124 resultaten.
Gevoelsmatige Sluier...
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 609 Ik ben ongesluierd; al voelde het dan
als het effect van een Chador… ik kan
een gesluierde ziel gebruiken als vergelijking.
De Chador is weggewaaid of opgeheven;
de stof van de sluier was te dicht geweven.
Mijn ziel ondergaat een luchtige bevrijding……
Gemiste kans
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 874 Als geluk voor ‘t grijpen ligt
neemt het hoofd ineens het zicht
geketend aan een voorstelling een dwaling
neemt zekerheid ons logisch in de maling
We zien geen waarheid, maar gesluierde schoonheid
als het ware, en aanbidden slechts fictieve tijd
we dansen vaak op valse klanken als muziek
en doen ook nog aan twijfelbare gymnastiek
We noemen…
Nog daar
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.207 hard en pijnlijk dringen
beelden en geluid gestadig door
uit een ver en nabij verleden
vastgenageld in het heden
is de stem die ik verloor
hoor spreken en zacht zingen
zie ik heel en ook de scherven
Door mij trekt de historie
van een vroeg gevallen leven
onherstelbare averij aan mijn schip
het open water roept mij uitdagend
mijn ogen gesluierd…
Herfsteik
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 705 Op een te vroeg vergeeld tapijt
statig en majestueus, machtig en muistil
door lengende nachten en de morgen kil
grotendeels het blad al kwijt
Een mistige blik over het gesluierde park
een vijver werpt het spiegelbeeld
de twijgjes hebben hun elan verspeeld
vallen dor in de tanden van een hark
Zijn makkers in de bomenkring
zien zwijgend de…
Vier seizoenen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 605 in vreugdedronken van zacht fluweel
doorwoel, omarm ik de natuur
stapvoorwaarts wat mijn oog bekoort
waaien de geuren van het voorjaar
als nimfenelfen die met gesluierde tred van nevelzachtheid
in teder gedruis over het plantenleven waken
en laten het zaad ontkiemen tot volle overgave
onder invloed van kosmische krachten
schenkt het verzadiging…
alles was evenaar in jou
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 362 jouw spil was niet de as
waarom je draaide, het was de plaats
het moment waar het sterven in jou
de dood ontmoette
het klikte, het voelde als geslachtsrijp
het genieten van een ontembaar verlangen dat
werd gesluierd met witte vlokken die de daad
verhulden met kou en wonden waarvan
het bloed reeds was gestold
jij evenaarde zoals het vuur…
Genieten
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 991 De gitzwarte hemel
Opgelicht door twinkelende sterren
Gesluierd door slierten wolk
De stad chloreert vanuit de ruiten
De nacht waakt over de aarde
Mensen slapen of waken
Besef doet klinken
Bestaan doet kraken
Wat, waar of iemand kan het weten
Hoe wij hier in Godsnaam zijn verzeilt
Wanneer we gaan en waar naartoe
Waarom de mensheid eeuwig…
Oktober draagt in vree
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.868 Ik voel in mij de tróost bezinken
dat beiden wij misschien, gesluiërd, de ogen toe,
dezelfde schampre wijn terzelfde schale drinken.…
Uitbundigheid
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 201 Opkomende gesluierde goudgele zon
in kris-kras witgestreepte blauwe lucht
voor het eerst dit jaar de uilen weer gehoord
roep en tegenroep, nestelen in onze tuin
uitbundigheid van groei en bloei rondom
witpaarse krokus waas in lichtgroen gras
de velden met geel stro en prille levenstint
aan mijn zij mijn lief verzadigd in haar slaap
de natuur…
Haar hemel is mooier
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 555 Vroege zonnestralen schieten
door ontwakende ogen
in een gesluierd gezicht
Dreigend grijs gedonder
wordt vlotjes ingeruild
voor blauw met stapels wit
Aantrekkende wind
brengt de zee dichterbij
zilte lucht rust even uit
op mijn flauwe huid
Het zwerk van deze stad
biedt werk voor duizend Turners
Vanuit een hoge toren
raak ik haar…
Ook in het paradijs
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 193 Alsof ze iets te verbergen hebben
- winterbomen met in gure wind wandelende takken -
gesluierd in de wiegende vrieskou
geworteld in winterbeelden
ruw behangen met
de dood in nerfstructuur
aan hun schenen ligt nu loos en
gesteven in wolkenzweet
de afgeworpen zomermode
een hoogzomerse heerlijkheid vergaat
in de stilte van het bevroren…
Covid - 19 Wet
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 167 het zal nooit wennen
poppen met mondkapjes
in de metro
de supermarkt
waar je gaat
op anderhalve
meter afstand van elkaar op straat
in huis
voor de buis
overal poppen
gesluierde poppen
bloedeloos op straat waar je gaat of staat
wie zal
ooit kunnen wennen aan de geur
van een vergiftigde eenheidsworst
die snel veel sneller…
Mist
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 245 En dan is er mist
je ziet
nog net een hand
voor ogen
Mist kent
geen mededogen
het komt plots
je mist zicht
Duur komt
het je te staan
als 'witte wieven'
je de weg versperren
Geen enkel gedicht
mantra noch wachtwoord
doet hen wijken
ze blijven-hologig-naar je kijken
Gesluierd, gehuld
in witte gewaden
ze wenken, reiken
naar…
Spaties?
