Alle inzendingen over déjà vue

Het geluid van de zomerlandse nieuwe spelend op de straten echode diep in mijn leegte. Dezelfde ruis als die van onder de gloed van schijnend zijden toen de zon van het land langs ”de laars” zich vermengde met het onweer van mijn dromenland.…

Alles lijkt reeds eerder gedacht, gevoeld, gezien, gedaan, volbracht, gehoord, ontdekt, ervaren, besproken, betwijfeld, ontworpen, verpakt, ontloken, verdedigd, gevallen, gerijmd, geschreven, vergeten, opgerakeld, bevochten, verzwegen Concentreer me nu maar op het niets beschouw dat als het begin van iets letters springen op slappe koorden…

ik kijk steeds uit naar mooie uitkijkpunten bellavista, schoonzicht, point de vue, laat zij maar met hun gaspedalen stunten ik leef liever wat langer in het nu een processierupsen tufcolonne van minicampers, eitjes, mobil homes, als mieren naar de playa's om te zonnen, die mijd ik, blij dat ik er niet in woon mijn voorkeur gaat niet uit…

Vandaag kreeg ik een kaart en een déjà vu en mijn wens werd een wortel die reikte naar pieken van jaren. Zilver reikt verder dan men denkt.…

krabben de weggedroomde uren van mijn mager gebeente wanneer ik mezelf zie langs dode bomen en het vergezicht nog verder dan het veld dat doodstil ademhaalt of later, de regen hol door het lachen van gebroken tijd tot de avond komt en zijn tocht voltooien moet op mijn kromgebogen rug voor een nacht vol stormen en verzen, déjà-vu…

ze leven door na wekenlang geweld al is er geen stukje grond dat geen littekens van de oorlog draagt ze hebben de angst achter zich gelaten en durven weer te rolschaatsen in het park kortstondig déjà vu alsof oorlog en vrede van Lev Tolstoj zich weer openvouwt eind goed al goed?…

Om het stilzwijgende van liefhebben en het bewegen in licht en op een dag zal ik naar huis terugkeren om het afscheid te beginnen; in de schaduw van een déjà-vu.…

abdijbrood blinkt bruin op de plank ligt al een mes, een vork en boter als de glans gestorven is, neem ik een hap geolied door de aanraking van vers gegist door het moment wendt diens smaak zich tot mijn tong ik proef de arbeid uit een harde tijd handen die het graan vermalen -een machine binnen nu- gedachten dwalen tot een déjà vu…

het is maar dat u het weet gisteren stond ik mij mooi niet te vergapen aan de spieren en juiste maten bloot vertoon in de belle vue spetters met rondingen geschapen voor de ramen aan de avenue roulerend voor fitness op apparaten een oudere magere vrouw kwam voorbij een tikkie verslonst stevig in de pas ziekenfondsbrilletje grauwe regenjas…

alles déjà vu reutel ik de resterende dagen. heb alles behalve dit ene.…

Ik verklein, in minima gehuld ik zinspeel op zilte lucht waar het treft in zaligheid waar handen raken, in geduld En ieder lam gaat tot zijn slachting het raakt mij nu, die zwaveldamp blaas mijn déjà vu vol nieuwe dichtsels als plaksels op mijn nieuw behang Naast mij ligt de dwangsom in voleinding zinnen slepend waar niemand teder op de…

Er boort zich een echo in zijn gehoor een déjà vu uit lang vervlogen tijden het is vogelzang achter het behang voorjaar ontwaakt met nieuwe spruiten iedere noot gerepeteerd is jong geleerd en nooit vergeten, dit is alles wat we weten er knaagt zich een echo van een kanarie in de binnenstad tijdens een safari het is alsof hij zijn jeugd weer…

Als iemand volgens onze waarden faalt, Of weigert volgens onze norm te leven, Wordt, om de juiste straf te kunnen geven, Straks eerst het land van herkomst nog bepaald. Om dat niet elke keer te hoeven vragen, Lijkt het me handig om een ster te dragen.…

Het beeld, zo snel en traag haarscherp in flarden vaag zo te vliegen zonder vleugels drijvend op de ijle lucht zonder bit en los van teugels transparant in vrije vlucht slechts hemelblauw als hindernis morgen blijkt al geschiedenis.…

warme winterjas zorgen dat ik nat verhit verstrikt raak in m'n lange das ik zoek een uitweg en zie dan de etalage van een winkel rijk getooid in kerstgebeuren gouden slingers, kaarslichttwinkel versiering in een wolk van kleuren ik worstel me door het winkelend publiek en word - zodra ik binnen ben - ontvangen door Mendelssohn een déjà…

