Alle inzendingen over wreedheid

waarmee Hij Zijn jeugdigheid kan delen Hij is het avondrood die het hemelgewelf in het westen als een vuur doet oplaaien Totdat de schemer overgaat in pikzwarte duisternis Hij bewoont de geheimzinnige vliegenzwam en verzint daar sprookjesachtige verhalen over kabouters en feeën Om zo de mensen even weg te toveren uit een wereld vol van wreedheden…

u wilt niet weten wat er zoal aan wreedheid in deze 1m60 schuilt. ook ik kan een vrouw verkrachten en een kind met de blote hand de ingewanden het lijf uitrukken. ik ben een beest. wedden dat u snel om genade smeekt als ik het recht in eigen handen neem en u vrolijk vraag: stoort het als ik u vierendeel, meneer?…

( ter ere van alle Joden tijdens WO II) Wreedheden Uit het verleden Ze overrompelen mij Tot in het heden Hoe kan een mens Zoveel gruwel verrichten? Ik kan het niet vatten, Ik wil die ondraaglijke pijn verlichten Je hebt maar de pech Te behoren tot het “foute” ras Was meinst du? Was ist das??…

Wreedheid, oorlog, misdaad, we kunnen dat allemaal best missen Het verarmt de wereld en schept hele boze hindernissen. Een beetje lief zijn, het kost niets en 't is zo gebeurd Het ganse bestaan wordt dan gegarandeerd opgebeurd, gekleurd.…

Dat wat vlees en bloed was ondanks de wreedheid van de tijd. Ik breng in mijn herinnering een foto zonder woordenklank. Ik breng in mijn herinnering uit dank de plaatsen van een ongewenste bestemming, waarin emoties als zwarte slagregens sneden door mijn ziel. Die mij martelde van een willen blijven zijn.…

Ben jij het ideaal, dat wreedheid tegenover zich vindt? Pijn en schade en intens verdriet verblind door schoonheid, ik zie het niet. Ongeschonden, als de puurheid van een kind. Ook jij zult moeten buigen, je blaadjes laten vallen.…

Een klankreikende stilte, een wereld los van wreedheid, de keren dat we moeten, willen we de vrijheid. Luisteren naar het positieve, de woorden die ons behagen, een algemene uitleg, een antwoord op de vragen. Het ontvangen van begrip, van angst en pijn bevrijd, het enige wat ik wou, was dat éne vleugje vrijheid.…

Zal mijn onluk dan zijn wreedheid nimmer staken? Zal dan mijn smart, dus lang gerezen in de top, Nooit dalen? Zal mijn ramp dan nimmermeer houden op? Maar steeds volharden in op mij zijn haat te braken?…

draaiend als een donkere gedachtemolen in het beschadigde hoofd van het misbruikte kind is de kleine speelhut nu een zwarte holle leegte scherpe geur van verschroeide geweerlopen ontlasting, urine, door angst losgelaten in duister ontsnappen, de duivel naast de dood draait het kind nu de kast weer de muur toe zoveel vergeten liefde, zoveel wreedheid…

lichaam geheel ontspannen uit elkaar viel van lange tijd op je tenen lopen en oneerlijke bejegeningen, ik streelde je stoere rug, wilde wel veel verder gaan, maar voelde dat als ongepast, immers, je was zo verdrietig en verdriet heeft niets met erotiek te maken, vooral voelde ik je leegte, dat je leeggelopen was als een oceaan van liefde, die wreedheid…

naar huis blij dat het gelukt was om de nodige afstand te bewaren blij dat er niet iemand van buiten de gevaren zone van anderhalve meter afstand pardoes mijn richting uit is komen lopen en dat ik dan niet meer bijtijds zou kunnen vluchten en niet meer zeker weten kon of ik nou wel of niet besmet ben met het coronavirus de wreedheid…

moeders en kinderen in gods heilige huis gedwongen worden niemand en niets ontziend opgehokt verbrand en opgeblazen het dorp en haar mensen zeshonderd tweeënveertig in getal worden in ijziger dan ijzige ijzigheid vlammend de toekomst ontnomen in van sadistische salvo’s de ruïne die ter getuigenis ons herinnerd aan wreder dan wrede wreedheid…

prijs wat mij in dit leven drijft nog leren mij mijn zekerheden dat onverbloemd en vrij vertoon pijnlijk aan het licht kan brengen waarin ik diep te raken ben zing niet graag in ondertonen van versluierd honen en betreuren wil naar boven kunnen brengen waar ik voor sta, mij in herken mijn stem laat zich graag voluit horen tegen alle wreedheid…

Ik heb de wreedheid in handen gehad de vermoorde onschuld in handen gehad zelfs het roer heb ik in mijn handen gehad om de lust van Pasen te kunnen beleven.…

brachten Terwijl de nieuwe tijd moet worden voorbereid nee nu niet langer wachten kom droom van speelsheid in het lange levensend wandelend over stranden van verre vreemde landen of rustig in de herfstzon het boek uit de lezen waarin je als kind ooit begon toen met lege handen en nu begrijpt en herkent omdat het leven je went de wreedheid…

