Alle inzendingen over Stil verdriet

verdriet Ontvallen, weg, komt nooit meer terug Maar sterven doet hij niet Echt sterven doe je pas Als naasten en bekenden Zij die het kunnen weten Niet meer aan je denken Je langzaam zijn vergeten…

De danszaal is gevuld met jonge mensen Ze zweven het parket zo licht als veren De meisjes in het lang, in ‘t zwart de heren Maar Bella zit de wereld te verwensen Haar stil verdriet reikt over verre grenzen Een muurbloem zijn dat kan ze niet verteren Ze zou hem nu het allerliefste smeren En voelt een zoute traan naar boven drenzen Dan…

Laat woorden wenen in die tranenvloed, want liefde die jouw wezen warm omgeeft verliest in hartenpijn haar gouden gloed door stil verdriet dat in de schaduw beeft.…

Is nu doods, vol stil verdriet Kon ik je nog maar even horen Jouw versie van het verhaal Ik zweer dat ik je niet zal smoren Met mijn louterend kabaal Als 's nachts alles is vergeten In de kilte van de maan Rijst bij mij het stille weten Jij kunt mij niet meer verstaan…

bezinnen schikgodinnen Van bladmotief naar bergmassief Van lief naar lied naar kierewiet Stil verdriet huil maar niet Van faits divers naar valdispert Van therapeut naar farmaceut Dan rattenkruit en uit is uit!…

Woedend willen letters dansen trappen ongewild de zin zelfs de punten slaan op hol willen terug naar het begin als de komma's ook gaan krijsen trekken strepen stil verdriet zelfs de hoofdletters die buigen zien het uitroepteken niet alle woorden worden vragen machteloosheid verbijt de pijn zwarte lijnen kunnen niet dragen zakken door…

Hoe kan ik de dagen aan het einde van het jaar nu zonder je vieren Het is een onmogelijke opgave stil verdriet binnenin je gezicht voor het mijne Ik moet het omgooien het hele leven omgooien want dit gemis is te groot Al spreek ik je net voor het einde het zou zoveel schelen mijn hart weer een beetje helen Hopend op een nieuwe start…

Zachte snikken klinken oorverdovend luid Ook al hoort een ander ze niet De nacht verbergt elke traan Ieder spoor op mijn wangen Dat leidt naar dat kuiltje onderaan Onderaan mijn hals waar elke traan zal belanden Als een poeltje van stil verdriet Dat langzaam verdampt door de warmte van mijn huid Als de vermoeidheid mij niet meer ontziet…

Niets blijft ten lest dan stil verdriet waar liefde nauw werd afgemeten geborgenheid men wachten liet achteloos passie werd weggesmeten. Wanneer je wendt om nog te kijken éénmaal nog slechts één laatste keer zal liefde reeds vervlogen blijken is voor tranen al geen ruimte meer.…

Het leven van ome Klaas Nou, da's een heel relaas Achter baard en vrolijke lach Zit verborgen wat niet zijn mag Alleen voor wie echt ziet Diep in ooghoek stil verdriet Eeuwen geleden was zijn leven compleet Denk maar niet dat hij dat zomaar vergeet Kado's deelt hij makkelijker dan gevoel Je weet vast wel wat ik bedoel Liefst had Sint je…

verdriet de trillingen dempen in verdrongen dieptes van verdorde ranken denken zal ik slechts aan het kruisigings moment van een verleden lente ik zoek dan opnieuw mijn weg zo maar, dwalend, haast dromerig blind zo ga ik weer binnen in mijn zwartomrande heg…

Die man daar Tegenover mij Het hoofd diep in de kraag De snor Zo morsig als maar kan Die stelt mij zo de vraag Of ik wel met hem mee wil gaan Hij heeft een stil verdriet ’t Gevoel dat ik dat wel begrijp Terwijl hij dat niet ziet Hij heeft gelijk Hij pakt mijn hand Ik kan het niet negeren Dus loop ik mee En ben benieuwd Ik durf wel wat…

verdriet In je ogen het liefelijkste koraal zingen : “Want voor eeuwig straalt je licht in mij”…

Weet, dat ik je "voel", je stil verdriet dat zegt "Ik vergeet je niet". Het is goed om te bewaren, die mooie, kostbare en soms moeilijke jaren. Diep in jou zijn er woorden, gedachten verborgen, ze laten je niet vrij en . . . onbewust bewaar je het tot "morgen".…

Je ogen glanzen parelmoer verraden mij een stil verdriet Aan de oppervlakte zie je ’t niet Daar schuilt het masker sterk en stoer Dan is het ziekte die jou vloert Je ziet des levens schoonheid niet Aan het ziekbed klinkt een wiegelied maar klinkt als:” ‘t leven naar z’n mallemoer!”…

