9335 resultaten.
DRIJVEN OP EEN LIEFDESWOLK
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 387 Ik streel jou waar mijn handen voelen
heel jouw fantastische lichaam, zacht
Je beide wangen voelen lekker koel en
ik voel dat ik naar jouw liefde smacht
Ik streel je teder en met gesloten ogen
op elk streepje van je fantastische lijf
Vele uren zijn inmiddels omgevlogen
sedert ik op deze wolk van liefde drijf
Ik streel je verrukkelijk mooie…
Schapen drijven.
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 544 ze staat in diepe
gedachten verzonken
te kijken, in 't gras
op de heuvel
blik gericht op kudde
schapen en een rappe
zwart witte hond die
de schapen kundig bijeendrijft
terwijl regendruppels
haar stilaan doorweken
haren plakkerig kleven
aan haar hoofd
blijft ze in de regen staan
als verdoofd
raakt kennelijk op 't tafereel…
Fantasiën
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.237 Het drijven watten wolkjes,
van zonnelicht doorboomd.
De jongeling ziet ze drijven
en droomt...
En onbewust elk wolkje na
drijft zachtjes een fantasia,
doch in de ruimte smelten beî
voorbij, voorbij,
voorbij.
Het drijven blanke zeilen,
waar 't meer de hemel zoomt.
De jongeling ziet ze drijven
en droomt...…
Patron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
Stilte die spreekt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 668 Waar pracht en praal
Daag'lijks hoogtij vieren
En zelfs het duurste
Horloge met Kerst geen
Voldoening meer geeft
Daar is het heldere
Kaarslicht vanavond
Stille getuige in de tijd -
De stille nacht
Die warmte geeft
In kille eenzaamheid…
neen, dank je
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 390 ik reis graag licht zegt ze
legt haar vleugels af
en laat ze drijven op de wind
ze kan zonder verder reizen
drijven is niks voor haar
ook niet met vleugels…
Beschouwingen over de natuur en de mens
poëzie
3.0 met 19 stemmen 3.368 Curieus is 't toch dat de natuur
Al wat de mensen hier bederven
Met hare vriendelijke verven
Wel weer terecht brengt - op den duur!
Een paviljoentje, of andre taart
- Een klerenmagazijn bijvoorbeeld -
Is nog maar niet voorgoed veroordeeld,
Maar wordt juist mettertijd wat waard.
Ja zelfs een standbeeld in ons land
- Iets op zichzelf betreurenswaardigs…
De daad
poëzie
3.0 met 27 stemmen 3.033 Wie is het die de zwarte voren
In golvend goud verandren doet,
Wie mesten en wie maaien 't koren,
Wie is het die de wereld voedt -?
Dat zijn de paarden en de ploegers,
Dat zijn de zweters en de zwoegers,
Dat zijn de zaaiers van het zaad -
Dat is de daad!
Wie graaft de glinsterende kolen,
Wie schept het schitterende zout,
Wie haalt uit diepe…
Weemoed
poëzie
3.0 met 18 stemmen 4.853 Wat is 't nog dat mijn hart behoeft?
Wat is dit wonderlijk verdriet -
Ik voel mij doof en diep bedroefd,
En zit en zie - en weet het niet.
Wat is het dat mij zwijgen doet,
Hoe is mijn ganse lichaam stom -
Is 't leven slecht - is 't leven goed -
Of niet - of wel - waarom - waarom?
Wat is 't dat 'k weet - en wat of wie
Dat ik verloor of dat…
Wij zoeken 't ver
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.438 Wij zoeken 't ver:-
Ik zoek het zuiver schone beeld,
Dat kan verzoenen met dit leven:
De vreemde vlinder die daar speelt
Draagt 't op haar vleugelen geschreven -
Doch als 'k mijn handen om haar sluit
Wis ik die tere tekens uit!
"Gij volgt vergeefs wat immer vliedt
En houdt de schone schijn voor 't wezen,
Door eigen onrust…
Antwoord
poëzie
3.0 met 7 stemmen 897 Ach kind: waarheid en leugen
Zijn altijd wat verward,
Want geen van beide deugen
Ze alleen voor 'n mensenhart.
Weef tusse' uw hart en 't leven
Het kleed van schone schijn -
De bloemen daar geweven
Zullen de ware zijn.
Als andren ze anders noemen
Hebben zij ook gelijk -
Het zijn nu eenmaal bloemen
En leugens tegelijk.
