Alle inzendingen over Zeventiger Jaren

Een klein bericht, ze gaan de Love Boat slopen Het slenteren aan dek, de blauwe zee Wie voer niet in gedachten met ze mee En vond er warme liefde in de tropen Die cocktailtjes en iedereen was blij De zeventiger jaren zijn voorbij. ---------------------------------------- De Pacific Princess, waarop de tv serie The Love Boat werd opgenomen…

Zo kenden de zeventiger jaren een Vrouw die succes vergaarde en met Haar filmrol in 'wat zien ik' als een Groot Nederlands actrice werd erkend; De comedienne Ronnie Bierman die tot aan Haar dood overal om haar werk werd herkend. Tijd verpulvert roem; decennia gingen Voorbij.…

Ik voelde mij opeens weer achttien met lang geverfde zwarte haren hotpants en schoenen met plateauzolen in de tijd van de zeventiger jaren de vriendjes kwamen, en gingen nog sneller de ware zat er nog steeds niet bij ze waren te oud of juist net iets te jong en ik bleef toch nog maar liever vrij totdat ik op een dag een man zag ik was intussen…

We geloofden de leeftijdsgenoten die zeiden dat God Niets was en door onze punkkapsels shockeerden we de brave burgerij terwijl we overtuigd waren van een nucleaire wereldcatastrofe ja, al in de zeventiger jaren wisten we dat het kapitalisme not-done was we dweepten kwaadaardig met het communisme en bij het graf van Karl Marx legden we te…

jaren met protest en vrije geest veranderden de samenleving en heb bestel geleidelijk komen koelkast en wasmachine naast telefoon, televisie en auto in zwang de zeventiger jaren zijn vrolijk optimistisch een kleurrijk decennium met veel gezichten hoopvol links naast soms inktzwart rechts in de kroniek van ons zo laaggelegen land de tachtiger…

wist ik veel waar Noord en Zuid Korea lagen maar er was angst, er werd veel gebeden de zestiger jaren, ja de muziek was leuk maar muziek heeft niets met oorlog te maken ik was een adolescent en had al een baantje ik leerde wat de Koude Oorlog betekende maar warmde me op met en via het gebed de zeventiger jaren, ja de muziek was leuk maar…

Wat allemaal wel niet bekoort aan de wandel door de oude stad mokum heb je nooit echt gehad nu terug op de Oudemanhuispoort Erdwin de mesjogge boekhandelaar riep nog altijd ongeneerd ja ja ziet hij is er weer ha ha zeker net gepensioneerd Om de hoek van de Staalstraat zat de pianist op het terras zag meteen dat ik het was vroeg wat…

Ach de jaren `50 Thuis bij pa en moe Op het meeste van het leven rustte nog een taboe De meisjes waren Klokzeepzacht de jongens hadden pit De teevee had maar twee kleuren enkel zwart en wit Dit bracht het voordeel met zich mee dat kinderen al snel wisten wie Sinterklaas was en wie Piet omdat niemand dat nog betwistte Vaak bleef men…

Vroeger was zij mooi, maar de jaren brachten menig plooi. Plots voelde zij twee warme lippen, vluchtig in haar nek, lachend draaide zij zich om, laat dat toch, oude gek. Hij zei niets, maar deed gewoon wat hij moest doen, teder beroerde hij haar lippen met een zachte, warme zoen.…

Mijn dagen weken Mijn maanden in jaren Mijn weken vermaanden Mijn jaren van dagen Mijn maanden verjaren Mijn wekende dagen Mijn jaren vermaanden Mijn weken en dagen…

‘t oudejaar waarin verloren wat zo lief was kwijt geraakt leeft in hoop en wordt herboren als het nieuwe jaar ontwaakt…

helen herfstdagen weer waar bruin langzaam verrot raakt hij het laatste groen al mijmerend nog even aan het was in die dagen dat lachen verboden leek en luiken gesloten werden licht heeft geen gordijnen wanneer een pen lange dagen van de kalender streept en ogen verlegen lachend door het venster naar binnen kijken…

Wij op weg naar altijd nog duizend jaar klaar staan voor elkaar als vrienden als zielschrijvers als lichjes die elkaar verstaan in ieder magisch bos…

En dan gaan we opnieuw in een heel vers jaar weer doen wat we altijd al wilden we denken, we praten, we voelen we doen maar eerst nog van negen naar tien, laten we dat maar eerst doen!…

Het vuur van het Leven zal in ons hart branden Het Licht zullen wij zijn, Jij en ik De stem van dove en het oog van de blinde Het woord van almachtige Liefde zullen wij tussen de ongelovigen onder ons verspreiden…

