Alle inzendingen over Spin in web OR jezelf leren kennen OR mogelijkheden ontdek

(haiku) spin wacht met geduld in z’n pas gesponnen web op wie er inlogt…

ongezien loop ik door dat grote slimme web en straffeloos heeft het zin een boete voor de doodsschrik van een spin?…

zelfs in de schaduw van mijn woorden tastte ik naar de zon zoals een spin in haar web zilver door haar draden spon…

de Bronstijd Dat zij haar webben weeft En hier haar oude dagen verslijt Stijfjes in haar web Leeft een goudkleurige spin Geheel onopvallend In een gietsel van koper en tin.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

op woelig water schaduw worden van jezelf en wachten wachten tot ze je verlaat, ooit…

in een leer Opnieuw te gaan studeren Al dat en nog veel meer Je kunt nog zelfs gaan reizen Niets doen, da´s pas laf Je voor jezelf bewijzen Respect Dat dwing je af…

Ik spin mooie herinneringen in het weefgetouw van mijn brein en weef ze tot een prachtig web waar ik later profijt van heb tot het eind van m'n zijn…

Hoe kom je er toch achter- wie je zelf toch eigenlijk bent Hoe kan een ander het wel weten, als je jezelf nog nauwelijks kent?…

Gisteren weefde een spin haar web Uitersten van draden Met steeds een middelpunt Dat wacht.…

Ach, oude rups Spin je draden Tot een sprankelend Zijden kledingstuk Jij, vermoeide spin Weef je web Van dunne draden Schitterend in het ochtendlicht Afgescheiden substantie Stolt in de open lucht Wij vinden er voor ons De mooiste doeleinden in terug…

Ach, oude rups Spin je draden Tot een sprankelend Zijden kledingstuk Jij, vermoeide spin Weef je web Van dunne draden Schitterend in het ochtendlicht Afgescheiden substantie Stolt in de open lucht Wij vinden er voor ons De mooiste doeleinden in terug…

Ik bereken afstand niet als een vogel wanneer ik vlieg ontbreekt mijn verstand in een onbezonnen droom maar dat zegt niets over de oevers van mijn onkunde   wanneer ik jouw bloem kus ben ik als de kolibrie   een onbevangen kind met fladderende vleugels nog alles te ontdekken wil ik je leren kennen.…

haar musicals en kinderdicht Zij is een vrouw, een schrijfster van gewicht Haar toon was licht haar leven .....zwaar Van een spin valt dit niet te zeggen Het insect vormt geen gevaar haar web kun je beter mijden Dat heeft een kleefkracht voor een vlieg kortstondig lijden Vraag 't de Spin Sebastiaan het is niet…

Trillingen van binnen Warmte stromend door aderen Niemand kan verliezen, noch winnen Zolang men door gedachten kan bladeren Denken is niet iets wat je kunt Maar wat je leren kan Het is hoeveel rust je jezelf gunt En hoe kritisch je het bekijken kan Maar als je jezelf leert kennen Bewust kan relativeren op je gedachten Is negativiteit is…

Als een tiener niet weten wat ik wil, in de war van van alles, zoekend wat ik nodig heb en ontdekkend wat niet Ik droom van vrijheid de geheime regels van seks wil ik nog steeds leren kennen, het samenspel van ogen, huid en handen hoe over de drempel te stappen en mezelf met een ander bloot te stellen aan het mysterie van volwassenheid…

Kom binnen in die tempel, mijn armen, en dring door tot mijn ziel die een gift is, een gift voor jou, die je omwikkelen zal als een spin met draden met koorden van liefde een web een wieg waarin je opnieuw wordt geboren. Binnen mijn armen groeit liefde jouw beginnende liefde tot tere liefde.…

De spin zittend op het uiteinde van een rag, wachtend op een argeloos insectje, die eenmaal gevangen in haar web pijlsnel wordt omwikkeld als een pakketje, stervend in haar web wordt vastgevlecht. Maar het blijft een moordend schouwspel, de spin geduldig wachtend op een nieuwe prooi ontdekt een nieuwe maaltijd.…

geef dan toch wat ruimte aan je hart Snij jezelf, geef nu lucht aan je pijn biedt aan dat verdriet een uitlaatklep Laat dat masker, leer jezelf toch zijn bevrijd je eindelijk uit dit eigen web Snij jezelf, bestraf je foute reacties eiste haar aan snijden verslaafde lijf Haar hoofd bestreed ’t latent verlies nadien vond ze zich zo’n stom…

ik spin secuur mijn web en kleur het met wat rode zonnestralen maar binnenkort vriest ochtendvorst zijn eerste ijsverhalen dan vonkt en schittert alles kristallijn alleen mijn prooien zullen ook gewaarschuwd zijn…

een spin nestelt zich in de kerstboom het lijkt alsof het web oud licht vangt, verstard zoals de naalden in dagen van onbehagen ik wil het huis ontvluchten, niets meer zijn van al wat dichterbij komt, onverteerbaar in schalen van vergeving waarin kaarsen tot vlakte zjjn vergaan de spin baart verder tot in elke hoek van de kamer…

Er is een web geweven hier aan het raamkozijn ingenieus als kantwerk zo fijn in één nacht kwam het tot leven daar middenin zat de spin met geduld te wachten op haar prooi een vlieg raakte er in verstrikt spin pikte en weg was de vlieg ’n kraai kwam een kijkje nemen bezag met interesse de delicatesse vogel pikte en weg was de spin…

Een spin had uitgebreid haar web gebouwd. Op mijn terrein nog wel en ongevraagd! U zal mij zeggen: hebt U niet geklaagd? Och waarom zou ik, alles welbeschouwd. Het is gewone kost, dat www! Dus eentje meer, daar zit ik niet meer mee.…

Schilder mij niet in jouw kleuren Boetseer mij niet tot jouw beeld Verhuis mij niet naar jouw kamers Spin mij niet in jouw web Vang mij niet met jouw woorden Laat me vrij en ik zal je bandeloos liefhebben…

ik trek een draad en plak hem vast met oogcontact spin mijn web met lach en soepele gebaren de dialoog rijgt kruislings actiespanning op wordt zij mijn prooi of hang ik dadelijk zelf als uitgezogen pop…

Jaren voer je en zwoer je aan niemand in het bijzonder, – hoewel ja, aan jezelf het meest – het navigeren te leren. En zo zit je dan op je tropische eiland vol kokosnoten, autarkisch en met een woeste pen. Ze zouden je weerga moeten kennen, maar schuil houd je die het liefst onder een pseudoniem in het verborgene.…

zoveel mogelijk te vinden in het zoeken naar jezelf…

de zijde beklijft zacht glanzend in de zon dodelijk ragfijn trilt, ingewikkeld, in geziene facetten het web is haar huis ze zit er midden in en doktert prooien draagt haar kruis als een spin…

en dat is dat Verwacht van mij geen wijsheid Ik lijd een winderig leven Mijn 'stekels' groen in de kruin Welke spin zal in m'n knot een web gaan weven?…