Alle inzendingen over vogels OR middeleeuwen OR voorjaar

Waar heeft het me naar toe gebracht? Is het mijn bloed dat stollend door mijn aderen gaat, Of is dat de kou die mij niet voelen laat. Het gemis van God die er toch altijd is? Wetend dat hij me nooit verlaat, Vanwaar dan dat pijnlijke gemis? Waar ben je Vader; riep Hij aan het kruis. Zonder God ben ik zonder huis! Wij begrepen elkaar toch eens…

dubbelportret mijn secundaire aard belet mij onmiddellijk ervaren van gezien, gehoord, gevoeld pas later kom ik bij hoe of wat is binnengekomen je beelden gaan er niet meer uit dus dat zit wel goed ik poog te zeggen dat ik van beelden van mensen hou die ze tonen zoals ze zijn die zijn zoals ze zijn dat ik van uitvergrote perfectie…

Ik roek oe, jazeker voorjaar hangt in de lucht En hoor de vogels, ook zij winden zich op, zij fluiten Afrikaanse liedjes en stampen de vorst terug in de grond Het komt nu rap, het duurt niet lang, voor stampers melig stuiven gaan en duiven koeren "roekoe, roekoe, rokjesdag komt dr aan."…

zoals ik als kind ooit ruggelings in het prikkelende gras 'n jonge lente welkom floot gelijk een vogel zwierend langs witte wolken en stralende zon door het hemelruim vloog zo fluit ik steeds weer vol verlangen bij het prille geel en groen het tere voorjaar tegemoet .…

jaren geleden zweeg het geweld in die groene lente van mei na een lange grauwwitte winter van duistere dood en ijzige koude de zon kwam terug men zag voedsel regenen vogels zongen als in elk voorjaar hun muziek klonk in de stilte van wegstervende bommenwerpers hoop in een nieuwe wereld…

Zij draagt het voorjaar in een hart dat zingt van zomer, zoals vogels, klein en kwetsbaar, zoals sneeuw smelt in haar handen, uit liefde voor het leven dat aan kracht en kleur gaat winnen, strooit zij woorden als bloemen, tovert zachte zinnen, laat het lied van lente opnieuw beginnen en alles ademt ZON!…

In liefde geschreven voor mijn oudste zus Hennie Terwijl het leven langzaam Wakker wordt en in dit Late voorjaar ook de vogels De lente weer herkennen Ligt voor jou het einde Langzaam op de loer Leven dat stil aan Lijden werd en zichzelf Begint op te geven - Ik hou je hand vast Om je tot in de eeuwigheid Niet meer los te laten…

Vroeg in de ochtend ontmoette ik het vogelmeisje. ‘Waarom ben je zo bedroefd?’ vroeg ik aan haar of zij aan mij. ‘Omdat wie mij zoekt komt als ik er niet ben en schreeuwt en huilt omdat ik niet te vinden ben; ik kan het niet horen en het maakt mij bedroefd.’ Neergelegd staat het meisje op (laat mij maar eerst opstaan, ik ken de…

boerenland weideland het thuis van vele vogels ieder voorjaar weer maar de vogels de vogels zingen niet meer* het leven is uit het weideland kapot gemaakt door gif en kunst- en de vele andere mest waardoor de vogels zijn weggepest al wat het land hen ooit aan levensvreugde bood helaas zo pijnlijk zo zeer – is niet meer is verdwenen levenloos…

oh, kon ik je gezicht maar vatten uit de zoom van mijn gedachten schilderen in een gedicht waarin woorden beelden spreken oh, kon ik je hand maar nemen samen springen in vroeger voorjaar bloemen in zomerjurkjes dragen door slootjes langs de wei oh, moge alle vogels zingen van jou voor altijd in mei I.M. Joke…

Fiets door het dorp Zoals zo vaak, zo veel, Voel de zomerzon Zijn warmte vooruitwerpen Over dit vroege voorjaar, De vogels zingen mij Hun nieuwe dag tegemoet En aan het eind van Dit groene weiland Dat hier voor me ligt Zie ik een hartroerend Schoonheidstafereel Van de merrie met haar Jongste veulentje Die samen zo gelukkig…

Een slinkse kasteelheer uit Utrecht beroept zich op een middeleeuws recht. Vanop zijn toren schalt hij de horen en opent het penningen-gevecht…

Op straat, op een transformatorhuisje: ik zoek zieke, dode vogels, dank u wel ik woon in de Knollendamstraat. In de krant: als een zebra gaat liggen sterft hij In bed, ik zie weer mijn grootvader vlak voor hij sterft. Het was in het voorjaar, de paarden gingen van stal en hij leunde tegen het hek.…

dichtbije verschiet zal de herfst een heerlijk voorjaar zijn Vogels keren weer in hun broedgebied en verdwenen is alle zomerse chagrijn Ergens in het reeds dichtbije verschiet zal de winter een prachtige zomer zijn Dan wordt voor ons de winter favoriet; pakken we bier in plaats van glühwein 3-3-2018 Ton Rijkers…

