Alle inzendingen over Canteclaar OR haan OR kraaien

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Ik heb nooit in U geloofd, ik kon U niet raken met mijn handen ik kon uw voorhoofd niet kussen in ook Uw aangezicht niet slaan. Ik zocht U in kille kerken en liep langs brede warme stranden vol verbeten haat om ’t schone schitteren van Uw eeuwigen naam. Ik zag mannen en vrouwen U volgen als driftloze honden en kroop U in ’t donker na om ’t strelen…

immateriële waarde zoals bij 'de persoon van Jezus' moest de haan wel kraaien de dader verhing zich weerloos en men, het volk, wij weerloze mensen krabden onsachter de oren en gingen over tot de orde van de dag in onze waardeloze weerloze werkelijkheid!…

op zondag bij het eerste kraaien van de haan kleef jij woorden op mijn mond met versleten zinnen, voortrazend op witte benen ik kruip tot aan mijn waarheid waar je me vastbindt samen met de doden die de stamboom verpletteren tegen mijn borsten en mij de ongenade laten dragen als een heldin met een opgelegde plicht…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Twee hanen kraaien om wie het hardst kraaien kan. Roodborstjes en pimpelmeesjes vliegen van struik naar struik. Niet zeker wetend of de dag begonnen is. De mist voelt als grijze nacht. Een witte duif zit verdwaasd in een hoge boom. Even de weg kwijt. Jij snuffelt ongestoord je favoriete plekjes. Soortgenoten naderen.…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

oude waarden raken vervangen door dollartekens in ogen droef nog van vermoord verleden gestaag regent het biljetten en het overstroomde land wordt schraler in het hart waaruit de eer wegvloeit buffels loeien en hanen kraaien spijtig van verloren trots er straalt gewaand goud in de glimlach geen vreugde in gemeenschap wanneer de wereld…

de grijze grafstenen tussen de bomenrij geen vrolijk aangezicht maar hoe het ook zij hoor toch een behoorlijk aantal zangvogeltjes schattig ogend wie van hen zingt het mooiste lied volg met de ogen de kraaien duiven/meeuwen/ zwanen vergeet hen niet straks heel apart kraait de haan vanuit de kinderboederij toch een…

honderd kleuren blauw strelen stil jouw stranden onstuimig groen herrees waar eens de bossen brandden de pijn trok weg het uitzicht bleef een dal vol nachtegalen in de hitte rond het plein zwijgen de platanen hun middagslaap verstoord door het kraaien van de hanen de tijd staat stil het leven duurt al honderd jaren eeuwig…

liggend onder een schaduwrijke plataan zag ik oogluikend de vage contouren van het wiegend bladerdak ik hoorde een haan kraaien en ergens blafte een hond ik wankelde op de luwe rand van gaan of blijven op de rand van waken en slapen zweefde ik de diepte in waar morpheus met zachte hand het maanzaad over mijn knikkebollend…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Mijn hart bonst maar verder is het stil mijn hoofd zit vol met gedachten die vechten voor een plaats Toch is het stil Ik zet een stap niets Heerlijk mijn zus slaapt nog lekker stil heerlijk ik draai me nog eens om Zo blijft het tot de vogels beginnen te fluiten totdat de haan begint te kraaien Hier en daar rinkelt er nu een wekker…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

In de nachtelijke dromen mijner leven staat de “7” ver en vaag omschreven als stil verlangen op wat geluk doch het valt in zeven delen stuk bij ’t hanen kraaien in ’t ochtend gloren die mijn droom wreed komt verstoren mij de dag laat zien zonder fantasie tuur nog zoekend rond of ik de “7” zie dan in ’t zonlicht gewaar ik een vriend en zag het…

mag naar men zei was dit Gods wil Hoor die haan bij de dageraad hij roept de dag, zonder staken Mijn schat, zonder levensdraad, zal helaas niet meer..ontwaken…

Zit ik nog met een haan die kraait en een kraai die krast, met een zomer die niet zomert en een dromer die niet droomt. Is toch bijkans net zo vreemd als een dichter die niet dicht? Gelukkig ben ik slechts een denker die niet denkt.…

vol plezier alle hanen mee, trots en fier.…

Een snoeshaan veinsde: “ik ben geen janhen” en bauwde stug: “ik kraai omdat ik ben”. Met grote snavel voelde hij zich sterk, onkwetsbaar zelfs bij ‘t haan-de-voorstewerk. Zijn kippen tokten: “doe niet zo gewichtig, er heerst een ziekte hier, dus doe voorzichtig!” Door die bemoeiing werd hij kukelkwaad en schimpte: “fake!…

je ademde verlangen mijn liefde kuste huid ik streelde zacht je lippen ze nodigden me bloedrood uit ik zocht nacht en vond in het lichter worden van de morgen de huivering van passionele kracht we lieten sterren vallen wasten samen met de maan we versmolten teder na het kraaien van de eerste haan ik moet je weer zien lopen je bent…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

Jagend op jonge vogels roof je een vreemd nest leeg Mijn vingers worden milde kogels waarmee ik je schenden wil Je bent wreedaardig zoals je een rafel van me scheurt een door vliegen omzwermd kadaver aan de rand van onze snelweg Ik hurk in jouw nest in een vork van twee takken Hier heb ik mijn dorst gelest Het blauwgroen ei waarop jij…

Ik schrok van jouw laag gekras gitzwart van snavel tot staart Je streek neer op mijn handpalm lichter dan een vers brood luchtiger dan mijn voorarm Was jij de bode van de dood? Er lag een groene glans over jouw verenkleed doorlopend naar de dijen De ijstijd heeft ons gescheiden Sindsdien ging mijn huid verweren Maar nu, herenigd…

`t Is `n buiging voor de kraai.…

Buiten: Een kraai met de snavel op scherp Schiet uit de kale struik Vleugels van roet weren zich door de winter. Jij fluistert...een verzoek Een berekende gok in het lustspel Waarin de kansen kantelen. Ik hijs me uit een sluimer Tot de wervels van je bekken. Mag ik je vezels lenen?…

Donkere dag, zwarte kraaien, het onvergetelijke gevoel. Je vocht, je worstelde... Hou vol! Konden we maar iets doen, om het weg te laten gaan. Helaas was dat onmogelijk. Donkere dag, zwarte kraaien, een pijnlijk, droevig gevoel.…