Alle inzendingen over Stille waters

Als wij, op de weg des levens, Aan de kant van 't stille water, In een koele schaduw rusten; Als de lieve zuidewindjes, Dart'lend, door mijn lokken, spelen, En der bloemen frisse geuren, Door de zuiv're lucht verspreïen; Dan gevoel ik al de wellust, Die Natuur mij doet genieten; Maar, hoe groot, hoe onuitsprekelijk, Wordt die wellust, lieve…

wateren…

Het stille water, koude zand Waar ben ik en waar ga ik heen? Ook jij kunt mij geen antwoord geven Ik wil alleen jouw warme hand Jouw liefde en jouw medeleven Illusies in het zand…

Het water ligt heel sereen zoals zonnestralen aan de hemel staan Door 'n wolkendek dat in de lucht verscheen ligt regenweer nog ver vandaan Blauwe zoete luchten,met wolken als gouden vruchten bestrijken't gebied op 'n enkel moment verbonden aan tijd,als de zon zijn weerspiegeling herkent 't Stille water in een frisser jaargetij is een…

in ‘t jonge gras liggen zachte regendruppels borsten koelen de warmte want jij beweegt liefde dromend de droefheid afgepeld onstuimig gewemel niet verheffend buigend, tere halmen rollend zand onder lijven jouw zwijgen niet breken mijn hand jou wekkend genot, een zweem avondwind over ’t stille water druiven, herfstgerijpte jouw laaiend…

waters…

Ik kan mezelf niet zien zonder spiegel Alleen anderen kunnen ons helemaal bekijken Er zijn tijden geweest dat niemand zichzelf kon zien Tenzij in stille wateren of geframed in andere ogen Of in de prototypes van onze spiegels De vage voorouders van onze geestenvensters We zien alleen anderen als geheel Zoals alleen iemand anders…

Met tastbaar genoegen wordt mijn bloeiend loof liefdevol overgoten In stille wateren wordt het leven weer manifest en frivool vervolgt het kabbelen van het levenswater zijn weg De storm kent in de luwte geen ademnood meer Met zuivere intenties breekt het verleden zijn stakige punten en herleid ik de schoonheid der dingen tot hun…

wateren, Tot het hoogste punt aan het firmament, Ademt het landschap als een levend wezen de elixers van expressie.…

U mag best vissen, maar men vangt in stille waters meestal bot! “curieus”: “merkwaardig”, maar in het Vlaams ook “nieuwsgierig” een “curieuzeneus” : een nieuwsgierig iemand “curieuzeneuzemosterdpot” : grappige benaming voor een curieuzeneus…

(Een dichterlijke impressie van een meesterschilder) Kruislings kleuren de lelies luchtig op het stille water De zon, het oog van Apollo, doorklieft de atmosfeer en licht het hoofd in een eeuwig later Kroon en loof vleien zich tinten groen en mijmeren stilletjes voor zich uit De geur van kamperfoelie spreidt zijn nevels over een pittoreske…

Twee bomen, aan het stille water spiegelen zich alle dagen zacht, pronken met gekregen bladeren tot in schijnbaar dieper water. Beiden ook nog snel verstoord, als watervogels, zelfs een vis 't water doet bewegen spiegelbeelden, eventjes gewist. Het eerste blad dat valt één enkel blaadje ja, dat kan gemist.…

Leg mijn kleren netjes aan de kant Zak zachtjes het stille water in… Wordt door emoties overmand Met krachtige slagen zwem ik weg Mijn lichaam ontspannen en naakt Langzaam verdwijnt alle pijn….. Welke mijn hart heeft doorgemaakt.…

Stille wateren golven tegen het zand ik staar over de rimpels, zongeglanst trachtend je gezicht te ontdekken in de rollende baren op het strand …laten lijnen van schuim de contouren achter van vergeten en verlaten gedachten over de kracht van liefde verzonken als een oud fregat op de bodem van mijn hart.…

In het toevend licht, dat later Dan de zonne blijft Wijlen bij het stille water, Waar ons bootje drijft, Schuiven zwart en zonder zwaarte, Fijn gelijnd en strak, Fietsertjes voorbij de klaarte Van het hemelvlak Hunne fijne silouetjes, Schaduwen gelijk, Zeer geleidelijk en netjes Langs de Amsteldijk.…

hij spiegelt zich in het stille water vanuit z’n torenraam blikt hij omlaag en zoekt de diepste gronden van Den Haag de bodem van de politieke krater de kalme vijver dampt of is het rook die opstijgt van een smeulend vagevuur plots borrelt hij sinister en obscuur vanaf het eiland lacht het rode spook achter buigend groen zo goed verborgen…