Wat deert…
Delen
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 2.799 laat me rusten
in je bron van nachtelijke stilte
laat me drijven
in je bron van stille liefde
laat me zuchten
in je bron van lief geluk
laat ons leven zachtjes stromen
en meeschommelen met de wind
laat ons een hemel verzinnen
zoals alleen maar kan, een lentekind
maar laten we vooral
onze tranen delen
onze pijn zal
niet meer ontwaken…
Bezinning
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 1.202 Rust en tijd voor mijn gedachten
geen mensen om me heen
die iets van me verwachten
heerlijk even alleen
in de stilte heerst ruimte en rust
woorden worden niet gesproken
ik word me pas van mezelf bewust
als een snik de stilte heeft doorbroken
ik laat me drijven naar het verleden
onderdrukte gevoelens komen voorbij
ik wik en weeg de omstandigheden…
eenden
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 624 als je bijvoorbeeld
in een auto aan komt
scheuren en ze steken over
dan zullen ze plotsklaps
heldhaftig verstijven
samen thuis en uit
verder kunnen ze
redelijk vliegen
en ze blijven
voortreffelijk drijven…
De Hoepel
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.484 Als 't Hoepeltje niet werd gedreven,
Dan zou zijn loop zich haast begeven:
Zo moet het mens'lijk leven voort;
Van kinds af, in zijn oude dagen,
Met minder en met meerder slagen,
Indien 't zal komen waar het hoort.…
dag
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 197 lavendel zacht slapend
geurend wiegend zwevend
sussend muizend lopend
hyena trillend bijdehand
meute roedelend zwermend
schierend scheurend streven
letters groeperend kronkelen
woorden uit-een-lovend geboren
zinnen barstend gewezen
gieten vaten vloeibaar
kunnen eindeloos zweven
vlinders schijnen geur…
Smetteloos wit.(senryu)
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 414 Twee zwanen drijven statig voort
over het water
in hun witte verenpracht!…
PARKLEVEN
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 78 (tanka)
Moeder eend zwemt voort,
gevolgd door één kleintje maar...
Verlies geleden?
Blijdschap! Uit het gras komen
haar vijf andere kuikens.…
Harmonieus
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 138 zacht
klingelend geluid
van oesterschelpen
dicht tegen
elkaar hangend
de wind speels vangend,
doet mijn ogen sluiten
en raakt een snaar
Ik ruik weer even
de zilte zee
in mijn tuin
Heb een stukje
van haar mee genomen
Een schat
vanaf het wad,
nu slingerend verbonden
tussen druivenrank en bes
Een pareltje op zich
laat me drijven…
Verhaal
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 114 Wij bleven drijven voor de laatste dingen,
terwijl men ons probeerde te bereiken
raakten we verzeild,
dat wil zeggen een plek waar anderen
terugkeerden om een begrijpelijk inzicht te krijgen.…
boodschap in een fles
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 158 noodkreet van een mens
woorden drijven in de zee
boodschap in een fles!…
dromen in wit
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 120 zon was zich vergeten
er was niet één zuchtje wind
wolken hingen in files
boven, in't blauwe gebint
ik kon altijd tekenen
met wolken drijvend op een vlaag
een figuur of wat ik wilde
maar vandaag was alles vaag
het uur hield halt, de dag stond stil
de lucht kon zo niet blijven
tot ineens het grijs wit kleurde
en jouw beeld boven kwam drijven…
onder dagen en voetstappen
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 228 nooit heb ik de muren geweten
alleen stilte, dacht ik
eeuwen later…
onder dagen en voetstappen
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 381 nooit heb ik de muren geweten
alleen stilte, dacht ik
eeuwen later…
Het wit papier
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 523 strofen drijven
alleen op basis
van vertrouwen
kunnen we vandaag
weer leven en
op morgen bouwen…
Antwoord
poëzie
2.0 met 15 stemmen 3.684 Ach kind: waarheid en leugen
Zijn altijd wat verward,
Want geen van beide deugen
Ze alleen voor 'n mensenhart.
Weef tusse' uw hart en 't leven
Het kleed van schone schijn -
De bloemen daar geweven
Zullen de ware zijn.
Als andren ze anders noemen
Hebben zij ook gelijk -
Het zijn nu eenmaal bloemen
En leugens tegelijk.
Wat deert…
De avondwolken
poëzie
3.0 met 15 stemmen 3.151 Toen zag ik uit in de avond
En keek in de wuivende hemel,
Zoals een plant in de avond
Alleen op een zonnige heuvel,
Zoals een zwijgende vogel,
Die rust op een eenzame heuvel,
Onder de varende wolken
Van de eindeloos drijvende hemel
Van blauw en van goud; - en de wolken
Dreven als zachte gestalten,
Als tedere vreemde gestalten -
Zoals de zoete…
de dirigent
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 137 na het slotakkoord
houdt hij zijn baton hoog
de instrumenten zwijgen
uit het ampul vloeit
een concentraat van stilte
recept voor de wereld…
Het kwartier
poëzie
3.0 met 14 stemmen 1.842 Toen viel een gat in mijn droom
En een koele klok sloeg het kwartier
Door de zwijgende nakende nacht,
En ik voelde mijn ogen wijd open -
Die zagen stil
In de nacht.
Maar ik lag in een doodstille kuil
En ik keek in het donker heelal,
Verwonderd en wakker, naar het geluid
Van het eenzame koele kwartier -
Dat al zweeg
In de nacht.
En…