Alle inzendingen over Mei OR Mij

dyn hannen Allinnich dy iene foto fan dyn dimmen hannen ik sjoch de fingers, útspraat, se omfetten ien foar ien de skatten, kûmkes dy’t oerrûnen fan ferline ferlangen at ik in kopke tee drink en dyn hannen leegje allyk in glês bringe it waarme focht nei de iepen lippen at ik de piano bespylje glide dyn fingers my nei op ‘e…

Wy steane oan stilsteand wetter tsjinoer elkoar en sizze neat sûnt dat net mear hoecht waard myn swijen praten it lûd is wol te ferstean yn it waar, de bern, jildsaken dy wurdskat wurdt hieltyd grutter en folt in holte yn it hert at it wetter net klettert strûp ik my om nei binnen wa wit, wurde wy noch hommels telepatysk Telepathisch…

ik ben een spinnetje, dat spint zo werd ik geboren als kind rapjes zak ik van een takje en land dan op mijn linkerhakje ik spin in klokkende liedjes mijn hogetonenmelodietjes o, het is zo een prettig bestaan was ik maar eerder op pad gegaan ach, en als jullie dit liedje horen hebben jullie lekker ezelsoren…

Hielendal neat mear dwaan driuwe op it skerp fan net witte wêr te hearren it swabberjend kringeljen fan in bletterlamke yn in eineflaach, libje oan de kant fan waan - yn boeken ferswine tusken rigels, tinzen dy’t lûke oan ‘e traaljes fan it fjouwerkant, blierens risselet út it ferline, yn in papieren hoale fluezen fan dysels wer fine…

Ik bin God Ik bin God en ik bin ik en no’t ik God bin straf ik my, en op ‘e nij en no’t ik my bin tink ik it is wier dat ik skuldich bin want ik haw mysels makke doe’t ik God wie en die mei mysels sa’t ik woe.…

Der stjert wat ôf by my ik wit noch net wat it is mar it baarnt, it blet, it barst jûns wurdt it minder wy gean hieltyd letter fan kant it komt op en jout him del en de dagen langje net oant better. Ik bin yn ‘e lyndraaiersgong en sis dy, ik krij mâl fel, want it baarnt, it blet en it barst. Touwslagersgang Er sterft iets af bij…

Rûte 34 Hoe djip moat it gean it skriuwen fan de wurden foardat se te ferstean binne Hoefolle moat de boer siedzje op it earme winterlân dat der genôch te fretten is Hoefier moatte fûgels fleane nei frjemde fûle plakken om kjeld út de fearren te foegjen Hoefolle moat ik fan dy hâlde yn dit hûs, yn dit bêd foardatst dy oerjoust?…

Verende passen en gedachten op een slingerweg in jonge zomerwind blaffen honden verte maar deren niet ik huppel dus groet het groen en lila met vurige harten blaas geel paardebloemmeel een epifanie van pluis langs Pinksteren in de late zon zal ik dansen…

hûndert grutte eagen doart er it jitris freegjen wol sy it mei him weage hy balt it út; EKKOH, EKKOH!…

Ik bewandel deze stad kijk van boven naar beneden schuif voor geluiden uit. Geen grijsgebreide muren voor groene gapers. Als ik nog eens mijn hals wil strekken komt hij me tegemoet recht in zijn ogen recht in mijn ogen. Hier blijf ik hangen, in zijn gevooisde geur. Hij kijkt volmaakt. De gevels, de straat, zij gaan voorbij. Ergens…

Ik helje dy út it tsjuster de gong is langernôch foar in printeboek fol swartweauwend hier en libben guod de man yn it kafee dronk kofje en lies in krante mynhear, sitte jo hjir wol teplak? reizigje de wrâld oer tink net om ‘e hûn no’t de nachten lenge bringt in bril útkomst skriuw it gewrimel op it gefoel fan sliten en lûk de kleden…

hy kin springe as in liuw, slûpe as in gleone boarre, him wrakselje út in aai, beammen befrisselje en faaks sels lôgje as in nije leafde do soest him delhuffe kinne mei ien poat, of him fûl tebek sifelje, ferdiggelje litte mei ien eachopslach, of oprôlje as in slange. Ja, en ek wol sêft útdôvje litte, mar fêsthâlde?…

