetelijk fantoom
meteen begint het…
Vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 73 Vergankelijkheid spelt weer de herfst
en langzaam leer ik lezen,
van zomerlicht genezen: de uren zijn geteld.
De zon viert nog, maar heel bedaard
verguldt ze de eikenbladeren.
Behoedzaam voel ik naderen
wat node wordt gemeld:
dat vuur gedoofd wordt, niets gehoord
meer waar de zangen klonken.…
Je laatste sigaret..
hartenkreet
2.0 met 17 stemmen 1.769 Met handen op mijn hart
demp ik het gebons
want jij mag niet horen
wat nog bonst om ons
Dit masker hemelsbreed
zal geen spier vertrekken
van wat jouw woord mij deed
alle pijn bedekken
Vaag nog de rook
van je laatste sigaret
achteloos uitgemaakt
nooit wordend wat het werd…
Rode kus
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 81 ik heb je
alzo lang
zien vertrekken
pijn bedekkend
met een rode kus
lippen nog gespitst
in afscheid met
emotieflits
nog voor het rood
was uitgelopen was
jij meestal weer
opgedoken
keek mij in
onschuldig blauw
lief aan en ik liet
jou in vrijheid gaan…
Als ik vertrek
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 2.095 dan zal ik niet met
deuren slaan
of een raam kapot
achterlaten
ik zal met opgeheven
hoofd
zoals je wel op foto's
ziet
recht in de camera
het huis uit gaan
dan heb ik je
verlaten
als ik vertrek.…
Vertrek..
hartenkreet
5.0 met 5 stemmen 640 In stilte voelend de leegte
Een totale vervaging
Tussen leven en levenloos
In stilte voelend de pijn
Stekend in hartevlees
Liefde kiest zijn eigen weg
Een ander hart gekozen
In stilte voelend de tranen
Verlopen in verdriet
Nooit meer samen zijn
In stilte voelend de rust
Een totale berusting
Tussen afscheid en verlaten
In stilte voelend…
Vertrek
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 653 Bedwelmend rankte de winde
naar zijn gezicht.
Hij ijlde over
welvende zomervelden.
Onbegrijpelijk brandden de tranen
in zijn keel.
Hij droomde van
wouden en wolken.
Vanwaar de wind en
zou de zon zo purper elders schijnen,
blikten zijn ogen langs het waaien der bomen.
Hij huilde en hij legde zich
op de bloemen om de vogels niet te…
Vertrekken
gedicht
3.0 met 374 stemmen 86.450 Grendel het hek,
je biezen gepakt,
zie de blauwe lucht -
en vertrek.…
Vertrek
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 6.088 Als de regen nog lijkt te vallen
en de zon al dagen schijnt
laat de lach dan gaan
en je geluk niet verbazen.
Het regent vaker dan je denkt
maar de last die van je schouders valt
is meer dan vrijheid
is ook nog eens geluk.
De zon schijnt stralen
en een nieuwe wereld is daar
nergens is het gras groener
dan het gras bij jouw thuis...…
Voor het vertrek
netgedicht
4.0 met 44 stemmen 1.454 Waar de zilveren maan
in de pupillen verdwijnt
het spookt, in december motregen
één omgekeerde tarotkaart, die van de gehangene
zwijgende op het gezicht van mijn moeder
voor haar vertrek, in ons allebei, klinkt cello
traag, traag, traag
innerlijke beweging die strekt zich als
herinneringen en liefde
dolken en verwijt en weer, liefde…
Vertrek
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 950 Heel tevreden wachtend
Op vertrek naar bestemming
Zonder aandacht te besteden
Aan de dingen buiten jouw bestaan
Herinnering van zoet verleden
Wordt verdrongen naar het heden
Door jouw kloppen op het raam
Ik volg je naar de uitgang
En zie achter je verlegen rug
Een bosje onwillige bloemen
Geef het maar, maak ik een gebaar
Terwijl de trein…
Vertrek
gedicht
2.0 met 30 stemmen 19.399 Het blaft tegen een man die staat te kijken,
Die ziet dat de verte aan het vertrekken is,
Dat de verte zich traag maar zeker verwijdert,
Dat de armen van de verte de kade loslaten
En verdwijnen in het rimpelloze water.
