3855 resultaten.
Archeologische vondst
gedicht
3.0 met 19 stemmen 5.984 In de woestijn van Nevada
haald hij vanonder het zand
de radioactieve resten
van een gokapparaat,
waarmee hij het bewijs leverde
dat Las Vegas inderdaad heeft bestaan.…
alle verf gemengd is bruin
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 492 in de natuur is ook
rul zand in een woestijn
zonder water
Wat blijft is de wind
van uitgevlakte stemmen
De restwaarde van dood
zijn de schedels die knarsen
onder het gewicht van erosie
tot sediment van calcium
Het leven geeft het meest
als je er je botten aan kan vegen
met wit dat eigenlijk geen kleur is…
Bodemde met ragfijn zand
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 353 jij bent mijn zon
ik naast koelte uit
de bron die we samen dolven
jij lierde stenen
die diepte schampten
verwondde zo mijn schenen
ik groef uit vergaarde
buit van wateraders
die lang waren verdwenen
bodemde met
ragfijn zand gefilterd
op een naamloos strand
we putten zee en zon
draaien zo met hemels water
het woestijnen nogmaals…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
Woestijn
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 328 Verdwaalde tranen
doorkruisen uitgedroogd zand,
vermoeid en eenzaam…
woestijn
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.040 alleen in de zon
de vlakte
zonder branding
een sterk visioen
misschien
een luchtspiegeling
groeiend
verlangen
naar water
stikkend
in het koude zand
zonder later…
in de woestijn
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 286 als ik roep hoor jij mij niet
het zijn jouw vroegste oren
waar in ik blijkbaar
dode klanken schiet
wat kan ik nog zeggen
als ik niet in het heden
kleuren kan schilderen
dan raak ik toch verloren
of wordt mijn tong
van woorden afgesneden
schoonheid dreigt
bij voorbaat te verwilderen…
Woestijn
hartenkreet
4.0 met 22 stemmen 1.519 De zon schittert in al z’n facetten
fel schijnend alsof ik jou overals zie
De wind wuift het zand om me heen
als je stem in liefdesmelodie
Droogte acteert het gevoel van hunkering
naar regen de tranen der zeldzaamheid
De melancholie van droogte overheerst het spel
regen is het antwoord de perfectie van deze drieëenheid
Handen gespreid ontvankelijk…
woestijn
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 143 blik op oneindig
en verstand op nul
zwerf ik doelloos
langs de vluchtlijn
naar de einder:
lusteloze grens
tussen grijze lucht
en braakland
in het zand
verwaait mijn spoor
in de verte
is de laatste luchtspiegeling
reeds verzwonden
tot leegte…
Een opgefrist watergolfje
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 77 ongekend ludiek
speelde wind
met het irritante
zand en jou
op het zomers
warme strand
een lichte
drijfwind nauwelijks
merkbaar stoof
de licht losse
materie in je
warm blonde haar
waar het in
de luwte van
een opgefrist
watergolfje
zijn voorlopige
rustplaats vond
als alles op strand
zijn vaste rustplaats
had gevonden
begon…
Droge olifant
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 446 de dorst werd nu wel erg
Na heel veel denken wist ze het
het waait vaak hard in de woestijn
dan verschuift het zand de bergen
dat zou het vast wel zijn
Ineens kon ze het water ruiken
het was nu heel dichtbij
was haar gevoel toch goed geweest
en trompetterde ze blij…
De diamenten dauw
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 77 rond boven
het kraakheldere zand
dat ooit als paradijs
in alle boeken stond…
Gobi
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 2.738 o, deze woestijn: de enige niet door
mensen veroorzaakt, zegt men,
toch hard, eenzelvig, heet,
steenkoud; dus.
niet te bereizen zonder meer water
dan je kunt dragen, meer
liefde dan je hebt
tegen de dood:
niets dan ons eindeloos zand en
ons grind, harteloze rotsen, dwaalwegen
die ons verdwijnen.…
Gobi
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 2.836 o, deze woestijn: de enige niet door
mensen veroorzaakt, zegt men,
toch hard, eenzelvig, heet,
steenkoud; dus.
niet te bereizen zonder meer water
dan je kunt dragen, meer
liefde dan je hebt
tegen de dood:
niets dan ons eindeloos zand en
ons grind, harteloze rotsen, dwaalwegen
die ons verdwijnen.…
Zingend op weg
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 362 Moedig gaan we voort
door de woestijn
die wereld heet,
we zijn bevrijde mensen
al staan we na het hete zand
voor metershoge golven,
vertrouwend op de Weg
er dwars doorheen
voelen we kracht
als wijlen broeder Mozes.
