Alle inzendingen over Snoer van verlangen

Ik wil geen boormachine met een lang snoer Geen boortjes alle maten Waar moet ik het laten? Geen pluggen en schroeven Geen waterpas secuur Wat moet ik met priem en potlood? Ik wil gewoon...... een gaatje in de muur!…

Gevangen in de lethargie van de middag op een junidag rijg ik de uren aaneen tot een snoer lazuurblauw en geel, droom weg in een roes van gelukzaligheid. Ik ontstijg als een wolk de bedding van de tijd.…

De dauw hangt parelen aan takken en aan blaren in kettingen en snoeren; de kusmond van de wind, als hij ze aan wil roeren, doet ze ontstellen, sidderen zonder bedaren en stort ze allen neer, de wankelbaren.…

Onnadenkend, de vrijheid van woorden, aaneengeregen als parels aan een snoer. Dag en nacht verlangen. Tegelijkertijd vreugde. Blijheid om het leven en de kleuren.…

't Verlangen van mijn hart doet gevoelens bovendrijven. Hoe heerlijk is het, als ik woorden vind. Het vult mijn dag, blij als een kind. Het zijn zo vaak die kleine vreugden in mijn leven, die het leven aangenaam doen zijn. Verdriet en pijn worden verdreven.…

nog heel even dan spreidt het blad het bloemhart laat zich zien bovendien de eerste bonte vlinder raakt mijn ziel in een fase van extase op zulke momenten wil ik alleen zijn om het hart te laten lenten te delen met de jubeltonen van de merel en de eerste zwaluw loopt de schaduw voor me uit die zich niet laat vangen zozeer is mijn verlangen…

hij laat het snoer ondergedompeld in oneindigheid lopen. het klikken op het water wordt hemels beloond, want een vliegtuig komt over, dat snel de eeuwigheid bekort, als het snoer met een helder spetteren ingenomen wordt.…

In het schrapen van de tijd waar uren stil verloren gaan en dagen kralen rijgen aan het snoer van eeuwigheid, laten weken maanden sterven raken jaren in vergetelheid verstrikt…

de Dalai Lama kijkt bedroefd bij ooit vertrouwde beelden van vader- en van moederland een cultuur wordt vermoord door respectloze barbaren de wereld zwijgt, brood en spelen snoeren de stem van het geweten…

Een snoer van emoties, met refrein, een melodie van eenzaamheid.…

beuken van mijn onmenselijke kracht opvangen Neem mijn tranen mee als water van het land en laat ze samenvloeien met verwaaiend schuim als zilte parels nimmer geregen tot een snoer verdwijnt verdriet in open zee, mijn hart slaat zeer onbereikbaar ...…

Hamster de kooi ontvlucht, knaagt aan het snoer waar vriend stroom zijn onopgemerkt leventje leidt. Pats zegt vriend stroom ineens hamsterbeëindigend. Kindertjes huilen al enige tijd.…

Ik laat mij door de staat de mond niet snoeren, Een mondkap is voor mij totaal taboe. Ik stel mij aan Wim Overweg niet bloot, Ik weet voorwaar geen gruwelijker dood.…

wat zouden we graag weer even mopperen over het weer elkaar omver lopen in drukte irritaties over flauwekul en meer wat zullen we straks vriendelijk in weer en wind belangstellend groeten begripvol en eensgezind toch?…

Nu ik ze buiten mijn bereik weet, mijn vosje rood als de schuchtere ochtendschemering, lees ik de oude Russen en trek ik me terug knus in mijn compartiment van oud verdriet en verse wonden, oh zie me toch verlangen....…

Als los zand gleden de dagen door mijn vingers en in mijn hand bleven keer op keer de parels soms dof soms glanzend ik ontving steeds met verbazing en reeg dankbaar alles tot een snoer van vele vreemde jaren.…

Thans in haar nazomerjaren, rijgt zij haar geoogste zonnepitkralen tot een snoer van herinneringen.…

De zilte glinsterende parels dalend op mijn wangen rijg ik aan een gouden snoer draag ze troostend om mijn hals.…

Nog gisteren zag ik de wereld wit een spinneweb verijsd een snoer van glazen kralen een schitterend stralen reflecties van de ochtendzon oh, als toch zó de winter blijven kon... vandaag helaas zie ik de wereld grijs mijzelf verijsd…

de wereld is gek geworden ach wat, de wereld door idealisten geschreven boeken worden zo uitgelegd dat geweld gerechtvaardigd is om alle ongelovigen de mond te snoeren zij die zich niet willen conformeren worden gemarteld op gruwelijke wijze afgeslacht ja, zij die in geweld geloven zijn gek…

Ik wil geen boormachine met tekort snoer Geen boortjes alle maten om ongebruikt te laten Geen pluggen en haken die snel zoek raken Geen nerveuze bel achter glas van een secuur waterpas Ik wil graag een helpende buur voor een gaatje in de muur!…

Ik heb een doos vol opladers en snoeren Die bij mijn oude telefoontjes hoorden Maar eindelijk spreekt Brussel strenge woorden En wil een standaardlader in gaan voeren Na tien jaar komt Europa al tot daden! Wij kunnen tegenwoordig draadloos laden…

Ik heb iets bereikt, en nu voel ik een leegte -- die ik wil vullen.…

Omdat mensen verlangen, bang zijn en vechten om het kwaadaardige te beslechten. Waarom dan geen totale opheffing? Omdat wij mensen samen met de haviken en de duiven iets mogen wegwuiven, totdat enorm veel kracht zal zorgen voor een vrede van morgen. Voor ieder leven. Een compleet nieuw gegeven.…

een vijf meter lang snoer hoe blij kan je een vrouw maken met zo`n aankoop plus garantiebewijs…

swingende zichzelf verzen leerende troubadoer snoer de cynische critici de mond symbolische werelden nemen het woord dans brandend door verhalen en verbeelding smelt doof het licht niet eerder dan vogels zingen in het ochtend licht…

stug als een dorstige mug steekt de stekker zijn plug vol vuur en naar zijn natuur eet hij uit de muur vreet stroom zuigt loom en zonder schroom het net leeg en wat hij kreeg is voer is lekker voor de wekker aan het andere eind van het snoer die baalt als een stekker…

stilte maakt van zwijgende woorden een snoer van gebeuren ogen schieten vuur armen gesticuleren het onzegbare drama je verbijt de pijn die snijdt door je ziel op de plaats van verlaten waar de tijd als wit laken het stille lichaam bedekt…

Afghanistan wil graag een wet invoeren Waarin de vrouw verplicht is per vier dagen De man op seksgebied flink te behagen En om haar, bij protest, de mond te snoeren Zo weinig seks vind ik een man misstaan En daarom vind ik hem nogal af-ghaan…

Kamer die volledig Over de kop is Geweest, vloer, Wanden en plafond Van boven tot onder Gekuist en gereinigd, Alles schoon en fris En dan jij, lief klein Diertje, symbool van Vrede en verdraagzaamheid Die op je dooie akkertje Een wandelingetje maakt over Het snoer van de schemerlamp En glimlachend ziet Dat het goed is…