Alle inzendingen over Kind

Ik zag een tuin onbetreden en een kind dat daar stond. Het stond aan zijn schrijftafel te schrijven op een lei. Het woord onder de griffel, herkende ik, was van mij. En toen heeft het geschreven, zonder haast en zonder schroom, al wat ik van mijn leven nog ooit te schrijven droom.…

Kinderen zijn hinderen, wordt wel eens gezegd. 't Liefst kwam ik morgen, verlost van al mijn zorgen, in het 'kinder-rijk' terecht !…

Kinderen zijn er om van te houden Om een toekomst op te bouwen Kinderen zijn zo onbezorgd en voldaan Ze trekken zich nergens iets van aan Mits de volwassenen hen hun gang laten gaan Bescherming is nodig Maar belemmeren overbodig Kinderen weten Wat goed voor ze is Stel je open op hun freqentie Dan voel je wat zij beleven Dan weet…

Je "krijgt" kinderen maar als er wat gebeurt, wordt je soms van binnen een klein beetje verscheurd.…

Ze schelden en vechten, ze spugen en slaan maar als je ze waarschuwt Heb jíj t gedaan Ze spelen en dansen, ze zingen een lied maar als je eens meezingt is 't 'mama doe niet' Ze slapen en dromen, zijn ook wel eens bang maar als je wilt troosten duurde het wachten wel heel erg lang Het zijn net échte mensen die kinderen van mij met…

Een kind, Tekend haar eigen beeld. Kleuren in een lichtflits, sober, Als de zolder waar ze op speelt.…

elke morgen een kerende angst om te ontwaken in een kamer met gegil elke avond een blijvende angst om de ogen te sluiten in een kamer met geril tranen druppelen in een schreiend gelach in een bodemloze matras wachtend op de volgende vuistslag wakkere dagen slapeloze nachten elk uur een gebedje in een paniekerig kinderbedje een kind…

ik herken jou in mijn blikken, ik versta jou in mjn praten, ik luister naar jou in mijn denken ik hou van jou in mijn hart, in mijn lichaam heb je gewoond, zo vol levenskracht jouw ziel schuilt in mijn ontroering, jouw verdriet zwerft in mijn ogen, jouw geluk weerklinkt in mijn horen, jouw stem groeit in mijn zingen een lied…

De eerste stapjes in de sneeuwwitte toekomst nog niet rood gekleurd…

Het is het kind in mij dat niet bevatten kan hoe het verdoold geraakt is in de tijd ik leef maar ben ik wie ik ben?…

Er is een droom, adiafaan: Ik ben nog klein, een kind en ik sta voor het raam - over de vensterbank geleund, hoor ik een smal geluid. Spreekt iemand in de diepte daar iets uit? Mijn vader, hij staat hele- maal beneden en hij wenkt zonder een woord. Ik weet: Ik ben bedrogen, hij is dood, er is geen stem.…

Het kind in mij dat boven kwam heeft eventjes heel erg genoten toen ik weer met beide benen op de grond stond heb ik tranen om verloren kind zijn vergoten.…

Het kind, zij draagt geen strikjes meer of vlechtjes in haar mooie haar het kind zijn is haar afgepakt zo jong volwassen worden was te zwaar.…

Blijf je mijn kind…

Stilletjes lig je daar, je bent wel wakker doch, je staart maar De zon schijnt op je gezichtje zo mooi, mijn kind....…

voor ‘t kleine bange meisje dat nooit echt een kind kon zijn pluk ik mooie gele bloemen in een zonovergoten wei aan ‘t kleine lieve meisje dat nooit echt een kind mocht zijn wil ik al mijn liefde geven en haar vertellen het is voorbij tegen ‘t kind dat je niet zijn kon wil ik zeggen jij mag er zijn heb vertrouwen in de toekomst…

in verbaasde ogenblikken schonk het leven jou aan mij verwondert door het wonder toch uit het niets kwam jij. jij gaf me iets wat niet bestond voordat ik jou aanschouwde wie was ik dat jij je aan mij toevertouwde.…

