2489 resultaten.
Fluit mij een vogel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 288 een lied
dans mij een mouw
klap mij een roos
maar laat mij niet in de kou
struikel mij een blok
glij mij een banaan
schiet mij een gebed
en lach mij een traan
brei mij een naald
naai mij een steek
hou me vast
klem mij stevig beet
regen mij een boog
kleur mij in, wis mij uit
hou van mij
met haar en huid
zwijg mij een woord
fluit…
dat verenschuddend fluit
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 361 jij pluizenbol
een handvol zwart
dat verenschuddend fluit
af en toe het nest af duikt
in woeste lentevluchten
kijkt me aan uit groen
dat pas ontloken is
vliegt en flitst naar
prooien die zich levend
plooien in jouw bek
je schaart de wind
knipt in lucht je vleugels uit
probeert een steile klim
hoogte zit er nog niet in en
duikelt…
Namen, namen, namen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf
Danst liever met de kinders voor de ramen
En spelt - op afstand - buitenlandse namen
Alichoa, Far Ör en Sönke Drav
Waar zijn Endymia en Rosamunde
Roskilde, Haviland en Erdoman?
Ik wou dat ik hun namen nou eens kan
Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…
Tanka Winter 2
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 655 winterse buien
verlangens naar de lente
zijn ondergesneeuwd
zelfs de tere krokusjes
dragen een hoedje van sneeuw…
Zandloper. Scheepsrol.
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 414 Scheepsrol
Athene - Menestheus met vijftig Galeien
Salamis - Ajax met twaalf van hun Schepen
Tiryns - het geweldig ommuurde -
zendt ons Diomedes, Sthenelus en Euryalos
met hen: tachtig donkere Schepen
En van Konosso, Gortyns en Phaìstos
van ‘t honderdstedige Kreta, komt Idomeneos.
Met hem: tachtig donkere Schepen.…
Ik wou dat ik nu bij je was
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.653 Ik wou dat ik nu bij je was
ik zou je willen kussen
nu moet ik het zonder je doen
wel hunkerend ondertussen…
Verboden vrucht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 193 zwijgende bomen lijken zo stil
werpen schaduwen op de muur
buigen onder gewicht van de wil
verteren hun ziel in brandend vuur
ik durf niet te zeggen waar het op staat
bang om prijs te geven wat verborgen is
dat in ongebreideld verlangen schuilgaat
in luwte van schemer voor het morgen is
zonder grenzen van betamelijk gedrag
zou het verbodene…
verwensing
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 103 goed beschouwd komt dit neer op
een stukje contact zoeken her en der
een weerbarstige dag tegen
de haren in strijken
het diep koesteren van hoge verwachtingen
een schone stoep in Singapore
het aanlengen
van wijn als tijdelijk
een blauwe reiger op ‘t vuur
aap, noot, Mies Bouwman
een wens voor elk uur
om al wat schuurt maar nooit…
Lieve gazelle
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 12 Schrijf me, maak me blij
wees een engel, jij
zet je liefdespijn
liever niet opzij
Onze liefde blijft
wij zijn één en vrij
onderga het, dan
gaat ze nooit voorbij
Altijd weer zul jij
Zywa zijn voor mij…
sluis veere
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 389 een bak vol schepen
verlangend naar hoogwater
ligt stil te wachten…
Het liedje
hartenkreet
5.0 met 5 stemmen 535 ’s Nachts fluit ik mijn liedje
Ik kijk door het raam en volg de wind
De wind die mijn liedje wegdraagt
Mijn liedje over al het verdriet
’s Nachts fluit ik mijn liedje
Ik sta bij het meer en kniel
Ik kijk naar de rimpels in het water
Naar de zorgen die worden weggespoeld.
’s Nachts fluit ik mijn liedje
Ik luister naar de melodie
En soms…
Zomerblues
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.255 De honingbijen van mijn verlangens
dwalen in de tuin
van mijn hart
en zingen.…
Vervagen.
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 650 Herinneringen
vergelen,
illusies
verwaaien,
verlangens
vervagen.
Alleen onze
fantasie
die blijft,
teistert
ons lijf.…
vervoerd
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 70 verpakte verlangens
gestapeld in dozen
door ezels vervoerd
vinden vrijheid in
gevleugelde ruimte
in ademloze tijd…
Scheepsratten
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 170 De wereld verkennen we met schepen.
Veel hebben we te danken aan de VOC.
Zo werden scheepsratten eilandratten.
Nog steeds houden we van schepen.
Van zeevogels en van de zee.…
In een groen, groen, groen, groen knollen-knollenland
poëzie
4.0 met 3 stemmen 423 In een groen, groen, groen, groen knollen-knollenland
Daar zaten twee haasjes heel parmant
En de één die blies de fluite-fluite-fluit
En de ander sloeg de trommel
Toen kwam opeens een jager-jager-man
En die heeft er één geschoten
En dat heeft naar men wel denken denken kan
De ander zeer verdroten…
Druppels...
