Alle inzendingen over Het wolkje

De hemel, diepblauw, zonder een wolkje, maar zelfs in dat wolkje, tekende je zo’n mooie gezichtjes. De nacht, met duizenden sterren, die wij bijna konden pakken, maar toch zover weg waren. Ma, jij was dit alles en nog zoveel meer.…

zij fladderen om me heen pril van de lente maar ik kan ze niet vangen in vorm en kleur is ieder uniek dus achter elkaar lopen ze niet ik puzzel niet meer heb ze vrij laten gaan ze dartelen achter me aan vliegen tot een wolkje bijeen als de eerste rust in het licht vloeien zij samen tot dit gedicht…

wolkje aan de lucht? Ik kon slechts van je komst dromen Daarin heb ik me een weg gebaand door struikgewas Zette ik stoelen in koele schaduw luw, uit de wind aan de zomen van het lentebos waar je je onbespied waant.…

meer dan wat je vroeg wil ik zijn. vandaag in een beweging naar morgen adem je Mahler of ik bij je was. gisteren een beetje gek wist ik het weten minder. wil ik van je weten het antwoord in een wolkje. dichter naar je toe zag je me wenen in een druppel. meer dan wat je vroeg gisteren. wil ik zijn vandaag een beetje…

het wonder wolkt al wat Elia, dat wordt rennen in de regen, maat die donders natte zegen slaat pijpenstelen hitte neer en weer blozen rozen in het zand, Elia waaien waters over ’t land blaas je wolkje naar mijn kant, Elia dat het bij mij wonderen gaat.…

Er dreef een heel jong wolkje nieuwsgierig in de lucht hij was zijn wolkenvolkje stiekem even ontvlucht Maar al dat eentonig hemelblauw geen wolkenvriendje om mee te stoeien verveelde de jonge spruit al gauw en heimwee begon te groeien Gelukkig had de almachtige zon rustig alles aanschouwd bracht met haar stralen zo snel als zij kon de…

Het zomert zo uitbundig, geen wolkje aan de lucht, de bloemen menigvuldig en 't hart plots zonder zucht...…

Drijvend op dat donzige wolkje dat nèt traag mijn bewustzijn in schuift terwijl jij er langzaam uit verdwijnt. Eindelijk serene rust in mijn hoofd, ondanks spelende buurkinderen onder deze blauwe lucht.…

Ik keer terug na een lange dag met jou Eerst was het mooi Geen wolkje aan de lucht Gelukkig samen Niemand liet een zucht Maar nu is alles anders Niks is meer als toen Ik wou dat ik alles helemaal over kon doen.…

Een slip zijn op jouw bil De warmte in jouw bed Een vliegje in jouw net Een wolkje in jouw lucht De ticket van jouw vlucht Geketend zijn aan jou Een knoopje in jouw touw Een stoel op jouw terras De pin zijn van jouw pas Jouw vingers door mijn haar En dat graag jaar na jaar…

Eenzame vogel hoog in de lucht vliegt hoger en hoger voor zichzelf op de vlucht Geen wolkje te zien alles helder en zacht maar voor zijn eenzame ziel is het donker en zwart Hij heeft alles gezien vloog overal heen maar waar hij ook kwam hij was altijd alleen Er komt geen einde aan zijn eeuwige vlucht want zijn vrijheid ligt hoog…

. ---------------------------------------------- uit: 'Van het wolkje af', 1980…

heeft het resultaat zich tegen je gekeerd de frustatie overwon je laatste woede aanvaarding rest laat me maar met rust is wat je wilde zeggen dat is echter niet wat men horen wil wat jij horen wilt dus zwijg je ga je door met vluchten voor jezelf voor de ander voor de realiteit een zwarte lucht met hier en daar een klein wit wolkje…

Ook al schijnt de zon vandaag geen wolkje aan de lucht, dan is het nog maar de vraag of er niet iemand de dag verzucht. Het is niet altijd wat het lijkt misschien vriest het wel in harten, al hebben jij en ik vlinders in de buik er kampen mensen met smarten.…

1 ik gun de roker zijn eigen wolkje daar mag hij inhaleren tot opperste staat van genot voor mijn part...…

Jij mag nu gaan rusten na 'n leven van zorgzaamheid van vreugde en verdriet maar het was in evenwicht, wij raken je kwijt maar jij gaat door 'n tunnel op een wolkje naar het licht.…

