Alle inzendingen over aaneengeregen

begin de dag met tranen daar ik ze rijgen kan tot een ketting doch blijft de gevoelswaarde voor altijd onzichtbaar…

Het zindert en erotomaniseert Een weidevogel roept de leeuwerik Het wemeldingt von kopf bis fuß en steert Door mazen van de wet die weegt en ik Voed mij met gulzig staren naar de heide Roos en violen spelen paars in maart De tijd van Vissen tijdens carnaval Der dieren in 't aquarium, Saint-Saëns De troostenrijke zee van tijd die baart…

een dicht gordijn van aaneengeregen druppels stortvloed van tranen…

streng als een regent, regent regen tot strengen aaneengeregen.…

ik waan mij in een zin syllaben voor en na mijzelf ertussenin ik ben in alle woorden mirakels aaneengeregen wanneer woorden wonderen worden zullen zinnen zielen zien…

in dit gedicht temidden van al dat zwijgend wit, argeloze tekens en onbeduidende letters wil ik wonen binnen deze versteende ommuring bevolkt door aaneengeregen woorden en kabbelende zinnen wil ik blijven tot ik verstom als het wit me verblindt…

Bij aaneengeregen opzwepende noten in het jagende ritme van een zomerse bui spring ik acuut uit mijn zachte fauteuil en vergeet voor even mijn kraaiepoten Dan dans ik vurig en lenig de lambada ondertussen kort vertoevend in het nirwana…

Aaneengeregen woorden dansen in m'n brein steeds rond ze blijven daar dicht blijft m'n mond omdat voor pijn en verdriet maar ook alle mooie dingen in het leven geen woorden zijn alleen tranen en gevoel…

alles is gedicht de woordenstroom aan zinnen geordend hiaten verholpen haperingen aaneengeregen als een prachtig collier de valkuilen geëffend en toegedekt met klinkers en medeklinkers die lopen als in juiste cadans... alles is gedicht met dekselse verzen waarin de dichter zich kan vinden…

Leven dat uit miljoenen Ogenblikken bestaat, Seconden aaneengeregen Tot beeldfragmenten Die op zich weinig met Elkaar hebben uit te staan, Is in die handvol regels Van het gedicht terug te lezen In beelden die alles zeggen, Het hele verhaal vertellen, Zonder ook maar het kleinste Onder alle kleinigheden over te slaan…

ter hoogte van het middaguur stopt de tijd met tikken tot diep in het tegenlicht met sprakeloze woorden aaneengeregen tot buiten zinnen, met vaste intervallen verstommen de stemmen en verstarren de stormen zodat alles bij het oude blijft zonder dat de avond valt…

Ze nestelen zich in de poriën Het worden woorden, dan zinnen, aaneengeregen regels van mijn hersenspinsels.…

binnen deze papieren grenzen waar aaneengeregen zinnen zich zachter verzetten wil ik wonen.…

Hoe kleine digitale enen en nullen de lucht met zonneschijn kunnen vullen Werkelijk wonderbaarlijk Hoe aaneengeregen kleine lettertjes kunnen laten verlangen naar een kus Werkelijk wonderbaarlijk Hoe sarcasme en teleurstelling verward kunnen worden door woordenspeling Werkelijk wonderbaarlijk Hoe kleine golfjes door de atmosfeer kunnen…

Kalm legt de diepe zee zich neer naast duin en boterbloemenvelden akkers met aaneengeregen zaad liggen geduldig tussen sloten vol verleden tijd van bovenaf gezien een lappendeken anders lopend was het toch gelijk gebleven in een aangepast patroon…

aaneengeregen woorden vormen zinnen van een boek waarin vroegere tijden nog witte strikken droegen werd er nietsvermoedend aan stoelpoten gezaagd zij die het gezag ondermijnde verraadde degene voor wie het levenslicht niet bedoeld was ideologieën door de strot geduwd maakte van de mens een beest met swastika als leidraad…

je hebt me het boek gegeven met de grote letters ik geen plaatsjes slechts woorden veel pagina’s nog wit stukjes onbeschreven alsof het leven op dat moment geen zinnen wist de jaren hebben zich aaneengeregen in anekdotes en details maar om jou goed te lezen kijk ik je aan en zie de echte woorden in je ogen staan…

