Alle inzendingen over Gesluierd

milde herfstzon schijnt alom warmt mijn kale kruin in goud omrande dagen laat de bladeren trager naar de aarde keren, langer aan mijn takken kleven vogels vliegen rond mijn stam al zwierend in verzonken avondlicht waar 't land stilaan vervaagt in paars gesluierde nevels…

Gesluierd door het haar betoverd door parfum dromerig in de hals ruik ik de lentegeur. Omarm visioenen op top van de duin spiegelt avondgloed in haar rollende traan Staan in vuur en vlam kijkend naar de horizon echoot haar jawoord door de magische kleur.…

Een goedemorgen Fatima Morgana Zijt gij een droomvrouw of een déjà-vu Een nachtpauwoogsurprise prèsque nue Sirene, engel, elf of een mirage Een schijngestalte van de achtste muze Gesluierde Ondine, parvenu? Waar schuilt uw diepste mysterieuze macht Uw zinsbegoochelende toverkracht Waart gij in mij, o wachtster van de nacht?…

Slijpt de nachten en de pennen van ieder uur, onthult de tijd op slijpers steen, omvat het drijvend vuur op verguld papier, omkrult de verzonnen dag en lijkt het gesluierd licht te zijn gedroogd, waarin de inkt in as gedoopt, als schrijvers stem en avontuur worden gedoogd in ongeduld, en in de heldere bron van de morgen nog…

tot drijfvlucht gedreven en nét buiten de roedel inmiddels volwaardig zowaar, vooraanstaand zelfs gesluierde drijfveren, klaar voor ontleding, ontbinding in donkerpaarse wolken boven niemandsland lentestorm, ontworteling revolutie zonder wenteling het klinkt heel raar en het oogt zwaarlijvig sterker nog; tijd voor verlossende…

Het intens gevoel dat routine bevrijd gesluierd door de nacht aan de horizon zonder eind. Richt mijn vizier waar het licht opkomt daar jouw echo galmt tot de morgenstond.…

Lees mij, sprak ik vragend En hij daalde af in mijn ogen, dwaalde tastend over mijn huid met zijn vurige tong proefde hij het zoet dronk het van mijn lippen en ademde het vuur van mijn hartstocht maar de gesluierde taal die verscholen op verborgen plekken in mijn hart en in mijn hoofd bereid was om het licht te zien verstond…

gulden zon drijft goudsculpturen in de zee weerspiegeld blauw als rode robijn in de trillende schemering streelt een nachtegaal de lucht met gezang groen groeiend gras gehuld in gesluierde nevel kleurt vol schitterend diamantgruis de maan hoog hemelend verblind de nacht als een straalkrans de wereld…

Elk spel gesluierd vierentwintig uur eerder onder wit satijn na het jawoord gegeven verwarmd op een ijsplateau. Een kil jaar in beeld bevroren als illusie speelt haar gulle lach als enige souvenir glinsterend voor het altaar.…

Het huis vol suizend geluid het licht komt gesluierd de kamer binnen en in de keuken komt de waterketel ruisend klaarop de gloeiende plaat. Voorzichtig schenk ik koffie op niet overhaast en niet te traag maar in het juiste tempo. ----------------------------------------------------- Uit: 'Een zachte, wrede, okerbruine dood', 1975.…

jouw maanklokje ongegerept in delen vandaag ontvangen zonder knak in de splitpen die na eerst te vouwen met hete pek en donsjes vast is aangehecht sindsdien wekt hoogst secuur walmend om het uur met terechtwijzing door je zwavelstokje dat voor de koekoek recht is opgehangen wat nu nog ontbreekt is de gesluierde godin met purperen…

zacht zingt het jingle bells door dennengeur uit stenen met een ecokeur de natuur is niet belazerd de kluit krijgt regelmatig water geen kaarsen in de boom maar licht gesluierd met groene stroom een stal met dubbel glas spuitbussneeuw zonder gevaarlijk gas een koude witte kerst die ons nog lang zal heugen alleen de co2 uitstoot…

Ik zweef dan opeens, gesluierd, door de schemerige wereld van hier noch daar en alles draagt het zegel van het Oosten. Hoe kan de wind van zó ver, de geur van wierook naar mij dragen? Waarom hangt de maan als een koperen bel aan de nachtelijke tempel?…

Flinterdun in foelie broos breekbaar Jij graag, ik gedwongen naar het altaar Geboeid zonder liefde ongemeend Jong maagdelijk van wijsheid gespeend Verblind rood gesluierd geheel compleet Het jawoord gegeven ik had geen weet Mijn nachtmerrie kwam al snel uit Ik was een jonge gelegenheidsbruid Willoos had ik mij te onderwerpen Mijn gesmoorde…

De nacht is gesluierd in het fluister ligt de smart van ieder dichters hart. Boom beklopt z’n bast, in z’n talent gerustgesteld draagt hij de takkenlast. In de kleur van een gevleugeld paard, vlecht ik verlangen in een ponystaart. Geluk op een steen gewet, met messen achter prikkeldraad tot lappenpoppen versneden.…

Wij samen in het nu als splinters in een momentenrij De gesluierde geheimen achter de dood de kracht van zweven en van drijven het raadsel van de liefde geeft zich niet bloot ik leg mij neer, besluit dichter te blijven.…

