Alle inzendingen over assen

En zielen, die Gij komt verrassen, Laaien als vlammen uit haar assen En voelen zich met U vereend.…

Streuer is de naam, die zo bevlogen met sidekick Assen won, terwijl die vennoot stil mompelde: ‘You Batman and me Robin, crusaders must fight criminals, but wait! Oops! Holy moly! Focus op de loot!’ B. Schnieders drukt de fantasie de kop in. De stuurman heeft van al die brij geen weet…

in het opwaarts vlokken van vallende asse woedt en slingert de nijdige tijd. de bloem tooit Oetoen. nu is het vuur, nu laait het hoog naar de nok van de ziel.…

Het spijt me men beste man, maar als mijn bestaan zo pijnlijk/schroeiend/brandend ver(der)gaat opdat de gensters assen blijven sissen zal ik zonder meer beslissen, dat het zo niet meer kan noch verder hoeft te gaan. Brengt uw dageraad pijn in alle cellen van uw zijn?…

van hem wiens zijde zij verkoos boven zijn gewillige lende zijn naam doet er niet toe heeft het nooit gedaan, alles bleek slechts een spel geweest wijl zij wachtte op de ware ergens in de bochten van de avond als hij nog huiswaarts keerde hij strijkt een lucifer aan vastberaden het hoofd te bieden aan en te herrijzen uit zijn eigen asse…

gedolven uit ’t midden der aarde bevrijd uit zand en dikke lagen verf sta ik hier onaantastbaar en verheven boven een dagelijks schimmenleger nog immer in stramme houding aanschouw ik verbaasd deze wereld door mij zo eenvoudig veroverd alleen ’s nachts even uit de plooi na die dagelijkse westerse hectiek op de plaats rust in donker assen…

je trekt een lijn en alles eronder verdrinkt omdat je niet wist dat je een zee trok onder je hand wind waait niet het zijn driften die uit het zijn kolken als het stil is in het hart de winter hoor je alsnog het onderhuidse kloppen van het ijs schotsend op het barende water en als de gesel voorbij is regent’ slechts assen uit de ransel…

Zullen we wandelen naast elkaars passen zullen we liggen op elkaars lippen zullen we draaien om elkaars assen zullen we springen van elkaars klippen zullen we vlinderen door elkaars werelden zullen we breken elkaars lansen zullen we magnetisch zijn in elkaars velden zullen we gokken op elkaars kansen zullen we lopen in elkaars schoenen…

maar die komt allang niet meer… die speelt eigen rechter zelfs bij langdurig ondervragen of ik misschien ook weet wanneer ik ongeveer de geest zal geven zeg ik: als ik mijn geest geef zorg ik heel goed voor mijzelf ligt mijn lijk wel op uw spreekuur daar zorg ik dan ook wel voor… maar op zijn plaatst zit vaak Co Ass: die ik niet ken…

een weg terug ik wil van de snel weg af ik wil uit de rit geen draaiende assen om me heen op uitgeteerde grond gras vergeten vlakte water kan niet weg aqua plant de plassen spetters uit de sporen spatten heel hoog op ruiten van de naastrijder wissen geeft geen zicht ik wil van de snelweg af lopen in het vrolijk veld een uitgesleten…

Ze zat naast me in de trein Ze voelde zeer zen aan Ze was net geland vanuit Egypte Ze had daar afgetast, gevoeld en begrepen Ze ging nu het roer radicaal omgooien Ze wilde dichter en (h)echter bij de mensen Zij en haar zijnen is haar credo Zij vertelde en ik ervoer de mijnen Zij is goed, sterk en vertrouwelijk Zij bouwt aan ’n betere woonwereld…

Gij die, daar duizend wereldbollen, Geregeld, om hunne assen rollen, De kracht van hunne werking voedt: Gij die, tot op de verste palen Der schepping, waar geen zonnen stralen, aan 't Niet uw aanzijn voelen doet: Gij, op wiens wenk, uit 't hol der bergen, Die met hun spits de hemel tergen…

Hoe kan passie doven als’t vuur blijft gloeien en sissen en asse in strijd en hitte weer vlam kan vatten en vingers zich verbranden aan het willen verlammend vernietigen?…

ik kijk nog een keer om en zie uw assen vallen alsof ze nog even het gewijde gras willen borstelen zoals de wind doet met de fiere boom voorbij uw nu gesloten vensterruit U praatte graag en met de handen even opgeheven kwam niet alleen Goethe weer tot leven maar ook uw pijn, nooit aflatend, met vragende vingers naar oorlog en kinderjaren meer…

Loop verdwaald rond op Wat een treinstation moet Zijn in de plaats die mijn Hoofdstad genoemd wordt Maar waar ik al meer dan Veertig jaar niet ben geweest - Alles anders, alles is anders Dan toen, toen de treinen nog Gewoon ramen hadden waardoor je Naar buiten kijken kon - nu zie Ik alleen donkere wagons met tralies Voor luiken…