Maar het hondje op de kade blaft onhoorbaar.…
VERTREK
netgedicht
1.0 met 10 stemmen 754 Vlucht vijfviertweedrie is vertraagd
Mind your steps, mind your steps
Dat geldt voor adeldom en plebs
Verschil in afkomst is vervaagd
Het heeft de vluchtleiding behaagd
Te staken, dus zitten wij vast
Zijn ongewild te lang te gast
Maar kaaskoppen zijn onversaagd
Wij, stammend van de Batavieren
Wij, dijkenbouwers, handelsvolkje
Wij, boeren…
vertrek
netgedicht
2.0 met 20 stemmen 1.880 ze komen je halen
je weet, je wacht
ze nemen je mee
je geeft je over
ze lopen naar beneden
ik hoor je droeve, aarzelende tred
ze plaatsen je in een auto
ik zie je tengere, weerloze rug…
Het vertrek
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 2.008 die dag vertrok ik met de wind in mijn rug
ik vertelde mama, u ziet mij niet meer terug
nou ja, voorlopig dan, tot over een jaar of twee
mama zei, jongen neem een boterham mee
als het zover is dan moet een man gaan
niet twijfelen en naast de kachel blijven staan
maar een warm hemd aantrekken en een frisse onderbroek
dan het pad oplopen met…
Ik vertrek
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 481 Waar moet ik naartoe
Om diegene te zijn
En daar en hier te staan
Zonder mezelf te verliezen
Ik besluit te gaan
Rein te worden
Geen schuld meer te dragen
En op dat ene moment
Mezelf mee te voeren
Tot ik daar kan zijn
En hier te weten
Ik vertrek…
Bij je vertrek
gedicht
2.0 met 35 stemmen 25.225 ik wilde een ark in mijn armen scheppen
waarin je voortdurend gaaf kon zijn
waarin breuklijnen konden verzachten tot de
fluwelen ongereptheid van een olijftak
waarin we je ogen weer inktglad konden strijken
je bedremmelde beentje
in glans konden laten overtreffen
waarin we je huilbuien en woedeaanvallen
voor altijd konden afwenden. uit het…
Vertrek.
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 270 Zoals ze daar te bedde ligt
kan ik haar slecht verlaten
maar wil ik haar niet verder storen
Haar ogen half nog dicht,
slaapdronken en niet verstaat
zij half mijn woord en laatste vleierij
Voordat ik sluit heel zacht de deur
draai ik mij nog één keer om en zie
op haar gezicht het prille ochtendgloren…
Vertrek
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 538 Scheren over land
over water
naar de grenzeloze horizon,
met een overstemmend geluid
Zij gaan en staan
naar waar
het gras
groen en sappig is
daar ergens op Zuid,
Vertrekken
in het ledige luchtruim
zij zijn vrij,
dat zit hen onder de huid.…
Haar vertrek
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.722 makkelijk lezen
weerkaatst een eenzaam bestaan
en wordt pril geluk afgewezen
In de schaduw van haar geweten
schuilt zwakte en onzekerheid
is haar wilskracht bijna versleten
en raakt zij de zin des levens kwijt
In de kilte van onderbewustzijn
is aan angst en verdriet geen gebrek
lef en wanhoop zitten op één lijn
zij maakt zich op voor haar vertrek…
Voor vertrek
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 660 Een uur voor het weggaan
staan de koffers klaar
gevuld met wat nodig is
Wij kijken naar buiten
wachten op de bestelde taxi
Ons verlangen naar nooit meer
vertrekken groeit en toch
gaan we wanhopig weer…
Vertrek
gedicht
2.0 met 10 stemmen 4.421 Mathilde trok achter de kat aan.
Geduldig wachtte hij op iedere hoek.
Gloednieuw klonken de klinkers
onder de driewieler van Mathilde.
Ze reed de Proefsteen uit
vertrouwde straat met de verbanden
die we huizen noemen, dreef
van haar kamertje vandaan.
Onafgebroken verschilde ze
van de Mathilde in het kamertje:
ze rekt haar genen, volgt…