Van de bomen vallen bladeren, De dagen schieten voorbij, Maar gelukkig voel ik het voorjaar naderen, Dat geeft me een gevoel, zo vrij. De bladeren komen weer aan de bomen, De vogels zingen weer hun lied, Ik voel energie mijn lijf in stromen, En voel hoe ik hier van geniet.…

even maar mijn verlangen naar voorjaar, lentelicht.…

Vertrekkende vlucht Een groep ganzen in v-vorm Vee staat nog op stal…

Die al zo lang Zijn eigen ik is Kwijt geweest, zoekt naarstig Naar wie hij geweest is, Wie hij geweest zou kunnen zijn, Naar waar hij gewoond heeft; Een steen kiest hij uit Om in contact te komen Met de materie, in haar Te vinden waaruit hij bestaat: Hij pakt de steen, legt zijn Hand op haar, en voor hij Begonnen is met het…

De blauwe regen op ons pleintje, toont zijn overdaad aan tere bloesems, in wel duizendvoud. De mezen in het hokje aan de muur vliegen driftig af en aan met voedsel voor hun kroost. En beide kanten van de straat, omzoomd door boompjes, met hun bloesems laaiend rood. Het grasveldje barstensvol met madeliefjes, die hun gouden…

De vogels die zijn gebleven waaien wapperend met hun vleugels alle kanten op. De volgende bui dient zich al aan, druppels parelen al spoedig langs plantenstengels naar omlaag en verdwijnen voor eeuwig in de bodem. Ik denk dat we nog ver van het voorjaar verwijderd zijn.    …

het voorjaar is het het weifelende blauw van de iris het uitbundig geel van de zonnebloem het is niets dan dit…

naar het voorjaar-…

Niet zomaar een boom, een vriend, die bloesemde, aan wie ik ieder voorjaar weer een witte hemelvaart beleefde, die ruisend schaduw gaf en duizend gouden appeltjes ging maken, als wintervoer voor zwarte vogels. De motorzaag heeft gierend hem vermoord, vandaag. Een zwarte dag. Zijn wortelwond ligt open en bloedt...…

Een ochtend geeuw De laatste sneeuw Het zonnetje mag komen Tussen blauwe lucht met wolkjes wegdromen De zon laat takjes pruilen Knoppen die zich verschuilen De winterse pret is gedaan Het voorjaar komt er aan Een glimlach wordt geboren Vogels die elkaar weer horen Het maakt de dagen opgewekt De winter wordt genekt Roel van Ekeris©…

en bijen om het voorjaar op te vrijen…

De Middeleeuwse kerk verkondde De duível brengt het vuil in ´t vlees Het volk zat vol met angst en vrees En híeld zich ver van lust en zonde De Middeleeuwse kerk beweerde Geslachtsgemeenschap hebben; paren Dat heeft tot doel het kinderen baren Zo stelde menig Godgeleerde Hoe kon je het genot bedwingen Dat tóch kwam kijken bij de daad?…

Een naam op steen als de hare drijft haar terug in tijd door dromen en visioenen in zinloze strijd zij hield zich groot verzorgde de zieken begroef ze nadien en vond zo ook haar zwarte dood…

In stilte schrijf ik voor mij neer Mijn liefste lief, zij is niet meer De hartstocht die mijn pen nu leidt Was vroeger voor mijn Guinevere. De nacht is leeg, en ik probeer Papier te vullen, maar ik crepeer Nu ik moet denken aan de tijd Die ik bezat met Guinevere. Het leven wat ik ambieer Is uitzichtloos, en zie hoezeer Ik leef in oppervlakkigheid…

Ontwakend in de nacht der kale dwerg Schuift Barre Voets de winterslaapgordijnen Ziet zilverwit het maanlandschap verschijnen De sluier der eclips schuift langs een berg Een sprong in 't duister liet de avond kwijnen In 't zenit van de top van 't ruggemerg De maanvloed keerde terug in de getijden En sprong van stond af aan op tilt…

Zij was als Hadewijch die met Nu Noch Verborgen schoonheid bood in stil geschreeuw Mystieke verzen, voor de Vlaamse Leeuw Ontwaken zou in fierheid - geen bedrog Met mercantiele munten, Veneziaanse Geslagen naar believen en behoefte Voor kooplui, dieven, handelaars, geboefte Maar het patroon van Transalpiniaanse Budgetten en berekeningsmodellen…