Honger yn de penne ik sil ferhelje fan de honger yn de penne de kûgel dy't al útsjocht nei eigen hichtepunten at it each rekke wurdt troch wat sa op elkoar liket sjit er krúslings neist hear de gongslach it hert yn swarte inket rint de smoarge grienskyn de grûn skuort fergriemt kerrelierde wa harket nei Dútsers dy't it ljochte…

hij stormt binnen de eenzame buurman: opa geworden. Je leest een krant rookt een pijp en wacht af. Er wordt gebeld, je knapt in gedachten een lege kamer op en je gaat foto's langs: raad het gezicht. Wakker worden is anders: je wast je grijns, haalt een schoon voornemen uit de kast en trekt je afgezakte moed op voor vergeten dochters…

ik maak een verrukkelijke reis naar gene zijde, heen en weer in mijn hangmat van gevlochten leer met een achteloos gemak trek ik mij voort aan een tak ik heb de zomer aan twee bomen beweeg me tussen lust en dromen stop de warmte onder mijn huid en mijn oren vul ik met geluid dat buitelt uit fluitende vogels voor mij geen volle zee of zonnebrand…

it andert út de fierte, it noard mei tolve, it súd mei fyftjin.…

Zo is mijn woestijn: een stilte met het geluid van een geweten in de groene kathedraal van de jeugd had ik nog geen besef maar nu ik ouder ben klinkt de schoonheid in het zuiver zijn van wat is: de dood heeft er geen thuisland en de vreemdeling geen grenzen.…

Mei blidens litte wy witte...…

It lûd wol net dea, de blêden krije frij spul en it libben guod grimelet tizich yn de goaten, it lit har lidden laitsje mei de kop fan in nulle mar hja, hja stekt de hân op nei nije loaten. Longerjend nei lân sil om har hinne rame it finzen hert fan de libbensleave dame.…

it gong net oer … ik bin de frou mei de giele sjaal it lange reade waaihier de swarte beetle-cabriolet ik haw myn hoed en sinnebril ôf set sjoch heechkroppich om my hinne it is hjir wat keal in ealjebij fersûpt yn myn reade wyn – bleh wyn fuort en o, wa wienen jo?…

. jij die zo vaak op mij Frans, Spaans, Fries, priesters en wat dies meer zij blijft nu – ik voel je, man – als een paal achter me staan er is iets goed misgegaan: alle tegenwerking ten spijt clashte uit een zee van verwijt een vis tegen mijn damwand aan en veegde me van het veld de toekomst kijkt ons blozend aan: een wieg,…

In spul spilest net allinne, earmtakken wurde plante yn it plústerkleed, hollen stinne yn palmen en mei eltse set komt de reek fan in sigaret – romfels lûke galen yn it gesicht, der wurdt stoarre troch in wale. Is dit it spul, of binn’ it tinzen mei gewicht?…

ierde wiet der floeide bloed en earms en fuotten skokten skrillich tebek, bleke poppen wachten wy mei swiere hakken yn sân oant it lûd fan it ferstân ús wekker rôp.…

ons gevonden - trekt het leven naar zich toe - de sterren herinneren zich ons als kikkers die eens bestonden -------------------*-------------------- de kopkes nei omheech út it donkerst fan de sleat middenmank de griene brij stegere wyt de kikkertsblom yn de spegel oan de loft de hynderbline nacht it tsjuster fan de dei mei…

Steesoan is de dei te koart, men moat ophâlde mei riden wylst men eins noch net wurch is. Winter Er is geen licht, de schemer groeit op het land en de moeder van de aarde rust.…

Ik sjoch mei kleare lust nei it skaad om syn mûle, de mulfinger folget linen dy't by oanreitsjen justjes ferdwine. De fierte gûnzet sêftsjes bijen, dêrnei sakket der in stiltme del. Hy glimket yn syn dream. Mei iepen hân streakje ik stil syn trochlibbe robbenfel.…

Yn it lân fan memmes hannen kin in bern noch bern wêze sûnder de plichten of bannen fan foarkomme of genêze mei in mem kinst swalkje yn ‘t ferline oan har hân de earste stapkes dwaan har stim sil nea ferdwine kinst har samar in boeketsje jaan ik wist net fan it teare teeguod in stoel dy’t krekt yn dý hoeke past fan in ferske dat ynienen…

Eamelders kinne net oars as marsjeare mei harren pakkelaazje op ‘e rêch sette se gjin stap tefolle of oerdwers nei it nêst dêr’t se de foarrie dellizze foar keningin en heitelân, it lân, en it lân leit der mar, baaiend yn ‘e sinne de fuotten lang, de tiennen omheech en it hier waakset nei de wolkens alles wabberet yn de loftige wyn en sy…

‘Hastû noch berneklean,’ frege se. ‘Nee, gelokkich net. Us bern binne al grut.’ Wat sucht ik dat faak. Suchten fan ferlichting, suchten fan spyt, lyts wienen se lang lyn. At harren hert kloppe tsjin myn wang oan myn liif, rûn alle soarch út my wei, gjin gewicht, nearne ferweecht mar yts. Hjir yn Moarre is allinne mar stiltme en kâlde lucht…

Dit jaar is mei een Valse triste lente Een trage droeve wals van vocht en kou Als een passaggio die voorbij gaan zou Pastoraal in bloei finalemente Het Lenteoffer klonk al vroeg in maart Straks roert dan, hopelijk, ook Mei z'n staart…