Alle inzendingen over Vertolk me

nog in het vage later kabbelt water zachtjes naar de kant het boerenland belooft weer groen met rijpe boterbloemen als bijen vrij de lucht bevolken krijgt mijn zomerdag weer kleur mijn neus bevat de geur van roze zomerwolken en de open deur tot alles wat we warmer noemen ik voel me thans de emailleur die al het goud slechts mag vertolken…

doch poëzie was mij destijds nog vreemd hoewel mijn gedachten dikwijls met mij op de loop gingen bleek tussen zeggen en schrijven nog een behoorlijke leemte te zitten als gretige laatbloeier die na z'n dertigste het schrijven heeft ontdekt en het geluk gevonden heeft in kleine woorden gedichten schrijven uit passionele drang en het vertolken…

Want alles is gegeven hier: de zon en ook de wolken, al ademt vreugde door een kier, zo plots komt pijn vertolken hoe broos en vluchtig elk plezier de levensstroom doet kolken.…

En telkens staan we voor de dood: het niet te noemen afscheid zonder woorden die iets van zin vertolken. We zijn machteloos en stil, geen kleur of lied kan ons bereiken, geen warmte die doorgloeit de kou die ons gevangen houdt.…

herfst luistert elke vrucht voor vogels nauw ze gaan als gauwdieven verzamelend, totdat het grauw van deze tijd verspreid het rijpe fruit inhaalt de dag sluit eerder, nu het meerdere verscheiden onzer zon vanachter grijsheid naar omlaag schijnt daar verdwijnt het schemeruur in als het meezit, rode wolken als de vogels zacht hun zang vertolken…

Voel jij het nu ook, dat spook in nabije verte een werkelijkheid die dichterbij komt in het schrijven van verlegen verzen als in een vreemde taal ademt er liefde misschien te moeizaam voor woorden in zinnen die het intieme vertolken van oude dingen die verhalen zijn geworden en zich gewonnen geven in welluidend idioom voor vlees, bloed,…

de poppenkast zit vast tussen heden en verleden nog spelen handen de personages en vertolken stemmen hun geluid maar het jeugdig tegenspel geeft veel te vaak niet thuis dan gaan de poppen in herstel met grote wasbeurt van de kleren schuren en plamuren een likje kleur past dan wonderwel het boek met teksten is altijd leeg…

van het zilte nat braakt de zee onverstoord haar golven en spoelt ze de netten schoon, die visloos wachten op Siel , de oude zeebonk, met zijn kromme pijp en aftandse zuidwester Een oud vissersvrouwtje kaakt wat verse haring De stank van vis lokt meeuwen die -op de hun zo eigen wijze- danken voor dit uitgebreid banket en zij vertolken…

Een vogel vloog hoog langs de wolken En zag de aarde steeds minder groen Hij dacht hoe moet ik in een lied vertolken Dat de mensen daar iets aan moeten doen Steeds komen er minder insecten Bloemen en planten worden niet bevrucht Mens waar blijf je met je intellecten Ben je voor ondergang niet beducht De vogel vloog verder en verder En overal…

Hij baant zich dan een weg dwars door de wolken waarna hij naar beneden kijkt waar ik mijn lied zal vertolken.…

Neem mijn vers, vertolk hem.…

Zo gaat de tijd, onvruchtbaar en verloren: 't verwordende kan evenmin vertolken wat het zijn zal als wat het is geweest.…

Regen tikt tegen het raam Jaloezie schiet boven wolken Helder is het beeld als glas In zijn gevoel vertolken Tijd glijdt voorbij zonneschijn Waarbij het huidige verbrandt De frisse douche van haar natuur Voorkomt het trammelant Blust hier en daar de verhitte kop Hij komt volledig bij zinnen Zijn geest neemt alles in zich op Slurpt het…

Achter het bed begint de muur aan het zoeken van contact met de kozijnen van de wereld ik kom bij je in mijn nachtpyjama om de zielsgordijnen te sluiten betekenisvol ondanks verleden in mijn dromen vertolk jij liefde via jouw dimensie van tederheid vind ik de weg terug naar het alfabet op een maagdelijke bladzijde in stilte schrijf…

Verborgen in het diepste geheim van jouw hart speelt het kind met een groot eenvoudig verlangen het is nog vroeg, de zon aarzelt niet vandaag er vliegen vrolijke vlinders in jouw lege maag je kijkt naar de datum, staart naar de klok de kippen mogen eindelijk uit het hok je stuurt een vraag naar de wolken die de dagdromen speels vertolken…

ik heb je nog nooit horen zingen in de veelheid van jouw expressief vocaal is het er nooit van gekomen of zit jij liever te dromen bij een talentvol muzikaal onthaal jij hebt de mystieke sfeer van ballads in hun weemoedig vertolken van het levensverhaal juist de hoge tonen waarin eenzaamheid klinkt mogen niet verwijlen…

mensen wandelen ver over de velden in verse morgen maak wakker die lome poppen kom nader duidelijk zichtbaar maak los in ontmoeting van omhelzingen verhul je in tastbare grijpbaarheid laat ze voeden in zachte geluiden en in boodschappen van nieuw licht laat ze proeven van je vocale snaren geboeid raakt men door je vertolkingen…

hoe dikwijls zocht ik niet vergeefs naar klank en kleur maar vond ik slechts verkeerde woorden hadden wij maar fado in ons land dan kon ik mijn gevoel vertolken en schrijven over donkere wolken van opklaring en zonneschijn maar calvinisten zoals wij kiezen uit de grijze brij die in de pappot staat te gisten bij toeval tref ik soms…

