Alle inzendingen over die zachte kleur

in zachte kleuren zomeren de rozen naar het laatste afscheid…

Zijn tekenverhalen in zachte kleur ademden lichtjes naar rozengeur. Het bracht de meisjes in droompaleisjes achter hun Tiny-slaapkamerdeur...…

Reizen langs de regenboog erg ver weg en heel erg hoog door zeven zachte kleuren als geschilderde muziek het zal je maar gebeuren zo'n reis is pas uniek…

In de ochtend onstaat het wonder van het licht, zachte kleuren op je gezicht. Ik kijk naar je en streel je wang, verloren de nacht de ochtend maakt me bang. Ik sluit mijn ogen voor de zon, jij kust me zacht en ik zie sterretjes.…

; tranen, gedroogd met de mouw Zachte kleur zwijgt thans even voor dit lief meisje in haar kist Had haar vertrouwen gegeven en zich in hem vreselijk vergist…

gaat moe te bed strekt zich uit over het donkergroen laken van de dag De traan, de lach worden gewist door zachte kleuren pasteltinten van het palet Tot slot een feestelijk ballet van zwaluwen in silhouet tegen de hemelboog.…

in de schittering van net dat ene plekje zon vouwt een knop zich uit de ontluiking is compleet als er een glimlach door ontstaat het gaat vanzelf, die knop een glimlach ook wanneer je de reflectie ziet van licht, van zachte kleuren en de hoop op je gezicht…

Het is als het mooiste pianospel Waarin je gemoedelijkheid mag beleven Door kleuren gegeven Het voelt wonderwel Zachte kleuren geven In het gedachtegoed geweven Kelken in overvloed Het beïnvloed je gemoed Bloemen spelen kleuren Het verspreiden van geuren De rust die het geeft En het innerlijk zeeft Roel van Ekeris©…

De zoete geur Van de nazomer Zacht gekleurd in nevel In de vroege morgen Heerlijk koel De zoete geur Brengt ons samen In de nazomer Warmen we ons Aan de heerlijke warmte De zoete geur Brengt ons liefde Die wij samen delen In de zachte kleur Van deze nazomer…

op de zolder van het kasteel honderd stukjes glas in lood eeuwenoud kwetsbaar en dun één vergissing en je hebt al een barst kijk naar de zachte kleuren het getemperde licht dat door de ramen valt dit raakt aan iets hogers de liefde voor oude dingen de koestering…

Nog schuilt de zon in haar wolkenbed nevels langs de horizon terwijl moeder aard haar eerstelingen baart in zachte kleur over velden spreidt knop uit blad ontsprongen bij zacht geluid van vibrerende tongen.…

jij scheen licht dat om je heen geen schaduw gaf wel zachte kleuren van de regenboog had zonder spetters nat fluctuerend vielen de stromen zo door je heen met een harmonieuze cadans die je paste als natuurlijke dans in artistiek ontladen gaf jij ons alles wat je had aan liefde en genade…

waar jij spreekt in zachte kleuren dringen twijfels doorheen een zwijgend vereren omdat er meer is dan alleen stilte faal ik het blauw gestapeld en verweven in jouw teder reikende hemel betreed ik onzeker geruisloze schemer ik zoek jou in mij en beef…

mijn tranen op je zachte lijf…

Terwijl hij praat in zinnen die afscheid nemen maakt een grimlach ogen dood zwart wit spalkt zachte kleuren met een foto eens glanzend ingelijst barsten breken verleden tijd en splijten groeven en weer begroet één rode roos de eerste lentedag…

Bloemen ben jij Bloemen in de dageraad van het leven Bloeiend in vruchtbare aarde Bloemen ben jij Bloemen op een vroege neveldag als door een kind geschilderd met zachte kleuren vol tederheid. Bloemen ben jij Zonnebloemen in zinderende zomerglans waarin het licht schittert van alle harten van alle sterren…

Ach laat me in mijn paradijs De wereld buiten laat mij koud Het gaat niet om wat goed wat fout Hier te zijn in het weelderig groen - de zoete geuren, zachte kleuren - Maakt kalm en wellicht wat wijs Ach laat me kijken naar de vogels en luisteren naar hun gezang Zo was het in het paradijs Slechts schoonheid - niemand bang.…