Mijn geweldige kind, Jij hebt mijn vertrouwen in het leven gered. Ik ben zo trots als ik naar je kijk, mijn lekkere knul. Een plasje op je pot en je geeft een brul. Hiep, hiep, hoera klinkt het, Goed gedaan.... Maar voor mama hoeft het niet zo snel te gaan….…

Het legt zijn handje in een grote, warme mensenhand. Dit ene kleine, simpele gebaar met oogjes vol vertrouwen en geloof. Een alledaags moment, eenvoudig en zo eigen, één simpel gebaar en toch zo speciaal … de mooiste dingen in een mensentaal.…

Een kind, zo onschuldig en klein. Het leven is soms moeilijk, ik maak me soms zo druk. Zoekend naar de weg van liefde en geluk. Blijf jij nu maar kind en wees maar niet bang. Straks ben je volwassen dat duurt echt niet lang.…

Een kind van deze wereld een kind dat schreeuwt om aandacht een kind verloren en alleen een kind dat naar liefde smacht. Een kind in oorlog een kind als soldaat een kind zonder liefde opgegroeid een kind dat ten onder gaat.…

Haar schoentjes zijn in stof gesluierd het eens blauwe rokje vaal verkleurd d’r versleten witte bloesje smoezelig en haar vermoeid gezichtje groezelig als ze schaduwstil komt aan gekuierd haar kinderogen verdrinken in pijn maar dapper trekt ze ‘m aan z'n jas vraagt de stoere soldaat met klem en wanhopig gebroken fluisterstem: weet u waar…

Bij vader op de nek zit je hoog en droog de wereld lijkt gekrompen je hoofd raakt haast de regenboog "hou je vast, anders val je" roepen anderen je toe ..ze weten niet dat hij je hand al heeft gevat.…

o,wonderbaar wezentje zo teder en klein, wat is je huidje zacht, je bent de liefste mijn waar ik op heb gewacht. Wat lig je rustig in je warme bed, je haartjes zijn net zijde. Niets is er wat mij belet, om me aan jou te wijden. De tederheid die stroomt in mij, maakt me een gelukkig mens. Je bent bijzonder,maakt me blij mijn allermooiste…

mijn kind, mijn baby…

mijn kind je hebt zo weinig nodig om gelukkig te zijn een takje een blaadje een veertje je huppelt je rent en boem daar val je je lacht en huilt je rent naar me toe met je armpjes net lang genoeg om me te omhelzen een kusje een lach en daar ga je weer een steentje een schelpje je huppelt en rent en... nee, net niet gevallen…

Als ik de kinderen zie spelen en hun klaterlach heb gehoord dan ben ik alle ellende vergeten en hoor ik weer elk lief'lijk woord. Als ik de kinderen zie spelen dan word ik warm en blij want een paar van die kinderen zijn de nazaten van mij.…

Marcheren, doorgaan, dat is het gebod. Het gebod is verlangen. Een andere taal, hoe goed vertaald. Orde, maar niet van de chaos, is dood. Het gaat over een sprookje. Een soldaatje, een vrouw, eigenlijk een stem. De klank van de abstracte orde. Het soldaatje met ransel en vuurslag moest vechten in brand en storm. Tweemaal slaan - driemaal…

Vandaag huil ik mijn stille tranen uit verdriet over mijn "verloren" kind die mij niet meer als zijn moeder ziet en mij niet meer van waarde vindt. Verkeerde vrienden, foute dingen waar hij aan tenonder gaat zolang hij maar nooit vergeet dat mijn hart altijd voor hem open staat.…

oh mengelmoes van duizend volkeren als ik jullie daar zie staan ben ik blij dat ik kan zeggen het is toch wel goed gegaan met jullie regenbogen ogen geven jullie deze wereld kleur door jullie onbevangen denken opent zich zo menig deur vervagen zoveel enge grenzen zijn jullie mens onder de mensen.…