Alle inzendingen over Stil verdriet

weet je nog de appelboom het eerste groen en de plaats waar ik zat toen het daglicht van dode dagen uitgediept, steeds verzwegen, wachtte op de dans der rozen ik naderde voorzichtig, met vleugelslag, in grijze winterrouw mijn mantel verdroeg geen tijd enkel schaduwen in een te stil verdriet weet je nog onder de appelboom jij…

Je bent ver weg nu, niet alleen in afstand, maar ook mijn hart weet zich verloren soms; Het vindt je niet meer, wil de droom niet dromen maar drinkt van stil verdriet omdat er zoveel niet gezegd werd, nooit begrepen. Je bent ver weg nu, en ik kan de kloof niet dichten, ze is er steeds en wordt misschien wel groter.…

ik was erbij toen hij de wereld schiep ik heb me er niet in verdiept of hij er eerder was dan wij hij stak de zon aan tussen maan en sterren ik schrok en zocht vergetelheid licht wilde mij kwijt ik donker in de liefde hang zwaar aan stil verdriet een lichte zijde heb ik niet wel zorgen over morgen duister heeft mijn licht…

Wat is het moeilijk om alleen te zijn Als je denkt dat niemand om je geeft Geen mens die echt met je meeleeft Dat veroorzaakt veel verdriet en pijn. Niet even een praatje kunnen maken Je voelt je dan zo eenzaam en alleen Stil verdriet, met niemand om je heen Soms kun je helemaal van streek raken.…

Wat is het moeilijk om alleen te zijn Als je denkt dat niemand om je geeft Geen mens die echt met je meeleeft Dat veroorzaakt veel verdriet en pijn. Niet even een praatje kunnen maken Je voelt je dan zo eenzaam en alleen Stil verdriet, met niemand om je heen Soms kun je helemaal van streek raken.…

Voorbij die eindeloze dag werden alle dagen nameloos de verscheurde nachten slapeloos en zie ik zoals ik nimmer zag Het vergane beeld van stap en stem en aangezicht nooit meer door zon of maan belicht de bloedende wond die nooit meer heelt We zwerven doelloos door de uren door een stil bevroren leven oorverdovend haar stil verdriet…

Mijn grote huis is kil en leeg jouw stem druipt nog langs de muren ineens was het stil en je zweeg jouw leven mocht niet langer duren Mijn grote huis heeft liefde verstoten jouw geur hangt nog aan de bank mijn hart heeft zich afgesloten geen tranen meer als ik jank Mijn grote huis is naakt zonder jou ik word met stil verdriet beloond ooit…

Mijn grote huis is kil en leeg jouw stem druipt nog langs de muren ineens was het stil en je zweeg jouw leven mocht niet langer duren Mijn grote huis heeft liefde verstoten jouw geur hangt nog aan de bank mijn hart heeft zich afgesloten geen tranen meer als ik jank Mijn grote huis is naakt zonder jou ik word met stil verdriet beloond ooit…

ik hoorde woorden over sawa’s, hoe een kind in hunkering naar meer dan moeder, zocht in windsels stil verdriet ik had dat niet mijn moeder uitte zich slechts stroef met scherpe sneden brood het mes op tafel liet ze schrapen maar toch werd vaak het heft haar wapen en het ging soms hard, bij ieder woord ook zij probeerde goed te zijn…

Ze liep daar sloffend door de lange gang van het verpleeghuis blote voeten in badslippers we zaten op een bankje in die lange saaie gang greep ik zacht haar hand ogen vol van stil verdriet keken naar me maar ze zag me niet haar gebogen hoofd zwaar van ongeschreide tranen richtte zich enkel op de gesloten deur die voor haar…

zijn gedachten leiden een ander leven gebasseerd op angst en verdriet hij zou zo zijn leven willen geven want loskomen van zijn angsten kan hij niet Zijn ziel zoekend naar een greintje rust maar de spoken slapen niet zijn lichaam volkomen uit geblust Hij verdrinkt verder in 'stil' verdriet lichaam en ziel compleet bevroren zijn enige…

Ik zie tranen als druppels vallend op bladeren van stil verdriet Vinden hun weg langs paden gebaand door emoties overmand Stromend langs gedachten die zich laten meevoeren naar een nieuw begin Waar de zon weer schijnt en de donkere hemel opdroogt in het licht Met wortels stevig in de grond vol vertrouwen opkijkend…

zou ik vanavond je hand nemen en je stil verdriet je lippen zacht kussen echt naar je kijken zoals niemand je ziet ving ik je tranen de wind nam ze mee alsook je diepste zorgen dekte ik je warm toe in witte engelendons tot in de nieuwe morgen fluisterden mijn vingers je huid van teder gevoel vrij van pijnlijk verbod zou ik je…

verdriet en duizend stappen lang mijn kind zijn .…

verdriet…

Soms in het leven gaat het even niet dan zit alles tegen onzeker, stil verdriet verzonken in gedachten een vlak en leeg gevoel onrust diep van binnen even zonder doel Aan de hemel staat een zonnetje zij verdrijft de kou straalt haar warmste stralen vandaag, speciaal voor jou ze glimt haar mooiste lach de hele dag lang en drukt haar…