Ons is een land beloofd
vol Licht en Vrede,
we zingen liederen,
een wolk gebeden
trekt met ons voort!…
het erven van de dood
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 428 worden
uit de schoot van de woestijn…
Woestijn in de polder
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 454 Met mijn schoen door zand en stenen
Waait het stof hoog op
Daalt een eindje verder
En strijkt neer op een verdwaald blikje
Ik hoor de doeken klapperen
Als grote witte spoken
Sommige mensen zijn al op
Alsof de camping gaat ontwaken
Ik zie een karavaan van mensen
Wachtend in de rij
Storm in hun hoofd
En het zand in hun ogen
De groene…
Materie als mantra
hartenkreet
0.0 met 1 stemmen 289 een scheet van de materie.....
Zij zijn ver verwijderd geraakt van de waarheid.
Het idealisme is toch idealer,
Daar borrelt meer klaarheid.
Aan de bron een geest die gist,
die verdicht tot etherische gebieden,
die verdikt tot ontologie en kosmologie
en die verhardt en verstart tot rotsen.…
Wij-materie
gedicht
3.0 met 3 stemmen 1.685 Ik zeg. Zeg niets. Niets zeg ik dan: Wij. Het splijt
dikwijls maar is, immers heeft een soort. gewicht
van 34.3, atoomnummer 2 : 2 protenen (jij
en ik), 2 neutronen (?) en een heel kleine neutrino.
Onder het uitzenden van een λ-deeltje
ontwikkelen wij een zo sterke erotiese warmte
—gelijk aan zes volledige echtparen in hun eerste graad…
Materie en wens
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 110 Is er een materie
Ingewikkelder dan ’t leven
Een wezen
Ondoorgrondelijker
Dan een mens
Diep in venijn en haat
Toch de liefde zijn wens
Is er iets wenselijker
Dan rust en vrede
Vrijheid, broederschap
Vandaar onze dagelijks bede
Leid ons daarheen
Stap voor stap.…
as
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 535 as van de vulkaan
as van Kees
dezelfde materie
behalve de maan…
Getij
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 123 Gevormd door de
striemende wind
de getijden zijn vervlogen
Zacht adem ik over zee
jouw naam
golvend en zo bewogen…
Lieflijke oases
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 69 er is een
nieuwe orde
in de maak
jouw lach heeft
al piramides in
de woestijnen
zachtjes geraakt
geïrrigeerd
door beloken
ogen die
de dood met
warme tranen tot
wederopstanding
hebben bewogen
waar zand
weer groent
tot een schitterend
nieuw paradijs
dat in lieflijke
oases tussen eufraat
en tigris gedijt
nog schuurt
hete wind…
Woestenij
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 141 Witte muren
dragen sporen
van raak
etterend in
verdampte jaren
onderhuids
als dat al kan
klinken klanken
als roepende wanhoop
in die éne woestijn
waar zand allang
geen vijand meer is
geschoten in gevangen lucht
vlucht het alfabet
langs kindergeesten
overleven is de
eerste letter
van de schrift
kom maar
kom van links of rechts…
Onverstaanbaar
hartenkreet
1.0 met 4 stemmen 835 Een warme stille woestijn
sluipt langzaam in haar hoofd
Mensen staren en gebaren
Alsof geen van hen gelooft
dat zij kletterende watervallen voelt
niet hoort.…
Het leven.
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 451 In het noordelijkste dorp op aarde
In het graf van een stad
De gerafelde brand van de woestijnen
Waar niemand kan leven besta ik
En besta ik alleen
Mijn voedsel maak ik uit niets
Water uit marmer, vuur uit een rots
Gebrand, verhard, gelooid
In het lege blazoen van de wereld
Besta ik, het leven.…
Stilleven
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 628 in volheid van leegte
vormt een opgerekte schaduw
smalle strakke strepen over zand,
in uiteinden verbonden,
wijzend naar een verhoogd terras
daar, verder, onder azuur
waar zicht in ongrijpbaarheid landt
een transparant glas,
verguld met aangeslagen licht,
reikt over eigen lengte heen
opweg naar een bindend slot
echter door de zonnestand…
Fleurige parasols
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 347 En wie van
hen de glans van de woestijn doorstaat,
slaat bressen waardoor een brede
toekomst zich stromen laat.
Voor de kinderen uit Faranahé ( Haute Niger )
Ons bezoek in januari 2013…