Over de helft Tja, weer een jaar voorbij, En wat moet je daar nou mee?…

De laatste dagen zijn aangebroken, van een zeer rumoerig jaar, de laatste etmalen zijn ingegaan, van een zeer enerverend jaar, de laatste loodjes zijn ingegaan, van een zeer bewogen jaar, de laatste trekjes van een zuur, lief, ontroerend, triest, emotioneel jaar, waarvan we strakjes zeggen: gooi dat oude jaar snel weg, en begin met…

Ik bind u binnen 't Woord, de Mate en het Getal, dat, binnen 't dansen der cadans éen en verscheiden, dat, binnen 't veren van de ritmen en hun val, mijn vers, o Jaar, wie 't leest en peinzend smaken zal, treurt 't eigen kort bestaan om 't vluchten der getijden, van 't eeuwig schoon, u, Jaar, geleend, zijn ziel verblijde.…

Eén jaar van je leven zo snel voorbij helemaal geleefd teleurgesteld, bedroefd of blij Soms is een jaar een ramp er gebeuren nare zaken je moet het aanvaarden ook al kan het je nog zo raken Het zit ook wel eens mee daar moet je wel van uit gaan de mooie dingen van het leven geven kracht aan ons bestaan Elk jaar nieuwe kansen maar…

Mensen een jaartje of wat ouder zijn mensen op hun " oude dag". Toch vreemd omdat elke keer opnieuw de dag weer jong beginnen mag!…

Des ken ik zeventigers, die met witbesneeuwde haren en stram van lijf en leden, toch hun gulle jeugd bewaren. En gij, o lezer, kwaamt ge nooit 'n man van twintig tegen, zo klam, alsof hij stokoud reeds had in de wieg gelegen?…

Het aftellen is begonnen en ik wacht Nog luttele uren scheiden ons van wat komt Tijd baant zich een weg door duistere nacht Tot in eindeloos kabaal de stilte verstomt Voor iedereen hebben we goede wensen Veel geluk en gezondheid voor een heel Nieuwjaar We gaan ons aan oliebollen en bitterballen verpensen En nemen afscheid tot het volgend jaar…

Haar heb je vast weleens gezien, ze woont in mijn straat daar achter de woningbouw waar die man, hoe heet hij alweer die altijd zo loopt Weet niet wie Jawel, zo met zijn ziel onder zijn arm hij woont nu bij die lange man eh..hoe heet hij alweer, die magere man, die ook altijd loopt bij diè man is hij ingetrokken. In dat lege huis…

ode aan mijn angerse jeugd een goed glas wijn naast blond schuimend bier de sigaret voor hem een sigaar voor mij van zestigers nu zijn wij jongetjes weer van zes en zeven als het angeren van toen ons ter tafel komt stromen de verhalen rijker nog dan alcohol over de tijd van toen die even nu weer is op kolenhok gezeten happen wij…

als een oude boekenkast tegen de muur geleund grijs van verleden zwaar van geschiedenis draagt hij vele levens op z’n kromme rug maar lacht de schoonheid van een eerste lentedag elk jaar opnieuw…

Natte muren Modder in het gras Koude handen Dikke das De bomen kaal De mensen vaal Maar zachtjes kleurt vanalles groen De natuur heeft ineens veel te doen Slapen met de ramen open Te warm om door de stad te lopen Op het strand liggen zij aan zij En bij de kassa van het pretpark wachten in de rij langzaam stroomt een jaar voorbij Bladeren…

zijn ei Genadeloos besloop hij mij De zomer bracht het licht Onzichtbaar, hard Stil stralend en gericht De kanker plots verstard In de herfst een gouden blad Blij met wat ik had Ontlook ik weer Opnieuw, een tweede keer De winter, niet somber of koud Maar helder, transparant Brengt waar ik zo van houd Een liefdevolle hand Een jaar…

Het standbeeld zal ik zijn van de wandelaar die ieder jaar -voor mij dus om de haverklap- een roos aan zijn voeten krijgt. Dan voorover neigend zie ik net wat rest van de steel vergaan.…

In Doetinchem stond ik bij het station de zon bescheen perron en mensen en uren stond ik stil te wensen dat jij nog steeds diezelfde blijven kon. Er moet op dat station een spiegel hangen want plots verscheen weerkaatsend licht het lichtte op; jouw lief gezicht nog steeds door blonde krul bevangen. De tijd verdween, want stond toen stil…

jaren slepen door het huis mijn kamer en ik zijn één we ademen en kijken in het leven van elkaar ik schrijf en zij leest smalle woorden kamerbreed met indringende ogen diepkijkend in het verborgene van ons geankerde samenzijn ogenblikken opgebouwd uit de nerven van leven in alledaagsheid van bestaan…