Soms is er misverstand en pijn Soms zou je elders willen zijn Soms is er stil verdriet en smart Soms is er woede in je hart Soms, al is er drukte om je heen, voel je je zo bar alleen Toch werkt er op de achtergrond Het weten dat je de vreugde vond In het onbegrijpelijk duet van de liefde, dat je vleugels gaf en vliegen deed waardoor je…

verdriet een levertraan nog achterliet op velden die verzwegen…

een weg die ligt voor hem open maar toen hij hem afliep ontmoette hij wanhoop stil verdriet en onbeantwoord verlangen sommige wegen ogen zo betrouwbaar en geplaveid maar nooit kon hij ze helemaal afzien en komt hij bijna aan het eind dan blijkt de werkelijkheid en beseft hij dit was misschien mijn weg niet heeft hij zichzelf voorgelogen…

al die gezichten ze weten het en kennen mij een vreemde in hun land ze kijken maar begrijpen niet, hun ogen zien ook nooit mijn stil verdriet de kapot geschoten zon het branden van mijn handen toen de oorlog pas begon ik droom nu de familie het spelen van muziek het dansen van zovelen we vluchtten voor de dood de honger en het…

Dit blijft een onbeantwoorde vraag Eén kind, ze wilden het zo graag God weet van hun stil verdriet.…

Ik zag je lopen Had mijn gedachten Zoals een ieder die dat zag Jouw stil verdriet Wie kon dat weten Toch steeds maar weer een nieuwe dag Een vlotte vraag Een simpel antwoord Het was een schreeuw recht uit het hart Een hart teleurgesteld en duister Jouw leven Boordevol met smart Je hebt mij zeker laten schrikken Met jouw keuze voor de dood…

Waar de rijen naakte graven op Allerheiligen wachten nabij de treurende wilgenboom, kniel ik bij mijn ouders graf want niemand kon als hen mijn stil verdriet verzachten.…

Geluk ontstaat uit stil verdriet. Zoek geluk en je vindt het niet. Geluk is als water dat rustig stroomt. Geluk verschijnt na zware storm. Bestel geluk en niemand levert. Geluk is teer en zacht als dons. We kunnen geduldige wachters worden. We kunnen doen door niets te doen, zoals buigend riet dat doet.…

Een zonovergoten zondag, met wind die het licht doet dansen door de ramen; weemoed wordt geboren want morgen is het al oktober: de bladeren gaan vallen en heel de herfst kondigt zich aan, met regen en stil verdriet, met afscheid en woorden die niet meer gezegd zullen worden, te laat om alles nog in te halen, goed te maken.…

Ik heb je zo vaak zo gemist God mag weten hoe In tijden van onzekerheid Wou ik telkens naar je toe In tijden van neerslachtigheid Wou ik dat je me kwam halen Bij ziekte, angst en stil verdriet Kon jij de pijn bepalen Bij leegte, kou en eenzaamheid Wou ik dat je bij me was Als een pleister op de wonde Jouw kracht die mij genas Als baken in…

verdriet kan raken door het schip stuurloos naar huis te laten varen…

Gecondoleerd met het verlies van je vader de verwekker van je oorsprong, je zijn de tijd staat even stil, verdriet slaat toe je gaat in de tijd, herinneringen borrelen op maar als je het glas heft na lange tijd proost je ook op hem, op zijn leven en op beider herinneringsleven wat blijft ‘t diepe gevoel van vader en zoon wat beklijft met…

klein meisje met je stil verdriet, zovele tranen om het verleden, je ogen zijn zo moe, je stem heeft zoveel geleden trage dagen verdrinken in pijn, het heden lijkt alleen maar schijn, de duisternis omhelst je heel broos, rusteloze beelden schreien meedogenloos tenger wordt…

Het leven trekt aan mij voorbij als de stroming van het getij kijk ik door beslagen ruiten van binnen uit naar buiten Er hangt een schaduwzijde over mijn bestaan ik zit gevangen in een aflatend lichaam Wie van binnen naar buiten ziet kan soms zien mijn stil verdriet Ik probeer ook de zonzijde te zien door te hopen dat eens misschien een…