Even die zonnestralen proeven door het kleine wolkje van geluk heel even maar die intense warmte voelen in het zicht van de nacht waar de koude weer bezit neemt van mijn onstuimige gedachten terwijl ik diep onder mijn vier- seizoenendekbed wegkruip in de duistere vergetelheid en de onbegaanbare wegen aanschouw in het zicht van…

jazzybomen kuieren door het park en eenden fluisteren hun veren langs de waterspiegel heen een borst vergaapt zich aan een kleintje een bank dommelt onder 't oudje terwijl grasveld geurt naar fris en frisser tuimelt een wolkje boven die stad mijn woorden…

hangt als een gordijn tussen ons in Ze zegt, 'n tikkeltje stijf: er is geen wolkje aan de lucht Ik zeg, bedremmeld: dat is tenminste een begin Het is goed je hart eens bij mij te luchten Wijs naar het blauw van lucht erboven Ik wil je wel op je woord geloven Maar straks hangt er hier een regengordijn Zullen we nat…

In dat besef, niet meer op mijn bangst door al dat te zien wat wij delen: Een klontje ik, een wolkje jij, het kopje erbij. Gezelliger dan toch, om hier te zijn met zó vele Mensen zoals wij. Of nie dan?…

Loom zweeft de oude van haar stoel gaat op de wieken nooit meer dalen louter pieken geen wolkje verder aan haar vogelvlucht enkel vrijheid. Hemelsblauw de lucht.…

Je werd geboren teer en klein Wat vonden je ouders dat toen fijn Je moest vechten en strijden verderop Dat was voor ons allen een grote strop En nu na lang te hebben gestreden Kijk jij vanaf een klein wolkje naar beneden Geen verdriet meer en geen pijn Oh, meisje wat moet dat heerlijk zijn Om je heen lieve kleuren en mooi geluid Ging je ons…

eindelijk heb jij in alle rust de lentebloemen geplukt van jouw kleinste puk armen vol lachjes twinkelende ogen in stralende kleur als een wolkje goed humeur kleine handjes vragen om meer naar tedere knuffels en later zijn beer als hij verzadigd langzaam de oogjes sluit droomt hij zijn lach met een nog smakkend geluid…

Het zachte mos nodigt uit tot liggen vogels te zien waar ze zingen een specht te horen waar hij driftig klopt Als de zon schijnt door het frisse groen beperken schaduwen zich tot donkere vlekken Door de bomen doorzichtige bomen is het bos nog te zien een eenzaam wolkje langzaam te volgen tot de ogen zich sluiten in het warme lentebos…

geen wolkje aan de lucht...…

was het verwarring die ik in je ogen zag licht contrasterend met je open lach het wolkje schaduw dat je blik verwijdde tot voorbij de horizon gaf jou wat schrik een eerst besef dat liefde ook seizoenen kent en niet alleen aan lente went in perspectief vergroten hebben we van samen zomerslang genoten en nu de eerste oogst misschien…

Een blauw wolkje uit mijn mond met - tekenend - : hou je van mij? Zo ronduit als een cupmaat. Nauwelijks een proefballon te noemen. Meer nog dan het daarin vervatte, dit de vraag: wat ging er scheef met mijn recht op informatie, toen je met boe noch ba op bed ging liggen?…

ik zie een wolkje hemel in je ogen je bent zo klein waar jij vandaan komt wil iedereen wel zijn je kijkt naar wat beweegt ziet alles onbekend lippen willen raken weer het bekende smaken en proeven waar je bent vingers voelen aan elkaar om ook je hand te leren je schrikt van je gehuil een nieuw geluidje uitproberen de wereld is…

ze wenkt naar de zon haar lach kleurt fel de corona van het avondrood strijkt elegant naast mij neer in een wolkje bloemenparfum bezempje nog strak in de hand zij is mijn punt gemutst heksje al levenslang alert bij volle maan en evenementen maar de stelen staan achter slot takkenbossen worden stug door verdroging zo…

aan de zelfkant van nu twee koppen koffie schenken in een vacuüm van rust één met- één zonder wolkje eigendunk als afdronk zonder gêne en de wereld schuift voorbij ze raast zo hier en daar vierwielig snel van A naar B of op de raderen van twee in beweging gezette benen ach het loopt zoals het lopen moet we blijven zoet de voortgang…