Alle inzendingen over Glas in lood

De Twaalf Apostelen in glas en lood vertellen een verhaal van licht kleuren en duisternis van december De historie van een Kerk in nood er zijn tekenen die hierop wijzen God is waarschijnlijk toch niet dood Misschien verhuisd of op reis gegaan om te ontdekken waar en wat de grenzen zijn van ondraaglijkheid, terug te komen Eens en altijd…

Polsbrede brevieren, confrater Melchior, kermen als lood om oud ijzer van de nagel aan de doodskist der hemelse plezieren alwaar bevallige engelen gevallen vrouwen bewaren in glas-en-lood edoch geen hunner zal het berouwen want aanstonds, o broeder Melchior zal de pauselijke nuntius onze gezegende gemeente kond doen van het…

DE STILLE KRACHT In een Tilburgse kapel achter glas en lood vindt men het beeld van Maria O.L. Vrouw ter Nood. De kleuren van haar mantel zijn door de tijd vervaagd. Een parfum van kaarsen hangt om haar heen Ze is een baken voor menigeen Ze staat daar en wacht onverstoord. Ze heeft al heel wat aangehoord.…

en lood vereeuwigd, cantate noell...…

het marmerwit gezicht kleurt langzaam rood de kruisiging en dood ontheven de zon schijnt door het glas in lood brengt zijne heiligheid tot leven met vinger wijzend in het groen het testament onder de arm geklemd in geel en bruin bewegen in orgelspel en korenzang ziet hij de generaties gaan op zijn voetstuk is hij blijven staan…

donker klinken bassen in gewelven een bariton licht op raakt namen van de graven in muren van spelonken verderop alten mengen zonlicht met gebeden kleuren glas in lood een enkele sopraan klimt toon voor toon langs bogen en pilaren veegt stof van duizend jaren vroom in een ijle solo schoon ik ben een bas er is gereserveerd…

Waar eens overvloed trappen klom Zich etste in glas-in-lood panelen Waar haute cuisine door kelen zwom Men lucht verbouwde tot kastelen Werd schoonheid in Renoir gekocht En pleister in bombastisch barok Met prieel en vroomheid werd gepocht En schulden rezen tot de nok Die huisden zijn door de tijd genomen Met ziel in zalig armoe vergaan…

een Elfje danst net boven het water in volle schittering vleugels van glas in lood brommen bij contact met soortgenoten achternagezet door bezit zij geen tijd voor de liefde in achtjes vliegt ze heen en weer voor haar voorgerecht even zij landt op een blad om zich te laten wiegen door de wind tot zij wordt uitgedaagd achteloos…

Voor een maagd uit glas in lood knielt de zwarte pater, kust verschrikt zijn rozenkrans en prevelt een gebed.…

ze staart naar een punt ver weg hier vandaan stottert woorden in een taal die geen mens kan verstaan ze ziet het licht gefilterd vallen door het getinte glas in lood, het kleurt de man op de kansel in geel en in rood dan zit ze plots op haar bed hoort de stem van haar zusje en haar moeder komt bij haar die geeft haar een kusje ik…

Een steeds verloren vergezicht spreidt zich over torenspitsen heen spotlights op glas in lood gericht belichten helder het rijk alleen vergeten gras bij morgenlicht nestelt wild ganzenpas onder steen het platteland vergraasd, ontwricht verjaagt de zwaluwen uit het veen maagdelijk baart de wintertijd haar vorstelijke enig kind ondergesneeuwd…

hoogte geeft geluid zijn stilte terug mensen buigen in gebed generaties litanieën hebben heiligen met rozenkransen neergezet beelden gapen op pilaren ogen navelstaren en hun handen reiken naar de Heer de zon mat kleuren door het glas in lood, verlicht het bidden voor de dood stofjes dansen heel devoot in slierten rook van…

takken, dat het breekbaar was Slechts de stilte houdt zich groot Zie nu het wonder hier begint Hou je armen maar in de wind Zie: dynamisch, glas-in-lood…

devoot sokkelden heiligen tegen pilaren armen gespreid en ogen vol eeuwigheid ook het glas in lood in hun langgerekte boog trok de blikken omhoog weg van het leven buiten in kleur liet religie de schepping zien vol met mystieke figuren ook op plafonds en muren ik voelde als kind het magisch verlangen om het aparte van zalig zijn…

ik rembrandt licht vermeer de zachte lijnen in de haren van de dienstmaagd met baleinen die een kan met verse melk schenkt speel met kleur de wind en schaduw in gordijnen het glas in lood van een half geopend raam weerkaatst haar gaan rubens ook de zachte vormen die in schaars bedekken een welkom roepen aan de meesters en gezellen…

in lood leggen wij vaak, ten einde raad , onze menselijke kwetsbaarheid bloot…

ik wil bouwen geen ruïnes schonen op een al doorleefde plek een nieuwe stek daar verrijst mijn kathedraal zonder pilaar en heilige graal geen glas in lood en zwaar berookte muren vrijheid gaat weer eeuwig duren het zelfdragend dak wisselt steeds van blauw naar zwart met vage wolkconstructies de muren transparant uitgevoerd in seizoengroen…