( uit naam van de getroffenen in welke oorlog dan ook ) Waar zijn dorre adem tranen schuwt en littekens op hun huid striemt leven zij zwarte gestalten in versplinterde hoofden De snijdende kou blijft wentelen om starre gebaren die stenen wreedheid werpen naar inslapende zielen Zijn doodsbloem met de doornen prijkt en snijdt diep in samen…

Schiet maar, vernietig maar laat de bommen maar vallen op huizen die niet van jou zijn op al die akkers die ooit omgeploegd en bewerkt zijn met liefdevolle handen maar nooit zul jij de liefde leren kennen en de koestering van warmte steen ben je, beton, grijsgrauw graniet een gevangene van je eigen haat die onverteerd tot onder je huid als…

Mijn overspannen geest verdwijnt als een gammele marionet uit zijn verwoeste lichaam met krakende poppenkastdeuren en een van domheid en wreedheid vervuld, gillend publiek.…

bijna reddeloos, door avontuur van dingen die minder zoet zijn en meer van zuur zoals riet door een zachte bries gaat wuiven kom zo spoedig de zorgen van ons schuiven Want hier ben ik, Ik ben een mens van vlees en bloed vroeg of laat zal vlees van geest scheiden en dat moet Nog leef ik hier en hunker naar haar mond, zo zoet geen school waar wreedheid…

Hypatia, kijk om je heen Zie je de wreedheid en de wedijver? Hoor je de strijd om macht? Voel je de vernietiging van je huid? Hypatia, vergeet je niet Dat jij schilders inspireert? Dat jij figureert in romans en in poëzie ? Dat jij een rol krijgt als bewoner van het hiernamaals? Hypatia, jij bent zoveel méér dan alles in één…

En splijt en kerft haar ingewanden open, God is het vermiljoen, vooruitgelopen, Vermeldende der aarde nieuwe Zon, God is het rondend ruim, de horizon, Die altijd verder trekt waarheen ge treedt, Hij is het waterdek, hij is het kleed Dat op de aarde ligt, de schemering is hij, Een man in weifeling, in mijmerij, God is een doodslag, wreedheid…

Het gillende publiek is vervuld van domheid en wreedheid, terwijl ik miljoenen euro's spendeer aan talloze zenuwzieke kwakzalvers, verarmd met mijn krankzinnigheid leur, zoals een pin-up met haar markante, uitpuilende tieten, maar wie smult er van mijn woorden? Word wakker, koninkrijken, keizerrijken, republieken! Struikel over mij!…

Gierigheid en wreedheid beide, Die het zwaard Grimmig rukten uit der scheide, Nu bedaard, Zuchten: Wat kan ons vernoegen Goed en bloed? Och, hoe knaagt een eeuwig wroegen Ons gemoed!…

Fundamentele wreedheid sterk gevangen, gekleed in oude lompen, nooit meer vrij. Verschrikkelijk geleden in hun mager hart, onvergeeflijk wat zij moesten dragen, pijnen kruipen om zich te verbergen, wat hun puur wilsgebroken ogen zagen. Opgesloten in een dodenkamp rotten, weggeworpen bewoners wijken krotten.…

Er zijn al zoveel lui die aan de wreedheid in leven lijden, laat mij stromend schrijven over meer dan deze wenken, in 't zicht van de onontkoombare tijden anderen verblijden kleurrijk schetsen, schilderen, onbevangenheid schenken.…

dingen die verrasten Ik ken de jaloezie en afgunst De waardering voor de letter in de kunst Ik ken de woede gevolgd door verdriet De angst dat ik teveel geniet Waardering voor kleine dingen Liefde voor elkaar die we massaal bezingen Ik ken geweld dat beter kan worden geschuwd De steun die je in de goede richting duwt Ik zie de wreedheid…

Het is altijd de man of vrouw in uniform, die onheil brengt, de gevoelloze wreedheid van kleingeestige superego's. De ware trots is zacht en teder, draagt geen kanonnen in het hart. Hij kuste de voeten van Amor, hij plantte bloemen in haar nek van golven.…

Ei nieuw leven vrucht van een schoot versnipperd Kip krachtvoer ploft in no time avondmaal Gemolken koe eenzaam haar kalf weggenomen Stier onrendabel half om half gehakt Varken megastal geen lebensraum geroosterd…

veluwse wouden donker en vol gevaren zwervende heidenen als kraaien op rooftocht plunderend met niets onziende wreedheid wind kreunt door takken van sombere beuken en fluistert hees het oude verhaal van moord geweld en wetteloosheid duizendjarige eiken heilige plekken offerplaatsen de bodem doordrenkt met bloed wodan en donar rijdend door…

Oudjes rond de tachtig Weten het vast beter dan ik Want ze weten het concreter: Opgesloten zijn in oorlog Tussen wreedheid ingeklemd Niets meer hebben Behalve honger En zelfs dat went Kijk eens beter om je heen Probeer eens voor te stellen Als je beelden ziet van daar Of waar ook maar, bij jou thuis op TV Probeer het eens te zien alsof…