Geen helle droom, geen vreugd kan hun behoren, Liefde is hun nooit een zacht-verwarmend kleed: Zij pogen slechts het stil verdriet te smoren Dat rustloos aan hun zieke leven vreet.…

Er is immers een zee vol van verhalen, er is het avontuur van elke dag; er is het licht waarin we soms verdwalen, er is het kind, de zon, de lieve lach, maar er is ook het vaak verborgen zwijgen, de pijn, de moeite en het stil verdriet en zoveel wat we niet in woorden krijgen maar dat we dragen waar geen mens het ziet.…

Ik bezit niet de natuurkracht om jou van bladeren te voorzien winterse koude heeft al mijn zondes blootgelegd in stil verdriet ik praat zelden tegen vreemden omdat jij niet weggaat blijft schaduw naast zon bestaan op hoop van zegen misschien stimuleert het als ik voortaan zwijg over familie en vijand wanneer wolken voorbij drijven voor…

Na veel liefdes, stil verdriet hoop en wanhoop, geluk en ongeluk, begrip en waanzin is de zin van mijn menselijk en sterfelijk bestaan: een engel tussen mensen. Het valt niet mee om te fladderen en vliegen met hulp en redding, liefde, warmte en bijstand te staan tussen menselijke wensen, verlangens en onvermogen.…

God kent jou, weet van je stil verdriet Hij is met jouw omstandigheden begaan En zal je in alle situaties terzijde staan Reken op Hem, want Hij vergeet je niet. God kent jou, Hij laat je nooit alleen Zijn liefde ontfermt zich over jou Hij is je nabij en blijft je trouw Ga maar in ’t geloof tot Hem heen.…

verdriet ik blijf zoeken naar iets wat lijkt op mededogen maar hoe hoopvol ook de omringende natuur het zoeken zal ik moeten stoppen op den duur want een toekomst voor ons beiden al kijk ik nog zo diep – zie ik helaas niet Wat is de natuur mooi of niet…

Heer, blijf bij ons als wij het gemis zo voelen U weet van onze pijn en onze eenzaamheid Ook ziet U ons stil verdriet en onze strijd Heer U kent ons, U weet wat wij bedoelen.…

Heer, blijf bij ons als wij het gemis zo voelen U weet van onze pijn en onze eenzaamheid Ook ziet U ons stil verdriet en onze strijd Heer U kent ons, U weet wat wij bedoelen.…

Heer, blijf bij ons als wij het gemis zo voelen U weet van onze pijn en onze eenzaamheid Ook ziet U ons stil verdriet en onze strijd Heer U kent ons, U weet wat wij bedoelen.…

de lakens klam dit wit en zwart beleven Niet dat je dit ooit lezen zal want dit wordt je verzwegen Ik voel zo'n pijn om zoveel stil verdriet wat jij al hebt verbeten Altijd hadden we lief mijn lief maar we mochten het niet weten.…

Verhalen uit m'n mouw geschud, waar gebeurd of helemaal niet, lieve dingen voor een ander geschreven, of als opsteker voor die ene met een groot of stil verdriet... Als er ergens maar papier ligt, ben 'k al helemaal tevree, liefst met een pennetje erbij dat schrijft wat eenvoudiger ermee...…

Heer, blijf bij ons als wij het gemis zo voelen U weet van onze pijn en onze eenzaamheid Ook ziet U ons stil verdriet en onze strijd Heer U kent ons, U weet wat wij bedoelen. Fedde Nicolai…

Je kan niet zeggen "een dochter graag" Je verdriet is niet gestild. Alhoewel ik niet treurig zou zijn, Ook al doet dit alles zo'n pijn. Laat die man toch voor wat hij is, Later voelt hij zijn gemis. Steeds omwille van de vrede, Vaak met een stil verdriet. Heus hij is het echt niet waard, Dit verdriet brengt de vrede niet.…

ik zag je onbelast verrekend je verleden nog steeds een stil verdriet om wat je achter liet vliegen zou je als een vogel vrij gebonden voelde je voor een deel aan mij pijn legt vrijheid zwaar aan banden zonder spijt geef ik je mijn twee handen jij kan er niets mee doen niet eens een zoen op beide wangen je rust is magisch…

Ram de letters uit mijn vingers pers de woorden uit mijn strot ben op zoek naar enig houvast bid wanhopig tot een God wil niet wakker, wil niet slapen droom alleen maar terug in tijd wil niet weten, wil niet denken raak vertrouwen plotsklaps kwijt kijk de dagen naar het voorjaar pluk alleen maar stil verdriet slik gedachten naar het einde…