Alle inzendingen over Hand OR voeten OR hakken

Mijn handen en voeten, die dank ik aan hem. Toch ga ik niet ver, want op straat is gevaar, Met gaten en kuilen, voorzichtig dus maar. Hij past zich wel aan, bij al mijn gedachten. En als ik denk: “ Ik val.” Dan val ik, geheid. Het lukt hem dan niet, mijn pijn te verzachten.…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

Een voet, voet voor voet tegelijk en dan zit er wel weer schot met hak en hiel voorzichtig talend beweging in. Soms willen ook benen wel eens even weg, weg van de werkelijkheid domweg even afstand doen.…

je hakken tikken spanning in de stilte de echo geurt je dichterbij uitdagend kijk je naar de mannen winnaars dromen zich al rijk je blonde lach kleurt warmte je ogen zwierig in hun blik handen zwaaien al je charmes omdat hun wereld aan je voeten ligt vleugjes jij in het passeren ik zie je wiegen uit mijn zicht de spanning wordt met een…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

heupen die op hoge hakken in de knieën beven lichtvoetig zweven ranke benen slanke tenen in een ludiek moment door je spel geveld weef ik om je frêle leest een stil begeren statig schrijden bevallig glijden hopeloos aan je voet bezwijken.…

het is weer zover pijn snijdt mijn lichaam in twee helften links valt best nog mee rechts werkt verlammend letterlijk voor de buitenwereld lijk ik slechts onhandig maar soms wil die hand niet mee zijn de zenuwen moe geprikkeld staken ze even scherven andere keren struikel ik hoge hakken hebben er niets mee te maken ik voel gewoon eventjes…

hakken tikken spanning in de stilte echo geurt je dichterbij uitdagend kijk je naar de mannen winnaars dromen zich al rijk je blonde lach kleurt warmte ogen zwierig in hun blik handen zwaaien al je charmes omdat hun wereld aan jouw voeten ligt je vleugt een lach in het passeren zie je wiegen uit mijn zicht spanning wordt met een applaus…

is om dan weer op te staan blij en verbonden voort te gaan handen uit de zakken hakken uit het zand handen in de zijne samen vaste voet aan land twee jaar zocht ik ver van huis kwam eindelijk bij mijzelf weer thuis maar waar oh waar kan ik veilig landen bij elkaar…

ik laat de stilte na als allerlaatste beeld elk oog, door zwart en wit omrand, hecht zich als een zwerver aan het spoor waarlangs zij liepen gekleed in flarden van wanhoop die bleven haken aan elkaars hand en het schrale, nog bestaande licht ik veeg gaten in de sneeuw wil met naakte voeten stemmen vinden achter de tralies van de aarde…

uit leg handen op zijden je geestesoog ziet alles in vertes die niet ver zijn hak een hals uit de hardheid houw beelden in gedachten hou het beeld van haar en niets zal je ontberen…

De voet geven of lichten wie gaat het aan met elke misstap leren we staan we halen hier een wit voetje staan op gespannen voet daar maar… voet bij stuk we gaan op dezelfde voet verder en wordt ons dat voor de voeten geworpen dan gaat het zover als het voeten heeft als het tegendeel blijkt gaat alles mank…

duizend voeten marcheren achter mij beweegt een veld chrysanten gele bloemen dansen op de wind in een bad vol lotusbloemen overweeg jij 't wijl de grond ver weg langzaam rood kleurt © Lucky mei 2008…

het bleef stil toen ze elkaar in verdergaan begroetten één van hen had moeten spreken maar ze zwegen wilden alleen maar in schuifelende voeten een aarzeling horen die eigen gedachten verwoordden…

Mensen krijgen kansen genoeg Maar een nieuwe kans Is nooit te vroeg Pak die kans met beide voeten aan En dan er ook echt voor gaan Ik ben ik En jij bent jij Juist omdat we anders zijn Maakt dat ons blij…

De clou is, zet een man op blote voeten en 't is echt: een heilig moeten!…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Vaker echter is zij een haak, waaraan je hangt in het slachthuis. Doch soms is de liefde een klein, teer diertje, dat gekoesterd moet worden in de hand. ~…

in de tiende maand schuift mijn bodem onder de voeten het kan ook zijn dat de geest kiest bij het vallen der bladeren voor een andere route het lijkt of hakken plakken aan de aarde en schoonheid het laat afweten in haar oorspronkelijke waarde het is een brug overgaan zo zwaar als het beklimmen van het rulle duinzand om aan…

het viel in reepjes schuifelde van uur tot uur stilletjes met de klok mee bleef haken aan mijn tenen bediende de klink van de deur liet mijn gage voor de toekomst zien in kunst alsook in onderwijzende woorden nu nog zoekt de zon me naarstig op warmt mijn kruimels houdt de deur nog op een kier maar het licht aan mijn voeten herken ik…

het was te groot voor kleine handen slechts verbazen in raken en betasten het blijven haken en verkennen met een lach het ervaren van zorgen en wat lasten later in weerbarstigheid breken en verbouwen funderen en groeien op ontluikend zelfvertrouwen heb het grote klein gekregen mijn handen geven nu het volle leven…

jouw profiel zat in mijn handen probeerde met slijpen de vorm te ijken kon de diepte niet pakken pas door hakken kreeg jij meer reliëf heb je verwond met mijn bruutheid ook later bij het polijsten kon ik de verhouding niet krijgen de trekken zijn stuurs warme zachtheid ontbreekt mijn handen hebben jouw ziel niet doen ontvlammen…

waar liggen we weer hand in hand waar verblijven we boven verstand in aardse woonsten? ach de allerschoonsten blijven haken, in het tussenland van alledag…

. - heeft mijn vader (78) al lang van de hand gedaan maar niet zijn stokken want zijn techniek houdt hij bij op een schijf meubelplaat met een middellijn van 15 cm en, toegegeven, ik ben jaloers op zijn beat. ------------------------------- Uit: 'Een bord bekijken', 1966.…

. ---------------------------------------------------------------------- uit: Gedichten 1950-1980 van Bert Voeten (1918-1992)…

In het voorbijgaan zette je met krijt geheime tekens: driehoeken, andrieskruisen, gevleugelde pijlen, ogen. Ongemerkt bleef weinig. Eén teken stond jaren later nog onder een raam, gered door de vensterbank - een golflijn, getrokken zonder te bukken. Zo klein was je toen zag je nu. -------------------------------- Uit: 'Gedichten 1938…

. - heeft mijn vader (78) al lang van de hand gedaan maar niet zijn stokken want zijn techniek houdt hij bij op een schijf meubelplaat met een middellijn van 15 cm en, toegegeven, ik ben jaloers op zijn beat. --------------------------- Uit: 'Een bord bekijken', 1966.…

Twee keer per jaar reden wij naar het kerkhof, op het 4e graf, 3e rij links van de ingang mocht ik bloemen zetten in een groene zinken vaas terwijl mijn vader knielde op een bankje waar hij eerst zijn zakdoek overheen had gelegd de wandeling tussen de graven duurde vaak meer dan een uur, mijn vader bracht bezoeken aan oude kennissen en besprak…