Gesluierd ontwaakt de dag - zacht en half onzichtbaar - bewegingen dommelen nog laten duiven dagdromen De nevel verpakt in flarden de waarheid van deze morgen dempt genadig de gebeurtenissen die ik zo moeizaam verdraag De mist ontneemt mij het zicht op de gevolgen van de nacht ik erken de wijze waas als baas en slip dankbaar in deze dekmantel…

Ik sta op de drempel achter mij de trap omhoog omlaag naar de kelder buiten is het gras weer groener groeizame regen en goede temperatuur de zon verborgen in gesluierd licht binnen voelt zo benauwd, elke uitweg afgesneden, de lucht zwaar als water in een dikke, volgelopen deken aarzel weg te gaan of te blijven liefst alle twee kunnen…

topless op 't strand in een weinig verhullende tanga 's Middags op het drukke terras speelt de wind met haar strandjurk ze strijkt hem haast verlegen glad de mannen idealiseren haar door zon en zeewind bemind lichaam het maakt haar aantrekkelijker dan welgeschapen naakt op 't strand schitterend metafoor voor 'n gedicht als een speels gesluierd…

het sneeuwt nu en de toegedekte wereld huilt niet meer er schijnt slechts zacht zo’n witte gloed langs bomen vol gesluierd door wat straatlicht waar een auto mee verschijnt, even warmer en dan niets binnen bloeien lieve foto’s in de glimlach van weleer ze straalt intenser nu mijn missen hevig wordt het is te kort om alles te vergeten…

jij nooit schreef is het heuvellandschap groener dan de polders van onze jeugd alsof een vreemde mijn bestaan volgt beamen we de doodse stilte in het nachtrijk zonder dromen tegelijkertijd zijn we niet samen door stormen uit elkaar gegroeid in een dagboek zonder toekomst we volgen de rivier zonder wanhoop onder het maanlicht van de gesluierde…

je ligt in wit gesluierd kant je vingers in een knuistje je adem wolkt vlak langs je hand met kleine rimpels in je huidje ik zie je dromen onder wimpers komen ze schieten razendsnel voorbij hoor je zuchten zie spanning vluchten als je je keert op de andere zij langzaam gaan je handjes open kleurt je mond een rode lach ik zie…

je ligt in wit gesluierd kant je vingers in een knuisje je adem wolkt vlak langs je hand met kleine rimpels in je huidje ik zie je dromen onder wimpers komen ze schieten razendsnel voorbij ik hoor je zuchten zie spanning vluchten als je je keert op de andere zij langzaam gaan je handjes open kleurt je mond een rode lach ik…

ik ken je keuze voor vorm kleur lied en muziek maar in sociaal bewegen kom ik jou heel anders tegen dan is er het vleugje parfum gesluierde ogen die afstand gedogen en toch trekken jouw wenkbrauwbogen hun vragende blik in lach en schrik voor een antwoord dat al snel jou persoonlijk niet schikt een dansend contact…

Gesluierd in een zwart gat, begraven onder onbegrip. Het stof verstikte mij, de adem werd mij ontzegt. Ik trok aan de noodrem. Het levensritme begon weer aan zijn normale tred. Het bewoog op de gekende wegen. Het werd weer helder, ik had teveel gezwegen.…

kom laat de wind in je haren spelen verwaai de gedachten de rook en drank de stank van vervelen de zon is net op het licht is nog jong ze schijnt al heel zacht door wat nevels en breekt de gesluierde nacht de dag is voor ons verbinding met morgen een gift van de tijd handenvol uren in gebruik zonder spijt kus me vandaag de honger…

achtergebouw waar nooit iemand te zien is De toeristen die er komen, moeten wel een dekmantel zijn, het is een stil hotel Soms wordt er piano gespeeld - een heldere spanning in de nacht De hele situatie doet me denken aan handelingen die ik ken van films en alleen zo mee wil maken: een mooie man die mij begeert met wie ik alles kan doen, gesluierd…

haren voor de ogen buitenwereld dichtgeplakt gesluierd onvermogen ’t koffer vol verlangen al gepakt een sluik gordijn van koperdraad je eigen koudeoorlogstaal gepantserd schromen over straat wattendot in roestvrij staal wanneer zal de bloem ontwaken die sluimert onder glimmend ijs wanneer de rozenknop ooit blaken wanneer zaad in plaats…

Straks als de wind slaapt golven rusteloos zwijgen gesluierde mistvlagen zweven over de zee kun je ze horen praten meestal over vroeger toen ze nog liepen op het droge zand in plaats van over water als je samen verder loopt ben je plots weer thuis als kind in je ouderlijk huis waar alles door elkaar gebeurt uit heden en verleden…

Ik schrijf de stilte op mijn huid en voel hoe het frêle broze in zijn lot-gebondenheid door neergepende inktkogels kan breken, terwijl mijn zwijgzaam schrijven soms wegzinkt in de plooi van het leven en ik met gesluierde ogen kijk naar het breekpunt tussen praten en zwijgen vertrouwend op de onafhankelijkheid van het vrijelijke bestaan…