3312 resultaten.
Verheven
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 561 - geruisloze omarming tussen twee stranden -
Ik berg het zand en verleid
een albatros tot mij zijn.
Ik ben wit en waak over
het zout dat met je ogen speelt.…
Een zee-liedje
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 887 He, Zeeman!
Jij hebt te lang gevaren.
Daarom vergat ik jou en je schip.
Nu hou ik van de zee-duivel -
Hem heb ik liever lief!…
Getuige
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 1.049 Ik voel ze, vleugelslagen
albatros engel adelaar
laat me kennen
en ik ben daar
waar het zwijgen er toe doet.…
Het vervuilde Wad
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 394 Waarin zovele witte vogels vlokken
Hun snavels gedoopt in teer
De hoop in ’t vooronder
Is niet meer
Kluwen nylon
Aangehaakte wier
Een albatros
Hoog en fier
De kust dichtbij
Machinerie op volle toeren
Ahoi schipper
Vanavond naar de hoeren…
Altijd maar weg
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 311 Zo zou het eenvoudig worden
brandstof voor vuur te zijn
zich met de lucht verbinden
Weg zweven met de wind
opgewekt door een verschil
tussen warm en koud
Dan nog je verwonderd afvragen
hoe het zou zijn met vleugels
nieuwe landen te ontdekken
als een albatros gemaakt voor zweven
of hoger gegrepen een engel
met harp zonder geslacht…
Zee-ster
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 827 Er zei eens een zeeman uit Kootwijk:
Wanneer ik op zee van mijn boot kijk
Dan dank ik de Heer
Dat ik voor één keer
Als mens toch heel eventjes groot lijk…
'T MANDJE.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 1.446 Nu is het nestje warm bereid
het blanke lichte zachte nestje,
'n stuk van buurvrouw en van 't bestje
van tante en die overmeid.
Strikjes, lintjes, zachte wolletjes
liggen knus en dottig dolletjes
in het witte zijden mandje,
't mandje met het witte kantje.
Wat al hemdkens, wat al broeken
al die zachte luierdoeken,
wat al lichts…
Thuis
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 140 Vandaag kom ik thuis
van een zeer korte reis
die steeds langer duurde
en gepaard ging met gekrijs..
Maar ik heb de hemel eventjes gezien
alleen geen sterren..ik wist
niet dat zij al naar mij lonkten,
van verre...
Straks zal ik arriveren, alleen..
zonder indentiteit, zonder bagage
ik ben niet wie ik ben, ik ben
verloren in ravage.…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
Tussen wal en schip
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 446 Tussen wal en schip hoort
een zeeman niet thuis.
Want een zeeman heeft zee-
benen, die voelen zich alleen
op het eigen schip thuis.
En ook de beste stuurlui staan
niet aan de wal. Zij draaien
liever aan het stuurrad van hun
schip; door het ruime sop, niet
op weg voor niemendal.…
RITJE
poëzie
3.0 met 5 stemmen 571 Het paardje reed zo klinkend
met hoeven tinkellinkend
al op de klinkerdijk.
Zij droegen róse hoedjes
op roodgeverfde snoetjes
en voeren langs de dijk.
De sleepman had een zweepje, slap,
en zweepte 'hurt' bij elke stap
van 't paardje op de dijk.
Zij hadden gouden zon gehuurd,
en 't tuigje was zo blank geschuurd
dat voerde over de…
DORPSKERKJE
poëzie
2.0 met 8 stemmen 516 Het kerkje is zo oud, zo oud
de zwarte dennen ruisen zacht,
de blanke gouden hagenvacht
murmelt stil en vertrouwd,
naar 't wit-verweerde slanke schip.
En hoog, oud en geslagen, zeer,
buigt het vermolmde hoofde neer
de toren, berstend rib en rib.
De zonne guldt de gulden haan
en 't al met groen en grauw bestoven
verbogen transen…
DE NOOD
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.312 Toen klopte aan de kamerwand
een schuchter ijle zwarte hand
'waak op! ik ben 't! de Nood!'
Ik zei, ik ken u al zo wel
gij met uw grauwe zwarte vel,
hoe? heb ik u genood?
'k Heb lang gewerkt, ben moegeslaafd,
wens nu dat rust mijn lijf wat laaft,
hoe stoort gij mij zo snood?
'Gij hebt mij niet genodigd niet
maar ik heb u…
AVOND-MIST.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.096 De avond was gerezen,
de dag zacht uitgegaan,
de maan, heel bleek van wezen,
kwam hoog, omhoge staan.
Veel vreemde witte dampen
die waasden alles weg,
alleen matgoud van lampen
glom, boven zwarte heg.
Daar zong een teder meiske
met kindje aan haar hand,
een zacht en teder wijske
door 't witte avondland.
De zwarte en witte…
DE KOEHOEDSTER.
poëzie
3.0 met 5 stemmen 2.382 De koe die schurkte laag haar kop
de gouden zonne scheen erop
en op het zwart en witte vel
en op de lichtglanzende bel,
die rinkte, die rinkte
zo fijn.