Groenlichte blaadjes tegen wolken die grijs en wit en helder zijn gaan nu de kleuren al vertolken van een wat vroege, zachte wijn Die langzaam rijpt aan bruine ranken in lange velden vol met kleur. Zou ik de stilte niet bedanken voor deze frisse levensgeur?…

eeuwige woede die verwoestend brand De vraag verzwijgend, wat te doen De leegte gevuld met de warmte van een zoen Het water sijpelt schaars over de rand Het leven schiet voorbij terwijl het water land De verlichting, de uitstraling van het regen seizoen Het leven lacht achter de wolken Zorgen als een zonnestraal Niets wil nog de woestenij vertolken…

amos zag een vogel in de wolken zich verwonden en de wonde was de zon die dalend in zijn bloeden ging vertolken wat hem als kind reeds zo ontstellen kon ik dool opnieuw door donkerholle zalen waar spiegels voorhistorisch licht ontvingen en in ’t gebinte stil de hymnen hingen – wat dwingt mij hier alsnog verhaal te halen ?…

Welk woord kan wat vermoed wordt, hier vertolken, welk beeld het teken zijn van droom en daad? Wie zaait dit rijk gezegend najaarszaad? Ik ken het antwoord niet, kan enkel maar verhopen dat velen vinden wat ze zoeken, niet verloren lopen, en dat er tederheid in overvloed het hart van velen leven doet.…

Hoe diepgeworteld onze liefde is is met geen pen te beschrijven vaak te zweven op een roze wolk waar ik uren kan verblijven Maar met beide benen op de grond is het nog net als op die wolk liefde die niet te beschrijven is maar die ik telkens weer vertolk Mijn lief, mijn man, mijn alles de vader van onze drie kinderen als ik over jou en…

Als de ziele luistert spreekt het al een taal dat leeft, 't lijzigste gefluister ook een taal en teken heeft: blâren van de bomen kouten met malkaar gezwind, baren in de stromen klappen luide en welgezind, wind en wee en wolken, wegelen van Gods heilige voet, talen en vertolken 't diep gedoken Woord zo zoet...…

ze bloeide klein als witte bloempjes, waar een gouden hart in ligt eindeloos vertolkend hoe haar tere kracht toch zomers telde binnen zicht van eindigheid kleurt winter in wolken langs een blauwe schijn vol hoop morgen dansen blaadjes rond het spelend licht van zondoorregen dagen 'leg jouw huppelhartje maar in zachte bloemen, kind het…

De uitspraak Nederland is vol wekte de toorn van de Goden en omdat het de waarheid was werd de uitspraak prompt verboden Toch geeft vaak het weerbericht hiervan een vrije vertolking met de bekende mededeling vanuit het westen toenemende bevolking Neem nu al die files dat is toch al te dol en wat denkt u van de treinen zitten die dan niet…

met woorden slaat de redelijkheid de taal verlaat zullen dolgedraaid zachte zinnen niet meer leiden tot bezinnen nooit zal het zwart meer kunnen schuilen achter vuige roddels of marmeren zuilen de val die met kleine letters wordt gezet bevuilt alleen het eigen twijfelbed is de laffe opdracht niettemin toch geslaagd als zij zichzelf tot vertolk…

Die zon die plaats biedt onder de erkenning van de wolken; die ondanks al die anderen iets van een positieve verandering bij een ieder kan vertolken. Die voorbij gaat aan dat bedreigende wolkendek; die een ieder iets extra's gunt bij de afwezigheid van de somberheid na een regenbui verstek.…

De klanken van de wind en de regen vertolken met de ook opklimmende mist heftigheid met een vreemde opmaat. Wat valt er verder te verwoorden over onze natuurlijk ogende uitgestrekte oorden wat zetten uw ogen al in de steigers.…

Maar ik wil dit gevoel niet vertolken. En de briefjes die ik stuur. Altijd onbeantwoord gebleven. Ik praat gewoon tegen een muur. De twijfels aan jezelf. Wat doe ik toch verkeerd. Die zullen niet verdwijnen. Tot zij wil verschijnen. Wat is er met me aan de hand. Dat fijne gevoel aan de binnenkant. Ik weet het al. Ik ben verliefd.…