Alle inzendingen over vergeet OR ogen OR gebaren

je handen leken heel nerveus ze waren snel speelden hun spel en met intiem gebaar ontvouwden zij geheimen je ogen hielden mij gespannen op mijn plaats ze daagden uit verlokten mij mezelf te vergeten jouw spel ik had het kunnen weten was gevangen in jouw blik met passievol gezicht joeg jij mij heen en weer kwam keer op keer en kreunde…

brokken van bestaanbaar blijken maskers met glas angst, opstand en vergeten uit deelwoorden te beitelen wat overblijft is zitvlees door een haastig schietgebed als een klein gebaar van onvermogend graniet indien na jaren bovengronds tot voltooid te vergruizen…

Eenvoudig als een handkus mysterieus als een gebaar een brand van jaren tot peuk geworden sjekkie is ongezond daarmee gekweld alsof gezondheid terminaal nog telt een troosttrek in de schemering is hem ontraden met laatste krachten zuigen aan het leven dat ‘ongezond‘ is waar maar mag hij voor hij sterven gaat als klein gebaar…

Haar gebaren wankelen, keren zich tegen wat zij denkt. Spreken van oker, van jasmijn en fluisteren haar stil verlangen. Weifelend zoekend tussen denken en voelen tast zij naar haar eigen waarheid die verdwijnt en opduikt als de roos in haar watervallend haar.…

Tot ook al dit wereldwijde, tot vervelens toe herhaalde, geruisloos verdwijnt in het museum van Vergeten Gebaren. ----------------------------------- uit: 'Oog van de tijd', 1997…

ik proef het verdriet in ieder gevoelig gedicht herkenbaar de donkere dagen zeker in deze tijd van het jaar laat mij pogen ze te verlichten met een passend woord als gebaar…

een hand blijft hangen in de leegte nu het verleden spreekt en antwoord vraagt een licht gebaar dat tranen draagt door het land van mijn verlangen waaruit de vlinders zijn verjaagd terwijl de pijn die kruipt waar hij niet gaan kan de stilte van de stem die zolang zweeg verbreekt…

ik zag jou als totaal met hart en ziel hield van je liefelijke delen waarvoor ik viel of waren het de kleine dingen je haar en een gebaar die met mij aan de haal gingen in liefde en gevaar…

wie tilt nog zijn arm op in warme groet als zielen langs gaan naar het onbekende het gebaar is vaak teveel gevraagd omdat mededogen hen niet meer persoonlijk raakt een medemens verliezen snijdt in eigen vlees ook zonder het ontmoeten van hun geest…

Een vriendelijk gebaar zegt vaak veel meer dan een groot boeket bloemen. Toch zou ik best, al was het maar één keer de rozen willen zoenen.…

Ook al ben ik maar klein, toch is het een gebaar.…

Als ik in alle huizen van de wereld welkom zou zijn, genoot ik niet van een groots gebaar maar van klein.…

mag ik de zon even zien in je ogen wolken versluieren je blik en in buien valt even jouw ik ja in dat gebaar van vingers die regelen is woordloos ook regenen toch blijven we droog het is slechts de wind die waait tot ik jou dan weer vind…

een hand blijft hangen in de leegte nu het verleden antwoord vraagt en spreekt een licht gebaar dat tranen draagt door het land van mijn verlangen waaruit de vlinders zijn verjaagd terwijl de pijn die kruipt waar hij niet gaan kan de stilte van de stem die zolang zweeg verbreekt…

jij was als baby kind al heel geïnteresseerd in bewegende kleuren wist al snel aandacht van ogen te trekken om daarmee zichzelf kleurig op de wereld te zetten in kijken naar elkaar tot op het eerste gebaar een antwoord was gekomen in het spel van ontwikkeling waarbij geluid zijn entree maakt in het begeleiden van gebaar…

achter een minzaam masker en verfijnde gebaren smeken droeve ogen om ware liefde in gerijpte woorden aan het daglicht toevertrouwd…

samen in gedachten zag het wachten in bewegen ogen spraken met een lach stilte bleef zo achterwege eventjes de handen vast in aandacht overwegen een enkel woord of een gebaar gaf richting aan hun leven samengaan was sprakeloos in weten wist geluid een snel vergeten want passie deelde dan de lakens uit gevoelens paarden zich tot…

Woorden die jij zei, gebaren zo mooi gemaakt. Dagen vervlogen en uren trokken voorbij. Alles wat toen was en alles wat bleef. Maar één ding weet ik zeker: graag was ik bij je. Na dagen en nachten, na belevenissen en streven ben ik je niet vergeten; nog steeds in mijn gedachten.…

Hoe bedank je iemand voor zijn hulp, geen idee, hoe bedank je iemand voor zijn aandacht, geen idee, hoe bedank je iemand voor zijn LIEFDE, nou DAAR kan ik wel wat mee. Ik stop met tikken, leg mijn ipad weg, kijk mijn eega aan en zeg: heb ik je vandaag al gezegd, dat ik van je hou? Want zo, doe je dat volgens mij nou, Immers morgen…

je mond verzacht mijn handen en je tong gaat spelend kussen voelend kiezen tussen houden van verdwijnen in elkaar warmend met gevoel die koele blik uit andere ogen neergeslagen onbedoeld je hebt nog nooit gelogen jouw gebaar van trouw naar mij de draai die aai ik hou van jou…

Je ogen stralen het uit lichaamstaal geeft 't aan gebaren doen vermoeden dat het om verdriet zal gaan De pijn krijgt een plek 't verwerken moet nog komen 't is nog te verward weg zijn al je dromen Op 'n dag word je wakker met weer een fijn gevoel Dan begint 't aanvaarden je begrijpt wat ik bedoel Nu is het nog duister maar er…

Liefde is vervlogen, zie het in je ogen. Geen aai meer door mijn haar, of een lief gebaar. Je mond, die me niet meer kust, alles is zachtjes uitgesust. Samen maar toch alleen, voel nu hoe eenzaam-eenzáám is…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Een houten kleed in gebaren slechts wat wijn alles lijkt gebroken in een oud herfstig hart tegen het raam plakt een stukje opgewaaide dood het terras staart groen het is mos, het zachte van het geniep dat me laat vallen in de herinnering van een vergeten zomer…

Kijkend van links naar rechts omdraaiend en knikkend zijn mensen beminnelijk in het voorbijgaan nu sta ik stil praat en leer begrijpen dit is nu tijdverdrijf snel vergeten nog roepend kom eens langs, nooit nooit zal het gebeuren maar ook zo´n gebaar lijkt medeleven…

Je ogen verdwalen op reis door een oceaan van woorden: je neemt me nauwelijks waar. Ook mijn zinnen schieten tekort om al jouw diepten te peilen.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…