Het dorp was naar de mis gegaan;
het meisje liep maar zoetjes aan
door 't groene pad langs 't korenland
en voerde 't koetje aan haar hand.
Het koetje trad maar lijzig aan
en…
standvastig (2)
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 135 Een albatros landt zwijgend
op je hoofd.
Niets en alles beroert je.…
De jonge zeeman.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 746 'k Ben zeeman; - van echt Hollands bloed,
Heb ik mijn lust in 't varen;
Vindt gij aan wal het leven zoet,
Ik zwalp liefst op de baren,
En, ben ik jong, vaak is de orkaan
Me toch al over 't hoofd gegaan:
Hoezee!…
Vreugde van angst
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 239 ga ik dood dan is het in
het verlangen naar leven
geen hoed zo passend als de rand
met de veer en het gespleten zijn
van de top
de top, een verscheidenheid aan woorden
spinsels zonder vreugde en oude klanken
die zich versterven in het zeer
waarin ze worden geuit
ik spui mijn laatste bloed
en vang de albatros die me
komt halen, geen vrees…
Zeeman of Kaptein
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 63 Wie was die zeeman?
ridder van de kouseband
commandant b.d.?
of
ex-textielbaron
opkoper van nylonspul
sokkenspecialist
c.q.
een Italiaanse
averijveroordeelde
cruiseschipkapitein
hoe dan ook
goedkoop is het wel
aanbieding na aanbieding
broek, rok, sok (per stel)…
Vlucht, vlucht, vlucht ...
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 658 , vlucht, vlucht ...…
Fragmenten
gedicht
2.0 met 63 stemmen 17.542 Het is geen huis dat ik voor jou
heb kunnen bouwen geen dak dat ik
uit riet gevlochten heb geen bed
dat ik heb uitgelegd.
De zomers waren droog, het koren
dat niet eens mijn enkels haalde,
de vruchten zonder vlees, waar
die nu niet van aarde meer te
scheiden hun netten vulden trok
ik lange sporen door het zand.
Ik zei jij half nog maar…
Noli me tangere
gedicht
3.0 met 18 stemmen 20.462 Noli me tangere: Bemin mij
voor een avond met jouw ogen,
ontketen mij, bevrijd mij van die
nooit genezen pijn. Dan kan ik
jou op vleugels dragen.…
Halverwege, de dood
gedicht
3.0 met 11 stemmen 5.783 Tot gisteren waren wij even oud, zij en ik.
Nu sta ik hier en ligt zij daar, koud, zij -
en ik bezweet van zomer, haast en gêne.
Zij lijkt een beetje op een zonnebloem:
gebruind gezicht, blonde haren,
nog lang niet uitgebloeid, toch geknakt.
Zij ligt voor schut; slaap noch diepe rust.
Niet stuk, niet beschadigd, niet ziek:
kan nog heel…
Halverwege, de liefde
gedicht
2.0 met 116 stemmen 30.054 Nooit is het goed,
nooit is het zo goed,
nooit is het goed zo,
nee, nooit is het goed.
Zoals een doffer loopt,
koerend over het binnenplein,
roekeloos over de rand van de goot,
kop omlaag, staart omhoog -
Of zoals een woerd kruist
door het veld of het riet,
blindelings oversteekt,
voor geen jager of wagen wijkt -
Zo gaat het nooit…
De canapé van Pamela
gedicht
2.0 met 8 stemmen 8.784 Zo dichtbij als mijn kamerjas,
vanwege de kou onder de deken
gelaten en tegen mij aan gelegd,
voor de morgen, als zijn komst
zo betrouwbaar,
zo naast mij in aarzelende zinnen
van adem in en adem weer uit met
telkens dat even onneembare obstakel
dat weloverwogen weg wordt geslapen,
zo luisterrijk,
zo naar binnen gedropen als muziek,
al…
Fragmenten
gedicht
2.0 met 19 stemmen 5.942 Het is geen huis dat ik voor jou
heb kunnen bouwen geen dak dat ik
uit riet gevlochten heb geen bed
dat ik heb uitgelegd.
De zomers waren droog, het koren
dat niet eens mijn enkels haalde,
de vruchten zonder vlees, waar
die nu niet van aarde meer te
scheiden hun netten vulden trok
ik lange sporen door het zand.
Ik zei jij half nog maar…
De zee.
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 335 De zee is mijn vriend, want zij geeft en neemt.
De zee neemt mijn angsten, zorgen, onzekerheid en pijn
met haar stroming mee.
De zee geeft mij rust, vrijheid en leegte in mijn hoofd om te kunnen zijn wie ik ben en de koers te varen die ik wil.
Al kan de zee nog zo ruig zijn ik voel mij altijd goed bij haar.
Al staat er nog zo veel stroom…
De koers
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 384 De koers die ik voer, de koers van wie ik was.
Mijn koers zat vast en in het kielzog van het verleden voer ik verder naar het heden.
Het heden in het verleden.
Met 180 gedraait zoekend naar hulp zonder radar in de nevel gehuld .
Ineens van uit het niets was daar de geel gekleurde loodsboot, met een door mij gehoopte beloodsing.
Met een loods…