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 78 Geschreven stilte op de huid
leidt tot het lot van ongebondenheid
zonder dat de ganzenveren breken
geslepen in hun vrije vlucht
van toegankelijkheid op de
grens van de werkelijkheid
en het lijdzaam schrijven genas
verbonden in gehechte levensplooien
sluimerde een onechtheid van het denken
met de gesluierde waarheid voor ogen
die…
Rondje
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 93 rondje lopen
Onder volle maan
Verscholen onder
Een mist van lage nevel
Kwispel jij ons pad
Kat sluipt achteraan
Eenden kwaken eindeloos
Regendruppel valt
Dan nog een druppel
Recht onder mijn oog, een traan
Rolt over mijn wang
Bomen als bakens
Molshopen geven reliëf
Aan donkergoen gras
In die nacht van ons
Met de gesluierde…
Van vrouw, en veld en vrede
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 2.662 Zelfs de rook boven het vuur
verspreidt zicht slaperig over het veld
een gesluierde nachtkoelte omknelt
de stilte en verhult het naderend uur
van lichtfonteinen
van nieuwe wijnen
Een enkel woord drijft langzaam heen
over de schrale en kale landerijen
wolken omlijsten de schilderijen
scheef hangend aan verweerde steen
aan gebroken naaldhakken…
Ik zag het weer
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 384 Overtuiging is macht,
arrogantie is echter geen kracht
maar gesluierde zwakte en onzekerheid
Zij met rugklachten hebben vaak een bepaalde blik
in de doodse ogen,
die levendig zijn wanneer wordt gedacht
dat de zegen is behaald.…
ik zag het weer
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 227 Overtuiging is macht,
arrogantie is echter geen kracht
maar gesluierde zwakte en onzekerheid.