De kleuren en de lijnen van elk ding Verdwenen in het wazig-witte dromen, Dat, uit het stille water opgekomen, Voor ’t vochte raam ’t lantarenlicht opving. Als ’t koude glas drukte ik mijn hete wangen Mijn ogen zochten door de mist te turen, Speurend wie nog zo laat de laan inliep.…

Nog geen kringel krast het stille water. Hun beider leven was maar even en een heuse waterkater het grimme lot van snode sater en in spe mater die gingen pissen buiten pot.…

Gerimpeld water in de kanaalgeul. Een vlies van pollen, rotte bladeren De wijnfles dobbert langs de kademuur. Dol ben ik op het stille water, de diepte die je vermoedt de plons als je een kassei over de reling gooit. Ik wil duiken in haar duisternis, de bodem strelen een minuut de adem ophouden en dan drogen in de hoogtezon.…

Je zult opnieuw leren ademen, drinken en leven enkel dan wanneer ik jou laat gaan, bestaan als we samengaan, in mijn diepe, stille wateren.…

ze noemt zichzelf een huis en woont ergens achteraf niet wetend waar precies als je haar ziet tikt ze tegen 't raam gebruikt haar geest als spiegel over het stille water staart ze haar bevroren blikken ruisend riet doet haar ziel bewegen in omwentelingen waar niemand weet van heeft ongrijpbaar zijn haar gedachten wie is ze…

nieuwe wereld te bewonen die niet, zoals de boom, geworteld, de hemel probeert te bereiken en zich als uiterste frivoliteit weerspiegelt in het stille water…

water spiegelt hemels blauw in deze open tuin die wacht op jou met dank aan de open tuin van cees verkerke (zie foto)…

Het stille water een reiger aan de oever diepe dialoog Hoe meditatief en intuïtief portret van een vogel kleeft langs de oever waar silhouet in verschillende kleurnuances weerspiegelt op gerimpeld wateroppervlak, een inspirerend beeld om nooit meer te vergeten.…

Als stille wateren door de wind in beroering gebracht. Gestalten treden nader, spreken en maken gebaren. Dat is waaraan ik ze herken. Mijn moeder met haar schort, haar vinger geheven. Ik ben immers haar kind dat nog de les gelezen wordt.. Mijn vader met zijn pet en brommertje. Hij moppert wat, dat deed hij ook toen hij nog leefde.…

Zwaarmoedig, met niets anders om over te dichten dan de ondergaande zon begaf ik mij gedeeltelijk ontkleed naar de oevers van een meer enkele kilometers buiten een stad gelegen bij het stille water aangekomen zag ik werkelijk de ondergaande zon en ook dat hij langzaam onderging waar ik zo naar verlangd had met de intensiviteit van mijn…

Stille waters, diepe gronden Zo zit dat lieve beestje in elkaar. Met zijn tastende snorhaar, En zijn moedige instinkt. Zijn welpen hebben honger, de vrouw blijft bij haar nest. Hij is een jager op zijn best, stilletjes wachtend op het donker. Als de zon verdwijnt achter de horizon, steekt hij zijn koplampen aan.…

daar waar het water verstilt in de bodem van mijn gedachten, waar mijn tranen nooit de oevers bereiken daar vind ik jou in de stroming van de tijd...…

daar aan het stille water, zong zij haar mooiste lied, over haar immense verdriet. Een glans in het meer, het was haar beschermheer, wederzien, vreugdelijk blij, samen nog nooit zo dichtbij. Hij nam haar gewillig mee, door grote velden bloemenzee, als koning van het land, vroeg hij om haar hand.…

woorden wisselsporen refrein: Knal van galm walm van vuur wees zuinig op de natuur Opstand tegenstand geen spoor geen woord geen klinker gehoord landschap op een oor Mensen met macht liegen als dieven volg geen leiders kies je eigen pad Stille wateren diepe wonden wijde hemel vol gedonder Bomen vertakken dijken verzakken…