Gebrand in 't glas met loden randen visioenen die steeds in vurig rood waar iemand ooit de verlossing bood gekrast mijn heilig dom doen branden waar zwaar brokaat van gouden kragen bedaard verslapen maar toch zo traag vergeven zij wel mijn zonden graag en ook van dwazen die er klagen hun stenen beelden staan verstard te gapen naar gewelfde…

Zit er een groen seizoen te dringen, je leest het aan het late licht dat gefilterd door het glas-in-lood, de wand bespeelt met roze en rood. 'Kijk, hij komt nu al op de kammenbak,' je rekent me wel even voor. 'Ja, deze week haalt ie het petroleumstel nog met gemak.' Een kind dat bij jou de was kan helpen doen.…

Op het tuinfeest van de paters werd met doppertjes gegooid broeder Anselmus begon en mikte op het glas in lood maar niet veel later toch gericht op broeder Karel zijn gezicht die lag te slapen als een bakvis op de grens van half dood maar ondertussen alles ving wat hij met klappertanden sloot En broeder Anselmus genoot lachte zijn oude…

de klok slaat zonde draait de waarheid dol wie heeft haar opgewonden maakt de hel zo vol heiligen verpozen zich in het licht van glas in lood ze staan al jaren op pilaren betreuren eeuwenlang hun dood zondaars kennen geen genade woekeren dicht bij de grond zij belijden steels en schuchter onschuld met de mond ze hebben lak aan…

Glas in lood, zo leken haar ogen gelegen in een mozaïek van kleurvrijheid gebonden een spiegelkrans van waar we ons bevonden vertekend door `n plots ontstoken verzwegen Paniek, in huiver, bevroren zonder besluit op weg om al het klare verstand in te binden onzeker of `t kwaad haar via mij kon vinden vluchtend liep haar loodgrijs kristalzuiver…

in lood van het paneel in de kajuit hij mijmert over 130 vierkante meter zeil In memmetaal droomt hij van de stalen garantie: zijn reis terug naar huis…

helder sneeuwlicht uit de hemelse maagd geboren stuwt tegen het glas in lood opgehangen tegenover het ingelijste bos, dat romantiek ademt van een zomer de glazen Christus in velden verdeeld kijkt neer op de volmaakte mens zonder ledematen: de torso van een man zo toont een bescheiden deel ik aanschouw de gekruisigde zijn borst…

Eens als stad de vleugels uitslaan, straatwanden neerzetten in baksteenrood, bovenramen met fraai glas en lood. Mercatorplein doet een wijk ontstaan. Het noorderlicht wil je zien in de Vespuccistraat. Hoofdweg met strak gevelaanzicht als ader met bloed. Portieken met tegels in glazuur maken het zoet.…

op haar tenen schrijdt zij door een hemelsblauwe zaal bijna glijdend door de lucht geleidt verplaatst de sleep van haar japon Japanse zijde een weinig stof van de zalmgekleurde marmervloer lieflijk geel van glas in lood zeeft zonlicht dat weerspiegelt op haar schoon gelaat amandelogen die door jadegroen zijn aangedaan en welgevormde…

en lood venster struiken groeien in de tuin de zeis van mijn opa had niet meer het gras in halve kringen kort gesneden de schaduw van de boom zwaar in een verloren zomer waarvan ik al afscheid had genomen.…

van het begijnhof Een loze noodkreet Een gegorgel Gesis als van schuimend bloed Het bleef bij een gerucht Dovend in de wandelgangen Zo ook dat zij aan haar rozenkrans (Die zij tegen alle voorschriften in Onder haar habijt droeg) Een hangertje verborg Een bronzen schedel 2 Maar nu Nog voor zij kon rijpen In de lichtkegel Die door glas-in-lood…

Gestolde wegen der verbeelding van religieuze voorstelling in glas-en-loden venstering- kristallen krans van een rozet. Glimp van oker schemering en vermiljoenen tempering van avonduren duistering - zuilomstuwde schildering, picturale uitbeelding van meesterhand voor edeling en godvrezende kloosterling.…

Ooit knielden we in misten wierook ter bezinnen Goten marmeren helden in kathedralen Kochten angst in gebed, deelden avondmalen Reikte glorie hoger dan ons hemels tinne Devote stilte bij hostiewaarts geschuifel Bewaakt door martelaren onder aanbeden aureool Vervallen tot scherven bestoft glas in lood idool Of in vaal damast verveeld prevelend…