Alle inzendingen over Apart mens

al lang maar nooit zo bang ze zegt ik ga stoppen voel me slapen kloppen ik ben nu veilig binnen nu kan hij niets meer beginnen opnieuw een mens gebroken ZINLOOS GEWELD WEER DE KOP OPGESTOKEN…

-alleen het denken erover en de grote oorlogen verschillen van die toch aparte en mooie dieren.-…

Voor iedereen en elk apart een warme kerst een schitterend jaareinde of een gewoon goed vandaag.…

Kolderiek periodiek (nr. 17 uit een reeks van 100) Napoleon kreeg bij de afrekening een Bon Aparte...…

, zo liefdevol en toch apart.…

intro weet ge, gij daar ik hier twee gasten ertussen voor ons verkeerslichten groen rechts gaan dan de keuze amai, zotteke toch naar d’ n engel op het hoekske duiding buitenwipper knikt Guido, dag Guido pintje of bolleke baaskesbier ? lachen extro dweilen we het landschap in mee ons tweetjes, luisteren…

Ontspannen mijmer ik en wandel mijn stappen in het landje apart Bonte kleurenblokken schuiven voorbij achter de statige zeedijk Wuivend gras in de wakkerende wind Dorsende machines maaien het goudgele graan Wolkenschaduwen dwalen over een lappendekenveld Een kunstig patchwork van heldergroene en goudgele kleuren Donkerbruin geploegde aarde,…

Als je hart een boekje was zou ik dagen willen lezen de zachtheid en de liefde willen voelen in de woorden. Na maanden van lezen zou ik uitkijken naar deel twee en de foto's die erin staan uren lang bekijken. De vlinders willen vangen de muurtjes willen breken de klanken willen horen en de verf laten drogen. Lezen is alleen…

Zo leidde 't rumoer tot apart vervoer. Dus ook voor de paus en zijn bacchanten.…

iets wat men niet gelooft, denk ik iets waar men versteld van zal staan, dus niet de gebruikelijke ellende of het bijna net zo gebruikelijke geweld iedereen weet al hoe het met de we- reld is gesteld, en ook niet de liefde want die draait dol, gek (als ze al bestaat) voor een mens als ik die door de binnen- stad struint, misschien…

mooi zijn ze niet dingen die afwijkend zijn zaken die de norm ontsnappen als kind al had je dat apart gevoel nooit kunnen bevatten kwetsbaar zijn maakte zo onzeker negeren leek toen beter pas jaren later geven zij een mystiek entree voor warme zielsverwante liefde wat zwak en anders leek is nu een ongecompliceerd ontmoeten van…

Langzaam ik benader en proef en niet hoeven te zijn genietende van oude pijn En daar was hij een andere, warme wind die mij uitademend vindt lucht die over mijn longen stroomt en de adem beneemt Blazende een kus een onbekende rust en ergens, ver weg Een stem verontrustend wie ik ben vertrouwdheid die ik ken maar blindheid die ik…

onafscheidelijk stappen zij door het leven gestrikt voor altijd…

tegen dood maar vooral tegen het leven dat soms zo hard kan zijn hoe haar te beschermen hoe haar los te laten haar laten zijn met alle teleurstellingen alle liefde geluk en pijn zoals het leven voor eenieder en ook voor een apart kind zal zijn…

ze zijn er weer in onze tuin het roodborstje en de merel zij een rondborstige dame hij is een statige kerel hij zorgt een beetje voor haar gooit dan wat eten naar benee zij pikt het op tussen de tegels het is genieten met die twee ieder jaar vul ik de voorraad hang een vogelhuisje aan de wand en een vlaggetje aan hun gevel wanneer ze…

zag je bloeien tussen hoge bloemen ik liep in het gras het was de kleur die jou het meeste lente gaf je had dat tere prille groen en bloemkelkte apart ook anderen wiegden verleidelijk zacht in warme wind maar in jouw kleurpalet en bloemenbed vond ik mijn voorjaarskind…

Aparte straten heb je ook, een beetje opzij, niet voor niet achter. Wel altijd met twee richtingen, een open straat die voor iedereen vanzelf apart zal zijn.…

Al diegenen met wie niemand ooit wil dansen; doen er voor mij toe, staan voor mij niet apart. Ik mag ze wel; de verliezers, de sleutelkinderen, de bijstands- moeders. Ook heb ik oog voor die vervuilde zwervers die leven in de stad.…

Heel apart maar oh zo gevoelig raakt men haar aan dan buigt ze nederig.…

complete vrijheid niet laten ringeloren is een kunst apart elke kracht bedraagt schoonheid zie het menszijn op zichzelf…

dit kleine gedicht naar jullie allen gericht komt uit een warm hart want jullie zijn elk apart een straaltje van het zonlicht…

het voorspelbare grijs had geen enkele eis meer om voor te leven ambities waren zoek interesses verdwenen netwerken ontevreden toch ooit bij hiernaast aangeklopt maar kreeg meteen de kous op de kop de goeroes zijn kwijt hebben geen tijd meer voor kwezelarijen zo raakt doelgerichtheid uit zicht zijn ogen montuur loos nooit toekomstgericht…

talloze handen hebben de leuningen van de stoelen uit de voormalige rookkamer gepolitoerd ondanks de grote schoonmaakbeurten hing de walm uit vele decennia roken nog altijd in het meubilair in het kraken van de stoelen was nog het verdwaalde hoesten uit vroeger tijden herkenbaar te horen nog ruisen de gordijnen groeten hun…

ik heb me mijn hele leven al bezeerd aan prikkeldraad ik wist dat het er was en mij een slechte uitdaging gaf ik kon het nooit weerstaan moest altijd weer tegendraads gaan halen en schrammen waren legio er was altijd een bloeder in de regio nooit is mij een pad onthuld zonder die vreselijk scherpe tentakels ik banjerde…

Ook al zetten jullie mij apart, deze herinnering kan de eeuwigheid verduren.…

Ik zal je nooit vergeten je hebt een plekje in mijn hart Maar jij koos ervoor dat het niet meer wij was maar jij en ik apart!…

Die Ballade van Scrooge Botha en die ghosts van heroes passed. Ek blaai verveeld en aangeklam deur tydskrifte rond, maar eintlik is die skrif lankal teen die muur. In die vormlose rookkollom van ñ braai, die krom elmboog toonbank geselsies van ñ kroeg; Almal het hulle heroes in Droomland. Selfs Hitler het sy simpatiseerders gehad en Robey Leibrandt…

Bring vir my, die vaalheid van die maan, of die sombere blink van sterre, as jou mense in die donker begrafnis hou, en die wilde hond wegraak, onder die stowwerige pote van sy prooi. Kom stamp jou voete aan my kant. Kom maak jou hande, amper brandwarm, om my koue straat, konkavuur. Maar vertel my van die woede van jou winter.…

Geen Nederlands woord ging wereldwijd méér over de tong dan "Apartheid". Tot Nelson doorstiet, het gevang verliet en roem oogstte voor de eeuwigheid.…

jij bent op zoek naar wilde bloemen geen gewone op een rij in vorm licht afwijkend de kleur niet met een standaard vergelijkbaar eindelijk heb jij er een gevonden tussen afval en grof puin je koestert haar met alle liefde in je doorsnee bordertuin zij slaat niet aan heeft de geest gegeven kon niet meer als zwerver leven…