Levend geworden zijn zij, in een stuwende herinnering aaneengeregen. Muren en gordijnen draaien, niets blijft onbewogen. Een bekende stem hoor ik zeggen: “Niet lezen in bed, dat is slecht voor je ogen.”…

in zo'n sliert van aaneengeregen blik valt het altijd tegen met dat stapvoetse geronk op de A9 naast mij hoor ik highway to hell uit een twingo dreunen terwijl een dame in een golf op je t' aime moi non plus ligt te kreunen zelf ga ik voor iets rustgevends achter het stuur met meditatie uit de subwoofers tijdens dit drukke uur…

de leunstoel kraakt klaaglijk de sprei verspreidt een urinegeur de brillenglazen bieden een morsig perspectief hij zucht ongrijpbare aaneengeregen dagen van samengepakte wolken in een spaarzaam moment van klaarte zegt hij Hodi mihi cras tibi heden ik morgen gij vertaal ik hij schudt nee nee heden gij morgen ik…

Niet alleen de woorden die gelezen worden, raken diepste zijn Aaneengeregen zinnen verhalend vertalend worden uiterlijk onbewogen gelezen tot de kern is doorgedrongen ziel wordt geraakt lucht ontsnapt aan longen zucht wordt geslaakt Een lint van emoties, waardoor ongeschreven woorden worden doorvoeld, zetten onzichtbare beelden…

De partituur van de familiebanden beschrijft de zoektocht naar een melodie die kruisend manoeuvreert tussen de mollen, dissonanten overstijgt om in majeur genomen levenskeuzes door te nemen wanneer aaneengeregen bogen onvermogen aan het licht doet komen in facetten van onoverkomelijke tonen de aangetrouwde kant opent een glansrijk…

Stilzwijgend tikken de kiemen als eitandjes tegen de aardschaal Verblindend is het licht als het donker eindelijk wijkt Dagen worden aaneengeregen met dons en mos en twijgen Bevend zweeft de nevel over heide, weide, wouden Blatend, kakelend, kwetterend wollig, mollig, melkgelik Bruisend breekt het beekje De elver schiet schichtig…

Aaneengeregen Liefdescirkel gevangen In vorm van haiku Lente emotie Is ruw ongepolijste Toekomst essentie Zomer verlangen Is rijp en vol belofte Licht en zo krachtig Herfst belevingen Zijn gevangen en oogstklaar Voldragen met kleur Winter beloften Zijn sneeuw en rijp vorst Slingerend met glans Voorjaar herboren Zijn ervaringen…

Wolken tijdloos aaneengeregen Tot flarden losse lucht, Wachters over de waarheid Die niet gezien mag worden, Zwerk dat er duister uitziet, Geen bal en geen bezem die Hier nog iets aan verand'ren kan - Dan is er uit het niets Die lichtstraal die het Onbreekbare breekt, En ondenkbaar fel Het wolkendek openscheurt; Het hemelse…

aan het heden Verliefd op de toekomst Liefde en leed In harmonie gekleed Lachen en verdriet Samen aaneen geniet Storm en wind Zijn als een blij kind Twijfel en ongemak Zit in een keurslijf, te strak Wij zijn één geworden In mening en gedachten Verstrengeld als wortels In de onuitputtelijke aarde Ons leven is een ketting Met aaneengeregen…

Zomaar gekregen Woorden aaneengeregen tot zinnen, verhalen van binnen! Ieder woord slurpt aandacht Sluipt als rode draad door het leven. Verbonden door een ongelukkige daad! Gedreven wordt het gelezen. Aandachtig gezocht naar het waarom, door ellende omgekocht. Emoties en verdriet, als een mat geweven.…

aan het heden Verliefd op de toekomst Liefde en leed In harmonie gekleed Lachen en verdriet Samen aan een geniet Storm en wind Zijn als een blij kind Twijfel en ongemak Zit in een keurslijf, te strak Wij zijn één geworden In mening en gedachten Verstrengeld als wortels In de onuitputtelijke aarde Ons leven is een ketting Met aaneengeregen…

Volheid die te veel geworden was, Voelde me er door overlopen, Te vaak, te veel naar mijn zin Was mijn ik erbij ingeschoten, Tijd die als een vloedgolf Van aaneengeregen gebeurtenissen Over me heen sloeg En me platgeslagen achterliet - Koos er voor me uit de tomeloze Volheid terug te trekken, rust te vinden Waar ik die allang was…

Ze werden kunst, massa ontstegen Japanse vondst van lang geleden Wanneer serviezen barsten kregen Een metafoor in huidig heden Hoe platina mijn kronkelwegen Op die manier aaneengeregen Met goudaders wist te bekleden Japanse vondst van lang geleden Wanneer serviezen barsten kregen…