Oma's Droom Een smal boerenslootje zonder peddels Glij ik langzaam door turkooizen Gifgroene polders uitgestrekt piepkleine huisjes links en rechts Zó dichtbij het aanraken mogelijk aanééngesloten op een rij Bukkend onder een dwergenbruggetje spinnenwebben uit het gezicht halend afvragend dit Déjà Vú schitteren kleine raampjes Binnen…

Een fractie van seconde door herinneringen in verkeerde dimensie, verblind ben ik gevangen in een spiraal van onwezenlijkheid in een vreemde wervelwind van ontwortelde gedachten, en grijp naar logica die mijn denken met realiteit verbindt. Maar zo denk ik dan: Was dit er al, is wat er gebeurde, al gebeurd of is het hier en nu dat het begint…

met een zucht komt morgenstilte binnen volmaakt ontwaken met het zachte strelen van de lucht door het open raam hoor ik opnieuw de verre vlucht maar ook de duif die roept terug naar het tevreden heden…

een grote zak koekkruimels het snoepje van de week de Rutex en het parapluutje dat je bewaarde voor de meester van de vijfde klas omdat hij met consumptie sprak tien toverballen voor één cent die je deelde met vriendjes en vriendinnetjes elk zuigend tot zo'n bal tot die veranderde van kleur dan was de ander aan de beurt soms kijk ik…

September storm volle maan slechter kun jij het niet treffen kom op het is zo weer voorjaar…

Soms krijg je zomaar in het heden een stukje van weleer te zien. Iets wat je lief was ooit, misschien of wat je liever had vermeden. De tijd lijkt omgekeerd vergleden. Al duurt het maar een tel of tien, het eens geziene weer te zien, is als herdoen wat wij al deden. Of is wat toen zich openbaarde niets meer dan slechts de tirannie, de…

Elke snaar die zij ooit raakte Elke fout die ik ooit maakte Elke aanblik in haar ogen Elke kans die ik liet lopen Alle keren dat ze lachte Alle dagen die ik wachtte Alle nachten vol met dromen Alle tijd erdoor ontnomen Elk detail dat ik nog heb onthouden Elk idee dat ik haar kon vertrouwen Elk motief dat ik haar kus Elk momentje van geluk…

In trossen snoep ik van je borsten, zwevend en weldadig stromen ze. Ik aanvaard de beker van je bekken, met volle teugen nip ik ervan, ik smelt. Wiegend malen jouw heupen mijn grofste korrels tot teder. In je mals vlees zwem ik uitgelaten, jouw haren zwaaien me friste toe, sirenend zing je, jaja, ik kom, ik kom al! Met genoegen nestel ik…

Heel even leek het op communicatie met een vroegere ik…

Wat Gavin hem daar flikte was niet fraai Het was zo´n leuke jongen van down under Helaas zoals zo vaak bleek het een blunder In tranen reisde hij weer naar Dubai Over een week is alles weer vergeten En Gavin gaat vanzelf weer anders heten…

Wij leven door in hier en nu Met af en toe een déjà vu Van alles wat je hebt doorstaan De lente swingt de bloesem uit Een paashaas grijnst zijn tanden bloot We lopen in een dierentuin Een zeeotter wast er zijn snuit Drijft op zijn rug, sterk uitvergroot Blaast een kolos op zijn bazuin Het Andrieskruis staat dubbel schuin…

Met jouw bijna zwarte ogen kijkt je mij uitdagend aan zwarte vegen op de wangen mondhoeken krullend van plezier Mijn kamer danig op zijn kop hijs ik me in zevenmijlslaarzen stap om auto’s en ander speeltuig heen voorzichtigheid geboden Aan deze déjà vu taferelen hangt een vorig leven waar ook zo’n jochie was zoals jij, maar net iets…

gele vlammen in het vuur, dat stil een groot verhaal verdraagt had ik gevraagd om liefde rond de omvang van mijn zijn maar het was groots, geen uitgedachte woorden, slechts de ronde toon van vrienden die hun vreugde vonden en de ogen van mijn pijn tijdloos dikke muren houden oude levens vast van zoveel eerder schuiven ze naar nu hun déjà…

geschreven met de hand wat vroeger was herhaalt zich haast gênant de nieuwste paden zijn reeds lang betreden wat is het leven meer dan eb en vloed hij heeft de golven vaak zien gaan en komen doch telkens weer de dageraad ontmoet en ongeschokt ziet hij het beeld van nu het wordt voor kennisgeving aangenomen dan lacht hij stil en mompelt: ‘déjà…

ik voelde hoe de tijd verschoof hoorde paarden rook de geur van omgeploegde aarde in het schimmige voorbijgaan proefde ik hun angst en pijn zag de aftocht in het bloedige verslagen zijn vanuit mijn ooghoek werd het langzaam stil het zonlicht straalde helder als voorheen ik was moederziel alleen maar de sporen waren warm en vers…