Alle inzendingen over Inhalig

en dan weer terug doch niet in gelijke mate in wisselende standen spuugt hij geluiden voor zich uit op verschillende tonen en maten of naar links dan wel rechts maar immer in de lucht waar bollende wangen, droge keel met opgezette aders in de nek en op het hoofd tezamen met verlangende lippen uitzien naar een tussentijdse inhalende…

je voor mij valt dit echt niet te rijmen Slechts herinneringen trekken me erdoor door de moeilijke en kille, lege dagen De gedachten aan jou en jouw liefde voor mij zorgen dat ik het leed nog kan dragen Eén troost kan ik slechts bedenken nu en wel dat ik je ooit weer zal zien Dan kan ik mijn liefde weer aan je kwijt en de verloren tijd inhalen…

de trap op naar boven, de vele treden kennen even zovele verhalen, die in de loop der jaren langs gelopen zijn Mijn eerste gang is naar het balkon en ik adem de lucht in van de buurt waar ik ooit geboren ben, ik reik mijn armen naar de hemel en omarm in een stil gebed mijn toekomst die licht zal zijn, terwijl mijn tranen de schade inhalen…

de dagen van nostalgie verdwijnen soms om het hoekje om nooit meer terug te keren en af en toe neem je de baan terug uit een richting die nog verder van je afstaat, zomaar soms zijn het gewoon demonen die het verleden willen inhalen jij liet je haren knippen en ik liet het gewoon wapperen zelfs mijn handen wou ik wel eens fictief branden…

Ik loop als een bejaarde als een echte oude man van zo rond de 85 jaar kan amper nog zitten laat staan opstaan en op de fiets zonder stang afstappend voor elke drempel elk bruggetje is mij te hoog en iedereen laat ik inhalen wacht ik keurig bij elk stoplicht stapje voor stapje en zo voorzichtig mogelijk op de treden van de gang-trap…

De inhaligen schamen zich diep. Er is meer dan de god van de maag. 't Gros van de mensen werkt digitaal. Men weet de data te realiseren. Wat nog wringt, dient rechtgezet. Niets wordt uitgesteld, maar opgelost. Voor ieder is er creatieve ruimte. Samenwerking is niet verplicht. Men heeft geleerd wat inzicht is.…

of zal zij met de tover van haar stralen de gedane schade vlug inhalen… of doet de grote Tuinman zelf ‘t laatste werk wordt met ochtendnevel het verlepte bijgewerkt. dan hoor ik de koekoek ‘s morgens roepen kom sta op, ga vlug de lente groeten het lentekleed staat heerlijk groen en fris maar ik denk eraan: dat het bijna juni is.…

waar: ik ben veel banger dan jij Ik sta hier met jou voor de rivier Straks zal de stroom mijn bloemen meenemen Niemand zal er getuige van zijn: geen burgemeester, geen comité Er is niks, geen Marche Funèbre: alleen wij twee Ik sta hier met jou voor de rivier Dat je ziek was, dat wisten we maar dat de tijd ons met orkaankracht zou inhalen…

koude windvlaag langs m'n buik Gekke dingen wil ik met je doen met z'n twee-en alleen midden in de nacht op je handen staan in het park Zand tussen m'n tenen wind door m'n haar het zout op m'n lippen en de grote Schepper spelen Gekke dingen wil ik met je doen met z'n twee-en alleen op het strand de mooiste zandkastelen bouwen Je inhalen…

schram nu heel relexed naar het plafond te staren door hun billen te branden zonder blaren Neen, de dokters konden het niet meer houden schuldgevoel ging hen toch iets benouden proefschriften vol getuigenissen over Relatine vergelijkbaar met Extacy hoofdbestand Cocaïne Ouders op rozen, die voor dit middel kozen vergeet echter niet, het inhalend…

tevreden Hij rookt bij koffie en bij thee Hij rookt ook buiten de deur Zn sigaretjes gaan altijd mee Kan het niet missen, die geur De rook, die kringelt om hem heen De rust die in hem nederdaalt Dat peukje houdt hem op de been Stoppogingen hebben gefaald Maar de moraal van dit verhaal Moet hier toch ook maar staan Want door dat vele ge-inhaal…

De inhalige stad lacht in z'n vuist, werpt de dagelijkse residuen af, de gieren vluchten in hun klucht, een uittocht gelijk een intrede kruist voor hen die het geluk willen beproeven en de stank van welvaart rondwaart als fata morgana in de verschraalde lucht een illusionair visioen beslaat wat maakt tot een gedwongen hel onuitgesproken in…

Zijn eeuwige glimlach en zijn stem horen alles inhalen wat wij hadden verloren. Ik wilde hem vertellen wat de toekomst mij had gebracht. Of hij het zelf had verwacht? Maar ik kon er niet bij de tijd stond ertussen en liet me niet vrij. Ik wilde de bus naar hem nemen, maar de eindhalte was verdwenen.…

Zijn eeuwige glimlach en zijn stem horen alles inhalen wat wij hadden verloren. Ik wilde hem vertellen wat de toekomst mij had gebracht. Of hij het zelf had verwacht? Maar ik kon er niet bij de tijd stond ertussen en liet me niet vrij. Ik wilde de bus naar hem nemen, maar de eindhalte was verdwenen.…

Tenslotte lukte het inhalen dan wel laaiend zocht ik naar die chauffeur Tijd genoeg, hij ging toch niet snel maar het grijze had een lichte kleur Toen plotseling, zag ik zijn gezicht vriendelijk glimlachte het naar mij Wat ik zag, deed de deur echt dicht die oude vogel bleek..een jonge zij Oh nee!…

Het vuurtje is aan het vlammen Aangestoken door hem Hij gaat haar wensen vervullen Zoenend de tijd inhalend… Het leven is onvoorspelbaar zalig!…

de stilte kilte van hogere sferen kou die snijdend je terughaalt als lucht weer te ijl wordt en je alleen bent gestegen naar oorden te hoog voor de draagkracht van zilveren vleugels verkleumd vallend spiralend naar hulp schreeuwend om licht in de val van duister onverricht, zaken achter je latend wetend dat dood je inhalend…

van de stilte kilte van hogere sferen kou die snijdend je terughaalt als lucht weer te ijl wordt en je alleen bent gestegen naar oorden te hoog voor de draagkracht van zilveren vleugels verkleumd vallend spiralend naar hulp schreeuwend om licht in de val van duister onverricht zaken achter je latend wetend dat dood je inhalend…

Verkleumd vallend, spiralend naar hulp, schreeuwend om licht in de val van duister, onverricht zaken achter je latend, wetend dat dood je inhalend zal kussen, je zacht zal doen rusten, in het hard van de grond. We vlogen, later met velen. Ik hoorde geluiden van stilte verdwijnen, gekraak en geruis, het wieken van vleugels.…

Met niemendal op zijn rug Is hij bijzonder vlug, En met iemand onder de man Is hij in 't lopen nog zo'n jan, Dat j'em met je beien niet inhalen kan. Of, zeg je daarop geen ja, Loop hem dan maar eens eventjes na Met je grootmama; Want eens onder zeil Gaat hij net als een boog uit een pijl.…

Niet dat ik zit te schransen als een beest en me bestouw dat ik er van ga zweten, hoewel, nou ja, u mag het ook wel weten, ’t gebeurt dat ik inhalig ben geweest. Ja, kookt de kok iets heerlijks om te eten op een manier, met veel gevoel erbij, dan zijn mijn porties vaak te ruim bemeten.…