Alle inzendingen over OR specie OR stevigheid

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Handen vagen ongevraagd koude vingers langs winterse dagen bevroren maanden smelten, opgepookt door laaiend vuur dat hard hout eist gooi nog een laatste houtblok en geef de laatste warme steen haar specie ooit zal het voorjaar omringd door sneeuw klokjes namen schrijven in het wakkere groen…

het uitzicht oogt hemel blauw in wolkfestijn de tuin kleurt meerjarig rood in winterse borders het huis is warm en licht door de lach in je ogen maar de kelder is gesloten met stenen uit verleden de specie brokkelt in een nieuwe wind we hebben alles open gebroken zonder fundamenten te slopen toch zal het nog jaren…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Aarde in een grijze jas, bomen in het rijp, met witte adem geschoren, seizoenen die in de tijd gemetseld zijn met de specie van de leegte, de takken van de wind zijn dood, in een laatste kreun verloren, ontbloot aangepast het zicht, as van verjaarde bladeren steunt nieuw perspectief onaangetast in opkomend licht, vergaan door te…

in de termijn van het gesteld proces, het inter-zijn dat waakser is dan mijn doolhof in het ontmoeten dirigeert de annihilatie geen bouwval die niet kermt, geen specie die draadloos spreekt geen verankering met trots slechts lege tonnen en spijbelende mensenmassa’s, allen op weg naar hun geweten het houvast in het falen van die ander, het…

mijn bouwwerk wordt langzaamaan geslecht erodeert door tijd en zorgen de specie was nog oorlogs best verdroogt en kruimelt op de weg naar morgen de stenen zijn hun draagkracht kwijt hechten niet meer als geheel het wordt hen allemaal te veel maar het interieur blijft bij de tijd in jeugdig renoveren de trends steeds uitproberen…

ze braken in hoorde de sloten kraken van mijn afgeschermde dagen in het leven hier had de muren zelf gesteend gehouwen uit gevoel dat daglicht niet kon dragen want spoken uit de nacht wisten het stollen van de specie jarenlang nog te vertragen ik fundeerde met mijn twijfels en een veel te grote mond die constructie bleek ook…

ik bak de stenen zelf weer heb genoeg geraapt met wat voor handen was uit rotsen die een levenlang partij beloofden in voegen slechts een fraaie schoorsteen deden roken de fundamenten delen we steen voor steen zal ik gaan bouwen met specie om samen van te houden zie je ogen in het nieuwe licht verschrikken door de open ramen…

je hebt je glazen huis gehoekt met de kantelen uit verleden de oude rode stenen zijn opnieuw gevoegd met specie uit de generaties genen het fundament verzonken in het veen aangepast aan heden het oogt markant de glazen wand is transparant naar buiten de inkijk biedt slechts schaduwen van huiselijk intiem bewegen na eeuwen van…

zacht speelde de muziek snaarde over gevoelige delen van de vroegere ziel maakte in mensen emoties wakker die lang hadden gerust er was al een lach uit het diep onbewust waar verbondenheid specie voegde uit een andere tijd waarin samen iedereen nog kon beamen toen wilden de woorden weer komen die vergeten waren ontstegen door…

De wereld uitgesneden langs sjablonen van het blinde geld, gevoegd in voorbewerkte stenen, ingelegd met specie van het zwoegen,waar geen bloed meer uit kan treden, zelfs geen tierend mos, zelfs geen onkruid welt op gave bodem, niets dan dode licht erboven, niets wat ons verplicht raakt evenwicht, van aarde losgemaakt, claimen vale schaduwen…

Als jij de onstuimige natuur bent toon ik je mijn keurig aangelegde tuin met madeliefjes van de notaris en vogelhuisjes in mijn bomenkruin wanneer jij tot bloei komt in mijn dromen heb ik je lief met meeldraad en bloemenkroon wees niet verlegen hier tot mij gekomen nu ik als cultivar mijn mooiste specie toon verander niet van karakter door…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Evenwicht in het extreme De wereld uitgesneden langs sjablonen van het blind geweld geweld, gevoegd in voorbewerkte stenen, ingelegd met specie van het zwoegen,waar geen bloed meer uit kan treden, zelfs geen tierend mos, zelfs geen onkruid welt op gave bodem, niets dan dode licht erboven, niets wat ons verplicht raakt evenwicht, van aarde…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

druppels vocht lopen de letters door haar leven Zij fluistert zijn naam met zachte klanken klinken klinkers als een streling in de zwoele nacht Zij roept zijn naam met uitroeptekens even raakt het hem maar door gehard glas isoleert zijn gevoel Zij schreeuwt zijn naam met harde klanken zoeken de letters de muur om zijn hart als specie…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

de laatste scherven van geluk gelijmd met deeltjes geduld niet voor lang want het ruiterpad is leeg van paarden en vol van wind het halssnoer hangt van nek naar stuit voeg daartoe iets van specie of cement roer de dagen door de weken en zie, de ziel zal breken het licht zondert de schaduw ver vanaf mijn reikwijdte, draagt de molensteen…

Vloeibaar vet is lekker en gezond Maar Zeeuwen nemen niet zo snel een gok Die willen toch het liefst een stevig blok Daar drijven dan de friet en snacks in rond Maar ja, met '53 in gedachten Was de voorkeur voor iets stevigs te verwachten…

, keer het tij voorgoed Onbezielde mens zo afgegleden Stevig in het zadel van het heden…

Onze wereld uitgesneden langs de sjablonen van het het onzekere, fantomen opgeteld ingelegd met specie van het leven waarvan de bouwstenen in los verband staan, zonder troost van de vanzelfsprekendheid niets dan het dode licht erboven, al wat ons verplicht raakt uit evenwicht, lijkt van de aarde losgemaakt, een onzichtbare schaduw…

naar liefde en vlinders die dromen blote voeten stevig op de grond toekomst aan de horizon een wandeling naar het begin.…

Een prachtige stevige stam Stevig staand, zodat alle takken er op kunnen steunen Een prachtige boom is onstaan, door deze stam Een boom, een thuis, een familie De boom, die al jaren mooi bloeit En dankzij deze stam heeft deze familie nog jaren te gaan…

als jesuita zuigen zij zich vol met elkanders specie herderlijk zetten ze hun beste beentje voor maar als je dan met een ander praat hoor je…

De kwikstaart huppelt onbezorgd op de golven: stevige wieren!…

Gerbera ziet haar kleuren even intens als de man die daar ligt het ontwerp is stevig de vorm onbreekbaar, ogenschijnlijk stoer en lachend zoals hij was stevige steel verankerd in aarde niet te knakken om op te leunen ach sterke bloem waak voor hem word zijn metgezel in zijn rust tot ik er ben…