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 2.599 Je tong
druppelde woorden in mijn oor
Ik glimlachte
en besloot te antwoorden
op jouw verlangens
we verloren ons
in een eindeloze regenbui...…
Hypocrisie
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 287 Zijn routeplanner
richt zich op
het doolhof van verlangens.
Vind dan maar eens
de weg naar huis terug.…
kopje onder
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 361 het is niet erg
te verdrinken
in ogen
die zich eindeloos
laten lezen
en gedichten
vol liefde vertellen
tot op de bodem
van de zee
van verlangens…
Schepen vergaan
netgedicht
3.0 met 28 stemmen 2.247 Exact wilde jij weten
hoeveel liter water er
in de Noordzee ging
Jij toonde je niet erg
verrast, toen ik daarop
het goede antwoord gaf
in kubieke meters
blokkendozen van melk
in draagkarton met een
fouten marge van jawel
slechts tien procent
Gelukkig vroeg je niet
hoeveel en hoelang
ik van je hield…
VERBRANDE SCHEPEN
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.541 Gewapend met een vol doosje
lucifers kijk ik naar mijn schepen
in de volle haven, aanmaakhout
in de rugzak, een oude krant tot
lont gedraaid.
Na enig dralen steek ik eensklaps
vastbesloten de lont aan, het hout
bemiddelt achter mijn rug, doet
de vloot ontbranden.…
Zeilende schepen
netgedicht
3.0 met 726 stemmen 64.954 Org: "Sailing ships van Whitesnake"
Weet je nog
Vroeger op het strand
Je hoofd in de wolken
Ideeën in je hand
De zee een spiegel
Een bries zuchtend zacht
Maar de zee was dieper
Veel dieper dan je dacht
De lucht werd donker
Je boot maakte slagzij
En zeilende schepen
Kwamen voorbij…
Brandende schepen
hartenkreet
4.0 met 18 stemmen 939 De momenten
van simpel geluk
te tellen
op één vingerloze hand
Slaaploze droom
levende nachtmerrie
ondermijnt
het gezonde verstand
Opnieuw begonnen
het grijze verleden
De schepen
nog altijd in brand...…
men neme een schep
hartenkreet
3.0 met 18 stemmen 981 opnieuw onder zand bedolven
het hoofd vrij, een mens
moet lucht, horen en zien
de oudste maant de jongste
tot voorzichtigheid
als hij zichzelf onderschept
vader troost en zegt
dat hijzelf ook onhandig is
en aan de welwillendheid
der goden is toevertrouwd
waarop de oudste lacht
de vader hulpeloos achterlaat…
Schepen in de nacht
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 942 Geen wonder dat 'k van schepen hou
die mij passeren in de nacht,
want hij die aan de kade wacht
vindt ooit wat hij eens vinden wou:
de schoonheid van herinnering
aan een schip dat op de oceaan
voor altijd in hem bleef bestaan
en nooit in storm ten onder ging.…
Schep netjes
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 511 Vlinders zijn rare dingen
Ik wist niet wat ze ook al weer deden
en toch, tegen de ondergaande zon
zie ik er duizenden in de spiegel
als ik knipper met mijn ogen
Rare mannen met schepnetjes
achtervolgen me in mijn dromen
maar ik sta ze niet af
weiger
en wat ze ook mogen bieden
ik weiger
sommige dingen kun je niet delen
met…
het vergaan van schepen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 380 Praat me niet
van
het vergaan van schepen
Praat me niet
van
zandbank,rif of klip
Menig schepeling
kent wel een dip
het roer gaat om
De zeilen bollen
de verte lonkt
en dat klinkt stom:
Een schipper zal
met de zee
niet dwepen
Elke golf
z'n eigen hoogte
daarna z'n eigen dal
Er is een kerkhof
in de diepste diepte
want…
Schepen vergaan....
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 967 "Schepen vergaan maar... niet jij..."
zegt zij, vragend, dwingend, vastklampend.. aan mijn zij.
Ze droomde dat ik haar liet gaan
haar redde... en mijzelf liet vergaan....
Angstige jonge ogen kijken mij aan..
dwingend..., mam, ga niet bij mij vandaan.
Ik hou haar stevig vast
een vermoeide en een zo jonge geest, zij, nog zo enthousiast.…
MIJMERING BIJ SCHEPEN
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 162 Dikwijls heeft mijn geest
onbewuste verlangens;
daarbij zie ik steeds
die ruige heuveltop aan zee,
een zeil in vollemaanslicht.…
schepen van hout
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 123 plooien zuigen vol
leven breken ongetemd langs smaragden
ketenen in gedachten is hun hart verpand
aan een ver wit strand wanneer de man
in de mars schreeuwt verrijzen aan
de horizon deinend blauwe paradijzen
voor schepen van hout en mannen van ijzer.…