Ach laat me in mijn paradijs De wereld buiten laat mij koud Het gaat niet om wat goed wat fout Maar hier te zijn in het weeld'rig groen - de zoete geuren, zachte kleuren- maakt kalm en wellicht wat wijs. Ach laat me kijken naar de vogels En luisteren naar hun gezang Zo was het in het paradijs Slechts schoonheid - niemand bang.…

een fabelachtig oeverland dat ons haar naakte schoonheid geeft seringen langs de waterkant een meeuw die door het luchtruim zweeft een rijk palet aan zachte kleuren van lentegroen tot hemelsblauw de zeewind met haar frisse geuren een schitterende ochtenddauw het milde ruisen van de golven gekwetter van een leeuwerik kortstondig door geluk…

Als bos zullen ze bij elkaar zijn Hun kleuren en geuren maken het leven fijn Ze willen bij je horen Liefdevol mogen ze in gedachten scoren Zachte kleuren spreken Vol bewondering heb je naar ze gekeken Als een moment van ontroering Ze laden je geestelijke voeding Ze zullen het leven liefdevoller maken Waar schoonheid hartstocht mag raken…

Ruil nooit uw zachte kleur, bekorelijke Blonden!…

De kou verdween En jij ontbloeide Zachte kleuren van De kersenbloesem Felle schakeringen Van geknoopte obi Verzonken ben jij In de kimono van lente Ik zie je staan Met parasol als schoon attribuut Die je gelaat In schaduwen verbergt De kou verdwijnt In de stralen van de eerste zon Doch zorgt jouw aanblik Voor de eerste likkende…

jij hebt altijd de zachte kleuren voor je laten spreken daar waar het dreigde te breken helderde jij licht wit dat contrasten uit hun hoeken haalde voor een luchtiger samen de neiging tot blokkeren herhaalde zich een aantal keren tot gewenning jou de heerlijke entree kon geven zonder bijsturend regelen zo dat jij in je stralende…

zacht kleuren harmonie en werkelijkheid hun diepgevoelde eenheid door te kijken naar elkaar waar eerst vergelijken merkwaardige boventonen voert drijft het spel van geven en nemen op merkwaardige stromingen een totaal onverwachte kant uit zelfs onvertogen woorden hebben wij tijdens hun werkjes nooit kunnen horen zij wisten…

In hartje winter tussen bladerloze bomen bloeit in uitbundig geel de toverhazelaar hij die als eerste zijn zachte kleur mag tonen in hartje winter tussen bladerloze bomen doet ons zalig van een nabije lente dromen geurt vol zoetheid zijn weerbarstig krulletjeshaar In hartje winter tussen bladerloze bomen Bloeit in uitbundig geel de toverhazelaar…

Kruipend, sluipend gedaante, met je vage spiegel Jij ziet de dingen niet helder meer Schaduwend in de pracht van haar gedaante Zoveel flitsen en oneffenheden Zij walsen voorbij en jij Ziet de film twee keer Over alles wat maar zachte kleuren zou bevatten Je bent er niet en dat maakt sterk Sterk voor alles wat er niet is Knarsend op je tanden…

Zachte kleuren van het Zuiden vormt een zon die brandt als vuur. Vogels spelen met geluiden op dit bijna elfde uur. Ga je weer met me genieten van de dingen op een dag met een frisse schaterlach? Laat met rust wat we verlieten, heb geen zorgen om de tijd die in vredig zijn verglijdt.…

Haar geest beweegt in grijze stilte tussen bloemen met zachte kleuren voelt zij ijzige kilte zij ruikt aardegeuren gesneuveld haar zonen de wind huilt met hoge tonen.…

Elke nacht ben je bij me voel ik je warmte en aanwezigheid een streling over arm en been heel even niet meer zo alleen alleen in het donker alleen in de stilte jij verandert de kilte in duizend zachte kleuren veilig en geborgen gevoelens en magie zonder wachten op morgen als ik opsta zo koud en verloren wetend van de leegte verdwenen…

ontspannen lach je in een droom die zachte kleuren vlecht in beelden die je handen maken je zucht en blaast wat lucht in glas je vingers raken aan wat toekomst was een ster die barst in grillig lijnenspel je lach verdwijnt omdat je met je tanden knarst woede vlaagt in rood achter je ogen lippen krampen pijn pastél heeft niet…