Zij met rugklachten hebben vaak een bepaalde blik
In de doodse ogen,
die levendig zijn wanneer wordt gedacht
dat de zegen is behaald.…
Smeltwoorden
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 169 letters klonteren aan elkaar
tot zuurdesem van woordenbrij
inkt is stroperiger dan vloeibaar
lichtende wolken trekken voorbij
als hemel van een gesluierde maan
die mij zwijgend gadeslaat
huid van poriën die openstaan
is ontvankelijk voor weldaad
ieders blik is naar buiten gericht
weg van het vergeelde papier
de nacht toont z’n glimmend…
Moeilijke tijden
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 100 het valt niet mee bij 't zien van 't zonlicht buiten
dat vrolijk schijnt door de ruiten tijdens de dagen
van eenzaamheid verwarring en angst voor het
onbekende dat besloten ligt onder de aardse zon
't valt niet mee bij 't zien van 't zonlicht buiten
dwars door de dagelijkse dampen gesluierd in
en om het huis bij 't zien van zoveel lamgeslagen…
Moeder van zonen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 166 Hoor de dragonders
de schreeuw van een arend
stil blijft de wereld
de zon voelt geen schuld
moeder van zonen
telt wanhopig de kinderen
waarvan eens warm
haar schoot was
met hun leven gevuld
krampachtig gevouwen
haar handen tot bedes
als brandende lava
de pijn in haar hart
gesluierde vrouw
moeder van zonen
stilt met haar tranen
de dorst…
Vlinders lamgeslagen
hartenkreet
4.0 met 22 stemmen 1.456 Het is nacht en mijn hart
Is gesluierd in diepe rouw
Bevangen van zoete pijn
Ik hield zoveel van jou
Dwaal door mijn gedachten
Probeer de mist te verdrijven
Gevangen in mijn eigen web
En herinneringen die blijven
Kleuren zonder geuren
Warme glimlach verdwenen
IJspegels op mijn wangen
Smelten door het wenen
Jij liet mijn leven stralen…
Zonder Fee
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 892 dan dit – zonder reden
lag ik daar in het koren
bloedend in het ochtendgloren
spontaan een tweespaltig verleden verliezend
ten doele een richting -een plotline- te vinden
uit alles wat vrouw was en ik ooit beminde
stond daar een reiger roerloos
in het bloedend verschiet
sneed het riet -dramatisch
een fluist’rende ode
zo zacht en gesluierd…
Slanke arcades
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 89 verbonden wat aarde
heeft los gelaten
in ons nietig bestaan
met jouw lieve woorden
waste ik mozaïek
de krachtige taal die jij
temperamentvol uitte
mocht ik als specie gebruiken
je lach was als
een beek in mijn tuin
waar tussen rotsen je
ogen de subtropen haar
schitterendste bloemen gaf
pas in de koelte
van de binnenplaats
met haar gesluierd…
Zelfportret?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 42 Slijp de nachten
in ieder uur, wet
de tijd en pennen op
slijpers steen, omvat
het lopend vuur op
papier, verhult weer
een vergeten dag
die lijkt gesluierd
door zelfbedrog en wat
de afvalbak niet vrat
inkt in associaties
gedoopt, des schrijvers
avontuur wordt niet in
ongeduld gedoogd
als de zon zich schijnen
laat, zijn de…
Kind geweest
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 819 Haar schoentjes zijn in stof gesluierd
het eens blauwe rokje vaal verkleurd
d’r versleten witte bloesje smoezelig
en haar vermoeid gezichtje groezelig
als ze schaduwstil komt aan gekuierd
haar kinderogen verdrinken in pijn
maar dapper trekt ze ‘m aan z'n jas
vraagt de stoere soldaat met klem
en wanhopig gebroken fluisterstem:
weet u waar…
- Gedragen door het zand -
netgedicht
4.0 met 35 stemmen 166 Slechts gesluierd hopen wordt
alleen gedragen door het zonnenlicht.…
in een andere kamer
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 411 geworden
in een andere kamer
roerloos bij de dingen sta
die ook niet bewegen geen verhaal vertellen
in dit glasgevoel gevangen
blijkt de bladerval zinsbegoocheling
zinspeelt de zon niet op een regenboog
herberg jij geen gevoel voor de bewoner
wanneer ik eenzaam geworden of geen licht meer zie
in een ander kamer zonder bruidsschat
je gesluierd…
Romeo in de war
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 107 Expres,
om de pijn van jouw wegzijn te verzachten,
de stilte die ik moest opvullen sinds jij er
Niet meer bent, mijn alfa en omega, mijn
bekoorlijke gesluierde droomvrouw die
uit mijn verbeelding is verdwenen, en
De zin die ik erbij ervaarde voorbij en alles
is nu grauw en as en donker en blauw en
ik baal en lijd zonder het te bagatelliseren…
Ik blijf mijn eigen raadsel
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 348 De hemel vouwt zijn sterren naar de wijzers van de tijd
in blauw gesluierd licht trekt grauwheid er haar nevels op
en draagt de lucht de aarde
Dit is de gang van zaken wanneer ik overdenk:
Ik ben als weltschmerz die het duister haar façade geeft
die achter verdroten ogen woekert
die troost zoekt in schone kunsten
onophoudelijk, rusteloos…