Met vrouwen is het vaak een hoop getob, Wat elke man volmondig zal beamen. Het schaakspel slechts kent de perfecte dame, Met haar kan je echt alle kanten op. En wie zich hierdoor niet laat overtuigen Moet zich maar eens over het schaakbord buigen.…

intieme omstrengeling schuifelen ze heel even kaak tegen been sloom en slinkend levensritme begeleidt het gedempte bonzen van zijn protesterend hart ergens ver weg slaat een eenzaam uur niet het zijne nog niet wijl ingebeelde tonen zachtjes wegsterven bevrijdt hij zijn deemsterende ziel van een onwillige partner en herrijst uit de eigen asse…

Uit de hemel, grauw lijk asse, met een aardig moordgeschreeuw draait een kraaie, rond de eike, nerewaarts, tot in de sneeuw. En ze vlucht, omdat de schooier zijn bebloede tong uitsteekt naar de zon, die lijk een gouden penning, door het oosten breekt.…

Verwarrend is de tijd waarin wij leven, Wat ‘meivakantie’ heet valt in april. Met vroeger is dat nogal een verschil, Toen lukte het een naam die klopt te geven. Zo wordt een schrijver van een snelsonnet Maar mooi op het verkeerde been gezet.…

Een groenteverkoopster uit Assen is goed uit de kluiten gewassen. Ze ziet er goed uit. Echter dicht op je huid kan de dame je aardig verassen. Bij de knollentuineigenares is de klant op het juiste adres voor wat groente of fruit. Daag de dame niet uit, anders leest ze je danig de les.…

Omdat het binnen warmer is dan buiten Heeft dat allicht die arme man bezield. Vandaar dat hij dus steeds een ruit vernielt, Hij vlast erop dat ze hem op gaan sluiten. Voor recidive krijgt hij drie maand straf… Als ‘strafverzwaring’ één maand ervan af.…

In de nieuwste boemel naar Assen Zat een man die heel nodig moest plassen. Maar de trein had geen plee Want NS kreeg ‘t idee Dat wc’s niet meer in ’t beleid passen. Ook op de stations (hoorde ‘k seinen) Gaan de Dames en Heren verdwijnen; NS heeft bedacht Dat —de nood ongeacht— Ook die service nu drastisch moet lijnen.…

witte handen raak ik een naam aan, het glasraam waarachter ogenblauw staart naar wanhopige verbinding ik verleg mijn hart naar een langzame sneeuwvlok op bruin, zwart en roze, ooit door straten gelopen uit hun stappen komen woorden ze schreeuwen het rennen, het neerschieten tussen hoofd en gele ster afgeschoren haren winden zich rond assen…

En gooi me dan onherroepelijk in de assen van vergetelheid!…

nuchterheid weerhield je van naast je modderschoenen lopen, terwijl je stem niet onder deed voor John Lee Hooker hoor, kanjer, maar gewoon doen zat nu eenmaal in je bloed en daarom repeteerde je in een simpele boerenschuur met een microfoon zo dik als een paardendrol en Herman Brood driftig pingelend op de oude piano, die je kende vanuit Assen…

In de trein op weg naar Assen denderde de sneltrein na station Lelystad door een woestijnlandschap, waar ik nauwelijks weet van had. Na de betonnen hoogbouw van die stad in the middle of nowhere zag ik meen ik graasdieren, die men herten noemt. Verder zag ik her en der dorre bomen, die op cactussen leken.…

Met de trein naar Assen en met bloemen aanbellend bij mijn moeder's woning, waar de koffie en gebak (supervlaai) al klaar staat voor consumptie. Mijn vader ontbreekt al drie jaar, maar zijn stoel staat gelukkig nog op dezelfde plek, waar ik hem nog steeds levendig in zie zitten.…

'Jongeling', dus sprak een Wijsgeer, 'Jongeling, gij moet de hemel, In de stille nacht beschouwen, Wen geen wolkje hem verduistert; Dan moet gij die grote lichten, Die ontelbre grote lichten, Om hun assen om zien rollen!…

te vertellen ik leg het gele stof in de sneeuw, naast kleine voetstappen en zes jaarringen hoor slechts het wiegelied van de boom die met zijn takken zachtjes zielen beroert en terwijl afgesloten vlokken het perron kerven voor de trein ontsnapt de stroom aan de wachttoren doorkruist en met grote honger ik reis samen met zwarte assen…

Het is en blijft een linke operatie, Waarbij er uiteraard naar wordt gestreefd Dat iedere patiënt die overleeft, Maar anderhalf procent wordt een crematie. De sterftekans is relatief vrij groot, En heus, voor sterven ben ik als de dood.…